„Testament Jaroszewicza. Kulisy największej zbrodni III RP”

„…Znów pojawia się ten sam schemat co w przypadku Jaroszewiczów oraz Stecia. Najpierw aresztowani są jacyś przestępcy, którzy zostają postawieni przed sądem, rozpoczyna się ich proces, a później okazuje się, ze policja popełniła rażące błędy lub dopuściła się niedopatrzeń i podejrzani zostają uniewinnieni. W przypadku trzech morderstw osób, które miały wspólny biograficzny epizod w czasie II wojny światowej, uczestnicząc w niezwykle ważnej misji wojskowej, wyprowadzono organy ścigania w pole albo one same popełniły takie błędy, że ręce opadają…” (Fragment z książki. „Testament Jaroszewicza. Kulisy największej zbrodni III RP).

Jedno z najbardziej tajemniczych morderstw końca XX w. czyli zabójstwa Piotra Jaroszewicza i jego żony Alicji Solskiej-Jaroszewicz ciągle intryguje. Ukazała się książka na ten temat „Testament Jaroszewicza. Kulisy największej zbrodni III RP”, której autorami są Roman Mańka, Bartosz Mazurowski i Łukasz Ziaja.

Piotr Jaroszewicz był działaczem komunistycznym, który w latach 1970 – 1980 pełnił funkcję Prezesa Rady Ministrów. Jego urzędowanie przypada dokładnie na okres kiedy I Sekretarzem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, rządzącej państwem w tym był Edward Gierek. Wcześniej od 1952 roku był wicepremierem. Jednak Piotr Jaroszewicz do komunistycznego establishmentu należał od początku kształtowania się Polskiej Republiki Ludowej. Do PZPR należał od 1944 roku (do 1948 roku Polska Partia Robotnicza). Był posłem na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (lata 1947 -1980). Od 1949 roku był członkiem Komisji Wojskowej Biura Politycznego Komitetu Centralnego PZPR, nadzorującej Wojsko Polskie.

W lutym 1980 został usunięty na VIII Zjeździe PZPR z funkcji premiera. W stanie wojennym 13 grudni 1981 roku został internowany jako członek ekipy Edwarda Gierka przez Wojskową Radę Ocalenia Narodowego pod kierownictwem gen. Wojciecha Jaruzelskiego.

Jednak kariera Piotra Jaroszewicza, która mogła mieć wpływ na jego zamordowanie zaczyna się 28 sierpnia 1943 kiedy został przyjęty do 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Był słuchaczem kursu oficerskiego 2 Dywizji Piechoty i kursu oficerów polityczno-wychowawczych 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR (in. Armia Polska w ZSRR lub Armia Berlinga – nazwy przyjęte na określenie polskich jednostek wojskowych formowanych w ZSRR, pod kierownictwem polskich komunistów. Tworzono je po wyjściu z ZSRR Polskich Sił Zbrojnych pod dowództwem gen. Władysława Andersa, podporządkowanych rządowi Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie w Londynie).

Jaroszewicz zrobił błyskawiczną karierę wojskową, a de facto politycznego nadzoru nad żołnierzami.

13 września 1944 powołany został na stanowisko szefa Zarządu Polityczno-Wychowawczego 1 Armii Wojska Polskiego.

Miesiąc później powierzono mu pełnienie obowiązków zastępcy dowódcy 1 Armii WP do spraw polityczno-wychowawczych. 14 czerwca 1945 został zastępcą szefa Głównego Zarządu Polityczno-Wychowawczego WP.

W okresie od sierpnia do października 1945 pełnił obowiązki szefa tej instytucji. Generałem Ludowego Wojska Polskiego (uzależnionego od władz Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich został w wieku 36 lat (po przesłużeniu w wojsku jedynie 28 miesięcy).

Tajemnicą morderstwa małżeństwa Jaroszewiczów zajmowało się do tej pory wielu dziennikarzy m. in. Bohdan Roliński, Jerzy Rostkowski, Leszek Szymowski, Piotr Pytlakowski, Wojciech Cieśla, Violetta Krasnowska-Sałustowicz, Witold Gadowski i Tomasz Siekielski. Teraz tą sprawą zajął się Roman Mańka.

Nikt nie wierzy w rabunkowy motyw zbrodni. Podejrzewa się, że przyczyną tortur, a później mordu była wiedza lub dokumenty, którymi mógł dysponować Piotr Jaroszewicz.

Mogły one dotyczyć

 agenturalnej działalności Lecha Wałęsy,

prawdy o Wojciechu Jaruzelskim lub innych komunistycznych przywódcach (teoria matrioszek – podmieniania osób funkcjonujących w Polsce przez władze ZSRR).

Najbardziej aktualna teza dotyczy archiwum hitlerowskiego jakie Piotr Jaroszewicz zatrzymał w Radomierzycach w 1945, gdzie dotarł wraz z Tadeuszem Steciem (zamordowany w 1993 r.) i generałem Jerzym Fonkowiczem (zamordowanym w 1997 r).

Wszyscy zostali zabici w niewyjaśnionych okolicznościach). Według analityków dokumenty mogły zawierać informacje kompromitujące polityków z różnych krajów.

Autorzy: Roman Mańka, Bartosz Mazurowski i Łukasz Ziaja

Autorami książki „Testament Jaroszewicza. Kulisy największej zbrodni III RP” są dziennikarz Roman Mańka (autor książek „Łańcuch poszlak. Wielka gra mafii i rosyjskich służb specjalnych” – wywiad rzeka z byłym szefem ABW Bogdanem Święczkowskim, „Strefa tabu. Największe afery III RP”, „Moment krytyczny” i „Wielka koniunkcja”), Łukasz Ziaja (młody, bardzo utalentowany prawnik i dziennikarz) oraz Bartosz Mazurowski (były doświadczony oficer Centralnego Biura Śledczego oraz Europolu, a obecnie detektyw). Okładkę wykonała Ewelina Gonera, redakcję i korektę przeprowadziły Magdalena Adamska oraz Izabela Wojtaś (Agencja Informacyjna, Kultura /BEJ/ 08.08.2019).

Recenzję sporządził politolog i historyk dr Kordian Kuczma:

„Erudycyjne walory książki wzbogacają odwołania Mazurowskiego do jego doświadczeń i obserwacji dotyczących nowoczesnych technik kryminalistycznych oraz ich możliwego zastosowania w tym konkretnym śledztwie. Mimo, ze lektura „Testamentu Jaroszewicza” wymaga skupienia, warto wytrwać do ostatniego rozdziału zawierającego najbardziej prawdopodobną według Mańki wizję tragedii w Aninie. Po lekturze tej pozycji aż ma się ochotę pogratulować autorom utrzymania napięcia i mistrzowskiej końcówki, godnej scenarzystów filmowych thrillerów. Wszyscy pasjonaci rodzimej polityki i historii najnowszej powinni przeczytać tę książkę” (dr Kordian Kuczma).

Zapraszamy do kupowania.

Książkę można nabyć na Allegro lub na stronie
www.wydawnictwobookowylas.pl

Nadesłał:
Stanisław Bulza