Wołodymyr Pawlenko, 30 października 2022 r. 
2 004
Wyniki XX Kongresu KPCh dla Rosji i dla polityki światowej
Sposób, w jaki Xi Jinping usunął “partię Covid Wuhan” z przywództwa Chin, nie został jeszcze w pełni doceniony. Konsekwencje operacji specjalnej na XX Kongresie Komunistycznej Partii Chin są znacznie poważniejsze niż “rozwiązanie kwestii tajwańskiej”…
Wyniki XX Kongresu KPCh dla Rosji i dla polityki światowej
Autor – Vladimir Pavlenko
W środowisku ekspertów istnieją dwa główne poglądy na temat wyników i konsekwencji XX Kongresu KPCh.
Ten pierwszy postrzega je jako bezwarunkowe zwycięstwo Xi Jinpinga, który nie tylko umocnił swoją władzę, otrzymując reelekcję na trzecią, najwyraźniej daleką od poprzedniej kadencji, ale także osiągnął maksymalną konsolidację wokół linii centralnych organów partii. Skład Komitetu Centralnego został odnowiony o dwie trzecie, Biuro Polityczne i jego Stały Komitet zostały odnowione o ponad połowę.
Ze względu na niezmienność siedmioosobowego składu tego ostatniego, liderowi partii-państwa udało się wykluczyć zwolenników stopniowej, ewolucyjnej, formalnie “pragmatycznej”, a w rzeczywistości prozachodniej linii, sięgającej do nakazu Deng Xiaopinga “poruszać się powoli, nie wystawać, trzymać latarnię pod koszem” dostających się do Postcomu. Niektórzy eksperci rozważają te procesy w kontekście konfrontacji między grupami “Szanghajczyków” i “członków Komsomołu”:
Chiny. Ivan Shilov © IA REGNUM
«… Grupa, która rządzi od 20 lat, nie może tak po prostu odejść. Jest to całkowita i nieoczekiwana porażka grupy Komsomołu. … Ale ta porażka partii będzie miała również konsekwencje, które zobaczymy w ciągu najbliższych sześciu miesięcy. Najprawdopodobniej, równolegle z sabotażem politycznym w sferze społeczno-gospodarczej z kategorii zamieszek akcjonariuszy i deponentów, Covid i zamieszek studenckich, będziemy również obserwować głośne sprawy przeciwko głównym regionalnym przywódcom Komsomołu, a także byłym członkom Komitetu Centralnego.
Tutaj całkiem rozsądnie zakłada się, że wyniki kongresu rozleją się na sferę, jeśli nie publiczną, to politykę personalną w najbliższej przyszłości, pozostając przed sesją OZPL. Jeśli chodzi o “systemową” myśl analityczną, wyniki kongresu są rozpatrywane w kontekście różnych strategii, czyli zwycięstwa jednych poglądów na ścieżkę, kierunki i tempo rozwoju kraju nad innymi. “
“Tak więc nie jest to tylko odmłodzenie personelu, ale jest to oczywista aktualizacja polityki. Staje się coraz bardziej zorientowana narodowo, ideologiczna. I nie ma rzekomo istniejącej i tak ukochanej przez niektórych ekspertów walki między “członkami Komsomołu” a “książętami”. Rozgraniczenie opiera się na intensywności wewnętrznych reform gospodarczych, wzmocnieniu narracji ideologicznej, formatach interakcji/rozłamu z USA i UE oraz, oczywiście, formach rozwiązania kwestii Tajwanu. Jak dotąd wygrywają “twardogłowi” (czyli zwolennicy “twardej” linii. – V. P.).
XX Kongres KPCh
Komunistyczna Partia Chin
To, powtarzamy, jest zbiorowym odzwierciedleniem punktu widzenia, zgodnie z którym kongres odbył się, jeśli nie w “normalnym” trybie, to nadal zakończył się jednoznacznie, a nosiciele alternatywnych pozycji, przegrywając raz na zawsze, opuścili arenę, ustępując miejsca zwycięzcom.
Ci, którzy sprzeciwiają się ideologizacji powrotu i pogłębianiu konfrontacji z Zachodem, zostali zepchnięci na bok. A powody leżą na powierzchni.
Odnowiona myśl strategiczna Stanów Zjednoczonych postawiła Chiny w roli głównego przeciwnika w XXI wieku; Europejscy satelity Waszyngtonu, choć utrzymują dialog z Pekinem, a ich przywódcy zamierzają odwiedzić chińską stolicę w listopadzie, nadal ograniczają współpracę gospodarczą. Według sondaży zachodnia część światowej opinii publicznej wykazuje negatywny stosunek do Chin (większość około 70-75%), który w ostatnich latach zmienił się diametralnie na “minus”.
Znamienna z tego punktu widzenia jest lista krajów, które pogratulowały Xi Jinpingowi reelekcji na najwyższe stanowisko partyjne: Rosja, Białoruś, Tadżykistan z Turkmenistanem, Korea Północna, Kuba, Wenezuela, Wietnam (którego prezydent wybiera się niedawno do Pekinu).
Kolektywny Zachód, według tych szacunków, milczy, co można interpretować na dwa sposoby: zarówno niechęć do uznania triumfu Xi Jinpinga, jak i troskę o polityczny los jego przeciwników, którzy, jak bezwarunkowo przyznaje, stali za prawie czterdziestoletnią “złotą erą” w stosunkach chińsko-zachodnich.
Z punktu widzenia polityki wewnętrznej należy zauważyć, że Xi Jinping, w pełni odziedziczywszy koncepcję “dwóch wieków” Deng Xiaopinga, wprowadził swój “zwrot” w drugi etap jej realizacji, rozpoczęty właśnie teraz i związany z 2049 r.
Po pierwsze, tchnął nowe życie w ideę socjalizmu o chińskiej specyfice, ogłaszając okres swoich rządów “nową erą” jej budowy.
Po drugie, określił innowację jako pośredni kamień milowy 2035 r. – zakończenie socjalistycznej modernizacji, na podstawie której tylko można liczyć na wejście kraju na zaawansowane stanowiska.
Po trzecie, gruntownie “wstrząsnął” partią, niezwykle aktywizując w jej programie “ducha walki“, a dokładniej postawy statutowe i wzywając do “nowej kampanii”, stylistycznie odwołującej się do historii Długiego Marszu chińskich komunistów z lat 1934-1936, w wyniku którego Mao Zedong został wzmocniony w siłę, a główna baza partyjna z południowych regionów wyemigrowała do północnego Yangyan, centrum “Specjalnego Regionu”.
Xi Jinping. Z filmu “XX Kongres Komunistycznej Partii Chin rozpoczął pracę w Pekinie”
Drugie stanowisko, przeciwstawne poglądowi o “bezwarunkowości” wyników kongresu, w dużej mierze współistnieje z pierwszym, a często w twarzach tych samych ekspertów.
Zwycięstwo Xi Jinpinga jest w pełni uznane w tej konstrukcji, ale uważa się, że nie było wynikiem monolitycznej jedności, ale zastosowanych technologii politycznych, które pozostawiły za sobą tych, którzy mają własny pogląd na teraźniejszość i przyszłość Chin, ich miejsce w społeczności światowej, bliższe i późniejsze perspektywy.
Główną wskazówką apologetów tego punktu widzenia, których można warunkowo nazwać “wątpiącymi”, jest niefortunny incydent w ostatnim dniu kongresu z byłym przywódcą Hu Jintao. Oficjalna wersja jest taka, że były sekretarz generalny Komitetu Centralnego KPCh i przewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej, który został zastąpiony przez Xi Jinpinga na tych stanowiskach w latach 2012-2013, zachorował i pomógł mu opuścić salę; tego samego dnia Xinhua poinformowała, że stan Hu znacznie się poprawił. Ale podana jest inna wersja, powiązana z nagraniem z kongresu rozpowszechnianym w Internecie:
“Pełne wideo z byłym sekretarzem generalnym Komsomołu Hu Jintao: – Li Zhanshu, zwolennik Xi Jinpinga, obecny szef parlamentu namawia Hu Jintao do opuszczenia sali, zabiera mu teczkę; – Instrukcje dotyczące wycofania Hu Jintao z sali są wydawane przez samego sekretarza generalnego Xi Jinpinga; – Członek Biura Politycznego Wang Hongyong z Szanghaju również wzywa Hu Jintao do opuszczenia sali, … Wang Honging powstrzymuje Li Zhanshu przed trzymaniem Hu Jintao; – Protokolarz i delegat konwencji wyprowadzają Hu Jintao z sali.
– Hu próbuje coś powiedzieć Xi Jinpingowi – sekretarz generalny reaguje powściągliwie;
– Hu Jintao klepie swojego protegowanego, członka Komsomołu Li Keqianga, po ramieniu;
Członek Komsomołu Wang Yang zachowuje celowo obojętny wyraz twarzy;
–większość osób w pierwszym rzędzie udaje, że nic się nie stało;
“Hu Chunhua, który nie dostał się do Biura Politycznego, wyzywająco krzyżuje ręce na piersi”.
Tutaj dodamy tylko, że w filmie Hu Jintao, wychodząc, próbuje wziąć kawałek papieru ze stołu, ale Xi Jinping natychmiast przyciska go ręką do stołu, a jego poprzednik porzuca te próby.
Hu Jintao. Z filmu “Hu Jintao został wyniesiony z kongresu pod pachami”
Mniej więcej to samo:
“Tak, rzeczywiście, starszy Hu Jintao, były przywódca ChRL, który siedział obok Xi Jinpinga na kongresie, był uporczywie wyprowadzony z sali przez kilku asystentów (?), co wywołało ryk niezrozumienia w sali. Hu był zdezorientowany, patrząc na Xi, który skinął głową, zgadzając się z tym, co się działo. Przewodniczący VSPN, Li Zhanshu, siedzący po prawej stronie Hu, dał sędziemu czerwoną teczkę byłego przywódcy, Hu próbował wyciągnąć z niej kilka arkuszy, ale nie otrzymał. Wychodząc, Hu poklepał przyjaźnie po ramieniu Li Keqianga, ustępującego premiera Chin.
Co dokładnie się stało? Oto informacje:
“Pekin […] przyniósł rosyjskim kręgom dyplomatycznym to, co naprawdę stało się z Hu Jintao na kongresie. … Xi wiedział, że jest po tej stronie i uderzyła go arogancja przywódcy Komsomołu Hu, który chciał odczytać oświadczenie podpisane przez wszystkich swoich dziadków, teraz zawieszonych w Biurze Politycznym. Że ChRL raz na zawsze odmawia przymusowego powrotu Tajwanu, ponieważ nie prowadzi wojen na swoim terytorium i ze swoim narodem. To oświadczenie faktycznie zapoczątkowałoby nową rundę suwerenności Tajpej i jego radykalizacji na zasadzie [dawnego Kijowa]. Hu, wraz z Li Keqiang, Wang Yang i Hu Chunhua, są trupami politycznymi i potencjalnymi oskarżonymi w poważnych sprawach karnych o podważanie suwerenności narodowej, ponieważ podczas ich panowania Tajwan zdołał rozwinąć się dokładnie w kierunku separatyzmu pod flagą USA. “
Ale jednocześnie:
“Sposób, w jaki Xi Jinping usunął “Partię Wuhan Covid” z kierownictwa ChRL, nie został jeszcze w pełni oceniony. Specjalna operacja akcji na kongresie jest znacznie poważniejsza niż “rozwiązanie kwestii Tajwanu”.
Co ma z tym wspólnego covid? Pomimo faktu, że w podejściu do kongresu Xi Jinping, ogłaszając kurs “zerowej tolerancji”, po mistrzowsku przechwycił ten temat od wewnętrznych fronderów, którzy uruchomili go w 2020 r. w Wuhan, czyniąc go już swoim atutem. A dojście do władzy Li Qianga, szefa Komitetu Miejskiego KPCh w Szanghaju, który stał się częścią Komitetu Pocztowego Biura Politycznego, który konsekwentnie realizował tę linię w swojej metropolii, jest tego przykładem. Teraz Li Qiang ma obiecane stanowisko premiera Rady Państwa.
Rada Państwa Chińskiej Republiki Ludowej
Skumulowany wniosek, jaki wyciąga się z tego wszystkiego, jest taki, że to jest to, co nie podobało się Zachodowi i to spowodowało zachodnią powściągliwość w (częściowym) uznaniu wyników kongresu. W Stanach Zjednoczonych i innych krajach, a także wśród ekspertów, nie ma jednoznacznej interpretacji. Tylko w przeciwieństwie do intelektualistów z elit, rozpowszechnianie opinii związanych z planowaniem pojęciowym jest bardziej utylitarne. Chcą zrozumieć, jak możliwy jest burzliwy scenariusz, który forsują, w Chinach? Zwłaszcza, jeśli opozycja, po utracie kongresu, zachowa przynajmniej quasi-frakcyjną organizację i strukturę, z której pozycji zacznie “wodować”.
Ten sam Nikołaj WawiłowiAleksiej Masłow zauważają, że w pewnych okolicznościach “delikatny” epizod na kongresie może zagrać zarówno przeciwko Hu Jintao, stając się ostatecznym pogrzebem politycznym nie tylko dla niego, ale także dla związanych z nim funkcjonariuszy. (Jako przykład środowisko eksperckie podaje spodziewane przetasowania w bloku finansowo-gospodarczym; wicepremier Liu He, główny negocjator ds. gospodarczych z Waszyngtonem, nie wszedł nie tylko do Biura Politycznego, ale także do Komitetu Centralnego).
Ale w ten sam sposób, jeśli przejdziemy do pewnych epizodów historycznych, ten incydent może przekształcić się w koszty reputacji przeciwko Xi Jinpingowi, jeśli wspomniana quasi-frakcyjna “opozycja” przekona członków partii i współobywateli, że po prostu nie chcą jej słuchać. Należy uznać, że w tym przypadku rzeczywiście mogą powstać zagrożenia dla stabilności wewnętrznej. Przede wszystkim, jeśli przegrani kongresu zaczną apelować do mas. I to wykorzysta Zachód, który teraz, podkreślmy to raz jeszcze, milczy w oczekiwaniu na przyszłe trendy. I robi to bardzo intensywnie, wyraźnie “zainteresowany”.
Która opcja jest najbardziej prawdopodobna? Z jednej strony linia poparcia dla grupy Hu Jintao jest wyraźnie spadkowa. W pierwszej kadencji Xi Jinpinga informowano, że jego poprzednik, po utracie władzy, udał się na spotkania partyjne, gdzie żałował “miękkości” i że nie podjął zdecydowanych kroków w swoim rządzie, pośrednio oskarżając obecnego przywódcę, że “to wykorzystał”.
Po tym, jak to nie zadziałało, a członkowie partii tego nie usłyszeli, na początku drugiej kadencji Xi, były sekretarz generalny i przewodniczący zainicjował zabieg dwóch byłych przywódców i dwóch byłych premierów; oprócz samego Hu Jintao nazywane są imiona Jiang Zemin, Zhu Rongji, Wen Jiabao. Jednak i ten apel nie powiódł się: przyjęto i wdrożono normy konstytucyjne znoszące dwukadencyjne limity dla “pierwszej osoby”.
Z drugiej strony autorytet i wpływy Xi Jinpinga wzmocniły się tak bardzo, że przeciwnikom nie pozostało nic poza nieudaną próbą frekwencji “poza harmonogramem”. Co oznacza naruszenie kolejności przebiegu wyjścia. Rodzaj słownego dazibao Hu nie dotarła do tego punktu, ale i tak doszło do przeszkód z próbą wciągnięcia jej w skandal przez zagranicznych nieżyczliwych.
My w Rosji musimy zwrócić uwagę na zrozumienie nieustępliwości, z jaką pewne środowiska, polegając na wsparciu zewnętrznym, trzymają się podstaw prozachodniego kursu. Jeśli takie rzeczy są możliwe w Chinach po dziesięciu latach “nowej ery”, to co możemy powiedzieć o Rosji, gdzie konsekwentny zwrot w kierunku interesów narodowych rozpoczął się dopiero wraz z wejściem do SVO.
Wraca to do niektórych zarzutów wobec Władimira Putina, że nie wyczyścił jeszcze ani “piątej”, ani “szóstej” kolumny z ośrodków decyzyjnych. Nasz kraj interesuje się także dylematami chińskich władz z punktu widzenia krótko- i średnioterminowego, gdyż do marcowej sesji OZPL, na której zakończą się przetasowania kadrowe, w ChRL pozostanie pewna sytuacja przejściowa.
Co więcej, jeśli przyjmiemy wersję, że Hu Jintao przygotowywał rodzaj “demarche” w kwestii Tajwanu, jasne jest, że w polityce zagranicznej nie mógł nie zawierać zagrożeń dla stosunków rosyjsko-chińskich, zwłaszcza w świetle trwającego SVO. W konsekwencji każda późniejsza dyskusja na ten bolesny temat w Imperium Niebieskim a priori szkodzi dwustronnym stosunkom naszych krajów.
XX Kongres KPCh. A z filmu: “20. zjazd partii komunistycznej” 16.10.2022
“Mamy do czynienia z nowymi, twardszymi, bardziej zdecydowanymi Chinami. Teraz te Chiny są znacznie bardziej zgodne z rosyjskimi interesami niż Chiny, które starannie i bardzo delikatnie formułowały swoje idee.“
Wniosek ten napawa optymizmem. Ale co najważniejsze, co stanie się z Tajwanem, zwłaszcza jeśli “przeciek” o odrzuceniu rozwiązania militarnego w związku z demarche Hu Jintao jest prawdziwy?
Na tydzień przed kongresem KPCh, samozwańcza “prezydent” Tajwanu, Tsai Ing-wen, nagle zmieniła swoje stanowisko w duchu, że “wojna jest zła, a pokój jest dobry” i że konflikt zbrojny “nie jest opcją dla obu stron”. Obserwatorzy natychmiast zaczęli mówić o “gałązce oliwnej” rozciągniętej na Pekin, chociaż wszystko było dokładnie odwrotne: przeprowadzono “rozpoznanie przez walkę”.
W pakiecie z tym Tsai przypomniała również wyspę “suwerenność“, która jest synonimem “niepodległości”, która z kolei służy jako “czerwona linia” dla ChRL, a dokładniej casus belli. A kiedy Xi Jinping już na kongresie w raporcie Komitetu Centralnego jednoznacznie zadeklarował gotowość do przeciwstawienia się tajwańskiemu separatyzmowi i stało się jasne, że wraz z rzuceniem wędki Tajpej chybił, wyspa odrzuciła miłującą pokój retorykę i ponownie wróciła do wojowniczości, mówiąc, że “suwerenność nie zostanie porzucona”.
Co to było? Czy możemy uznać manewr przedkongresowy Cai Ing-wen, który został przeprowadzony za pozwoleniem, a nawet za namową Waszyngtonu, za próbę zachęcenia na kontynencie tych sił, które pracowały nad “niezależnym” rozwojem sytuacji na kongresie? Naszym zdaniem całkiem prawdopodobne. I nie można nawet wykluczyć pewnej koordynacji.
Odpowiedzią było wzmocnienie pozycji w Radzie Wojskowej KPCh, wybieranej przez kongres, stanowisk dowódców wojskowych bezpośrednio odpowiedzialnych za sytuację w Cieśninie Tajwańskiej. Mówimy o nowym wiceprzewodniczącym, generale He Weidongu, byłym dowódcy Wschodniego Kierunku Strategicznego, pod którego dowództwem przeprowadzono bardzo zakrojone na szeroką skalę ćwiczenia ChALW, które nastąpiły po prowokacyjnej podróży Nancy Pelosi na Tajwan. Oprócz niego admirał Miao Hua, główny wojskowy działacz polityczny (w PLA ciała polityczne mają szersze uprawnienia niż w Armii Radzieckiej; mają więcej prerogatyw, w tym kontrolę nad polityką personalną).
Sytuacja pozostaje nieznana, której znaczna część pozostanie do marca, kiedy wyniki XX Kongresu zostaną ostatecznie podsumowane zgodnie z nominacjami sesji OZPL. To właśnie wtedy, naszym zdaniem, sytuacja w odniesieniu do perspektywy rozwiązania kryzysu tajwańskiego również stanie się jasna.
Wniosek jest jasny: Rada Wojskowa KPCh stanowi rdzeń struktury Centralnej Komisji Wojskowej (CMC), istoty chińskiego głównodowodzącego. Dlatego obsada jakichkolwiek, najbardziej radykalnych opcji wydaje się być rozwiązanym problemem. Czas pokaże, w jaki zakres “rezonansu” wpadnie (lub nie) obecna sytuacja polityczna z polityką personalną kongresu. Zarówno w tej chwili, jak i w dynamice, która zostanie określona przez szereg nadchodzących czynników – wyniki wyborów w Stanach Zjednoczonych i na Tajwanie, wyniki indonezyjskiego szczytu “dwudziestki” itp.
Były prezydent Chińskiej Republiki Ludowej Hu Jintao został usunięty z Kongresu Partii Komunistycznej
Pamiętny kongres KPCh Xi Jinpinga zastąpi kto jest żądny władzy w Chinach
Opublikowano za: Wyniki XX Kongresu KPCh dla Rosji i dla polityki światowej – RuAN News (ru-an.info)
Wypowiedz się
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.