Opublikowano 21 stycznia 2024 r., autor: State of the Nation
STRZEŻ SIĘ!
Globalne kasyno hazardowe należące do banksterów i zarządzane przez niego
organizuje epicki rajd przed uruchomieniem
“momentu Lehmana” w 2024 r.
Uwaga redaktora SOTN: Uważajcie, ludzie! Jeśli kiedykolwiek mieliśmy do czynienia z doskonałą superburzą przetaczającą się przez cały Globalny System Gospodarczy i Finansowy (GE&FS), to jest to rok 2024.
Nie tylko wszystkie istotne finansowe i ekonomiczne dane techniczne zapowiadają największą superburzę rynkową – KIEDYKOLWIEK – globalna geopolityczna szachownica została fachowo ustawiona przez banksterów i polityków, aby wywołać “moment Lehmana” na super sterydach… jako pretekst do przeprowadzenia kontrolowanego wyburzenia GE&FS jako niezbędnego prekursora do wprowadzenia Wielkiego Resetu.
W jaki dokładnie sposób banksterzy zaprogramowali Globalny System Gospodarczy i Finansowy, aby przeprowadzić od dawna zaplanowaną i wysoce zorganizowaną, kontrolowaną demolkę?
Kontrolowane wyburzenie globalnego systemu gospodarczego
i finansowego w 2024 r. jest prowadzone przez…..
Istnieje kilka bardzo praktycznych powodów, dla których banksterzy muszą przeprowadzić tę demonstrację, aby przyspieszyć swój szalony plan wdrożenia Wielkiego Resetu.
Po pierwsze, podstawą Nowego Porządku Świata jest standaryzacja CBDC w całej światowej społeczności narodów.*
*CBDC = waluty cyfrowe banku centralnego
Jedynym sposobem, w jaki sprawcy mogą wykonać to ważne zadanie, jest zniszczenie wszystkich istniejących walut fiducjarnych, które i tak są całkiem bezwartościowe. Oznacza to, że od 2008 roku ma miejsce niezauważalna demolka bankowa, która wygląda tak:
UPADEK SYSTEMU BANKOWEGO OPERACJI
W końcu, gdy nie ma banku, do którego można by się udać, aby wypłacić gotówkę, Społeczeństwo Bezgotówkowe nie pozostaje daleko w tyle.
Jednak żaden z ich planów nie jest przesądzony. W rzeczywistości spieprzyli BIG TIME, jak opisał to tutaj informator z wewnątrz firmy.
Klub Rzymski i informator ONZ zbuntował się w sprawie agendy NWO,
ujawniając trwający upadek systemu BEAST
Orędzie o stanie państwa
19 stycznia 2024 r
N.B. Ellen Brown, jak zawsze, wykonuje świetną robotę, wydobywając poniżej wszystkie graficzne szczegóły planu bankstera.
Kapitalizm kasynowy i rynek instrumentów pochodnych: czas na kolejny “moment Lehmana”?
przez Tech Daily na Unsplash
Wysłane przez Ellen Brown / Oryginał do ScheerPost
Wróżenie z fusów dla gospodarki 2024 roku jest wyzwaniem. 5 stycznia sekretarz skarbu Janet Yellen powiedziała, że osiągnęliśmy “miękkie lądowanie”, a płace rosną szybciej niż ceny w 2023 roku. Krytycy kwestionują jednak oficjalne dane, a ceny są nadal wysokie. Badania pokazują, że konsumenci nadal mają obawy.
Są też inne obawy. 24 grudnia 2023 r. Catherine Herridge, starsza korespondentka śledcza CBS News zajmująca się bezpieczeństwem narodowym i wywiadem, powiedziała w programie “Face the Nation“: “Po prostu czuję duże obawy, że rok 2024 może być rokiem czarnego łabędzia. Jest to wydarzenie związane z bezpieczeństwem narodowym o poważnych skutkach, które bardzo trudno przewidzieć”.
Nie powiedziała, jakiego rodzaju było to wydarzenie, ale spekulacje obejmowały poważny cyberatak; kryzys bankowy spowodowany falą niewypłacalności spowodowaną wysokimi stopami procentowymi, w szczególności w sektorze nieruchomości komercyjnych; embargo na ropę naftową z powodu wojny. Każdy większy czarny łabędź może przekłuć ogromną bańkę na instrumentach pochodnych, którą Bank Rozrachunków Międzynarodowych oszacował na ponad biliard (1000 bilionów) dolarów już w 2008 roku. Przy globalnym PKB wynoszącym zaledwie 100 bilionów dolarów, na świecie nie ma wystarczająco dużo pieniędzy, aby zaspokoić wszystkie te roszczenia pochodne. Kryzys na rynku instrumentów pochodnych przyczynił się do załamania sektora bankowego w 2008 r., a sytuacja może się powtórzyć.
Niebezpieczeństwa związane z instrumentami pochodnymi są znane od dziesięcioleci. Warren Buffett napisał w 2002 roku, że były one “finansową bronią masowego rażenia”. James Rickards napisał w U.S. News & World Report w 2012 roku, że powinny one zostać zakazane. Jednak Kongres nie podjął żadnych działań. W tym artykule przyjrzymy się obecnemu zagrożeniu pochodnemu i temu, co może zmotywować naszych polityków do jego rozbrajania.
Czego dokonały przepisy
Instrumenty pochodne to w zasadzie po prostu zakłady, które są sprzedawane jako “ubezpieczenie” – ochrona przed zmianami stóp procentowych lub kursów walutowych, niespłacaniem pożyczek i tym podobnymi. Gdy jedna ze stron zakładu ma realny interes ekonomiczny, który należy chronić – np. rolnik zabezpiecza wartość swoich jesiennych plonów przed stratą – zakład jest uważany za społecznie wartościowe “zabezpieczenie”. Jednak większość dzisiejszych zakładów pochodnych ma na celu po prostu zarabianie pieniędzy na innych traderach, przeradzając się w to, co zostało nazwane “kapitalizmem kasyna”.
W 2008 r. handel instrumentami pochodnymi doprowadził do upadku banku inwestycyjnego Bear Stearns i międzynarodowego ubezpieczyciela A.I.G. Nie można było dopuścić do upadku obu instytucji, ponieważ biliony dolarów w swapach ryzyka kredytowego w ich księgach zostałyby wymazane, co zmusiłoby banki i instytucje finansowe będące ich kontrahentami do odpisu wartości ich własnych ryzykownych i obecnie “niezabezpieczonych” pożyczek. Bear i A.I.G. zostały uratowane przez podatników; ale Departament Skarbu postawił granicę w Lehman Brothers i rynek się załamał.
Pod hasłem “koniec z bailoutami” ustawa Dodda-Franka z 2010 r. miała rozwiązać ten problem, nadając instrumentom pochodnym specjalne przywileje. Większość wierzycieli jest “zawieszona” w egzekwowaniu swoich praw, gdy firma jest w stanie upadłości, ale wiele kontraktów pochodnych jest zwolnionych z tych wstrzymań. Kontrahenci zobowiązani do zabezpieczenia mogą je natychmiast przejąć bez kontroli sądowej, jeszcze przed rozpoczęciem postępowania upadłościowego. Deponenci stają się “wierzycielami niezabezpieczonymi”, którzy mogą odzyskać swoje środki dopiero po zaciągnięciu roszczeń z tytułu instrumentów pochodnych, transakcji repo i innych zabezpieczonych roszczeń, zakładając, że pozostało jeszcze coś do odzyskania, co w przypadku poważnego kryzysu na rynku instrumentów pochodnych byłoby mało prawdopodobne. W 2013 r. byliśmy świadkami realizacji polityki umorzenia lub konwersji długu na Cyprze.
Dotyczy to depozytów, ale co z akcjami, obligacjami i funduszami rynku pieniężnego? Zgodnie z jednolitym kodeksem handlowym (UKC) i ustawą o upadłości z 2005 r. pochodne papiery wartościowe również korzystają ze szczególnej ochrony. “Bezpieczna przystań” jest udzielana podmiotom uprzywilejowanym opisanym w dokumentach sądowych jako “klasa chroniona”. Instrumenty pochodne korzystają z przywilejów “kompensowania” i “zamykania” w oparciu o teorię, że są one głównym źródłem ryzyka systemowego, a umożliwienie powodom wyprzedzania innych inwestorów w celu kompensowania i zamykania zakładów zmniejsza to ryzyko. Krytyczna analiza wykazała jednak, że instrumenty pochodne “superpriorytet” w upadłości mogą w rzeczywistości zwiększyć ryzyko i doprowadzić do niewypłacalności rentownych podmiotów finansowych.
Jest to również wysoce niesprawiedliwe. Zabezpieczeniem pozyskanym w celu zamknięcia roszczeń z tytułu instrumentów pochodnych mogą być Twoje akcje i obligacje. W artykule American Banker z 2016 r. zatytułowanym “You Don’t Really Own Your Securities; Czy blockchainy mogą to naprawić?”, wyjaśnił dziennikarz Brian Eha:
W Stanach Zjednoczonych akcje notowane na giełdzie nie istnieją w rękach prywatnych.
Nie jest ona własnością rzekomych właścicieli, którzy z racji nabycia udziałów w tej czy innej spółce są przekonani, że faktycznie są właścicielami akcji. Technicznie rzecz biorąc, wszystko, co posiadają, to IOU. Prawdziwa własność leży gdzie indziej.
Podczas gdy akcje spółek prywatnych są nadal bezpośrednią własnością akcjonariuszy, prawie wszystkie akcje i większość obligacji w obrocie publicznym są własnością mało znanej spółki Cede & Co., która jest nominowana przez Depository Trust Co., depozytariusza, który przechowuje papiery wartościowe dla około 600 maklerów-dealerów i banków. Dla każdego papieru wartościowego Cede & Co. posiada certyfikat główny znany jako “bezpieczeństwo globalne”, który nigdy nie opuszcza skarbca. Transakcje są rejestrowane jako obciążenia i kredyty na rachunkach papierów wartościowych członków DTC, ale zarejestrowany właściciel papierów wartościowych – Cede & Co. – pozostaje ten sam.
To, co mają akcjonariusze, a nie bezpośrednia własność, “jest [umownym] prawem wobec ich maklera… Broker ma wtedy prawo wobec instytucji depozytowej, w której jest członkiem. Wówczas instytucja depozytowa jest zobowiązana wobec emitenta. Jest to [co najmniej] trzyetapowy proces, zanim uzyskasz jakiekolwiek prawa do swoich akcji”. To osłabienie praw własności uniemożliwiło dokładne śledzenie, kto jest właścicielem czego.
Pięćdziesiąt lat “dematerializacji”
W wydanej w 2023 r. książce zatytułowanej The Great Taking (dostępnej za darmo online) weteran Wall Street, David Rogers Webb, śledzi historię legislacyjną tych wydarzeń. Przepisy sięgają 50 lat wstecz, kiedy handel akcjami i obligacjami odbywał się poprzez fizyczną dostawę – przerzucanie papierowych certyfikatów z tytułami na nazwiska nabywców z biura do biura. W latach siedemdziesiątych handel ten stał się tak popularny, że giełdy nie nadążały, co skłoniło je do zwrócenia się w stronę “dematerializacji” lub cyfryzacji aktywów. Depository Trust Company (DTC) została utworzona w 1973 roku w celu złagodzenia rosnącej ilości papierkowej roboty. DTCC została założona w 1999 r. jako spółka holdingowa w celu połączenia DTC i National Securities Clearing Corporation (NSCC).
DTCC jest centralnym kontrahentem rozliczeniowym (CCP) znajdującym się na szczycie piramidy banków, brokerów i giełd. Wszyscy zgodzili się przechowywać aktywa swoich klientów w “nazwie ulicy”, gromadzić te aktywa w wymiennej puli i przekazywać tę pulę do DTCC, która następnie handluje połączonymi pakietami akcji i obligacji między brokerami a bankami w imieniu nominowanego przez siebie Cede & Co. DTCC, prywatna korporacja, jest właścicielem ich wszystkich. Nie jest to tylko kwestia techniczna. Sądy podtrzymywały jego prawną własność, nawet w sporze z nabywcami klientów. Według strony internetowej DTCC, świadczy usługi rozliczeniowe dla praktycznie wszystkich transakcji na akcjach, korporacyjnych i komunalnych instrumentach dłużnych oraz instrumentach rynku pieniężnego w USA, a także centralne przechowywanie i obsługę aktywów dla emisji papierów wartościowych ze 131 krajów i terytoriów o wartości 37,2 biliona dolarów. Tylko w 2022 roku DTCC przetworzyło papiery wartościowe o wartości 2,5 biliarda dolarów.
Obowiązujące przepisy są określone w §§ 8 i 9 Jednolitego Kodeksu Handlowego (UKC), obejmującym inwestycyjne papiery wartościowe i transakcje zabezpieczone. UCC to zbiór zasad opracowanych przez organizacje prywatne bez ustawy Kongresu. Nie jest ona sama w sobie prawem, a jedynie zaleceniem praw, które państwa powinny przyjąć; ale UKC został już przyjęty przez wszystkie 50 stanów USA i został “zharmonizowany” z zasadami obrotu papierami wartościowymi w Europie i większości innych krajów.
Streszczenie odpowiednich przepisów UKC w Wikipedii podsumowuje:
Prawa powstałe w wyniku tych ogniw [w górę łańcucha zabezpieczeń] są roszczeniami czysto umownymi [[…]. Ta dekompozycja praw ustanowiona przez art. 8 UKC skutkuje uniemożliwieniem inwestorowi rewindykacji [żądania lub odebrania] zabezpieczenia w przypadku upadłości dostawcy rachunku [maklera lub banku], tj. możliwości dochodzenia papieru wartościowego jako własnego majątku, bez obowiązku dzielenia się nim według jego wartości proporcjonalnej z innymi wierzycielami dostawcy rachunku.
Ty, inwestor, masz tylko roszczenie umowne wobec swojego brokera, który również nie posiada już tytułu prawnego do Twoich akcji, ponieważ tytuł został przeniesiony w górę łańcucha do DTCC. Twoje roszczenie umowne dotyczy wyłącznie proporcjonalnego udziału w puli akcji oznaczonych w nazwie ulicy, do których tytuł prawny jest w posiadaniu Cede & Co.
Rehypothecation: problem wielu właścicieli
Wpis w Wikipedii dodaje:
To przekwalifikowanie prawa własności na proste prawo umowne może umożliwić dostawcy rachunku [brokerowi lub bankowi “pośredniczącemu”] “ponowne wykorzystanie” papieru wartościowego bez konieczności zwracania się o zgodę inwestora. Jest to możliwe w szczególności w ramach operacji tymczasowych, takich jak udzielanie pożyczek papierów wartościowych, opcja odkupu, kupno w celu odsprzedaży lub umowa odkupu.
“Pożyczanie papierów wartościowych” przez brokera lub innego pośrednika może obejmować pożyczanie akcji krótkim sprzedawcom, którzy chcą obniżyć wartość akcji wbrew własnym interesom finansowym. Nielegalna naga krótka sprzedaż jest również ułatwiona przez nieprzeniknioną tarczę DTCC, podobnie jak udzielanie pożyczek “parabankom” w celu ponownego wykorzystania zabezpieczenia. Jak wyjaśnia Caitlin Long, inna weteranka Wall Street:
Siłą napędową równoległego systemu bankowego jest zabezpieczenie, a problem polega na tym, że gracze rynkowi wykorzystują to samo zabezpieczenie w kółko, wiele razy dziennie, aby kreować kredyt. Proces ten nazywa się “rehypothecation“. W związku z tym w sprawozdaniach finansowych wielu stron stwierdza się, że są one właścicielami tego samego składnika aktywów w tym samym czasie. Mają od siebie skrypty dłużne, aby spłacić te aktywa – stąd łańcuch ekspozycji kontrahenta, który jest trudny do śledzenia. Chociaż sytuacja się poprawia, nadal nie ma zbyt wielu informacji na temat tego, jak długie są te “łańcuchy zabezpieczeń“.
To właśnie ponowne wykorzystanie zabezpieczenia do zabezpieczenia wielu zakładów spekulacyjnych ułatwiło eksplozję bańki na instrumentach pochodnych do dziesięciokrotności PKB świata. Powinno to być zabezpieczenie faktycznego nabywcy, ale Ty, nabywca, znajdujesz się na dole łańcucha zabezpieczeń. Roszczenia z tytułu instrumentów pochodnych mają najwyższy priorytet w postępowaniu upadłościowym, rzekomo dlatego, że gmach instrumentów pochodnych jest tak ryzykowny, że ich zakłady muszą zostać rozliczone.
A co z “regułą ochrony klienta”?
Maklerzy twierdzą, że aktywa ich klientów są chronione zgodnie z “Zasadą ochrony klienta” Securities Investor Protection Corporation (SIPC). SIPC zapewnia ubezpieczenie akcji podobne do ubezpieczenia FDIC dla depozytów bankowych, utrzymując pulę, która może zostać wykorzystana w przypadku bankructwa członka. Jednak w memorandum z 2008 r. na temat zasady ochrony klienta sporządzone przez firmę prawniczą Willkie Farr & Gallagher stwierdza się:
W odniesieniu do środków pieniężnych i papierów wartościowych, które nie są zarejestrowane na nazwisko klienta, ale są przechowywane przez maklera-dealera na rzecz klienta, klient otrzymałby proporcjonalną część łącznej kwoty środków pieniężnych i papierów wartościowych faktycznie posiadanych przez maklera-dealera. Jeśli pozostanie niedobór, SIPC pokryje maksymalnie 500 000 USD, z czego tylko 100 000 USD może stanowić odzyskanie gotówki przechowywanej u brokera-dealera.
… Większość papierów wartościowych jest przechowywana przez maklerów-dealerów w imieniu ulicy i byłaby dostępna w celu zaspokojenia roszczeń innych klientów w przypadku niewypłacalności maklera-dealera.
Jeśli członek ma duży portfel instrumentów pochodnych (JPMorgan posiada 54,4 biliona dolarów w instrumentach pochodnych i zaledwie 3,4 biliona dolarów w aktywach), klienci instrumentów pochodnych z pierwszeństwem mogą również wymazać pulę i fundusz SIPC.
To, o co martwi się Webb, to bankructwo samego DTCC, które może wymazać cały łańcuch zabezpieczeń. Twierdzi on, że DTCC jest wyraźnie niedokapitalizowany, a uruchomienie nowego Centralnego Kontrahenta Rozliczeniowego jest już zaplanowane i wstępnie sfinansowane. Jeżeli DTCC nie powiedzie się, niektórzy chronieni wierzyciele mogą przejąć wszystkie zabezpieczenia, nad którymi będą mieli doskonałą kontrolę prawną.
Środki obronne
W przypadku cyberataku, który niszczy zapisy banków i brokerów, nabywcy mogą nie mieć możliwości udowodnienia tytułu prawnego do swoich aktywów; a w przypadku drugiego Wielkiego Kryzysu, z falą bankructw banków w stylu lat 30., powodowie z instrumentami pochodnymi z superpriorytetem mogą przejąć aktywa banków bez przechodzenia przez postępowanie upadłościowe. W dzisiejszej kruchej gospodarce nie są to odległe hipotetyczne wizje, ale realne możliwości, które mogą zniweczyć nie tylko oszczędności rodzin z klasy średniej, ale także fortuny miliarderów.
I w tym, jak przekonuje Webb, tkwi nasza szansa. System, w którym Cede & Co. posiada tytuł własności do wszystkich “zdematerializowanych” papierów wartościowych, jest wyraźnie podatny na wykorzystanie przez “klasę chronioną”, a Kongres mógłby złagodzić te obawy poprzez ustawodawstwo. Gdyby nasi przedstawiciele zdali sobie sprawę, że nie są właścicielami swoich aktywów, a jedynie wierzycielami swoich maklerów i banków, mogliby zostać zainspirowani do przeprowadzenia kilku przesłuchań i podjęcia działań.
Pierwszym krokiem jest rzucenie światła na niejasne, ukryte działanie systemu i zagrożenie, jakie stanowią one dla naszych osobistych zasobów. Presja społeczna porusza polityków, a ludzie budzą się w wielu kwestiach na całym świecie, a protesty nasilają się wszędzie – ekonomicznie, politycznie i społecznie. Możliwe działania, które mogą zostać podjęte przez Kongres, obejmują cofnięcie “specjalnych przywilejów” przyznanych kasynu instrumentów pochodnych w formie “super priorytetu” w upadłości. Inną możliwością jest podatek Tobina w wysokości 0,1% lub podatek od transakcji finansowych. Jeśli chodzi o ochronę tytułu prawnego do aktywów, blockchain jest obiecującym narzędziem, o czym mówił Brian Eha w cytowanym powyżej artykule American Banker. Te i inne możliwości federalne, wraz z potencjalnymi rozwiązaniami na poziomie lokalnym, będą przedmiotem kolejnego artykułu.
Opublikowano za: Wszystko wskazuje na kontrolowane wyburzenie w 2024 r. | SOTN: Alternatywne wiadomości, analizy i komentarze (stateofthenation.co)
Wypowiedz się
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.