Dlaczego szczepionki na COVID-19 mogą wpływać na płodność człowieka? Syntycyna

Szczepionka mRNA, ludzkie syncytyny i supresja płodności...

Uderzające podobieństwo między syncytynami ludzkimi a białkiem kolczastym SARS-CoV-2: dlaczego szczepionki covid-19 mogą wpływać na płodność?

Aut.: Roxana Bruno, doktor biochemii immunologicznej

Szczepionki COVID-19 są nośnikiem białka kolczastego (proteina S) wirusa SARS-CoV-2 jako domniemanego antygenu aktywującego odpowiedź immunologiczną. Białko to  ma duże podobieństwo genetyczne i proteinowe z dwoma ludzkimi białkami: Syncytyną-1 i Syncytyną -2.

Ludzkie syncytyny są produktem ekspresji genów kopertowych (Env) ludzkich endogennych retrowirusów (HERV): są to białka, które pośredniczą w fuzji komórek i mają właściwości immunosupresyjne.

Syncytyny znajdują swoją fizjologiczną ekspresję podczas ciąży: biorą udział w rozwoju łożyska, różnicowaniu trofoblastów, implantacji zarodka w macicy matki i immunosupresji układu odpornościowego matki, aby zapobiec alogenicznemu odrzuceniu zarodka.

Ze względu na podobieństwo między scyncytynami a białkiem kolczastym SARS-CoV-2,  przeciwciała wytworzone po przyjęciu szczepionki na COVID-19 mogą spowodować reakcję krzyżową przeciwko syncytynom, powodując alergiczne, cytotoksyczne i/lub autoimmunologiczne skutki uboczne wpływające na zdrowie i rozrodczość człowieka.

Szczepionki mRNA mają potencjał modyfikowania ludzkiego DNA poprzez zakłócający mechanizm wyciszania genów za pośrednictwem RNA. Gen syncytyny mógłby zostać wyciszony przy użyciu inhibitorów oligonukleotydów antysensowych. Gdy zmniejsza się stężenie mRNA lub ilość białka syncytyny, pojawiają się poważne wady łożyska, słabe zróżnicowanie trofoblastów ludzkich oraz łożyskowa dysfunkcja naczyń krwionośnych, co prowadzi do utraty ciąży.

---

Firmy opracowujące szczepionki COVID-19 nie postępują etycznie i odpowiedzialnie, ponieważ nie przeprowadzają badań bezpieczeństwa na odpowiednich modelach zwierzęcych, nie przestrzegają terminów niezbędnych do wykrycia średnio- i długoterminowych działań niepożądanych, a ponadto nie dostarczają informacji o prawdziwym składzie szczepionki, określając te informacje jako  „poufne”.

---

Wolontariusze nie są odpowiednio informowani o wszystkich zagrożeniach związanych ze szczepieniami. Postępując i skracając fazy eksperymentalne, firmy przenoszą ryzyko ze zwierząt na ludzi, wykorzystując ludzi jako obiekty testów przeprowadzanych dotąd na zwierzętach.

Konsekwencje wszczepienia obcych  genów za pomocą „szczepionek COVID-19”  mogą być katastrofalne dla losu ludzkości, biorąc pod uwagę rolę białek kopertowych HERV (syncytyn) w fizjologii człowieka i ich możliwy patogenny wpływ na różne nowotwory i choroby autoimmunologiczne.

---

Uderzające podobieństwo między endogennymi ludzkimi proteinami retrowirusowymi a białkiem kolczastym SARS-COV-2.

Najwyższej klasy naukowcy i badacze medyczni ostrzegają społeczność międzynarodową o niebezpieczeństwie stwarzanym przez szczepionki na  COVID-19 i zwracają się do władz o natychmiastowe wstrzymanie badań klinicznych III fazy szczepionek zawierających białko kolczaste (S) mRNA wirusa SARS -COV-2 [1, 2].

Jedną z przyczyn tego pilnego wniosku jest fakt, że białko przeciwko któremu  ma być stworzona szczepionka, o której opracowanie konkurują firmy farmaceutyczne, ma wysoki stopień podobieństwa genetycznego i białkowego (tzn. jest wysoce homologiczne w sekwencji nukleotydowej i aminokwasowej) do dwóch białek ludzkich kodowanych przez geny znajdujące się na chromosomach 7 i 6, tzw. odpowiednio Syncytyna-1 i Syncytyna-2. (Rysunek 1)

---

---

Syncytyna-1 jest białkiem obwoluty (koperty) endogennego ludzkiego retrowirusa W (HERV-W), którego funkcjonowanie jest niezbędne w czasie ciąży, aby umożliwić rozwój łożyska i różnicowanie trofoblastów [3], ponieważ ingeruje ono w fuzję komórek łożyska i pozwala na zagnieżdżenie zarodka w macicy matki [4].

Syncytyna-2 jest białkiem kopertowym innego członka rodziny HERV (HERV-FRD), a także występuje w dużych ilościach w ludzkim łożysku [5]. Chociaż zarówno Syncytyna-1, jak i Syncytyna-2 są białkami pośredniczącymi w fuzji komórek cytotropowych w celu umożliwienia tworzenia wielojądrowej warstwy syncytotrofoblastów podczas rozwoju łożyska, Syncytyna-2 (ale nie Syncytyna-1) ma dodatkowe właściwości, działanie immunosupresyjne, które sprawiają, że płód jest niewidoczny dla układu odpornościowego matki, zapobiegając w ten sposób odrzuceniu alogenicznemu, ponieważ zarodek jest unikalnym i niepowtarzalnym człowiekiem, genetycznie różnym od matki.

Podobieństwo między strukturą syncytyn a białkiem SARS-Cov-2 jest rzeczywiście zaskakujące. Białko dojrzałych syncytyn  (białko otoczki, otoczka, endogenne ludzkie retrowirusy, HERV) składa się z trójki  heterodymerów dwóch podjednostek, S1 i S2, połączonych labilnym (niestabilnym) wiązaniem disulfidowym pomiędzy dwoma łańcuchami. Wiązanie to jest  rozszczepiane przez Furynę , gdy białko S zwiąże się  z receptorami [7, 8, 9]. (Rysunek 2)

---

---

Struktura syncytyn jest taka sama jak opisana dla białka SARS-CoV-2 S. Podjednostka S1 białka kolczastego wiąże się z receptorem i w ten sposób  następuje oddzielenie  podjednostek S1 i S2 – cięcie dokonane przez ten sam enzym Furinnę – pozwala wirusowi na wniknięcie do komórek [10].

Co ciekawe, wirus SARS-CoV-2 posiada również sekwencje identyczne z syncytynami, które nadają mu działanie immunosupresyjne [11], dzięki czemu jest on w stanie uczynić się „niewidzialnym” dla układu odpornościowego osoby zakażonej.

---

Dlaczego szczepionki COVID-19 mogą wpływać na płodność człowieka?

Po pierwsze, eksperymentalne szczepionki COVID-19 mogą wpływać na płodność człowieka ze względu na duże podobieństwo syncytyn do białka kolczastego SARS-CoV-2 [11].

Nie wiemy jeszcze, czy przeciwciała generowane przez szczepionki na  COVID-19 mogą reagować krzyżowo z syncytynami. Gdyby przeciwciała przeciwko SARS-COV-2 rozpoznały ludzkie syncytyny, białka te zostałyby zablokowane i zneutralizowane przez przeciwciała, co uniemożliwiłoby im pełnienie funkcji fuzji cytotrofosforanów płodu, które odgrywają kluczową rolę zarówno w implantacji zarodków, jak i w rozwoju łożyska. Rezultatem byłaby spontaniczna aborcja zarodka u zaszczepionych kobiet, ponieważ proces różnicowania i zagnieżdżania się  zarodka w macicy matki byłby uniemożliwiony przez bezpośrednie zahamowanie działania  syncytyn przez przeciwciała indukowane na skutek sztucznego uodpornienia matki przez którąkolwiek z eksperymentalnych szczepionek COVID-19.

Rzeczywiście, twierdzenie to jest poparte obserwacją, że ekspresja syncytyny rekombinowanej  w wielu różnych typach komórek powoduje powstawanie olbrzymich syncytów, a fuzja ludzkiej trofoblastycznej linii komórkowej wyrażającej endogenną syncytynę może być zahamowana przez antysyntetyczną surowicę odpornościową. Przeciwciało poliklonalne królika wytworzone przeciwko mieszaninie peptydów Env-W było w stanie zahamować  in vitro fuzję komórek ludzkich mediowaną za  pośrednictwem syncytyny [12].

Zgodnie z tą samą logiką można by oczekiwać, że przeciwciała skierowane przeciw proteinie spike mogą również krzyżowo rozpoznawać i neutralizować Syncytynę 2, a tym samym wpływać na jej immunosupresyjną aktywność, pozostawiając zarodek narażony na rozpoznanie przez układ odpornościowy matki, co może prowadzić do odrzucenia płodu przez układ odpornościowy matki [13].

Wykazano, że białka kopertowe HERV (HERV-Env) z jednej strony aktywują zarówno odporność wrodzoną, jak i adaptacyjną, powodując reakcje zapalne, cytotoksyczne i apoptotyczne. Z drugiej strony mają one zdolność do zapobiegania aktywacji odpowiedzi immunologicznej, wykazując właściwości immunosupresyjne i działając jako immunoregulatory [14].

Gdy istnieje duże podobieństwo z endogennymi motywami peptydów retrowirusowych, układ odpornościowy człowieka może wykryć je jako wyraźny antygen i wywołać odpowiedź alergiczną, taką jak te, które występują, gdy hapteny (np. penicylina) wiążą się z białkami gospodarza [11].

Szczepieniem przeciwko COVID-19 można również wywołać reakcję przeciwciał typu IgE i nadwrażliwość typu opóźnionego ze strony limfocytów T, co zaobserwowano u myszy, u których ekspozycja na szczepionkę SARS wywołała odpowiedź alergiczną [15, 16].

Dlatego wiemy już, że ze względu na podobieństwo białka kolczastego wirusa SARS-CoV-2 do dwóch ludzkich białek, Syncytyny 1 i Syncytyny 2, jest mało prawdopodobne, aby otrzymano bezpieczną szczepionkę na COVID-19 bez zaobserwowania alergicznych, cytotoksycznych i/lub autoimmunologicznych skutków ubocznych i bez skutków wcześniej czy później wpływających na delikatny mechanizm rozrodu człowieka.

Po drugie, eksperymentalne szczepionki COVID-19 mogą wpływać na płodność człowieka, ponieważ poziom ekspresji kwasu rybonukleinowego posłańca (mRNA) syncytyn stopniowo wzrasta od początku poczęcia, w pierwszym trymestrze aż do końca ciąży [17].

Zarówno fuzja, jak i różnicowanie się komórek trofoblastów wiąże się z jednoczesnym wzrostem ekspresji mRNA genu Syncytyny (HERV-W env) i białka Syncytyny. Mówiąc prościej, jeśli zmniejsza się ilość białka genu Syncytyny lub mRNA Syntycyny, obserwuje się wady w tworzeniu łożyska, słabe zróżnicowanie trofoblastów oraz dysfunkcję naczyń w łożysku.

Wykazano istotne zmniejszenie stężenia białka genu syncytyny i transkrypcji w łożyskach u kobiet z nadciśnieniem tętniczym indukowanym ciążą, w tym u pacjentek ze stanem przedrzucawkowym i nadciśnieniem ciążowym [18].

Klinicznie obniżona ekspresja i nieprawidłowa lokalizacja Syncytyny-1 i Syncytyny-2 stwierdzono w stanie przedrzucawkowym, zaburzeniu ciąży charakteryzującym się wadami w tworzeniu łożyska, słabym zróżnicowaniem trofoblastów oraz dysfunkcją naczyń w łożysku. Oznacza to, że zmieniona ekspresja genu syncytyny i zmieniona lokalizacja komórkowa jej produktu białkowego może przyczynić się do etiologii stanu przedrzucawkowego [19]. Innymi słowy, zmniejszona ekspresja syncytyny w łożysku może przyczyniać się do zmiany procesów fuzji komórek podczas placentagenezy i zmiany funkcji łożyska w zaburzeniach nadciśnieniowych ciąży [20].

Z drugiej strony, odkrycie Syncytyny-1 w ludzkim plemniku i jej receptora ASCT-2 w ludzkim oocycie najprawdopodobniej sugeruje rolę Syncytyny-1 w fuzji plemników i oocytów podczas zapłodnienia [21]. Receptor ASCT-2, ale nie Syncytyna-1, jest wyrażany w oocytach, a poziom mRNA wzrasta wraz ze wzrostem dojrzałości oocytów. Jednak sposób, w jaki fuzja gametowa jest przeprowadzana przez syncytyny i ich receptory, jest nadal niejasny.

---

Szczepionki COVID-19: eksperyment transgeniczny na ludzkiej populacji na dużą skalę.

Szczepionki mRNA przeciwko COVID-19 firm Moderna, Pfizer/BioNtech i CureVac zawierają przekaźnik RNA białka kolczastego, które w celu podania jest pokryte nanocząsteczkami lipidowymi glikolu polietylenowego (PEG) w celu obejścia własnych mechanizmów obronnych organizmu i umożliwienia im wnikania do komórek.

Ta zmodyfikowana platforma terapii RNA jest zupełnie nowa, jest to eksperymentalna forma wprowadzania obcych genów do organizmu ludzkiego, której nie można nazwać „szczepionką„, ponieważ nie wiąże się ona z podawaniem osłabionych lub inaktywowanych patogenów, jako prostych antygenów stymulujących odporność. Jest to inokulacja syntetycznych wariantów genów wprowadzonych w postaci iniekcji do  organizmu ludzkiego, tak aby mogły one przenikać do komórek ludzkich i powodować  produkcję białka kolczastego wirusa. Jest to prawdziwy eksperyment transgeniczny, nigdy wcześniej nie przeprowadzony w historii ludzkości przeprowadzany w celu nadania odporności na choroby zakaźne przenoszone przez człowieka.

---

Mechanizm  „uciszania genów” za pośrednictwem inhibitorowego RNA.

---

Firmy biotechnologiczne  powtarzają nieustannie, że szczepionki mRNA nie mają możliwości wejścia do jądra komórkowego w celu modyfikacji DNA. Wyjaśniają one, że mRNA w szczepionce zakoduje tylko glikoproteinę kolczastą (S) i po prostu przepisze ją do cytoplazmy komórkowej. Co ciekawe, eksperci i konsultanci z krajowych i międzynarodowych organizacji zdrowotnych powstrzymują się od wspominania o mechanizmie regulacji epigenetycznej mRNA. Zdolność do bezpośredniej regulacji ekspresji genów jest powszechnie uznanym mechanizmem w biologii molekularnej: wyciszanie genów za pośrednictwem kwasu rybonukleinowego, tzw. hamującego/inhibiotorowego RNA (iRNA) [22].

Zgromadzenie przyznające Nagrody Nobla w Karolinska Institute w Sztokholmie, Szwecja, przyznało w 2006 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny wspólnie naukowcom Andrew Fire (Stanford University School of Medicine, Stanford, California, USA) i Craigowi Mello (University of Massachusetts Medical School, Worchester , Massachusetts, USA) za odkrycie  mechanizmu interferencji RNA. Naukowcy ci zademonstrowali wyciszanie genów poprzez zastosowanie dwuniciowych iRNA [23].

Dzięki mechanizmowi wyciszania genów za pośrednictwem iRNA, szczepionki mRNA mają potencjalną zdolność do modyfikacji ludzkiego DNA poprzez indukowanie lub wyciszanie kilku genów w naszym genomie. RNA zakłócające jest kluczowym mechanizmem kontroli przepływu informacji genetycznej w komórkach.

W szczególnym przypadku syncytyn, zastosowanie inhibitorów RNA (siRNA i shRNA), tj. zastosowanie antysensowych oligonukleotydów specyficznych dla genu syncytyny, wykazało już, że gen ten może być wyciszony, a zahamowanie ekspresji Env-W białka prowadzi do zmniejszenia fuzji i różnicowania się trofoblastów ludzkich [3].

Poprzez doświadczenia na zwierzętach in vivo wykonano testy utraty funkcji w macicy owiec poprzez wstrzyknięcie antysensowych oligonukleotydów w 8. dniu ciąży. Wstrzyknięcia tych oligonukleotydów blokowało produkcję białka z otoczki genowej ERV w trophoektodermie owiec.

Specjalna terapia genowa w celu wyciszenia ekspresji otoczki ERV u owiec hamowała różnicowanie się olbrzymich dwujądrowych komórek trofoblastycznych i powodowała utratę ciąży w 20. dobie życia u wszystkich owiec otrzymujących antysensowe oligonukleotydy [24].

Należy zauważyć, że endogenne retrowirusy (ERV) występują licznie w genomach kręgowców i odgrywają kluczową rolę w rozmnażaniu ssaków, szczególnie w morfogenezie i implantacji  łożyska, dlatego też można się spodziewać podobnego rezultatu w przypadku hamowania specyficznych genów syncytyny 1 i 2 u ludzi i naczelnych [25] i ewentualnie dwóch pokrewnych genów skorelowanych z otoczką : syncytyny A i syncytyny B u myszy [26].

Antysensensowe oligonukleotydy są przeznaczone do modulowania transferu informacji z genu do białka poprzez zakłócanie funkcji mRNA lub pre-RNA. Aby osiągnąć skuteczną modulację ekspresji genu przez antysensywne oligonukleotydy, stosuje się modyfikacje oligonukleotydów, które nie promują degradacji RNase-H docelowego RNA. Na przykład, są one zaprojektowane tak, aby konkretnie hamować ekspresję mRNA w genie otoczkowym HERV, tak aby hamować splatanie i/lub translację mRNA przez sterujący mechanizm blokujący, który jest niezależny od RNase-H. Oprócz krótkotrwałych efektów działania tych hamujących oligonukleotydów, długoterminową regulację genów można osiągnąć poprzez wewnątrzkomórkowo wyrażone antysensywne RNA dostarczane przez wektory wirusowe [27].

Antysensensowe oligonukleotydy są przeznaczone do modulowania transferu informacji z genu do białka poprzez zakłócanie funkcji mRNA lub pre-RNA. Aby osiągnąć skuteczną modulację ekspresji genu przez antysensywne oligonukleotydy, stosuje się modyfikacje oligonukleotydów, które nie promują degradacji RNase-H docelowego RNA. Na przykład, są one zaprojektowane tak, aby konkretnie hamować ekspresję mRNA w genie otoczki HERV, tak aby hamować splatanie i/lub translację mRNA przez steryczny/sterylny mechanizm blokujący, który jest niezależny od RNase-H. Oprócz krótkotrwałych efektów działania tych hamujących oligonukleotydów, długoterminową regulację genów można osiągnąć poprzez wewnątrzkomórkowo wyrażone antysensywne RNA dostarczane przez wektory wirusowe [27].

Znając wysoką homologię, jaka istnieje między syncytyną a białkiem kolczastym wirusa SARS-CoV-2, oraz wiedząc, że sekwencje oligonukleotydów wyciszające ludzki gen syncytyny mają 100% homologię z sekwencjami genu kolczastego wprowadzonego do szczepionek, nikt nie może zagwarantować, że zastrzyki mRNA zawarte w szczepionkach nie wpłyną na ekspresję endogennych ludzkich genów Syncytyny-1 i Syncytyny-2.

Te aspekty bezpieczeństwa i niekorzystnego wpływu szczepionek COVID-19 na płodność u ludzi nie są oceniane w przedklinicznych badaniach na zwierzętach, ani w badaniach klinicznych fazy I, II i III, prowadzonych już z ochotnikami, którzy nie są odpowiednio poinformowani o wszystkich zagrożeniach związanych ze szczepieniem [28].

Co ważne, są autorzy, którzy zwracają uwagę na fakt, że geny syncytyny są obecne u ludzi i naczelnych ze Starego Świata i różnią się od genów Env (otoczki), które są obecne u gryzoni [17, 25]. W związku z tym badania przedkliniczne jednego z mRNA – szczepionek kandydujących – zostały przeprowadzone wyłącznie na myszach i chomikach, i opublikowane w Internecie pod koniec października 2020 r. bez wzajemnej weryfikacji [29] po rozpoczęciu I i II fazy badań klinicznych z udziałem ochotników.

Ponadto klauzule o zachowaniu poufności, które zostały przyznane przez rządy firmom opracowującym te szczepionki, nie pozwolą nam dowiedzieć się, czy konstrukcje składające się na szczepionki wektorowe kodują gen białka kolczastego SARS-CoV-2 i/lub jednoniciowy lub dwuniciowy iRNA odporny na nukleazy. Dlatego nie możemy nawet wiedzieć z całą pewnością, czy szczepionki wprowadzające zmodyfikowane RNA pełnią funkcję iRNA i mogą być kierowane do określonych miejsc wzdłuż transkryptu RNA genu, w tym przypadku syncytyn ludzkich, ze względu na duże podobieństwo, jakie mają w sekwencji.

Z tych wszystkich powodów wynik inokulacji tych eksperymentalnych szczepionek może prowadzić do produkcji przeciwciał „o skuteczności 95%”, ale nie możemy wykluczyć, że jako efekt uboczny mogą one blokować translację  mRNA (posłańca) dla normalnego białka ludzkiego. Z góry wiemy, że antysensywne oligonukleotydy oporne na RNase H zapewniają całkowitą oporność na nukleazy, wykazują dobrą zdolność celowania, wysoką skuteczność w komórce i mają specyficzność sekwencyjną [30].

Dzięki dostępnym obecnie narzędziom z zakresu biologii molekularnej firmy biotechnologiczne mogą wprowadzać destabilizujące modyfikacje mRNA, poprawiać skuteczność hamujących RNA, a następnie aktywować alternatywny mechanizm, za pomocą którego wykryty fragment nici kwasu nukleinowego jest usuwany, nadając iRNA silne działanie wyciszające.

Jeśli te zmodyfikowane RNA będą podawane ze szczepionkami COVID-19, populacja światowa zostanie poddana nowej, wprowadzonej tylnymi drzwiami metodzie eksperymentalnej terapii genowej na dużą skalę, mającej na celu destabilizację ekspresji ludzkiego genomu poprzez wstrzyknięcie obcych sekwencji, z ewentualną opornością na nukleazę i udowodnioną zdolnością do kontroli epigenicznej.

Firmy opracowujące te szczepionki nie postępują etycznie ani odpowiedzialnie, ponieważ nie prowadzą badań bezpieczeństwa na odpowiednich modelach zwierzęcych, nie przestrzegają terminów niezbędnych do zaobserwowania poważnych średnio- i długoterminowych działań niepożądanych, ani nie dostarczają niezbędnych informacji, które uważają za „poufne”. Poprzez unikanie i improwizowanie faz badań przedklinicznych oraz bezpośrednie przejście do faz badań klinicznych I, II i III, firmy farmaceutyczne przenoszą ryzyko ze zwierząt na ludzi, wykorzystując ludzi jako „modele zwierzęce”.

---

---

Krótko mówiąc, jesteśmy zmuszeni oskarżyć rządy, które chcą wdrożyć masowe i obowiązkowe szczepienia eksperymentalne ludności za pomocą szczepionek, które nie zakończyły fazy eksperymentalnej i zatwierdzone zostały w ramach protokołów „awaryjnych”. Rządy są współwinne możliwych zbrodni przeciwko ludzkości, ponieważ te „nowe” platformy terapeutyczne używają najbardziej powszechnie znanego mechanizmu  „uciszania genów” za pośrednictwem inhibitorowego RNA.

Mechanizm ten wprowadzony jest  tylnymi drzwiami i oficjalnie jest niewidoczny  w projekcie. Jego skutki są dobrze znane międzynarodowej społeczności naukowej.

Mechanizm ten jest przemilczany przez firmy farmaceutyczne, w momencie kiedy powinien on być oceniany przed dopuszczeniem tych szczepionek do sprzedaży.

Konsekwencje wprowadzenia tych obcych genów do populacji ludzkiej za pomocą szczepionek COVID-19 mogą być katastrofalne dla losu ludzkości, jeśli weźmiemy pod uwagę rolę białek kopertowych HERV (syncytyn) w fizjologii człowieka i ich możliwy patogenny wpływ na kilka typów nowotworów i choroby autoimmunologiczne, takie jak stwardnienie rozsiane [31, 32], stwardnienie zanikowe boczne [33, 34, 35] i cukrzyca typu 1 [36].

Tłumaczyła: Elżbieta Wierzchowska

Artykuł originalny: Why COVID-19 vaccines might affect fertility

---

Bibliografia

1- Wodarg W. https://www.wodarg.com/impfen/

2- Wodarg W and Yeadon M. Petition to European Medicines Agency Committee for human medicinal products (CHMP) COVID-19 EMA pandemic Task Force (COVID-ETF) Domenico Scarlattilaan 61083 HS Amsterdam The Netherlands. December 1, 2020. https://2020news.de/wp-content/uploads/2020/12/Wodarg_Yeadon_EMA_Petition_Pfizer_Trial_FINAL_01DEC2020_EN_unsigned_with_Exhibits.pdf

3- Frendo JL, Olivier D, Cheynet V, Blond JL, Bouton O, Vidaud M, Rabreau M, Evain-Brion D, Mallet F. Direct involvement of HERV-W Env glycoprotein in human trophoblast cell fusion and differentiation. Mol Cell Biol 2003; 23:3566–3574. PMID: 12724415 PMCID: PMC164757 DOI: 10.1128/mcb.23.10.3566-3574.2003 https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC164757/pdf/1493.pdf

4- Mi, S., Lee, X., Li, Xp. et al. Syncytin is a captive retroviral envelope protein involved in human placental morphogenesis . Nature 403, 785–789 (2000). PMID: 10693809 DOI: 10.1038/35001608. https://www.nature.com/articles/35001608

5- Blaise S, de Parseval N, Bénit L, Heidmann T. Genomewide screening for fusogenic human endogenous retrovirus envelopes identifies syncytin 2, a gene conserved on primate evolution. Proc Natl Acad Sci U S A. 2003 Oct 28;100(22):13013-8. doi: 10.1073/pnas.2132646100. Epub 2003 Oct 13. PMID: 14557543; PMCID: PMC240736. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC240736/pdf/10013013.pdf

6- Mangeney M, Renard M, Schlecht-Louf G, Bouallaga I, Heidmann O, Letzelter C, Richaud A, Ducos B, Heidmann T. Placental syncytins: genetic disjunction between the fusogenic and immunosuppressive activity of retroviral envelope proteins. Proc Natl Acad Sci U S A 2007; 104:20534–20539. PMID: 18077339 PMCID: PMC2154466 DOI: 10.1073/pnas.0707873105. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2154466/pdf/zpq20534.pdf

7- Harris JR. Placental endogenous retrovirus (ERV): structural, functional, and evolutionary significance. Bioessays. 1998; 20: 307-316 PMID: 9619102 DOI: 10.1002/(SICI)1521-1878(199804)20:4<307::AID-BIES7>3.0.CO;2-M https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9619102/

8- Gong R, Peng X, Kang S, Feng H, Huang J, Zhang W, Lin D, Tien P, Xiao G. Structural characterization of the fusion core in syncytin, envelope protein of human endogenous retrovirus family W. Biochem Biophys Res Commun. 2005 Jun 17;331(4):1193-200. doi: 10.1016/j.bbrc.2005.04.032. PMID: 15883002; PMCID: PMC7092852. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7092852/pdf/main.pdf

9- Cheynet V, Ruggieri A, Oriol G, Blond JL, Boson B, Vachot L, Verrier B, Cosset FL, Mallet F. Synthesis, assembly, and processing of the Env ERVWE1/syncytin human endogenous retroviral envelope. J Virol. 2005 May;79(9):5585-93. doi: 10.1128/JVI.79.9.5585-5593.2005. PMID: 15827173; PMCID: PMC1082723. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1082723/pdf/1588-04.pdf

10- Walls AC, Park YJ, Tortorici MA, Wall A, McGuire AT and Veesler D. Structure, Function, and Antigenicity of the SARS-CoV-2 Spike Glycoprotein. Cell Volume 181, Issue 2, 16 April 2020, Pages 281-292. https://doi.org/10.1016/j.cell.2020.02.058

11- Gallaher B. Response to nCoV2019 Against Backdrop of Endogenous Retroviruses. https://virological.org/t/response-to-ncov2019-against-backdrop-of-endogenous-retroviruses/396

12- Mi S Xinhua L Xiang-Ping L Geertrudia MV Finnerty H Racie L et al. Syncytin is a captive retroviral envelope protein involved in human placental morphogenesis. Nature. 2000; 403: 785-789 PMID: 10693809 DOI: 10.1038/35001608 https://www.nature.com/articles/35001608

13- Chie-Pein Chen, Liang-Fu Chen, Su-Ray Yang, Chia-Yu Chen, Chun-Chuan Ko, Geen-Dong Chang, Hungwen Chen, Functional Characterization of the Human Placental Fusogenic Membrane Protein Syncytin 2, Biology of Reproduction, Volume 79, Issue 5, 1 November 2008, Pages 815–823, https://doi.org/10.1095/biolreprod.108.069765

14- Grandi N, Tramontano E. HERV Envelope Proteins: Physiological Role and Pathogenic Potential in Cancer and Autoimmunity. Front Microbiol. 2018 Mar 14;9:462. doi: 10.3389/fmicb.2018.00462. PMID: 29593697; PMCID: PMC5861771. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5861771/pdf/fmicb-09-00462.pdf

15- Tseng CT, Sbrana E, Iwata-Yoshikawa N, Newman PC, Garron T, Atmar RL, Peters CJ, Couch RB. Immunization with SARS coronavirus vaccines leads to pulmonary immunopathology on challenge with the SARS virus. PLoS One. 2012;7(4):e35421. doi: 10.1371/journal.pone.0035421. PMID: 22536382; PMCID: PMC3335060. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3335060/pdf/pone.0035421.pdf

16- Bolles M, Deming D, Long K, Agnihothram S, Whitmore A, Ferris M, Funkhouser W, Gralinski L, Totura A, Heise M, Baric RS. A double-inactivated severe acute respiratory syndrome coronavirus vaccine provides incomplete protection in mice and induces increased eosinophilic proinflammatory pulmonary response upon challenge. J Virol. 2011 Dec;85(23):12201-15. doi: 10.1128/JVI.06048-11. PMID: 21937658; PMCID: PMC3209347. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3209347/pdf/zjv12201.pdf

17- Keith JC Jr, Pijnenborg R, Van Assche FA. Placental syncytin expression in normal and preeclamptic pregnancies. Am J Obstet Gynecol. 2002 Oct;187(4):1122-3; author reply 1123-4. doi: 10.1067/mob.2002.128512. PMID: 12389018. https://www.ajog.org/article/S0002-9378(02)70072-0/fulltext

18- Knerr I, Beinder E, Rascher W. Syncytin, a novel human endogenous retroviral gene in human placenta: evidence for its dysregulation in preeclampsia and HELLP syndrome. Am J Obstet Gynecol 2002; 186:210–213. PMID: 11854637 DOI: 10.1067/mob.2002.119636 https://www.ajog.org/article/S0002-9378(02)11228-2/fulltext

19- Lee X, Keith JC Jr, Stumm N, Moutsatsos I, McCoy JM, Crum CP, Genest D, Chin D, Ehrenfels C, Pijnenborg R, van Assche FA, Mi S. Downregulation of placental syncytin expression and abnormal protein localization in pre-eclampsia. Placenta 2001; 22:808-812. PMID: 11718567 DOI: 10.1053/plac.2001.0722 https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0143-4004(01)90722-2

20- Chen CP, Wang KG, Chen CY, Yu C, Chuang HC, Chen H. Altered placental syncytin and its receptor ASCT2 expression in placental development and pre-eclampsia. BJOG 2006; 113:152–158. PMID: 16411991 DOI: 10.1111/j.1471-0528.2005.00843.x. https://obgyn.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/j.1471-0528.2005.00843.x

21- Bjerregaard, B., Lemmen, J.G., Petersen, M.R. et al. Syncytin-1 and its receptor is present in human gametes. J Assist Reprod Genet 31, 533–539 (2014). https://doi.org/10.1007/s10815-014-0224-1

22- Cavagnari BM. Regulación de la expresión génica: cómo operan los mecanismos epigenéticos. Regulation of gene expression: how do epigenetic mechanisms work. Arch Argent Pediatr 2012;110(2):132-136. Departamento de Pediatría. Hospital Alemán.Ciudad Autónoma de Buenos Aires :https://www.sap.org.ar/docs/publicaciones/archivosarg/2012/v110n2a08.pdf

23- The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2006. NobelPrize.org. https://www.nobelprize.org/prizes/medicine/2006/7474-the-nobel-prize-in-physiology-or-medicine-2006-2006-4/

24- Dunlap KA, Palmarini M, Varela M, Burghardt RC, Hayashi K, Farmer JL, and Spencer TE. Endogenous retroviruses regulate periimplantation placental growth and differentiation PNAS September 26, 2006 103 (39) 14390-14395; https://doi.org/10.1073/pnas.0603836103 https://www.pnas.org/content/pnas/103/39/14390.full.pdf

25- Voisset C, Blancher A, Perron H, Mandrand B, Mallet F, Paranhos-Baccala G. Phylogeny of a novel family of human endogenous retrovirus sequences, HERV-W, in humans and other primates. AIDS Res Hum Retroviruses. 1999; 15: 1529-1533(15-19) PMID: 10580403 DOI: 10.1089/088922299309810 https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10580403/

26- Henke C, Ruebner M, Faschingbauer F, et al. Regulation of murine placentogenesis by the retroviral genes Syncytin-A, Syncytin-B and Peg10. Differentiation; Research in Biological Diversity. 2013 Apr-Jun;85(4-5):150-160. DOI: 10.1016/j.diff.2013.02.002. https://europepmc.org/article/med/23807393

27- Short-term and long-term modulation of gene expression by antisense therapeutics Peter Sazani, Marla M Vacek and Ryszard Kole. Current Opinion in Biotechnology Volume 13, Issue 5, 1 October 2002, Pages 468-472.https://doi.org/10.1016/S0958-1669(02)00366-X https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12459339/

28- Cardozo T and Veazey R . Informed consent disclosure to vaccine trial subjects of risk of COVID‐19 vaccines worsening clinical disease. International Journal of Clinical Practice, October 28, 2020 DOI: 10.111/ijcp.13795 https://doi.org/10.1111/ijcp.13795 https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/ijcp.13795

29- Susanne Rauch, Nicole Roth, Kim Schwendt, et al. mRNA based SARS-CoV-2 vaccine candidate CVnCoV induces high levels of virus neutralizing antibodies and mediates protection in rodents. doi: https://doi.org/10.1101/2020.10.23.351775 https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.10.23.351775v1.full.pdf

30- Summerton J. Morpholino antisense oligomers: the case for an RNase H-independent structural type. Biochim Biophys Acta. 1999 Dec 10;1489(1):141-58. doi: 10.1016/s0167-4781(99)00150-5. PMID: 10807004.https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10807004/

31- Dolei A. The aliens inside us: HERV-W endogenous retroviruses and multiple sclerosis. Mult Scler. 2018 Jan;24(1):42-47. doi: 10.1177/1352458517737370. PMID: 29307292. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29307292/

32- Antony JM, Deslauriers AM, Bhat RK, Ellestad KK, Power C. Human endogenous retroviruses and multiple sclerosis: innocent bystanders or disease determinants? Biochim Biophys Acta. 2011 Feb;1812(2):162-76. doi: 10.1016/j.bbadis.2010.07.016. Epub 2010 Aug 6. PMID: 20696240; PMCID: PMC7172332. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7172332/pdf/main.pdf

33- Arru G, Mameli G, Deiana GA, Rassu AL, Piredda R, Sechi E, Caggiu E, Bo M, Nako E, Urso D, Mariotto S, Ferrari S, Zanusso G, Monaco S, Sechi G, Sechi LA. Humoral immunity response to human endogenous retroviruses K/W differentiates between amyotrophic lateral sclerosis and other neurological diseases. Eur J Neurol. 2018 Aug;25(8):1076-e84. doi: 10.1111/ene.13648. Epub 2018 May 14. PMID: 29603839. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29603839/

34- Alfahad T, Nath A. Retroviruses and amyotrophic lateral sclerosis. Antiviral Res. 2013 Aug;99(2):180-7. doi: 10.1016/j.antiviral.2013.05.006. Epub 2013 May 23. PMID: 23707220; PMCID: PMC3723705. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23707220/

35- Küry P, Nath A, Créange A, Dolei A, Marche P, Gold J, Giovannoni G, Hartung HP, Perron H. Human Endogenous Retroviruses in Neurological Diseases. Trends Mol Med. 2018 Apr;24(4):379-394. doi: 10.1016/j.molmed.2018.02.007. Epub 2018 Mar 15. PMID: 29551251; PMCID: PMC7185488. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7185488/pdf/main.pdf

36- Levet S, Charvet B, Bertin A, Deschaumes A, Perron H, Hober D. Human Endogenous Retroviruses and Type 1 Diabetes. Curr Diab Rep. 2019 Nov 21;19(12):141. doi: 10.1007/s11892-019-1256-9. PMID: 31754894; PMCID: PMC6872510. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31754894/

OPUBLIKOWANO ZA: http://cioz-dobrostan.pl/szczepionka-badania-plodnosc-syntycyna/