Do braci Rosjan z okazji 78 rocznicy Dnia Zwycięstwa

• stanislav poniedziałek, 8 maja 2023, 17:43:23

WPS

Nie dopuśćmy do prowokacji, nie dopuśćmy do kolejnej wojny rosyjsko-polskiej, do wojny wewnątrz-słowiańskiej za anglosasko-żydowskie interesy.

Jeszcze niedawno nikt z nas Polaków i Rosjan nie pomyślałby, że przyjdzie nam świętować Dzień Zwycięstwa nad faszyzmem w II wojnie światowej w warunkach toczącego się wojennego konfliktu na Ukrainie, który może rozlać się na całą Środkową Europę, a nawet grozić konfliktem światowym.

Trzeba ciągle przypominać o tym, że 9 maja 1945 r. był wspólnym zwycięstwem Rosjan i Polaków, nad niemieckim faszyzmem, który metodami ludobójstwa dążył do podboju i zniszczenia obu narodów, a także innych narodów słowiańskich. Ludobójstwo Słowian w czasie II WŚ ciągle należy do tematów, które się przemilcza lub marginalizuje.

Oczywiście główną siłą sprawczą zwycięstwa była Armia Czerwona, gdyż to jej żołnierze i ZSRR jako państwo ponosili największe ofiary życia i ofiary materialne. Te ofiary spoczywają także na polskiej ziemi i zasługują na szacunek i wieczną pamięć.

Nie może być jednak pomijany fakt, że żołnierz polski, polskie społeczeństwo i państwo polskie nigdy nie zaakceptowało niemieckiego, faszystowskiego dyktatu, za co Polacy i państwo polskie poniosło także olbrzymie ofiary ludzkie i materialne, które proporcjonalnie do posiadanego potencjału, obok narodu białoruskiego, były bodajże największe. Nie można też zapominać o tym, że Polacy od dnia 1 września 1939 roku, dnia napaści Niemiec hitlerowskich na Polskę, podjęli walkę z okupantem hitlerowskim zarówno w kraju, jak i na wszystkich frontach II WŚ. Żołnierze I Armii Wojska Polskiego mieli także honor u boku zwycięskiej Armii Czerwonej brać udział w zdobyciu Berlina.

Polacy zatem mieli i mają wszelkie prawa być uznani za członków zwycięskiej koalicji. Dowodem tego jest fakt, że przedstawiciel państwą polskiego był jednym z podpisujących w dniu 1 stycznia 1942 Deklarację Narodów Zjednoczonych, co dawało Polsce faktyczny status członka założyciela Organizacji Narodów Zjednoczonych i status współtwórcy powojennego ładu światowego. Ze względów geopolitycznych – ówczesnymi relacjami między ZSRR a USA i Wlk. Brytanią, ale także ze względu na błędy rządu londyńskiego rola Polski została zmarginalizowana.

Polityka państwa polskiego w czasie II WŚ, w tym rządu na emigracji, nie nosiła cech kolaboracji z faszystowskimi Niemcami, ani cech zdrady głównego celu koalicji antyhitlerowskiej, jakim było pełne zwycięstwa nad wrogiem i jego kapitulacja. Faktem jest także to, że ta polityka nie była wolna od błędów.

Błędem było, pod wpływem nacisków anglosaskich i żydowskiego lobby finansowego, orientowanie się na politykę antyrosyjską. Tragicznym błędem była zgoda na wybuch Powstania Warszawskiego, które nie miało szans wpłynąć decydująco na przebieg działań wojskowych, a przyniosło w rezultacie nie tylko porażkę militarną powstańców, ale także olbrzymie straty ludzkie, głównie ludności cywilnej oraz spowodowało barbarzyńskie niszczenie miasta przez oddziały niemieckie i kolaborujące z nimi wyjątkowo bezwzględne i brutalne oddziały SS sformowane z różnego rodzaju kryminalistów i dobrowolców ( Hilfswiligen („ochotników pomocniczych”) z rosyjskojęzycznych terenów wschodnich.

Obecnie po doświadczeniach II WŚ oraz mając za sobą dwa okresy funkcjonowania Polski, pierwszy- w ramach bloku państw demokracji ludowej, drugi – od ponad 30 lat funkcjonowania poza blokiem krajów socjalistycznych, w tym niemal 20 lat w ramach Unii Europejskiej, możemy pokusić się o pewne generalne refleksje.

W obu okresach Polska funkcjonowała w warunkach ograniczonej suwerenności z tą różnicą, że w pierwszym okresie gwarantowało to państwu i narodowi bezpieczeństwo oraz sprzyjało rozwojowi społeczno-gospodarczemu, a także poszerzaniu warunków suwerenności oraz wzrostowi międzynarodowego autorytetu Polski; w drugim zaś okresie mamy do czynienia z sukcesywnym odbieraniem wszelkich cech suwerenności i Polska de facto staje się krajem jawnie skolonizowanym przez bezwzględny konglomerat polityczno-militarny i finansowo-ekonomiczny o rodowodzie anglosasko-żydowskim.

Co gorsza, Polska ze względu na swoje położenie geograficzne oraz historyczny i cywilizacyjny kod wolnościowy wykorzystywana jest cyniczne jako narzędzie do realizacji celów regionalnej i globalnej polityki anglosasko-żydowskiej o cechach totalitarno-faszystowskich.

W 78 rocznicę zwycięstwa nad niemieckim faszyzmem, – którego powstanie nie byłoby możliwe bez anglosasko-żydowskiego kapitału oraz długofalowych planów anglosaskiego imperializmu i psychopatycznej idei żydowskiego wybraństwa, – tak Polacy, jak i Rosjanie winni długo się zastanawiać nim zaczną się dwustronnie oskarżać, często niesłusznie, a tym samym sprzyjać planom zakulisowym reżyserów dążących do waśni i nienawiści wśród Słowian, a zwłaszcza dwóch najsilniejszych nacji – rosyjskiej i polskiej.

Nie dopuśćmy do prowokacji, nie dopuśćmy do kolejnej wojny rosyjsko-polskiej, do wojny wewnątrz-słowiańskiej za anglosasko-żydowskie interesy. Jest to zadaniem elit narodowych i wskazówką do działań zwykłych ludzi: Rosjan-Polaków-Ukraińców-Białorusinów i innych rdzennych mieszkańców ziem słowiańskich, ziem Środkowo-Wschodniej Europy. 300 milionów Słowian, to olbrzymia siła w Europie i na świecie. Nie dajmy się dzielić i wzajemnie zabijać!

Paweł Ziemiński

Русским братьям по случаю 78-летия Победы

До недавнего времени никто из нас, поляков и россиян, и подумать не мог, что День Победы над фашизмом во Второй мировой войне придется отмечать в условиях продолжающегося военного конфликта на Украине, который может перекинуться на всю Центральную Европу, и даже угрожать мировым конфликтом.

Необходимо постоянно напоминать, что 9 мая 1945 года была совместная победа русских и поляков над немецким фашизмом, стремившимся путем геноцида завоевать и уничтожить оба народа, а также другие славянские народы. Геноцид славян во время Второй мировой войны до сих пор остается одной из тем, которые игнорируются или маргинализируются.

Конечно, главной движущей силой победы была Красная Армия, ведь именно ее воины и СССР как государство понесли самые большие человеческие жертвы и материальные жертвы. Эти жертвы также покоятся на польской земле и заслуживают уважения и вечной памяти.

Однако нельзя упускать из виду, что польский солдат, польское общество и польское государство никогда не принимали немецкий, фашистский диктат, за что поляки и польское государство также несли огромные человеческие и материальные жертвы, которые, соразмерно их потенциалу, вероятно, были , не считая белорусской нации, самыми большими. Не следует забывать, что поляки с 1 сентября 1939 года, дня нападения гитлеровской Германии на Польшу, взялись за борьбу с гитлеровскими оккупантами как внутри страны, так и на всех фронтах Второй мировой войны. Воинам 1-й Войска Польского также выпала честь участвовать во взятии Берлина вместе с победоносной Красной Армией. Поэтому поляки имели и имеют полное право считаться членами победившей коалиции. Об этом свидетельствует тот факт, что представитель польского государства был одним из тех, кто подписал Декларацию ООН от 1 января 1942 г., что дало Польше фактический статус члена-основателя ООН и статус со- Создатель послевоенного мироустройства. По геополитическим причинам – тогдашние отношения между СССР и США и Вил. Великобритании, но и из-за ошибок лондонского правительства роль Польши была маргинализирована.

Политика польского государства в годы Второй мировой войны, в том числе и правительства в изгнании, не носила ни черт сотрудничества с фашистской Германией, ни черт предательства главной цели антигитлеровской коалиции – полной победы над врагом и его капитуляцией. Фактом также является и то, что эта политика не была безошибочной. Под влиянием англо-саксонского давления и еврейского финансового лобби делать упор на антироссийскую политику было ошибкой. Трагической ошибкой было согласие на вспыхнувшее Варшавское восстание, которое не имело шансов оказать решающее влияние на ход военных действий и повлекло не только военное поражение повстанцев, но и огромные человеческие потери, в основном мирного населения. , и вызвало варварское разрушение города немецкими войсками и сотрудничающими с ними крайне безжалостными и жестокими отрядами СС, сформированными из разного рода уголовников и добровольцев (Hilfswiligen («вспомогательные добровольцы») из русскоязычных восточных районов.

В настоящее время, после опыта Второй мировой войны и имея за плечами два периода функционирования Польши, первый – в составе блока народно-демократических государств, второй – более 30 лет функционирования вне блока социалистических стран, в том числе почти 20 лет в Европейском Союзе мы можем сделать некоторые общие размышления.

В оба периода Польша функционировала в условиях ограниченного суверенитета, с той разницей, что в первый период гарантировало это безопасность государства и нации и способствовала социально-экономическому развитию, а также расширению условий суверенитета. и повышение международного авторитета Польши; во второй период мы имеем дело с последовательным лишением всех признаков суверенитета, и Польша де-факто становится страной, открыто колонизируемой безжалостным политическим, военным, финансовым и экономическим конгломератом англо-саксонско-еврейского происхождения. Что еще хуже, Польша в силу своего географического положения и историко-цивилизационного кода свободы цинично используется как инструмент для достижения целей региональной и глобальной англо-еврейской политики с тоталитарно-фашистскими чертами.

В 78-ю годовщину победы над немецким фашизмом, появление которого было бы невозможно без англо-еврейского капитала и долгосрочных планов англо-саксонского империализма и психопатической идеи еврейских выборов, и полякам, и русским стоит задуматься задолго до они начинают обвинять друг друга с обеих сторон, часто ошибочно, и таким образом благоволят закулисным планам режиссеров, стремящихся к распрям и ненависти среди славян, особенно двух сильнейших наций – русской и польской.

Не допустим провокаций, не допустим очередной русско-польской войны, внутриславянской войны за англо-саксонско-еврейские интересы. Это задача национальных элит и ориентир для действий простых людей: русских, поляков, украинцев, беларусов и других коренных жителий славянских земель, земель Центральной и Восточной Европы. 300 миллионов славян — огромная сила в Европе и в мире. Давайте не будем разделять и убивать друг друга!

ПЗ

więcej: https://wiernipolsce1.wordpress.com/2023/05/08/do-braci-rosjan-z-okazji-78-rocznicy-dnia-zwyciestwa/

Opublikowano za: https://neon24.org/post/171938,do-braci-rosjan-z-okazji-78-rocznicy-dnia-zwyciestwa