Choroba hebrajska

C H U R C H   R E F O R M   S E R I E S

Autor: Biblicism Institute

Jezus był Judahitą. Prawdziwy Hebrajczyk.

Wszyscy Jego hebrajscy krewni już dawno odeszli i nieodwołalnie zmarli.

“Oto dom twój jest pozostawiony tobie opustoszałemu!” Mateusza 23:38

Mimo to wielu dzisiaj nazywa siebie Hebrajczykami. Niektórzy robią to, ponieważ bycie “Hebrajczykami Biblii” sprawia, że czują się wyjątkowo, podczas gdy inni po prostu przywłaszczają sobie to, aby wypełnić własne plany.

CHOROBA

Udawanie Hebrajczyków jest chorobą duchową, ponieważ a) jest kłamstwem, b) stawia ciało ponad duchowym człowiekiem i c) jest samoupodleniem, ponieważ ci, którzy to robią, projektują zmarłych na siebie, wysyłając w ten sposób wiadomość, że umarli są lepsi od nich.

► “Niech umarli grzebią swoich zmarłych.” Mateusza 8:22

Obecnie istnieją 4 grupy, które udają, że są Hebrajczykami.

1. Żydzi. Nie-hebrajscy rabiniści (wyznawcy Talmudu Babilońskiego) używają nazwy “Żyd” od końca 18 wieku, aby wyglądać na Judahitów Hebrajczyków. Zobacz, jak aszkenazyjscy Żydzi podbili Zachód.

W ten sposób ludzie mogli postrzegać ich jako naród wybrany, podczas gdy usiłowali ukraść Palestynę i stworzyć współczesny Izrael bez sprzeciwu świata chrześcijańskiego; zwłaszcza, że byli wschodnioeuropejskimi nomadami szukającymi nowego kraju po utracie ojczyzny Chazarii.

Potem oni – którzy pierwotnie mówili w jidysz – wskrzesili martwy język hebrajski po tysiącach lat na śmietniku zapomnienia, aby uczynić go oficjalnym językiem Izraela. Czyniąc to, utrwalili w świadomości świata wrażenie, że są Hebrajczykami słusznie wracającymi do domu, podczas gdy w rzeczywistości tak nie było.

W konsekwencji ogromna większość Żydów całym sercem kupiła propagandę, że w rzeczywistości są Judahitami Hebrajczykami. Z kolei ich hebrajska choroba stała się bardziej dotkliwa niż zaraza, która rozprzestrzeniła się na innych udawanych Hebrajczyków i przekształciła się w kilka chorób fizjologicznych i psychicznych.

Nic dziwnego, że Żydzi mają sporo problemów genetycznych, są podatni na schizofrenię i inne choroby psychiczne i dwa razy częściej stają się homoseksualistami – z Tel Awiwem w Izraelu jako gejowską stolicą świata. Ich fałszywa tożsamość powoduje duchową nierównowagę, która zakłóca ich procesy komórkowe, umysłowe i seksualne.

“Jesteście jak pobielone grobowce, które wyglądają pięknie na zewnątrz, ale wewnątrz są pełne kości zmarłych i wszystkiego, co nieczyste.” Mateusza 23:27

“Bóg wydał ich zdeprawowanemu umysłowi, aby czynili to, czego nie powinno się czynić”. Rzymian 1:28

2. Niektórzy Murzyni. Te biedne dusze oszukują same siebie, że są czarnymi hebrajskimi Izraelitami.

Jaki jest powód, dla którego tak się nazywają?

Można tylko przypuszczać, że setki lat ujarzmienia kontynentu afrykańskiego przez mocarstwa europejskie, wraz z niewolnictwem i segregacją na Zachodzie, stworzyły kompleks niższości, który potrzebuje antidotum na “specjalnych ludzi”.

Niemniej jednak wielu wierzy, że król Dawid z Judy był albo żonaty z królową Saby, albo miał z nią romans; i wspomniany łącznik rzekomo spłodził syna o imieniu Menelik, którego potomkowie przeszli z Etiopii na kontynent afrykański.

Po pierwsze, Biblia nie wspomina w ogóle o Meneliku i nie ma biblijnych dowodów na to, że królowa Saby była kochanką lub żoną Salomona.

Po drugie, Królestwo Saby nie było dzisiejszą Etiopią, jak wielu błędnie zakłada. Znajdował się w Azji Zachodniej na południowym krańcu Półwyspu Arabskiego. Według Williama Smitha, L.L.D., autora A Dictionary of the Bible (strona 611), “Królestwo Saby obejmowało większą część Jemenu, czyli Arabię Felix. Graniczył z Morzem Czerwonym i był jednym z najbardziej żyznych okręgów Arabii. Jego głównymi miastami, a prawdopodobnie kolejnymi stolicami, były Seba, San’a (Uzal) i Zafar (Sephar). Seba była prawdopodobnie nazwą miasta, a ogólnie kraju i narodu.

Po trzecie, załóżmy, że Menelik był potomkiem Dawida, który przeniósł się z Jemenu do Afryki. To tylko jeden człowiek, który mógł mieć kilku potomków, których hebrajska krew byłaby tak rozcieńczona przez tysiąclecia przez niehebrajskie małżeństwa, że nie pozostałby prawie żaden ślad DNA Salomona. Poza tym tych kilku potomków nie stanowiłoby wszystkich ludzi kontynentu afrykańskiego, którzy istnieli już na długo przed narodzinami Menelika.

3. Niektórzy Europejczycy. Ich hebrajskie udawanie można znaleźć głównie w brytyjskim izraelizmie.

Ten absurdalny pomysł zaczął się na początku lat 1850., ponad dwa tysiące lat po zniszczeniu Królestwa Izraela – to jest nasza wskazówka, by wskoczyć do wehikułu czasu i krzyknąć: “Chwileczkę, tylko teraz to wymyśliłeś?” 

Głównym celem brytyjskiego izraelizmu było zdławienie dudnienia podbitego narodu Imperium Brytyjskiego i scementowanie “legitymacji” imperium. Imperium, nad którym słońce nigdy nie zachodzi, zaczęło się na dobre w 1500 roku, miało pod kontrolą około 1922 milionów ludzi do 458 roku i obejmowało około 13 000 000 mil kwadratowych.

Przez króla brytyjskiego udającego potomka biblijnego króla Dawida (przez wnioskowanie samego Jezusa, Syna Dawida), mógł wzbudzić szacunek (a nawet strach) w sercach a) własnego ludu w domu, aby zabezpieczyć swój tron, i b) jego ujarzmionego ludu w obcych krajach, zmuszonych w tym momencie do patrzenia na swoich panów jako na “czcigodne biblijne jednostki”, które zajmowały ich tylko dla własnego dobra.

Odgałęzieniem brytyjskiego izraelizmu był nordycki izraelizm. Skandynawowie w zasadzie powiedzieli: “Hej, dlaczego nie my też?” Ich absurdalne roszczenia miały ten sam cel: wspierać duńskie i szwedzkie imperia.

Z kolei wielu Amerykanów pochodzenia europejskiego używało tego hebrajskiego udawania, aby wzmocnić swoje bezsensowne rozumienie wielkości Ameryki lub Oczywistego Przeznaczenia – ta sama bzdura, inne opakowanie. Zobacz: Izrael: Plaga imperiów.

Niestety, nawet dzisiaj wielu ludzi pochodzenia europejskiego wierzy w ten błąd i faktycznie uważa się za hebrajskich Izraelitów; tęsknie ignorując fakt, że Hebrajczycy byli ludem semickim, podobnie jak Arabowie, i że gdyby tacy byli rzeczywiście ich pochodzeniem, ich rysy twarzy przypominałyby rysy Arabów.

4. Niektórzy Azjaci. Ci, którzy myślą, że są Hebrajczykami, znajdują się głównie na Filipinach. Ich przypadek jest przypadkiem błędnej tożsamości i złej historii.

Wielu sefardyjskich Żydów uciekło z Hiszpanii podczas inkwizycji. Większość z nich schroniła się w Afryce Północnej. Jednak niewielka liczba podróżowała aż na Filipiny. Tam wielu Filipińczyków wzięło ich za Hebrajczyków, którymi oczywiście nie byli. A ponieważ większość Sefardyjczyków ma hiszpańsko brzmiące nazwiska, podobnie jak Filipińczycy, wielu Filipińczyków założyło, że oni również są Hebrajczykami.

Inna grupa Filipińczyków faktycznie uważa, że są potomkami Lewitów, których król Jeroboam wyrzucił z królestwa Izraela około 975 rpne. Jednak Lewici nie udali się na Filipiny, ale do sąsiedniej Judy. Przeczytaj krótką historię królestw Izraela i Judy.

Jeszcze jedna grupa skupia się na fakcie, że dialekt filipiński zawiera wiele hebrajskich słów; coś, w co dziwnie wierzą, czyni ich Hebrajczykami. W rzeczywistości wszelkie podobieństwo idiomatyczne byłoby do aramejskiego, z którego wywodzą się arabski i hebrajski. Poza tym wiele języków doświadczyło zapylenia krzyżowego z powodu takich czynników, jak handel i turystyka, które, możemy państwa zapewnić, nie zmienia składu genetycznego ludzi, którzy się nimi posługują. 

Co więcej, starożytny Izrael, w szczególności plemię Judy, w przeciwieństwie do współczesnego Izraela i podobnie jak potomstwo biblijnego Izraela, Kościół chrześcijański, był narodem prozelitycznym, który chciał, aby ludzie na całym świecie poznali i modlili się do prawdziwego Boga Wszechświata, mimo że w pewnym momencie proces nawrócenia został całkowicie zepsuty z powodu nauk faryzejskich. Posłuchajmy Jezusa:

“Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Albowiem wy kompasujecie morze i ląd, aby uczynić jednego prozelitę, a gdy się stanie, uczynicie go dwukrotnie bardziej dzieckiem piekła niż wy sami”. Mateusza 23:15

Kiedy judejscy prozelityści podróżowali po świecie, aby czynić uczniów, ich nawróceni nie stali się cudownie Izraelitami, nawet gdy języki tubylców zostały pokropione kilkoma hebrajskimi słowami.

“Judahici i prozelici…” Dz 2,11

RZECZYWISTOŚĆ BIBLIJNA

Nawet gdyby w pobliżu wciąż byli Hebrajczycy – choć z pewnością NIE są – nie miałoby to znaczenia.

a. Nowe Przymierze zmienia wszystko.

“Nazywając to przymierze nowym, uczynił pierwsze przestarzałym, a to, co przestarzałe, jest przestarzałe”. List do Hebrajczyków 8:13

Nowe Przymierze przebija Stare Przymierze pod każdym względem, bez względu na to, co ktoś może wywnioskować z tego, co Stary mówi o starożytnych Hebrajczykach.

“Bo gdyby nie było nic złego w tym pierwszym przymierzu, nie szukano by miejsca dla następnego”. List do Hebrajczyków 8:7

b. Boga to nie obchodziło.

“Nie ma ani Judahity, ani poganina, ani niewolnika, ani wolnego, ani mężczyzny i kobiety, bo wszyscy jesteście JEDNYM w Chrystusie Jezusie.” Galacjan 3: 28

Jezus umarł, abyśmy wszyscy mogli stać się częścią Jego rodziny, co jest jedynym sposobem, aby być pokornie wyjątkowym.

Nic innego nie wystarczy.

KONKLUZJA

Wszystkie te określenia “naród wybrany”, “lud specjalny”, “czcigodny biblijny osobistość”, “hebrajczycy”, “Izraelici” i “żydzi” są marnością ciała i pychą życia.

“Albowiem wszystko na świecie – pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha życia – nie pochodzi od Ojca, ale od świata”. 1 Jana 2:16

W konsekwencji relacja z Jezusem jest sednem sprawy, ponieważ jest to jedyny sposób, aby stać się częścią Bożej rodziny – dołączyć do Bożej rodziny tutaj – zwłaszcza, że odrzucenie Go będzie miało konsekwencje.

Na tym właśnie powinni skupić się ci wszyscy udawani, że Hebrajczycy powinni się skupić.

Albowiem zarówno Ten, który uświęca, jak i uświęcony, są z tej samej rodziny. Dlatego Jezus nie wstydzi się nazywać ich braćmi”. Hebrajczyków 2:11

Czytaj także: Jezus nie był Żydem

Czytaj także: Krótka historia królestw Izraela i Judy

 

Podziel się tym:

Opublikowano za: https://biblicisminstitute.wordpress.com/2014/09/18/the-hebrew-disease/