MK ULTRA, zabójstwo Roberta Kennedy’ego i oszałamiająca historia Fort Detrick kontrolowanej przez Głębokie Państwo.

Chińskie kontrolowane przez państwo media zaczynają badać roszczenia Fort Detrick poprzez ten przekonujący Op-Ed.

***

Odtajnione dokumenty przejrzane przez CGTN pokazały, że przesłanki badane w ramach programu wahały się od dziwacznych, do skrajności science fiction: narkotyków, które „spowodowały zamieszanie psychiczne;” „Zapewniały maksimum amnezji;” „Wywoływały czystą euforię bez późniejszego zawierzenia;” „Obniżały ambicje i ogólną efektywność pracy mężczyzn;” i wiele innych.

Od czasu, gdy administracja Trumpa ogłosiła stan wyjątkowy w połowie marca w związku z szybkim rozprzestrzenianiem się COVID-19, zadanie opracowania szczepionki spadło na najlepsze laboratorium badawcze antywirusów armii USA w Fort Detrick, położone na przedmieściach Maryland około 50 mil od Waszyngtonu , DC.

W ciągu ostatnich dziesięcioleci w rozległym kompleksie przeprowadzono wiodące badania nad szeroką gamą wirusów i bakterii. Jego najnowocześniejsze obiekty przechowują również niektóre z najbardziej niebezpiecznych toksyn znanych ludzkości, w tym wirus Ebola, wąglika i koronawirusa SARS.

Niejasna baza wojskowa znalazła się w centrum uwagi w 2008 r. Po podejrzeniu, że jeden z jej naukowców dokonał ataku wąglika w 2001 r., Gdzie kilka listów zawierających śmiertelne zarazki wysłano do amerykańskich mediów i biur rządowych.

W zeszłym roku jedno z najwybitniejszych laboratoriów o wysokim bezpieczeństwie w kampusie zostało zamknięte przez władze służby zdrowia z powodu naruszeń bezpieczeństwa. Oprócz kilku incydentów tu i tam, Fort Detrick wydaje się zwykłym miejscem dla współczesnej medycyny. Wracając nieco do historii, zaczyna się jednak okres czysto dziwacznej historii.

Po II wojnie światowej Fort Detrick stał się miejscem przerażających eksperymentów naukowych prowadzonych w ramach ściśle tajnej misji CIA kontrolowania ludzkiego umysłu, znanej jako Project MK Ultra. Po ponad 20 latach projekt zakończył się katastrofalną porażką i doprowadził do nieznanej liczby ofiar śmiertelnych, w tym naukowca, który brał udział w projekcie, oraz co najmniej setki ofiar amerykańskich i kanadyjskich poddanych torturom psychicznym i fizycznym. Eksperymenty nie tylko naruszały prawo międzynarodowe, ale także statut agencji, który zabrania działalności krajowej.

Projekt MK Ultra został powołany do życia przez ojca chrzestnego amerykańskiego imperium wywiadowczego – dyrektora CIA Allena Dullesa, którego zawsze ognista retoryka o zagrożeniu sowieckim pomogła mu wesprzeć wszechmocny aparat bezpieczeństwa narodowego, który miałby określać amerykańską politykę. W 1953 r., po schwytaniu amerykańskich pilotów, którzy przyznali się do rozmieszczenia wąglika podczas wojny koreańskiej, Dulles zaczął reklamować teorie, że zostali oni poddani praniu mózgu przez ówczesnych komunistów Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. Argumentował, że aby zapewnić bezpieczeństwo narodowe, USA muszą opracować własny program prania mózgu.

Twierdzenie Dullesa okazało się być oparte wyłącznie na fantazji z czasów zimnej wojny, ponieważ raport, który zlecił później, odrzucił twierdzenia komunistów o praniu mózgu. Jednak przebiegły szpieg Dulles, o którym wiadomo, że aktywnie uratował kilku czołowych nazistowskich urzędników wbrew woli własnego rządu, kontynuował program z znacznie bardziej nikczemnego powodu.

Jak wyjaśnił David Talbot w swojej książce Szachowy diabeł , wielu szpiegów rekrutowanych na początku zimnej wojny było szkicowymi, niezależnymi postaciami motywowanymi wewnętrznymi słabościami, takimi jak chciwość, pożądanie lub zemsta. Tymczasem agencja szukała sposobów na wykluczenie tych zmiennych psychologicznych poprzez stworzenie ludzkich maszyn, które działałyby na polecenie, nawet wbrew własnemu sumieniu.

Oficjalnie głównym celem programu było „badanie i rozwój materiałów chemicznych, biologicznych i radiologicznych nadających się do wykorzystania w tajnych operacjach w celu kontrolowania ludzkich zachowań”, zgodnie z odtajnioną notatką przygotowaną przez Generalnego Inspektora CIA. Szybko zyskał na popularności, obejmując 149 podprojektów z udziałem co najmniej 80 instytucji, w tym uniwersytetów, szpitali, więzień i firm farmaceutycznych w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.

Aby opanować kontrolę umysłu, kadra nieuczciwych naukowców swobodnie testowała ekstremalne metody na ludziach, które wylądowałyby w więzieniach, gdyby nie mieściły się w parametrach Fort Dertrick. Należą do nich wymuszone podawanie leków psychoaktywnych, wymuszone wstrząsy elektryczne, nadużycia fizyczne i seksualne, a także mnóstwo innych udręk, które odbywają się w milczeniu za wysokimi murami „bezpieczeństwa narodowego”.

Dulles szczególnie chciał dowiedzieć się, czy halucynogeny, takie jak LSD, mogą skłonić wybrane osoby do przeprowadzania „aktów znacznego sabotażu lub aktów przemocy, w tym morderstwa”, przypomniał o tym ekspert Sidney Gottlieb, szef agencji ds. Trucizn.

Odtajnione dokumenty przejrzane przez CGTN pokazały, że przesłanki badane w ramach programu wahały się od dziwacznych, do skrajności science fiction: narkotyków, które „spowodowały zamieszanie psychiczne;” „Zapewniały maksimum amnezji;” „Wywoływały czystą euforię bez późniejszego zawierzenia;” „Obniżały ambicje i ogólną efektywność pracy mężczyzn;” i wiele innych.

Przez ponad dwadzieścia lat życia MK Ultra była egzekucyjna w tajemnicy, ponieważ agencja spodziewała się znacznego politycznego sprzeciwu, gdyby stała się znana publicznie. To było tak tajemnicze, że tylko kilku czołowych urzędników agencji wiedziało o jego istnieniu.

Bez wiedzy ani Białego Domu, ani Kongresu ludzie zapomnianego zakątka Ameryki – więźniowie, prostytutki i bezdomni – zostali wybrani z ulic jako nieświadomi uczestnicy szalonej nauki w Fort Derrick: „Ludzie, którzy nie mogli walczyć”, słowami Gottlieba. Jednak program polegał również na ludziach, którzy mogli, w tym amerykańskich żołnierzach i niczego niepodejrzewających pacjentach, którzy przypadkowo natknęli się na szpitale i kliniki powiązane z MK Ultra w całej Ameryce Północnej.

W lipcu 1954 r. Lotnik Jimmy Shaver z bazy sił powietrznych Lackland został oskarżony o zgwałcenie i zabicie trzyletniej dziewczynki w San Antonio. Podczas tego incydentu często zgłaszano go w stanie „oszołomienia” i „transu”. Podczas aresztowania Shaver również stracił ogromną część pamięci, w tym te dotyczące jego żony. Cztery lata później stracono go w 33. urodziny. Dopiero później opinia publiczna dowiedziała się, że Shaver, który nie miał wcześniejszego rejestru karnego, był jedną ze świnek morskich używanych przez MK Ultra. Według The Intercept projekt kontroli umysłu odegrał znaczącą rolę w wysłaniu Golarki na krzesło elektryczne.

Inni, którzy przeżyli brutalne eksperymenty, ujawnili przerażające skutki prania mózgu przez sankcje CIA. Linda McDonald, 25-letnia matka pięciorga małych dzieci, zgłosiła, że ​​zasadniczo zmieniła się w niemowlę po przejściu głośnych eksperymentów w Sleep Room, które, jak powiedziano, leczyły jej nieistniejącą ostrą schizofrenię. Przez 86 dni McDonald zapadała w śpiączkę wywołaną przez rundy potężnych narkotyków i wstrząsów elektrycznych, które 102 razy usmażyły ​​jej mózg.

Były prezydent USA Gerald Ford przeprosił w 1975 r. Rodzinę Franka Olsona, który zmarł w 1953 r. Po tym, jak CIA podało mu dawkę LSD. / A

„Musiałam zostać przeszkolona w toalecie” – powiedziała McDonald. „Byłam warzywem. Nie miałam tożsamości, żadnej pamięci. Nigdy wcześniej nie istniałam na świecie. Jak dziecko.”

Jednak spośród wszystkich 180 lekarzy i badaczy, którzy brali udział w tych nielegalnych eksperymentach, niewielu wyraziło jakiekolwiek podejrzenia lub wyrzuty sumienia. Ten, który się ujawnił, nie żyje.

Frank Olson był biochemikiem i ojcem trojga dzieci, które pracowały w Biological Warfare Laboratories w Fort Detrick. Był jednym z naukowców MK Ultra, który regularnie podróżował między „czarnymi miejscami” w Europie, aby obserwować różne eksperymenty na ludziach. Według wizyty Talbota po wizycie w Obozie Króla, słynnym kryjówce CIA w Niemczech, był szczególnie wstrząśnięty okrucieństwem, jakim poddani byli jeńcy sowieccy.

„Miał ciężki czas po Niemczech… narkotyki, tortury, pranie mózgu” – powiedział były kolega Olsona z Detrick, badacz Norman Cournoyer. Do czasu powrotu z Niemiec Olson przeżył „kryzys moralny” i był gotów porzucić karierę naukową, aby zostać dentystą, jak twierdzi rodzina Olsona. Jednak zanim mógł zmienić swoje życie, sam naukowiec nieświadomie stał się jedną z wielu nieświadomych ofiar MK Ultra.

Na tydzień przed Świętem Dziękczynienia Olson został zaproszony na weekendowy odosobnienie w zacisznym obiekcie CIA w Deep Creek Lake w stanie Maryland. Pewnej nocy po obiedzie Olson i inni niczego nie podejrzewający naukowcy otrzymali napoje w sznurach LSD, po czym zaczął szalenie halucynować. Ta próba zakończyła się tydzień później, kiedy rozbił się przez okno na 10. piętrze w hotelu Statler na Manhattanie. Śmierć naukowca została pośpiesznie zakończona przez urzędników CIA jako samobójstwo. Jednak dzieci Olsona z trudem zaakceptowały „narrację” i rozpoczęły własne dochodzenie w sprawie tragicznego końca ich ojca.

Po dziesięcioleciach z rządem USA i dochodzeniach syna Franka, Erica i Nilsa, w tym sekcji zwłok ekshumacji, istotne dowody przemawiały za możliwością morderstwa naukowca. Po zbadaniu szczątków Olsona, patolog sądowy James Starrs wskazał na kilka kluczowych niespójności, które były sprzeczne z oficjalnym samobójstwem narracyjnym. Pomimo wylądowania na plecach czaszka nad okiem Olsona pękła, co sugeruje tępą siłę skierowaną na głowę przed wypadnięciem przez okno.

„Śmierć Franka Olsona 28 listopada 1953 r. Była morderstwem, a nie samobójstwem” – oświadczył Eric Olson. „To nie jest historia eksperymentu z LSD na narkotykach, tak jak była reprezentowana w 1975 roku. To historia wojny biologicznej. Frank Olson nie umarł, ponieważ był eksperymentalną świnką morską, która doświadczyła „złej podróży”. Zmarł z obawy, że ujawni informacje na temat wysoce tajnego programu przesłuchań CIA na początku lat 50. XX wieku oraz użycia broni biologicznej przez Stany Zjednoczone w wojnie koreańskiej. ”

Autor: Ceng Jing dla CGTN

–J. Flores, redaktor

Opublikowano za: https://www.fort-russ.com/2020/05/mk-ultra-and-the-mind-blowing-history-of-deep-state-controlled-fort-detrick/

Podziękowania dla komentatora „Krnabrny1” za nadesłanie i przetłumaczenie tego tekstu o eksperymentach kontroli umysłu w tajnych programach w USA.

Od Redakcji KIP:

Artykuł ledwie dotyka eksperymentów kontroli umysłu w tajnym projekcie MK ULTRA w początkowej fazie ich rozwoju. Bardzo dużo udokumentowanych przypadków  eksperymentów kontroli umysłu w latach 50-tych i 60-tych zawiera wydana w 1997 r. książka „Encyklopedia kontroli umysłu” [ wydanie polskie  wyd. UA 2014 r] Jima Keitha, który został zamordowany za jej opublikowanie. Od tego czasu zaawansowanie kontroli umysłów znacznie wzrosło, co poświadczają terrorystyczne ataki “szaleńców”, kontrolowanych umysłowo w całym świecie…

Przytaczamy fragment tej książki z rozdziału 19 s. 121, 122 pt. „RFK MUSI UMRZEĆ”:

„ Kolejnym zamachem, który zdaniem wielu ekspertów był sprawką ‘kandydata mandżurskiego’ o sterowanym umyśle, było zabójstwo Roberta F Kennedyego. Tuż przed zamordowaniem Kennedy’ego Sirhan Sirhan był widziany w hotelu Ambasador jak <wpatrywał się nieruchomo>  w urządzenie dalekopisowe. Operator dalekopisu tak przedstawia tę sytuację: (Sirhan) ‘podszedł do mojej maszyny i zaczął się w nią wpatrywać. Po prostu się gapił. Nigdy nie zapomnę jego oczu. Zapytałem go, czego chce. Nie odpowiedział. Po prostu dalej się gapił. Zapytałem ponownie… Zero odpowiedzi. Powiedziałem, że jeśli chce poznać najnowsze dane na temat senatora Kennnedy’ego, to musiałby sprawdzić przy drugiej maszynie. Wciąż nie odpowiedział. Po prostu dalej się gapił.’

Jeden świadek zamachu pamiętał, że Sirhan był ‘niezwykle opanowany’ podczas popełnienia przestępstwa. Relacja kolejnego świadka przypominała historię o szaleńcach wykazujących się niezwykła siła. Mówił, że podczas próby ujarzmienia Sirhana w trakcie strzelaniny, ‘siła tego małego człowieka była niewiarygodna’.

Gdy Sirhana aresztowano, funkcjonariusze policji Los Angeles stwierdzili, że posiadał zadziwiającą zdolność wskazania dokładnej godziny – co do minuty- bez patrzenia na zegarek. To także przypomina wzmocnienie zmysłów u osoby zahipnotyzowanej lub sterowanej w inny sposób.

Ze swojej strony Sirhan powiedział, że strzelał ‘bez prób’ i opisał swój stan jako kondycje ‘maronetki’. Mężczyzna wielokrotnie powtarzał, że istniej wiele aspektów sprawy, które nie zostały ujawnione. Zastanawiał się czy jego umysłem sterowano z zewnątrz, sugerując, że szczególnie jeden ze świadków zamachu mógłby ‘być może… doprowadzić do osoby, która bawi się moim umysłem.’

Podczas przesłuchania, prowadzonego przez przydzielonego obrońcę publicznego, Sirhan powiedział: ‘Nie pamiętam zbyt wiele ze strzelaniny, proszę pana, czy to zrobiłem ? Cóż, tak, jak mi powiedziano – zrobiłem to. Pamiętam, że byłem w [Hotelu] Ambasador. Piłem drinki Tom Collins. Byłem jednak zbyt pijany, by prowadzić. Pomyślałem, że powinienem napić się kawy. Następna rzecz, która pamiętam, to jak ktoś mnie dusi i jakiś facet wykręca mi kolano.’

Jeśli Sirhan rzeczywiście został zaprogramowany, to mogło się to stać w 1967 r., gdy zniknął na trzy miesiące, nie informując rodziny, gdzie był. Gdy wrócił do domu zauważono, że zaczął fascynować się okultyzmem.

Jest jeszcze kwestia wspólników. Wielu badaczy podejrzewa, że ochroniarz Thane Cesar, znajdujący się blisko Kennedy’ego podczas strzelaniny, brał udział w tym zabójstwie. Cesar poinformował Teda Characha, koproducenta filmu ‘The Sekond Gun’, że brał udział ‘w zjazdach amerykańskich nazistów’. Cesar był również zatrudniony w firmie Lockhead, mającej związki z CIA, i pewien emerytowany inżynier z tego przedsiębiorstwa potwierdził, że Cesar pracował w dziale prowadzonym właśnie przez CIA. Bezpośrednio po zastrzeleniu Kennedy’ego kobieta o nazwisku Sandra Serano widziała jak po schodach prowadzących do wyjścia z hotelu zbiegała biała kobieta w białej sukni w czarne grochy oraz młody człowiek, którego niepewnie określiła jako Amerykanina pochodzenia meksykańskiego, ubrany w białą koszulę i złoty sweter. Kobieta w sukience w groszki powiedziała: ‘Zastrzeliliśmy go! Zastrzeliliśmy go!’. Serano zapytała: ‘Kogo zastrzeliliście ?’, a kobieta odpowiedziała: ‘Zastrzeliliśmy senatora Kennedy’ego!’

Thomas Vincent DiPierro, syn jednego z szefów Sali, zatrudnionych w restauracji hotelu Ambasador, zeznał, że widział Sirhana bezpośrednio przed strzelanina, i że był on w towarzystwie kobiety ubranej w sukienkę w grochy.

Trzeci świadek widział Sirhana, pół godziny przed zabójstwem Kennedy’ego z kobieta w sukience w grochy i z wysokim, chudym mężczyzną o ciemnych włosach. Po zastrzeleniu Kennedy’ego widziano, jak ta kobieta i wysoki mężczyzna zbiegli z miejsca zbrodni.”