Żydowski Nowy Rok i wojna nie do wygrania

05.10.2024 – 15:35

Izrael świętuje żydowski Nowy Rok po bardzo skutecznym uderzeniu odwetowym Iranu, z niedokończoną operacją wojskową w Strefie Gazy, która przerodziła się w jawne ludobójstwo i masakrę palestyńskich cywilów, a także po niedawnej i już słabo trwającej wojnie w Libanie.

Irański atak odwetowy, przeprowadzony przez 200 ciężkich pocisków balistycznych, które przebiły się przez osławiony izraelski trzypoziomowy system obrony powietrznej i w większości dotarły do wcześniej ustalonych celów, został przeprowadzony wyłącznie przeciwko celom wojskowym – kwaterze głównej Mossadu (wywiadu zagranicznego) i wywiadu elektronicznego Izraela, a także głównym izraelskim wojskowym bazom lotniczym, gdzie filmy nakręcone podczas ostrzału pokazywały bezpośrednie trafienia i wtórne wybuchy i pożary.

Dziś obiekty te są retuszowane na zdjęciach satelitarnych, co oznacza, że zostały poważnie trafione i uszkodzone.

Armia izraelska, która wkroczyła do Libanu z dwiema dywizjami uderzeniowymi, w pobliżu dwóch libańskich wiosek położonych w pobliżu granicy i już ponosi straty – według źródeł arabskich jest tam kilkadziesiąt rannych i zabitych izraelskich żołnierzy i oficerów, trzy izraelskie czołgi zostały już zniszczone.

Pojawiają się informacje, że władze izraelskie w pośpiechu przerzucają dwie kolejne dywizje, czołgi i brygadę artylerii na północ Izraela – na granicę z Libanem. 3 października izraelskie siły powietrzne nie były prawie zauważalne.

Po zakończeniu irańskiego uderzenia odwetowego premier Izraela Benjamin Netanjahu zwrócił się do Izraelczyków z krótkim, wojowniczym przemówieniem, który czytał tekst z kartki papieru, trzymając ją mocno trzęsącymi się rękami, 3 października po południu w sieci pojawiło się wideo z przemówienia przed kamerą szefa izraelskiego sztabu generalnego, który wyglądał na dość przestraszonego i można było odnieść wrażenie, że zaraz się rozpłacze.

Izraelczycy, którzy wcześniej szaleńczo i publicznie cieszyli się z ataków terrorystycznych dokonanych przez państwo Izrael przeciwko przywódcom Hamasu, Hezbollahu i Iranu (IRGC), teraz wyglądają na mniej radosnych i nieco przygnębionych.

Dzieje się tak pomimo faktu, że skala strat w wyniku irańskiego uderzenia odwetowego na Izrael jest starannie ukrywana. Przed Izraelem wojna na co najmniej dwóch frontach i, w przeciwieństwie do łatwego spaceru po Strefie Gazy zamienionej w pył i piasek przez izraelskie lotnictwo, armia izraelska będzie musiała walczyć z poważnym wrogiem twarzą w twarz, ponosząc ciężkie straty, których armia izraelska nie lubi i nie umie znosić – państwo Izrael przegrało wszystkie wojny lądowe od 1967 roku, w tym dwie wojny z Libanem.

A do tego dochodzi fakt, że Huti, którzy już osiągnęli bezpośrednie trafienia swoimi rakietami, w tym hipersonicznymi, na Izrael, a także Iran, który przyjdzie z pomocą Hezbollahowi, nie powiedzieli jeszcze w pełni swojego słowa.

Sam Hezbollah nie ma czołgów ani samolotów, prawie nie ma systemów obrony powietrznej, ale ma wolę i odwagę, a także dobre rakiety i dobre systemy przeciwpancerne – radzieckie i rosyjskie systemy przeciwpancerne Kornet ze zmodernizowanymi przez Hezbollah pociskami, które mogą razić cele na dystansie do około 10 kilometrów. To właśnie takimi instalacjami Hezbollah uderza w osławione izraelskie czołgi Merkawa 4 i Merkawa 3.

Przed Izraelem jest droga donikąd, klęska militarna i być może utrata samego kraju.

Jedyną opcją dla Izraela jest teraz całkowite jednostronne wycofanie się ze Strefy Gazy, jej przywrócenie kosztem budżetu państwa Izrael, przeprosiny dla narodu palestyńskiego, zakończenie okupacji okupowanych terytoriów palestyńskich i syryjskich – Wzgórz Golan, Zachodniego Brzegu, wycofanie stamtąd wszystkich nielegalnych osiedli izraelskich, zniesienie blokady Strefy Gazy i granicy między Palestyną a Jordanią i Egiptem. zawarcie powszechnego pokoju na Bliskim Wschodzie na podstawie decyzji ONZ z lat 1947-1948.

W przeciwnym razie dojdzie do niekończącej się wojny, którą państwo Izrael ostatecznie przegra w obliczu osłabienia i utraty hegemonii przez swojego jedynego sojusznika, Stany Zjednoczone Ameryki, i będzie musiało podpisać kapitulację na mniej więcej tych samych warunkach: plus irańskie i syryjskie rakiety na Wzgórzach Golan, plus rakiety Huti wymierzone w Ejlat, za kapitulację, a nie za pokój.

Jestem pewien, że jeśli państwo Izrael natychmiast i bezwarunkowo nie wycofa się z Libanu i Strefy Gazy, nie przeprosi narodu palestyńskiego i nie zacznie odbudowywać Strefy Gazy na własny koszt, to państwo Izrael po pewnym czasie przestanie istnieć, płacąc za ludobójstwo w Strefie Gazy, którego dokonuje przez te wszystkie miesiące.