O przemianach pod powierzchnią sceny politycznej, głównie w Japonii i Chinach. Tego nie dowiesz się w MENDIACH – 15

To była bardzo miła i ciepła rozmowa, którą z chęcią obejrzałem do końca. Nie mogę się doczekać następnego odcinka. Cieszę się, że mamy dość wspólne poglądy. Ja też stałem się osobą ślepą na kolor skóry. Zwracam uwagę tylko na charakter, chociaż nie oszukujmy się, bo różnice fizyczne mogą być spore pomiędzy rasami. Jednak myślę, że największy wpływ na ludzi ma kultura w jakiej się wychowaliśmy i doświadczenia podróżnicze. Im więcej mamy porównań innych kultur do naszej, tym bardziej stajemy się otwarci. Najlepszym sposobem na nawiązanie kontaktu z ludźmi z innych kultur jest traktowanie ich jak swoich znajomych z podwórka/szkoły bez zadawania zbędnych pytań typu “Skąd jesteś?”, “A czy to prawda, że u ciebie w kraju… bla bla bla?”. Pamiętam sytuację, kiedy jedna dziewczyna powiedziała, że jest z Filipin, a taka Hiszpanka jej odpowiedziała “To była nasza kolonia, ¿Hablas español?”. Niektórzy inaczej nie umieją. Nie wiedzą jak rozmawiać z innymi i jedyne co potrafią, to zadawanie głupich, często poniżających pytań… Najbardziej zamkniętymi ludźmi na innych są ci, którzy nigdy bądź bardzo rzadko podróżowali. Jako przykład mogę tutaj podać białych Australijczyków, tak zwanych Aussie, którzy żyją w swoich gettach i uważają się za pępek świata. Każda rasa w Australii żyje osobno i ma ze sobą minimalny kontakt, który często jest wymuszony np. obsługa w sklepie lub w banku. Jednak w życiu prywatnym większość ludzi się nie miesza, dlatego Aussie pomimo tego, że mieszkają w wielokulturowym kraju, tak naprawdę nie mają do czynienia z innymi kulturami z racji tego, że każdą inną uważają za gorszą i nie są nimi absolutnie zainteresowani. Moim zdaniem, aby poznać obcą kulturę i otworzyć się na nowych ludzi trzeba wyjechać za granicę, poczuć się tam obcym i wchłaniać jak gabka nowe, nieznane bodźce. Wiem co piszę, bo byłem w 66. krajach i czasami odnoszę wrażenie, że jestem jedyną osobą w pracy, która rozmawia ze wszystkimi ludźmi jak gdybym rzeczywiście był ślepy na kolory. Ludzie to wyczuwają, dlatego bardzo często sami do mnie podchodzą i rozmawiają. Nie trzymam ludzi na dystans, no chyba, że ktoś mnie nie szanuje, no to wtedy oko za oko, ząb za ząb.