Wariatkowo z atomówką
Filed under: Uncategorized — Wolna Palestyna @ 12:56
„Nie chcemy apokaliptycznej i mesjanistycznej sekty z bombami atomowymi… Gdy wierzący o fanatycznych oczach kładą łapy na broni masowego rażenia, to cały świat musi się martwić, i to jest to, co się dzieje w Iranie”.
To jedno z ulubionych zdań Bibi Netanyahu, powtarzanych przy każdej okazji szefom państw goim a ostatnio powtórzone prezydentowi Obamie podczas ostatniej wizyty w Waszyngtonie.
Naturalnie Netanyahu chce tym argumentem popchnąć USA i Europe do masakry Irańczyków lub autoryzowania izraelskiego ataku na irańskie instalacje nuklearne.
Lecz bacznemu obserwatorowi nie może umknąć, że Netanyahu opisuje izraelski reżim, na którego czele stoi: apokaliptyczna i mesjanistyczna sekta z bombami atomowymi (między 200 a 300 głowic) rządzona przez fanatyków już istnieje i stanowi zagrożenie dla świata. Potwierdza to Netanyahu w innym swoim ulubionym zdaniu:
„Jeszcze nigdy nie było w historii świata sytuacji, gdy jakiś ekstremistyczny reżim o wstecznej ideologii i dobrze znanych ambicjach używania siły miał dostęp do broni masowego rażenia”.
Faktycznie, nie ma na świecie bardziej „wstecznej” ideologii religijnej niż ta, która dominuje w Izraelu, bazująca na okupowaniu ziem innego narodu na podstawie świętego tekstu sprzed 2700 lat, z którego czerpie okrutne, archaiczne „Prawo” zapisane w Eksodusie i Deuteronomii, sprowadzające się pokrótce do religijnego obowiązku masakrowania „Amalekitów” zamieszkujących ziemię Kanaan daną przez Boga wyłącznie Żydom.
Nie dalej jak w listopadzie ub. roku rabin Itshak Shapiro opublikował podręcznik wyjaśniający, że obowiązkiem jest zabijanie jakiegokolwiek nie-Żyda, który „przeszkadza (nam Żydom) w jakikolwiek sposób, także dziecko może być zabite, jeśli uzasadnione jest podejrzenie, że gdy dorośnie stanie się wrogiem narodu wybranego”.
Najciekawsze jest to, że Shapiro zatytułował swój podręcznik masakry rasowej “Torath ha-Melekh”, „Nauczania Króla”. Jakiego króla? To Izrael nie jest jedyną demokracją na Bliskim Wschodzie?
I znowu ma racje Netanyahu: wsteczniacki reżim izraelski ma „dobrze znane ambicje używania siły”, co w pełni zademonstrował dewastując Liban i Gazę, żeby nie wspominać masakry egipskich więźniów wojennych na koniec Wojny Sześciodniowej, morderstw popełnianych na terenach obcych państw czy ciągłego łamania konwencji prawa międzynarodowego.
Nawet najbardziej służalcze rządy goim są tego świadome: Londyn dopiero co wydalił rezydenta Mossadu odpowiedzialnego za fałszowanie brytyjskich paszportów użytych w Dubaju do zamordowania jednego z przywódców Hamasu.
W tym miejscu rodzą się pytania dotyczące psychiki samego Netanyahu. Ma tutaj zastosowanie zjawisko, które Freud zauważył u swoich pacjentów (początkowo wyłącznie Żydów), które nazwał „projekcją”: przypisywanie innym własnych intencji.
Lecz pytanie, które należałoby postawić, brzmi: Netanyahu robi to w sposób świadomy czy całkowicie podświadomie?
W przypadku Iranu skłaniałbym się ku opinii, że w połowie jest to działanie świadome.
Już wielu obserwatorów zauważyło u Netanyahu niezrównoważenie mentalne.
Niedawno, świętując setne urodziny ojca – Benziona Netanyahu (urodzonego w Polsce jako Milejkowski), Bibi wyjawił, że jego tata „przewidywał zamachy z 11 września już od początku lat 90’”.
To dość niefortunne wyznanie, biorąc pod uwagę, ze tata Benzion nie jest żadnym jasnowidzem. Był za to sekretarzem Władimira Żabotyńskiego, założyciela najbardziej ekstremalnego i rasistowskiego odłamu syjonizmu, nawołującego do użycia gwałtu (z czystkami i ludobójstwem włącznie) wobec Palestyńczyków w celu „wyzwolenia” Ziemi Świętej.
Benzion uważany był za szczególnego ekstremistę nawet przez Menachema Begina…
Nasuwa się pytanie, czy te „przewidywania” Benziona były przeczuciami czy projektem opracowywanym w latach 90′. Gdyby był ostrożny, zrobiłby lepiej nie poruszając tej kwestii.
Tym bardziej, ze to Bibiemu tego pamiętnego 9/11 publicznie wyrwały się słowa, że wydarzenie jest czymś „dobrym” bo, jak szybko doprecyzował, miało wywołać „natychmiastową falę sympatii dla Izraela”.
Twierdzenie zaskakujące, lecz najwyraźniej podzielane przez „tańczących Izraelczyków” zachwycających się płonącymi wieżami, aresztowanymi, a potem szybko wypuszczonymi do Izraela.
Wielu dziennikarzy izraelskich podkreśla, że Netanyahu jest pod całkowitym wpływem swojej żony Sary (już trzeciej z kolei), która ma bardzo brzydki zwyczaj mieszania się w interesy państwa i często ma decydujący głos w wyborze personelu politycznego, którym otacza się Netanyahu. Mówi się zwłaszcza, że zablokowała nominację Alona Pinkasa (szanowanego dyplomaty, konsula generalnego w NY) na ambasadora Izraela przy ONZ.
„Bibi jest w rządzie bardziej po to, by zaspokoić ją, niż nasze interesy”, napisał Ben Caspit, jeden z bardziej wpływowych dziennikarzy izraelskich, piszący dla Ma’ariva.
Sama Sara Netanyahu (ex hostessa) podejrzewana jest o nie całkiem doskonałą równowagę psychiczną: „infantylna, kapryśna, arogancka” to najczęściej używane w stosunku do niej określenia. Ostatnio, służąca w luksusowej rezydencji premiera w Cesarei, niejaka Lillian Peretz, wystąpiła z pozwem przeciwko żonie Bibiego za ciągłe upokorzenia, które musiała znosić. Ponadto nie otrzymywała pensji według taryf związkowych.
Natychmiast po tym fakcie prasa izraelska ujawniła coś jeszcze gorszego: „madame Netanyahu zwolniła starego, siedemdziesięcioletniego Żyda, samotnego, którego syn zginął w czasie działań wojennych, a który wykonywał drobne prace w ogrodzie za pensję poniżej minimalnej płacy”. Wybuchł skandal, o którym oczywiście prasa europejska milczała.
Podczas wizyty w Niemczech Netanyahu zapytany o to na konferencji prasowej, strasznie się zdenerwował i wykrzyknął do dziennikarzy: „zostawcie w spokoju moją żonę i moje dzieci!”
Powinien jeszcze dodać: „… i mojego szwagra!”
Brat kochanej żony, znany rasista – Hagai Ben-Artzi, udzielił wywiadu Radiu Wojskowemu i naubliżał prezydentowi Obamie, nazywając go antysemitą. Za to tylko, że zażądał zamrożenia programu osadnictwa we wschodniej Jerozolimie.
„Kiedy prezydent – antysemita dochodzi do władzy w Ameryce, to czas, by powiedzieć – nie ustąpimy. Za każdym razem, gdy Amerykanie próbowali interweniować w jakiejś sprawie dotyczącej Jerozolimy, my odpowiadaliśmy prostym słowem: nie.” – powiedział szwagier Netanyahu.
Premier „odciął” się od tych słów i jest to dowodem na to, ze potrafi się kontrolować. Należy więc apelować do tej świadomej części psychiki Netanyahu.
Dlaczego jednak tak się zachowuje?
Sądzę, że po to, by wywołać strach.
Chce prawdopodobnie zasygnalizować zachodnim rządom: uważajcie, bo jesteśmy szaleni, nieracjonalni i mamy 200 bomb jądrowych.
Wydaje się, że jest to świadoma strategia psychologiczna Izraela wobec świata. Już powiedział w tym tonie Moshe Dayan: „Izrael musi być jak wściekły pies, zbyt niebezpieczny, by go molestować”.
Netanyahu wie, ze nie musi straszyć w Waszyngtonie, biorąc pod uwagę, że senatorowie i kongresmeni są już dostatecznie sterroryzowani przez AIPAC. Potężne lobby mogące sprawić, że już nigdy nie zostaną wybrani.
Jak jest więc potrzeba wywoływania większego strachu? Mimo to nagłośniona została wypowiedź Martina Van Crevelda, izraelskiego historyka wojskowości: „Posiadamy kilkaset głowic jądrowych” – powiedział, „ i rakiety, które możemy wystrzelić przeciwko celom w jakimkolwiek kierunku, nawet na Rzym. Większość europejskich stolic jest na celowniku naszych sił zbrojnych. Posiadamy zdolność pociągnąć świat za sobą i zapewniam was, ze to się stanie zanim Izrael miałby iść na dno”.
Nie pierwszy raz Van Creveld artykułuje te groźby. Lecz nigdy, dosłownie nigdy żaden przedstawiciel rządu Izraela nie zdementował tego czy potraktował go jak wariata.
Gorzej, takie pomysły stały się reprezentatywne dla środowisk izraelskich.
7 kwietnia 2002 prof. David Perlmutter, znany neokon, na łamach Los Angeles Times wyrażał następujące teorie:
„Na co bardziej zasłużyłby świat ludzi nienawidzących Żydów za tysiąclecia masakr, jeśli nie na zimę nuklearną? Jeśli zaprosilibyśmy tych wszystkich mężów stanu i pacyfistów do pieca? Po raz pierwszy w historii naród zagrożony eksterminacją, gdy cały świat się śmiał, ma moc zniszczenia świata. Nawet jeśliby miałby to być ostatni akt sprawiedliwości”.
„Psy” – tak określił Anglików z powodu wydalenia szpiega izraelskiego Aryeh Eldad, parlamentarzysta Knesetu. I dodał: „Ze szczerymi przeprosinami dla psów, biorąc pod uwagę, że psy są całkowicie wierne”. Inny parlamentarzysta, Michel Ben-Ari dodał: „Brytyjczycy są psami, lecz nie są nam wierni, są wierni systemowi antysemickiemu. To antysemityzm maskowany antysyjonizmem”. Obydwaj jak widać wymagają od Europejczyków, ich psów, wierności nie wobec własnego państwa, lecz wobec Izraela.
Czy zachodni politycy mogą jeszcze wierzyć, że niebezpieczeństwem jest Iran? Iran nie ma bomb atomowych. Izrael tak.
https://youtube.com/watch?v=lGYNg6abWIc%3Fversion%3D3%26rel%3D1%26showsearch%3D0%26showinfo%3D1%26iv_load_policy%3D1%26fs%3D1%26hl%3Dpl%26autohide%3D2%26wmode%3Dtransparent
Całość wywiadu z dr. Alanem Sabrosky’m
Gordon Duff: Sabrosky interview ties Israel to 9/11
The Five Dancing Israelis Arrested On 9-11
Coś więcej w temacie..
“Kosmici” są na ziemi, oni naprawdę żyją…
https://www.youtube.com/watch?v=DUx3kUhS63o
Od końca.
|||„Psy” – tak określił Anglików z powodu wydalenia szpiega izraelskiego Aryeh Eldad, parlamentarzysta Knesetu.|||
==>> Pan Eldad użył określenia „psy” które na Bliskim Wschodzie ma bardzo obelżywą wymowę. W tamtejszej tradycji psy to brudne paskudztwa żywiące się odpadkami. W naszej kulturze odpowiednikiem tamtejszych psów są świnie, w retoryce uosobienie paskudztwa a w rzeczywistości piękne i inteligentne zwierzątka.
==>> Pan Eldad na pewno miał na myśli klasę rządzącą Brytanii, a więc kryptożydów. Przynajmniej od 1066 roku, kiedy miała miejsce jedyna w zeszłym tysiącleciu udana inwazja na Anglię, to właśnie oni rządzą Anglią. Udana inwazja na Szkocję miała miejsce najpóźniej w 1307 roku.
W dzisiejszych czasach łatwego dostępu do informacji nietrudno sprawdzić kim są ludzie sprawujący władzę. Wystarczyłoby w portalu społecznościowym Faceberg w profilu np. Borisa Johnsona czy króla Karola otworzyć folder „selfie” a następnie podfolder „dick selfie” i postudiować sobie odpowiednie zdjęcia. Wystarczyłoby to zrobić ale mało kto to robi. Przywołani ludzie publicznie nie deklarują się jako żydzi więc dla potrzeb niniejszego tekstu są traktowani jak goje.
==>> Porównanie gojów do psów to figura chyba dość powszechna w judaizmie. To samo uczynił chociażby pan Jezus, czego świadectwo znajdziemy w dwóch Ewangeliach, Mateusza (15:21-28) i Marka (7:24-30). Poniżej wersja Marka (https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=306):
Wiara Syrofenicjanki
24 Wybrał się stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł pozostać w ukryciu. 25 Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, upadła Mu do nóg, 26 a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki. 27 Odrzekł jej: «Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest zabrać chleb dzieciom, a rzucić psom». 28 Ona Mu odparła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci». 29 On jej rzekł: «Przez wzgląd na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę». 30 Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł.
W wierszu 27 pan Jezus odpowiada Syrofenicjance proszącej uzdrowiciela o pomoc: „Pozwól wpierw nasycić się dzieciom; bo niedobrze jest zabrać chleb dzieciom, a rzucić psom”. Dla pana Jezusa poganie (goje) to właśnie psy. Pan Jezus powiedział to tam gdzie pan Eldad – na Bliskim Wschodzie – gdzie przyrównanie do psów to wyraz najwyższej pogardy.
==>> Okazuje się, że pan Eldad przyrównując brytyjskie klasy rządzące do psów wszedł w ślady pana Jezusa, co tylko go uwiarygadnia.
====================
Autor komentowanego artykułu używa dość ogranej figury z arsenału NLP, straszy nas bombą atomową. To numer dość stary i – miejmy nadzieję – już się zgrywa. Oczywiście źródło tej maniery tkwi w Piśmie Świętym.
Księga powtórzonego prawa 2 (https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=215): 25 Od dziś zaczynam bojaźnią i strachem przed wami przejmować wszystkie narody pod całym niebem. Kto tylko o tobie usłyszy, zacznie się bać i drżeć przed tobą.
Księga powtórzonego prawa 28 (https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=243): 9 Pan uczyni cię swoim świętym ludem, jak ci poprzysiągł, jeśli będziesz zachowywał polecenia Pana, Boga swego, i chodził Jego drogami. 10 Wtedy zobaczą wszystkie narody ziemi, że imię Pana zostało wezwane nad wami, i będą się ciebie lękały.
Powyżej to tylko przykłady. W cywilizacji judeochrześcijańskiej strach jest standardowo używany do dyscyplinowania plebsu i wynika to z samej ideologii klasy rządzącej, której fundamenty są zapisane w najpopularniejszej książce na planecie Ziemia – w Piśmie Świętym.
Autor, za Bibi Netanjahu, straszy nas bombami atomowymi. Kłopot z narracją o tych bombach wynika z banalnego faktu – braku jakichkolwiek wiarygodnych dowodów istnienia bomby atomowej.
Przyjmuje się, że Amerykanie użyli bomby atomowej w 1945 bombardując dwa japońskie miasta: Hiroszimę i Nagasaki. To jest jakaś narracja, tylko że mocno niedoskonała. Wystarczy przeczytać o historii tych miast w Wikipedii (pewnie lepiej w obszerniejszej wersji anglojęzycznej) aby się zorientować że odbudowę rozpoczęto niezwłocznie po bombardowaniach. Podobno użycie bomby atomowej prowadzi do skażenia radioaktywnego uniemożliwiającego korzystanie ze zbombardowanego obszaru przez długie miesiące czy lata, a tymczasem tramwaje w Hiroszimie uruchomiono trzy dni po bombardowaniu – rzekomo bombą atomową – i od tego czasu kursują codziennie. Również od razu po bombardowaniu powróciło do życia Nagasaki. To zupełnie inaczej niż – przykładowo – w Czarnobylu, gdzie teren wokół elektrowni od czterech dekad jest wyłączony z użytkowania.
Niemiecki lekarz dr Michael Palmer twierdzi że japońskie miasta zostały zbombardowane tak jak wszystkie inne, zupełnie konwencjonalnymi bombami z innowacyjnym dodatkiem smakowitego napalmu i aromatycznego gazu musztardowego. Poparzenia Japończyków zbombardowanych tymi chemikaliami miały za zadanie symulowanie krótkoterminowych efektów promieniowania radioaktywnego. Brak jednak długoterminowych efektów promieniowania radioaktywnego ale o tym nikt nie pamięta bo przecież strach zrobił swoje i zwolnił figurantów z obowiązku czy nawyku krytycznego myślenia.
Prezentacja dr Palmera: https://archive.org/details/no-nukes-but-mustard-gas
Książka dr Palmera: https://archive.org/details/hbook-0.9.11
Oczywiście istnieje możliwość, że bomby atomowe zostały opracowane po 1945 roku i dzisiaj naprawdę istnieją. Ale na ile wiarygodna jest ta wersja jeśli pochodzi od ludzi, którzy kłamali w sprawie bomb użytych w Hiroszimie i Nagasaki?
Poza tym istnieją bomby i pociski z ładunkiem zubożonego uranu, który ma za zadanie prowadzić do skażenia radioaktywnego tam, gdzie taka broń zostanie użyta. Zrobili to zbrodniarze ze Stanów Zjednoczonych w Jugosławii czy w Iraku, pewnie także w innych miejscach. To nie jest jednak broń atomowa sensu stricto ponieważ wybuch następuje w wyniku eksplozji standardowych materiałów wybuchowych, zadanie zubożonego uranu to tylko spowodowanie skażenia radioaktywnego.
Podsumowując: autor zwyczajnie chrzani z tą bombą atomową. Uprawdopodobnij chociaż – łobuzie – istnienie bomby atomowej jeśli przywołujesz jej istnienie w swojej argumentacji.
Tak, tutaj kolega dotknął ciekawej kwestii.
Faktycznie, jest bowiem tak, że życie w Nagasaki i Hiroszimie powróciło niemal natychmiast. Są na to dowody w postaci zdjęć. Można zobaczyć wiele takich z lat 46-47. Przedstawiają zniszczone miasta i tłumy ludzi na ulicach.
Natomiast liczne i spektakularne widoki eksplozji bomb atomowych to eksplozje wykonywane w bazach wojskowych, gdzieś na pustyniach, bez dostępu niezależnych obserwatorów.
Zatem mamy sytuację dokładnie identyczną jak z lądowaniem na księżycu. Wszyscy to widzieli…ale w telewizorze:-)
Zatem mamy sytuację identyczną jak z wystrzeleniem samochodu Tesli w kosmos.
Zatem mamy sytuację identyczną jak ze złotem leżącym w Banku Rezerw Federalnych;-)
Zatem mamy sytuację identyczną jak z Arką Przymierza, ponoć istnieje, ale gdzie to tajemnica wielka!:-)
No i oczywiście, mamy zatem identyczną sytuację jak z bogiem zwanym Jahwe, niby istnieje/istniał, ale nikt go nie widział… niektórzy ponoć słyszeli go:-))
…można mnożyć tych przykładów w nieskończoność.