Test PCR nie diagnozuje covid-19. Tekst jest przeznaczony dla członków sekty covid-19. Może skłoni niektórych do myślenia?

Testy PCR (łańcuchowa reakcja polimerazy) nie nadają się do diagnozowania chorób zakaźnych. PCR może „wychwycić” nawet najkrótsze sekwencje DNA lub RNA, ale nie pozwala nam zrozumieć, czy te sekwencje są rozproszonymi fragmentami, czy też są częścią całego mikroorganizmu, który należy wyizolować w oddzielnym procesie.

Jednak testy PCR są wykorzystywane do „podania liczby” Covid-19, czyli domniemanych przypadków i zgonów związanych z wirusem o nazwie SARS-CoV-2. Dzięki tym liczbom globalisci znaleźli śmiercionośne narzędzie do trzymania świata jako zakładnika: zaszczepiając fałszywe przekonanie, że osoba z pozytywnym wymazem jest zarażona nowym, potencjalnie śmiertelnym i wysoce zaraźliwym wirusem, przekształcają krytycznych obywateli w przerażone i posłuszne owce: jest to najbardziej aktualny i niepodważalny „efekt stadny”.

Mantra „Testuj, testuj, testuj…” jest bezpodstawna.

16 marca 2020 r. Dyrektor generalny WHO Tedros Adhanom Ghebreyesus podczas konferencji prasowej poświęconej COVID-19 wezwał światową społeczność: „Mamy proste przesłanie dla wszystkich krajów: testujcie, testujcie, testujcie”. Przekaz ten dotarł do najodleglejszych zakątków Ziemi (2, 3) do tego stopnia, że wiara w wartość testów PCR do diagnozowania Covid-19 nabrała cech dogmatycznych. Ale dogmaty są wyrazem wiary, a nie nauki.

Walter Lippmann, nazywany najbardziej wpływowym dziennikarzem XX wieku (4), pisał: „Kiedy wszyscy myślą podobnie, nikt nie myśli zbyt wiele” (5).

Tak więc, jeśli chodzi o PCR, większość dogmatyczna myśli w ten sam sposób, zdradzając nawet wynalazcę PCR, który twierdził, że PCR nie wystarcza do zdiagnozowania infekcji. W rzadkich przypadkach główny nurt przyznaje się do „heretyckich” tez, na przykład New York Times w artykule „Wiara w szybkim teście prowadzi do epidemii, której nie ma” (6).

Brakuje złotego standardu.

Testy PCR stosowane do „diagnozowania” Covid-19 nie mają złotego standardu odniesienia. Dla wyjaśnienia: złotym standardem testu ciążowego jest sama ciąża. Ale w przypadku COVID-19 nie ma czegoś takiego. Na pytanie „Jak dokładny jest obecny test PCR w celu zdiagnozowania zakażenia SARS-CoV-2?”, Specjalista chorób zakaźnych Sanjaya Senanayake odpowiedział: „Jeśli zaproponowano nowy test w celu wykrycia Staphylococcus aureus we krwi, oceniamy to w stosunku do złotego standardu, którego używamy od dziesięcioleci: posiewów krwi. Ale w przypadku COVID-19 nie mamy złotego standardu ”(7). W rzeczywistości tylko wirus zidentyfikowany przez izolację, całkowite oczyszczenie i hodowlę może służyć jako złoty standard, ale nikt nigdy nie wyizolował, nie oczyszczał ani nie hodował SARS-CoV-2.

Jessica C. Watson z Uniwersytetu w Bristolu (Wielka Brytania) w swoim artykule „Interpretacja wyniku testu COVID-19”, opublikowanym niedawno w BMJ, pisze, że „nie ma wyraźnego złotego standardu”. Następnie Watson argumentuje, że „pragmatycznie” obraz kliniczny plus pozytywny wynik PCR „jest prawdopodobnie najlepszym dostępnym złotym standardem” (8).

Obserwujemy: przy braku złota można również zadowolić się mosiądzem, ale nie mówimy, że „mosiądz jest chyba najlepszym dostępnym złotem”.

Logika naukowa wyklucza możliwość „udowodnienia” czegokolwiek za pomocą tautologii, ale wyraźną tautologią jest stwierdzenie, że testy PCR mogą być częścią złotego standardu stosowanego do oceny samych testów PCR.

Z drugiej strony nie ma żadnych patognomonicznych symptomów, czyli jednoznacznych, COVID-19, co potwierdza Thomas Löscher, lekarz „ortodoksyjny”, były dyrektor Katedry Chorób Zakaźnych i Tropikalnych Uniwersytetu w Monachium (9 ). A jeśli nie ma jednoznacznych objawów tego, co nazywa się COVID-19, czysto kliniczna diagnoza COVID-19 nie może służyć jako złoty standard testów PCR.

Dlatego zapytaliśmy Watson, dlaczego napisała, że diagnoza COVID-19 „jest prawdopodobnie najlepszym dostępnym złotym standardem”. Niestety nie otrzymaliśmy odpowiedzi, pomimo wielokrotnych próśb składanych zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem Rapid-Response na stronie internetowej BMJ (10).

Brak dowodów na to, że RNA jest pochodzenia wirusowego

Co jest potrzebne do zidentyfikowania wirusa RNA? Musimy wiedzieć, skąd pochodzi RNA, które znajdujemy za pomocą testów PCR. Zarówno klasyczne podręczniki (np. White / Fenner. Medical Virology, 1986, s. 9), jak i czołowi wirusolodzy, tacy jak Luc Montagnier czy Dominic Dwyer, twierdzą, że całkowite oczyszczenie cząstek wirusa jest niezbędnym warunkiem wstępnym udowodnienia istnienia wirusa (11).

Oczyścić” oznacza oddzielić przedmiot od wszystkiego, co do niego nie należy. Teraz należy pamiętać, że PCR jest niezwykle czuły, to znaczy może „wychwycić” nawet najkrótsze sekwencje DNA lub RNA, ale nie pozwala nam zrozumieć, czy te sekwencje są rozproszonymi fragmentami, czy są częścią całego mikroorganizmu, który musimy znaleźć się w oddzielnym procesie. Z tego powodu zapytaliśmy, czy obrazy mikroskopu elektronowego prezentowane przez różnych autorów pokazują całkowicie oczyszczone wirusy. Nikt nie odpowiedział twierdząco, ale nikt nie argumentował, że całkowite oczyszczenie nie jest koniecznym krokiem do stwierdzenia wykrycia wirusa.

W 2001 r. Science opublikował „żarliwy apel ekspertów wirusologicznych (w tym Calishera) skierowany do młodego pokolenia”. Istota tego apelu:

„Nowoczesne metody wykrywania wirusów, takie jak over-the-top PCR… mówią niewiele lub nic o tym, jak wirus się rozmnaża, jakie zwierzęta go niosą lub jak powoduje chorobę… To tak, jakby powiedzieć, że dana osoba ma nieświeży oddech, badając swoje odciski palców ”(12).

Zapytaliśmy Calishera, czy wie o jakichkolwiek badaniach, w których SARS-CoV-2 został wyizolowany i całkowicie oczyszczony. Jego odpowiedź: „Nie znam żadnych takich badań. Szukałem ich ”(13).

Amerykańskie Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) wyraźnie przyznaje, że nie ma wyizolowanego wirusa i jego genomu (14).

Wniosek: pomysł, że sekwencje RNA, na których „skalibrowano” testy SARS-CoV-2 RT-PCR, należą do nowego patogennego wirusa zwanego SARS-CoV-2, nie jest poparty aktualnymi kryteriami naukowymi.

Nawet chcąc zignorować warunek wstępny oczyszczenia, nie przedstawiono żadnych naukowych dowodów na to, że cząsteczki zwane SARS-CoV-2 są czynnikami sprawczymi nowej choroby zwanej COVID-19.

Aby wykazać ten związek muszą zostać spełnione cztery postulaty Kocha, ale nigdy tego nie zrobiono (15) lub, gdy to zrobiono, zawiodło, jak badanie opublikowane w „Nature” 7 maja (16), które nie spełnia żadnego z czterech postulatów.

Nic więc dziwnego, że żaden z głównych przedstawicieli oficjalnej teorii COVID-19 w Niemczech (Robert Koch Institute – RKI; Alexander S. Kekulé, University of Halle; Hartmut Hengel i Ralf Bartenschlager z Deutsche Gesellschaft für Virologie; Thomas Löscher; Ulrich Dirnagl z Charité z Berlina; Georg Bornkamm, wirusolog i emerytowany profesor Helmholtz-Zentrum w Monachium) może odpowiedzieć na następujące pytanie:

„Jeśli nowy wirus, zwany SARS-CoV-2, nigdy nie został całkowicie oczyszczony, jak to możliwe, żeby być pewnym, że pewne sekwencje RNA należą wyłącznie do tego nowego wirusa? ”.

Należy również wziąć pod uwagę, że substancje takie jak antybiotyki, zwykle dodawane do kultur komórkowych w badaniach in vitro w celu wykrycia wirusów, mogą „stresować” hodowle komórkowe i wywoływać nowe sekwencje wcześniej nieistniejących genów (17). Barbara McClintock zwróciła na to uwagę w swoim wykładzie o przyznaniu Nagrody Nobla w 1983 roku (18).

Sam PCR znajduje wszystko i jest przeciwieństwem wszystkiego

Urząd ds. Zdrowia chińskiej prowincji Guangdong już w lutym 2020 r. podał, że chorzy, u których uzyskano wynik pozytywny, po całkowitym wyzdrowieniu z objawów choroby, byli najpierw negatywni, ale potem ponownie dodatni (19, 20). Miesiąc później badanie opublikowane w Journal of Medical Virology wykazało, że 29 z 610 pacjentów w szpitalu w Wuhan miało od trzech do sześciu wyników testów, od negatywnych, pozytywnych i wątpliwych (21).

W badaniu przeprowadzonym w Singapurze prawie codziennie badano 18 pacjentów. Stwierdzono, że u większości pacjentów wyniki testu co najmniej raz przeszły od pozytywnego do negatywnego iz powrotem do pozytywnego; u kilku pacjentów kilka razy; u jednego pacjenta do czterech razy (22).

Wang Chen, prezes Chińskiej Akademii Nauk Medycznych, przyznał w lutym, że testy PCR są „tylko od 30 do 50% dokładne”, a Sin Hang Lee z Milford Molecular Diagnostic Laboratory w liście do Koronawirusa WHO Response-Team i Anthony S. Fauci, „szara eminencja” amerykańskiej wirusologii, mówią: „W mediach społecznościowych szeroko informowano, że zestawy RT-qPCR wykorzystywały do wykrywania SARS-CoV-2 RNA w próbkach ludzkich dają wiele wyników fałszywie dodatnich i nie są wystarczająco czułe, aby wykryć niektóre prawdziwie pozytywne przypadki ”(23).

Nawet prawie niezawodny test może się nie powieść z powodu PPV

W praktyce klinicznej przyjmuje się testy, które mają znaczną skuteczność, bliską 99%. Skuteczność to zdolność testu do wykluczenia fałszywych trafień. Jeśli test ma skuteczność 95%, oznacza to, że w 5% przypadków będzie fałszywie dodatni. Ale to nie wystarczy: niezależnie od specyfiki testu, bezwzględna liczba wyników fałszywie dodatnich różni się ogromnie, jeśli poszukiwana zmienna jest bardzo rozpowszechniona lub rzadka w badanej grupie, dlatego zawsze konieczne jest powiązanie wartości predykcyjnej pozytywnej (PPV), która oblicza statystyczne prawdopodobieństwo, że osoba z pozytywnym wynikiem testu jest naprawdę zarażona: im niższa częstość (rozprzestrzenianie) infekcji, tym niższy PPV testu.

Teraz, nawet zakładając, że testy PCR mogą zdiagnozować tak zwaną infekcję SARS-CoV-2, wywołałyby bezpodstawną panikę tylko wtedy, gdyby ten wirus nie był wyjątkowo zaraźliwy i w większości przypadków nie powodował poważnej lub śmiertelnej choroby. Deutsches Ęrzteblatt w dniu 12 czerwca 2020 r. opublikował artykuł, w którym PPV obliczono przy użyciu trzech różnych scenariuszy rozpowszechnienia (24). Przyjmując nawet „bajeczną” skuteczność 95%, można wyciągnąć wniosek, że testy SARS-CoV-2 RT-PCR mogą mieć „szokująco niski” PPV.

W scenariuszu, w którym zakłada się występowanie 3%, PPV wynosi zaledwie 30%, tj. Nie mniej niż 70% „pozytywnych” wyników byłoby fałszywie dodatnich. W scenariuszu, w którym zakłada się występowanie infekcji na poziomie 20%, PPV wynosi 78%, co oznacza, że 22% pozytywnych testów byłoby fałszywie dodatnich. To znaczy: z około 20 milionów ludzi na całym świecie obecnie uważanych za „pozytywne”, co najmniej 4,4 miliona to fałszywie pozytywne wyniki.

Wirusowe RNA nie oznacza ani infekcji, ani choroby.

W dokumencie „CDC 2019-Novel Coronavirus (2019-nCoV) Real-Time RT-PCR Diagnostic Panel” z 30 marca (25) stwierdzono: „Znalezienie wirusowego RNA może nie wskazywać na obecność wirusów infekujących lub na obecność SARS-CoV-2 czynnik sprawczy objawów klinicznych ”. Ponownie: „Ten test nie może wykluczyć chorób wywołanych przez inne chorobotwórcze bakterie lub wirusy… Wykryty czynnik może nie być rzeczywistą przyczyną choroby” (26).

W instrukcji stosowania testów PCR wyraźnie stwierdza się, że nie należy ich używać do diagnozy Covid-19, a jedynie do celów badawczych (27,28). Instrukcja użytkowania RT-qPCR firmy Creative Diagnostics (29) stwierdza, że „dają pozytywny wynik w przypadku wielu zarazków, w tym wirusa grypy A (H1N1), wirusa grypy B (Yamagata), wirusa syncytium układu oddechowego ( typ B), Adenowirus układu oddechowego (typ 3, typ 7), wirus paragrypy (typ 2), Mycoplasma Pneumoniae, Chlamydia Pneumoniae ”: wszystkie szeroko rozpowszechnione zarazki, które powodują obrazy, które można klinicznie pomylić z Covid-19.

Testy PCR nie mogą mierzyć „wirusa”.

Opisy testów RT-qPCR dla SARS-COV-2 podają, że są to testy „jakościowe”, mimo że „q” w „qPCR” oznacza „ilościowe”. W rzeczywistości nie mogą zmierzyć, ile cząstek wirusa jest obecnych w badanej próbce (30, 31). Pod tym względem kategoryczny był również Kary Mullis (32). Punkt ten ma fundamentalne znaczenie, ponieważ aby ustalić, że ktoś jest nosicielem (chorym lub zdrowym) wirusa, należy wykazać, że jest on gospodarzem milionów cząsteczek wirusa, które aktywnie namnażają się w jego organizmie. CDC, WHO, FDA czy nawet RKI twierdzą, że testy PCR mogą mierzyć tzw. wiremię, jednak „nigdy nie zostało to udowodnione, co jest ogromnym skandalem”, donosi dziennikarz Jon Rappoport (33 ).

Sam termin „obciążenie wirusem” jest mylący. Aby wykazać, że PCR jest w stanie zmierzyć, w jakim stopniu dana osoba jest „obciążona” wirusem X wywołującym chorobę układu oddechowego, należy przeprowadzić takie badanie: po losowym pobraniu próbek i dobrowolnym członkostwie rejestruje się kilkaset lub tysiące osób (nazwiemy ich „ochotnikami”) i pobierane są próbki wydzieliny z nosa lub jamy ustnej. Technicy, którzy pobierają próbki, nie muszą być tymi samymi, którzy wykonują testy PCR. Nieświadomi pochodzenia próbek laboratoria wykonują PCR i zapisują to, co znaleźli: na przykład zapisują dużą ilość sekwencji X u pacjentów 29, 86, 199, 272 i 293. Kolejnym krokiem jest zbadanie stanu zdrowia wolontariusze: badani 29, 86, 199, 272 i 293 powinni być wszyscy bardzo chorzy …

Z pomocą prawniczki Viviane Fischer udało nam się przekonać Charité do odpowiedzi na pytanie, czy protokół testu PCR opracowany przez Cormana i współpracowników. (tj. przez ich „wewnętrzny” zespół, w tym Christiana Drostena) jest testem ilościowym (34). La Charité napisał do nas: „O ile Charité jest świadomy, Real-Time-RT-PCR w większości przypadków… ogranicza się do jakościowego wykrywania”.

Protokół Cormana i współpracowników („Test PCR Drostena”) obejmuje test na gen E, jedną z sekwencji tak zwanego SARS-CoV-2, jako test wstępny. Zamiast tego w protokole Institut Pasteur ten sam test jest stosowany jako test potwierdzający (35,36). Zestawy z testem genu E są produkowane przez Roche, TIB Molbiol i R-Biopharm (37,38,39). Według Cormana i wsp. test na gen E „prawdopodobnie wykrywa wszystkie wirusy azjatyckie”. Na początku kwietnia WHO zaleciła, aby odtąd test PCR był uznawany za pozytywny, nawet jeśli tylko test na gen E daje wynik pozytywny (40).

W ten sposób wynik wprawdzie częściowego testu jest oficjalnie uznawany za ostateczny, a modyfikacja wprowadzona przez WHO „w cudowny sposób” zwiększyła liczbę wyników pozytywnych.

Wysokie wartości Cq prowadzą do absurdu wyników testu

Wiele testów PCR ma Cq większe niż 35, a niektóre, w tym test Drosten PCR, mają nawet Cq 45. „Cq” oznacza „Cykl kwantyfikacji” i wskazuje, ile cykli replikacji badanego materiału jest wymaganych do uzyskania pozytywny sygnał przez PCR.

„Wartości Cq powyżej 40 są podejrzane i generalnie nie należy ich zgłaszać”, jak wskazano w wytycznych MIQE (41). MIQE to skrót od „Minimum Information for Publication of Quantitative Real-Time PCR Experiments”. MIQE mają na celu zapewnienie, że badania z Real-Time-PCR (zwane również ilościowym PCR lub qPCR) dostarczą wiarygodnych wyników.

Sam wynalazca PCR, Kary Mullis, wyjaśnił: „Jeśli musisz przekroczyć 40 cykli, aby amplifikować pojedynczy gen kopii, coś jest naprawdę nie tak z twoim PCR” (42).

MIQE zostały opracowane pod auspicjami Stephena A. Bustina, światowej sławy eksperta ds. QPCR i autora książki „A-Z of Quantitative PCR”, nazwanej „biblią qPCR” (43, 44). W niedawnym wywiadzie Bustin wskazał, że stosowanie arbitralnych wartości Cq jest dalekie od ideału, ponieważ mogą one być zbyt niskie, eliminując prawidłowe wyniki, lub zbyt wysokie, zwiększając prawdopodobieństwo fałszywych trafień. Według Bustina należy zastosować Cq między 20 a 30; dla Cq powyżej 35 byłby zaniepokojony wiarygodnością uzyskanych wyników (45).

Wyniki PCR mogą być znacząco zmienione przez inne czynniki, w tym konwersję RNA do komplementarnego DNA (cDNA). W przypadku poszukiwania wirusa RNA, takiego jak rzekomy SARS-CoV-2, przed wykonaniem PCR konieczne jest przekształcenie RNA w cDNA za pomocą enzymu odwrotnej transkryptazy. Więc te testy zawierają również „RT”, skrót od „Reverse Transcriptase”. Ten proces konwersji jest uważany za „nieefektywny i zmienny” (46), a Stephen A. Bustin wskazał, że ilość uzyskanego DNA może zmieniać się dziesięciokrotnie (47).

Jeśli chodzi o publikacje na temat RT-qPCR (podobnie jak testy COVID-19), Bustin pisze: „Pokazujemy, że podstawowe błędy protokołów są nadal powszechne; niewłaściwa analiza danych i nieodpowiednie raportowanie; wnioskujemy, że większość opublikowanych danych RT-qPCR prawdopodobnie stanowi szum techniczny ”. Skomentujmy, że „techniczny szum” to eufemizm dla „fantazji”.

Konflikt interesów

Powszechnie wiadomo, że WHO ma ścisłe powiązania finansowe z przemysłem farmaceutycznym (48). „Rażąca korupcja i konflikty interesów WHO … nawet się nasiliły” (49). CDC nie mają się lepiej (50).

Fałszywie dodatni wynik może mieć poważne konsekwencje dla wielu pacjentów, którzy zamiast być leczeni z powodu ich rzeczywistych problemów, są eksperymentalnie leczeni toksycznymi lekami i poddawani wymuszonej wentylacji, co często kończy się śmiercią, jak opisano w artykule „Fatale Therapie”. (51).

Wszędzie tam, gdzie doszło do nadmiernej śmiertelności, w poszukiwaniu przyczyn nie wolno ignorować takich czynników, jak „improwizowane” terapie i blokady. Jest to tym bardziej prawdziwe, że ponad 90% zgonów oznaczonych jako „COVID-19” dotyczy pacjentów, którzy już cierpieli na poważne lub nawet śmiertelne choroby (52).

Test to prawdziwa pandemia, a nie rzekomo nowy, wyjątkowo niebezpieczny wirus.

Nie do nas należy osądzanie powodów, dla których cały świat jest zakładnikiem tej nowej formy zglobalizowanego terroryzmu, wręcz przeciwnie, jesteśmy przekonani, że wiele zaangażowanych osób działa w dobrej wierze. Jednak fakty naukowe są jasne: liczba przypadków oznaczonych jako „Covid-19” jest ogromnie zawyżona, więc nie ma absolutnie żadnego uzasadnienia dla terroryzowania całej ludzkości i nakładania blokad, które pogrążają miliardy ludzi w nędzy i rozpaczy, aż po samobójstwo.

Wszystkie przedstawione do tej pory pytania podkreślają, że najbardziej elementarne parametry naukowe zostały poważnie zlekceważone i pozostawiają tylko jeden pewien wniosek: apologeci nowego koronawirusa musieliby stawić czoła tym pytaniom, zanim unieruchomili całą ludzkość i poddali ją medykalizacji metodą PCR typu „catch-all”.

To rażące nieprzestrzeganie zasad naukowych nieuchronnie nasuwa myśl, że interesy finansowe i geopolityczne odgrywają decydującą rolę w sytuacji nadzwyczajnej Covid-19.

Torsten Engelbrecht i Konstantin Demeter

Tłumaczenie automatyczne, korekta i opracowanie Jarosław Ruszkiewicz

Źródło: https://bpa-pathology.com/covid19-pcr-tests-are-scientifically-meaningless/

1) https://www.who.int/dg/speeches/detail/who-director-general-s-opening-remarks-at-the-media-briefing-on-covid-19—16-march-2020)

2) https://www.reuters.com/article/us-healthcare-coronavirus-who/test-test-test-who-chiefs-coronavirus-message-to-world-idUSKBN2132S4

3) https://www.bbc.com/news/av/world-51916707/who-head-our-key-message-is-test-test-test

4) https://www.foreignaffairs.com/reviews/review-essay/walter-lippmann-and-american-century

5)https://books.google.de/books?id=cyFMAAAAMAAJ&q=%22Where+all+think+alike+no+one+thinks+very+much%22&pg=PA51&redir_esc=y&hl=de#v=onepage

6) https://www.nytimes.com/2007/01/22/health/22whoop.html

7) https://vimeo.com/417500646

8) https://www.bmj.com/content/369/bmj.m1808

9) Email del Prof. Thomas Löscher, datata 6 marzo 2020