Szyszynka jest małym organem usytuowanym w centrum naszego mózgu. Jej metafizyczna historia jest bardziej bogata niż medyczna. Równoważenie i aktywizowanie szyszynki jest podstawową praktyką zwiększania świadomości oraz przywracania zdrowia i witalności ciała fizycznego. Czy pojawiające się spontanicznie stany mistyczne, np. w medytacji lub w czasie doświadczeń śmierci klinicznej mają coś wspólnego z szyszynką? Naukowcy od kilkunastu lat zajmują się dokładnym badaniem tego niezwykle zagadkowego organu. Szyszynka i biologia Pierwotnie odkrycie szyszynki w kulturze zachodu przypisuje się greckiemu lekarzowi Herofilosowi z Chalcedonu (IV w. p.n.e.). Uważał on, że szyszynka odpowiada za życie duchowe i fizyczne. We współczesnej medycynie organ ten na długo pozostawał niezauważany. Nie przywiązywano do niego większej uwagi, ponieważ uważano, że nie spełnia ona żadnej dużej roli w ludzkim organizmie, a poza tym traktowano ją jako ewolucyjną pozostałość. Czaszka Homo Erectus, Homo Sapiens, Homo Neanderthalis i Homo Antecessor foto.123rf.com Uważano, że nie jest do niczego potrzebna, mówiono o niej jako o szczątkowym organie, nazywano ją wyrostkiem robaczkowym mózgu. Przełom nastąpił dopiero w 1958 roku, kiedy to dr Aaron Lerner odkrył melatoninę, czyli hormon, który wydziela właśnie szyszynka. Szyszynka jest jednym z gruczołów wydzielania wewnętrznego umiejscowionym w samym środku mózgu, a dokładniej w nadwzgórzu, w zagłębieniu pod blaszką czworaczą. Dzięki specjalnej szypule pozostaje w ścisłym kontakcie z kresomózgowiem, które jest zaangażowane w większość procesów fizycznych i umysłowych. Jest powiązana również z siatkówką oka. Szyszynka jest maleńka, bowiem mierzy wielkość ziarenka ryżu (długość około 10 mm i waga około 170 mg), wyglądem nieco przypomina szyszkę. W obrazowaniu struktur uwidacznia się jej szaroczerwona barwa, którą zawdzięcza wysokiej zawartości soli – węglanu wapnia oraz hydroksyapatytu. Jej wnętrze pokrywają światłoczułe komórki. Skład chemiczny i funkcje szyszynki Szyszynka jako gruczoł wydzielania wewnętrznego jest odpowiedzialna za produkcję ważnego hormonu – melatoniny. Jej komórki zwane pinealocytami odpowiadają za wytwarzanie melatoniny, tzw. hormonu snu, który kontroluje pracę zegara biologicznego – reguluje aktywność rytmu dobowego, czyli snu i czuwania. Melatonina powstaje z serotoniny, czyli tzw. hormonu szczęścia. Serotonina wzór chemiczny fot.123rf.com Jej poziom zależy od poziomu światła – im ciemniej tym go więcej, a my robimy się zmęczeni i senni. Gdy rano poziom melatoniny spada, rośnie poziom serotoniny, dzięki której otrzymujemy wigor i chęć do działania. Niski poziom serotoniny sprzyja stanom depresyjnym. Szyszynka wpływa na prawidłową pracę przysadki mózgowej, tarczycy i nadnerczy, które są odpowiedzialne za wiele ważnych funkcji w organizmie. Wraz z melatoniną mają wpływ na produkcję wazopresyny, która reguluje gospodarkę wodną organizmu; TSH, czyli tzw. strażnika tarczycy; kortyzolu, czyli hormonu stresu i niezbędnej w czasie akcji porodowej oksytocyny. Melatonina odpowiada także za unormowany rozwój narządów płciowych. Zniszczenie szyszynki we wczesnym okresie dojrzewania, a zwłaszcza u małych dzieci powoduje ich przedwczesne pokwitanie. Poza tym hormon ten oddziałuje na wzmacnianie układu odpornościowego i dodatkowo jest silnym przeciwutleniaczem. Melatonina pobudza … Czytaj dalej SZYSZYNKA – DLACZEGO SYSTEM CHCE CI JĄ ZNISZCZYĆ?