Według Sądu najwyższego wszyscy ci urzędnicy są autorytetami moralnymi (Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 25 sierpnia 1971 r. sygn. I CZ 212/71 (publ. OSNC 1972/3/55).) o nieskazitelnym charakterze i mają takie piękne kodeksy etyki zawodowej, że jak człowiek doświadczy rzeczywistości, to nie jest w stanie przyjąć do wiadomości takiej wersji a jednocześnie jest utwierdzany w przeświadczeniu, że ochrona immunitetem tych wszystkich urzędników, stawia go w pozycji przegranego.
Jednak nie oznacza to, że wszystko jest przegrane lub że nie można nic zrobić!
Istnieje wiele możliwości i sposobów postępowania, jednak wymaga to pełnego zaangażowania się w swoją sprawę, nauki polskiego prawa oraz walki z tzw. „polskim” wymiarem sprawiedliwości.
Przejdę teraz do kolejnego zestawu ważnych kwestii, artykułów i trochę podpowiem:…
Zgodnie z art. 11 k.p.c., nawet wyrok uniewinniający nie stanowi przeszkody do wystąpienia z pozwem przeciwko sprawcom szkody . „Ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym .”
Jednak czy sąd cywilny jest związany ustaleniami i oceną sądu w postępowaniu karnym, w którym nie doszło do skazania?
Zgodnie z Uchwałą Sądu Najwyższego w składzie 7 Sędziów z dnia 21 listopada 1967 r., sygn. akt III PZP 34/67, sąd cywilny może dokonać własnych, odmiennych od sądu karnego ustaleń i samodzielnie ocenić, czy w świetle przepisów prawa karnego doszło do popełnienia przestępstwa, tj. czy ustalony czyn jest zbrodnią lub występkiem.
Nazywa się to z zasadzie odpowiedzialność deliktowa,
Pisałem o tym tutaj: Mam sprawę w sądzie. Koperta. Sąd Najwyższy. Odpowiedzialność deliktowa. Pozew wobec immunitetu.
ale..
„Sąd cywilny nie jest związany ustaleniami i oceną sądu karnego dokonanymi w postępowaniu karnym, w którym nie doszło do skazania, może więc dokonać własnych odmiennych ustaleń, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy cywilnej. Może samodzielnie ocenić, czy w świetle przepisów prawa karnego ustalony przez sąd cywilny czyn jest zbrodnią lub występkiem„.
Powyższa uchwała Sądu Najwyższego przełamała zasadę o odrębności postępowania cywilnego i karnego. Uprawnia ona sąd cywilny do dokonania własnej kwalifikacji, czy dane zachowanie sprawcy szkody stanowi przestępstwo, zakreślając ogólną podstawę kwalifikacji konkretnego zdarzenia jako źródła przestępstwa: „Aby naruszenie (…) mogło być uznane za zbrodnię lub występek, musi ono mieć przedmiotowe i podmiotowe znamiona przestępstwa, oznaczone w prawie karnym.”
Przypomnieć w tym miejscu należy, że kompetencja sądu cywilnego do ustalenia, czy czyn niedozwolony w rozumieniu prawa cywilnego stanowiący źródło szkody jest przestępstwem, nie łączy się wyłącznie z uregulowaniem art. 11 k.p.c., który mówi o wiążącym sąd cywilny prawomocnym wyroku skazującym wydanym w postępowaniu karnym.
Tłumacząc:
Jeśli był wyrok skazujący, to sąd wyrok ten musi respektować, jeśli jednak był to wyrok uniewinniający, odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego, umorzenie postępowania przygotowawczego – to sąd nie jest tym związany i może orzekać po swojemu na podstawie przepisów cywilnych.
Dlatego też uprawnienie sądu cywilnego do dokonania samodzielnej oceny danego zdarzenia według prawa karnego jest ograniczone tylko w tym zakresie, w jakim dokonał jej sąd karny w postępowaniu karnym wydając prawomocny wyrok skazujący.
W związku z powyższym, wprowadzona zasada ustalania przez sąd cywilny, czy konkretny czyn jest przestępstwem, ma dotyczyć ustaleń, jak to zdefiniował Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 21 listopada 1967 r. sygn. akt III PZP 34/67: „potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy cywilnej”, definiując w ten sposób „użyteczność” konkretnych ustaleń sądu cywilnego na potrzeby postępowania cywilnego i danej konkretnej sprawy cywilnej.
Funkcjonalność korzystania przez sąd cywilny z możliwości dokonywania własnych ustaleń prawnokarnej materii, de facto zamyka się na potrzeby art. 4421 §2 k.c., który stanowi, że: „Jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. „
Zatem, wyżej przytoczony przepis prawa determinuje dwudziestoletni okres przedawnienia dochodzenia roszczenia o naprawienie szkody w przypadku uznania przez sąd cywilny, że przyczyną powstania szkody jest zbrodnia lub występek.
Jeszcze raz tłumacząc:
Jeśli sąd karny, uniewinni jakiegoś funkcjonariusza publicznego, który został oskarżony – załóżmy, że jest to sędzia pozbawiony immunitetu w sprawie karnej – to sąd cywilny (tutaj immunitet nie ma znaczenia) może orzekać po swojemu i pomimo uniewinnienia w sądzie karnym, może orzekać, skazać taką osobę w sprawie cywilnej.
Wyroki 7 sędziów są wpisywane do księgi aktów prawnych i są obligatoryjne!
Również w aktualnym orzecznictwie nadal jest potwierdzana zasada swobodnej oceny sądu cywilnego przy ustaleniach, czy dany czyn stanowi przestępstwo ( por. uchwała Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 29 października 2013 r. III CZP 50/13, LEX nr 1451505; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2018 r. V ACa 1493/17, LEX nr 2609423;wyrok Sądu Najwyższego z 10 sierpnia 2017 r. II CSK 837/16, LEX nr 2360530; wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 14 sierpnia 2018 r. IX Ca 270/18 , LEX nr 2547001 ).
Art. 12 k.p.c. – „Roszczenia majątkowe wynikające z przestępstwa mogą być dochodzone w postępowaniu cywilnym albo w wypadkach w ustawie przewidzianych w postępowaniu karnym.”
Na podstawie art. 11 k.p.c. i art. 442 1 §2 k.c. można wnieść powództwo przeciwko sędziemu ,prokuratorowi, urzędnikowi, adwokatowi!
Art.231 kodeksu karnego (k.k.).
§ 1. Funkcjonariusz publiczny, który, przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Art. 115 kodeksu karnego (k.k.).
§ 4. (52) Korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego.
Art. 239 kk poplecznictwo[Poplecznictwo]
§ 1.Kto utrudnia lub udaremnia postępowanie karne, pomagając sprawcy przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego uniknąć odpowiedzialności karnej, w szczególności kto sprawcę ukrywa, zaciera ślady przestępstwa, w tym i przestępstwa skarbowego albo odbywa za skazanego karę, przeciwko m/in prokuratorowi za zaniechanie ścigania czy bezpodstawne odmowy wszczęcia lub umorzenia postępowania tj. za naruszenie zasady praworządności określonej przepisami kodeksu postępowania karnego:
Art. 2. § 1. k.p.k : Przepisy niniejszego kodeksu mają na celu takie ukształtowanie postępowania karnego, aby:
„ ..sprawca przestępstwa został wykryty i pociągnięty do odpowiedzialności karnej, a osoba niewinna nie poniosła tej odpowiedzialności; ..”
2) przez trafne zastosowanie środków przewidzianych w prawie karnym oraz ujawnienie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa osiągnięte zostały zadania postępowania karnego nie tylko w zwalczaniu przestępstw, lecz również w zapobieganiu im oraz w umacnianiu poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego;
3) zostały uwzględnione prawnie chronione interesy pokrzywdzonego przy
jednoczesnym poszanowaniu jego godności;
4) rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło w rozsądnym terminie.
§2. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne.
Art. 10. § 1. k.p.k – Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny także do wniesienia i popierania oskarżenia – o czyn ścigany z urzędu.
§2. Z wyjątkiem wypadków określonych w ustawie lub w prawie międzynarodowym nikt nie może być zwolniony od odpowiedzialności za popełnione przestępstwo
Art. 271 k.k. poświadczanie nieprawdy w dokumentach urzędowych
§1. Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5,
§3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w §1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Art. 115 k.k. §4.(52)Korzyścią majątkową lub osobistą jest korzyść zarówno dla siebie, jak i dla kogo innego.
Art. 115 k.k. § 14. (55) Dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.
oraz kpc Art. 244. [Dokument urzędowy]
§1. Dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone
§2. Przepis §1 stosuje się odpowiednio do dokumentów urzędowych sporządzonych przez podmioty, inne niż wymienione w § 1, w zakresie zleconych im przez ustawę zadań z dziedziny administracji publicznej.
( Art.231§ 2. kk w zb. z art. 271 § 3 kk
Temat: Oszustwo – m/in przeciwko adwokatowi
Art. 286 kk
§ 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej,doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8
Art. 471. kc [Odpowiedzialność ex contractu]
Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Z art. 231 kk odpowiedzialność karną za zaniechanie obowiązku denuncjacji określonego w art. 304 § kpk ponoszą urzędnicy powiadomieni o popełnieniu przestępstwa jak również prezesi sądów.
NIGDY nie dawaj:żadnego oryginału dokumentu do rak adwokata i w pełni kontroluj każde pismo, zanim on je wyśle, złoży w sądzie!
Uchwały SN z dnia 23 sierpnia 2007 r., SNO 42/07
W toku sprawy (podczas rozprawy) należy natychmiast reagować na naruszanie przepisów postępowania przez sędziego, zwłaszcza przy przeprowadzeniu dowodów i żądać odnotowania tego w protokole, ponieważ potem zarzutu obrazy przepisów w apelacji powołać nie można!
Dlatego tak ważne jest, aby być na rozprawach i brać w nich czynny udział. Większość adwokatów tego nie robi i to jest największy problem. Później oczywiście można pozwać adwokata, ale nie zmieni to niczego w sprawie! Weryfikacja protokołów – nagrań:
Jeśli na nagraniu nie ma istotnych rzeczy, nie słychać wypowiedzi, zarzutów o łamanie przepisów, lub zostało to wycięte (sic!), to natychmiast należy złożyć pismo do sądu przed kolejną rozprawą! i powołać się na to, że były postawione zarzuty sądowi i nie słychać ich, lub nie ma ich na nagraniu. Terminem jest termin kolejnej rozprawy.
Po rozprawie należy sprawdzić protokół, nagrania – czy zarzuty odnotowano! W protokołach często nie ma wszystkiego a nagrania często są niezrozumiałe, albo nie zawierają wszystkiego.
O sprostowaniu do protokołu pisałem tutaj: Dostałem pismo z sądu! Akta twojej sprawy – sprostowanie do protokołu / adwokat z urzędu / zwrotka.
Znamy sytuację, gdzie s przedajni adwokaci wykorzystywali niewiedzę klienta.
Art. 162. §1 . Strona powinna zwrócić uwagę sądu na uchybienie przepisom
postępowania, wnosząc o wpisanie zastrzeżenia do protokołu. Zastrzeżenie można zgłosić najpóźniej na kolejnym posiedzeniu.
§ 2. Stronie zastępowanej przez adwokata, radcę prawnego, rzecznika patentowego lub Prokuratorię Generalną Rzeczypospolitej Polskiej, która zastrzeżenia nie zgłosiła, nie przysługuje prawo powoływania się na to uchybienie w dalszym toku postępowania. Skutku tego nie niweczy wypowiedzenie lub cofnięcie pełnomocnictwa.
Art. 160. § 1. Strony mogą żądać sprostowania lub uzupełnienia protokołu, nie
później jednak jak na następnym posiedzeniu, a jeśli idzie o protokół rozprawy, po której zamknięciu nastąpiło wydanie wyroku – dopóki akta sprawy znajdują się w sądzie. Od zarządzenia przewodniczącego strony mogą odwołać się do sądu w terminie tygodniowym od doręczenia im zarządzenia.
§2. Zapis dźwięku albo obrazu i dźwięku nie podlega sprostowaniu.
Ad. Art 160 §2. Powtórzę – najważniejszy jest protokół!
Art. 208. § 1 kpc . Na podstawie planu rozprawy przewodniczący wydaje
zarządzenia mające na celu przygotowanie rozprawy. Przewodniczący może w szczególności:
1) wezwać strony do stawienia się na rozprawę osobiście lub przez pełnomocnika;
2) zażądać od państwowej jednostki organizacyjnej lub jednostki organizacyjnej samorządu terytorialnego znajdujących się u niej dowodów, jeżeli strona sama dowodów tych otrzymać nie może.
W razie odmowy sądu, zarzucić na podstawie art. 162. § 1 k.p.c naruszenie przepisów i uniemożliwianie stronie obrony w związku z obowiązkiem nałożonym w:
Art. 3. k.p.c [Zasada prawdy materialnej] :Strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody.
Art. 232.k.p.c [Ciężar dowodu]: Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę.
– oraz naruszenie prawa do sądu i rzetelnego procesu (art. 45 Konstytucji)
Sąd Najwyższy (w wyroku z 2 grudnia 2004 r., sygn. akt V CK 297/04 ) potwierdził, że adwokat i radca prawny odpowiadają za szkody wyrządzone mocodawcy wskutek zaniedbań i błędów prowadzących do przegrania sprawy, która inaczej byłaby wygrana, nie mówiąc już o sprzedajności i oszustwie.
Pozywanie winnych, prokuratorów, sędziów, adwokatów ma sens i niesie ze sobą pozytywne skutki, ponieważ na drodze cywilnej, jeżeli posiadasz dowody, nie są w stanie się obronić, poza tym jest to również kompromitacja, ponieważ przesyłanie zawiadomień o popełnieniu przez nich przestępstw, czy wniesienie powództwa do różnych organów,na podstawie wyżej wymienionych artykułów, może spowodować zainteresowanie różnych instytucji często sami występują o ugodę. Warto to robić, ponieważ oni się tego mocno obawiają. Na pewno za wszelką cenę będą starali się ugodowo zakończyć sprawę, ponieważ instytucje wymiary sprawiedliwości, nie chcą żadnych negatywnych publikacji w mediach. Często te ugody zawierane są w oparci o całkowitą ciszę w sprawie i całkowity zakaz udostępniania materiałów ze sprawy – publicznie. Niestety!
Najważniejszym pytaniem związanym ze środowiskiem „wymiaru sprawiedliwości jest pytanie: „Czy w ogóle ktokolwiek przeczyta pismo”, jakie się do nich napisze!
Kolejną problemem jest interpretacja całej sprawy. Zważywszy na fakt, że generują oni tysiące stron makulatury w sprawach, rzeczywistość wygląda tak:
1. Nikt nie czyta całości
2. Sędziowie i prokuratorzy gubią się w całej sprawie i nie są w stanie wszystkiego pamiętać,
3. Wyłączenie sędziego i zmiana na kolejnego powoduje, że czyta on jedynie ostatnie pisma w aktach i na nich opiera swoje dalsze postępowanie.
4. Oni mają poustalane czy sprawa ma być wygrana, przegrana czy przewleczona przez lata świetlne, doprowadzając strony postępowania do całkowitego upadku.
Powyższy tekst jest moją prywatną opinią, opartą o doświadczenia życiowe.
Uzupełnienie tematu:
Dostałem pismo z urzędu, sądu, od komornika! Co dalej? – Akta sprawy!
Opublikowano za: https://bitomat.wordpress.com/2023/06/07/sprawa-mafii-mieszkaniowej-chatugpt-pozwu-zbiorowego-watek-u-bacy/
Wypowiedz się
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.