dr Ryszard Ślązak 2.9  Nowa polityka bankowa.  W całym kraju od roku 1990 i do roku 1992 powstało 49 nowych banków. W roku 1992 wszystkich banków handlowych funkcjonowało 62, i corocznie ich liczba spadała. W 1993 roku, banków z przewagą kapitału państwowego było 29, z prywatnym kapitałem polskim było 48, banków spółdzielczych było 1653, a wszystkich razem funkcjonowało w kraju 1 740. Banki zagraniczne zaczęły powstawać począwszy od roku 1992. W roku 1994 banków z większościowym kapitałem zagranicznym było już 58. Większość nowopowstałych banków prywatnych z kapitałem polskim, została zlikwidowana na początku kadencji nowej prezes NBP, urzędującej od roku 1991. Przyspieszenie likwidacyjne i otwarcie dla obcych miało miejsce również w bankowości. Bankowość to krwioobieg gospodarki. Dla zachowania komplementarności do polityki prowadzonej w stosunku do innych sektorów gospodarki, również w tej sferze zaczęto realizować i to pospiesznie radykalne zmiany. Narodowy Bank Polski, który do roku 1990 miał szeroko rozwiniętą siec oddziałów wojewódzkich i powiatowych i obsługiwał większość państwowych podmiotów gospodarczych, to od roku 1991, odmawia bieżącej ich obsługi, nawet instytucji wojskowych, których obsługę z konieczności przejmują nowo powstałe banki, a po ich likwidacji nawet banki zagraniczne. Pozyskują one jakby w darze ogromne kapitały państwowe do bieżącej dyspozycyjności i obsługi, zwiększają zatrudnienie, podnoszą obroty i sumy bilansowe, przy bardzo małym zaangażowaniu zagranicznych, przesłanych do Polski własnych środków dewizowych. Przy bardzo małym zaangażowaniu kapitału własnego błyskawicznie rosną im zyski. Dla ich utrzymania i dalszego zwiększenia zyskowności najpierw banki zagraniczne, a potem i krajowe znoszą taryfy opłat i prowizji bankowych za świadczone usługi bankowe, wprowadzają różnorodne tytuły dodatkowych opłat, niemal znoszą oprocentowanie bieżących rachunków bankowych swoich klientów instytucjonalnych i osób fizycznych. Zaniżają oprocentowanie przyjmowanych na lokaty środków finansowych, znoszą praktycznie oprocentowanie rachunków dewizowych. Permanentnie utrzymują wysokie oprocentowanie dla wszystkich rodzajów udzielanych kredytów, których preferencyjnie najpierw udzielają wchodzącym na rynek polski firmom zagranicznym i w szczególności tym nabywającym majątek polskich podmiotów gospodarczych. Przejmują jakby z jakiegoś zagranicznego nakazu, wszystkie firmy zagraniczne do obsługi bankowej, którym jednocześnie świadczą różnorodne doradztwo. Niemal od początku pojawienia się na rynku polskim zagranicznych firm przemysłowych i handlowych, czy doradczych ich obsługę finansowa przejęły i nadal kontynuują wyłącznie banki zagraniczne. Jednocześnie zastosowały niemal terrorystyczną zasadę przechwytywania klientów polskich, instytucjonalnych i prywatnych, co w znaczącym stopniu ułatwił im NBP rezygnując z bieżącej obsługi finansowej większych podmiotów gospodarczych, a nawet instytucji państwowych, budżetowych jak np. wojska, szkolnictwa, uczelni, instytutów, szpitali itp.. Banki zagraniczne w pierwszej kolejności swój atak skierowały na przejęcie bieżącej obsługi bankowe instytucji państwowych oraz osób indywidualnych, tak, że przy świadczeniu jakiejkolwiek usługi bankowej, żądały całkowitego przeniesienia do nich z banków polskich, rachunków bieżących przedsiębiorstw/instytucji oraz rachunków osób indywidualnych. Przechwytywały w ten sposób dotychczasowych klientów banków polskich, a zarazem ogromne kapitały polskich podmiotów gospodarczych, instytucji państwowych, samorządowych i innych oraz osób fizycznych. … Czytaj dalej Wywłaszczenie z przemysłu narodowego. Nowa polityka bankowa i przywileje dla obcego kapitału – część 4