Odszedł od nas Wielki Polak Albin Siwak

W dniu 4 kwietnia 2019 r.  w Warszawie  zmarł w wieku 86 lat  Wielki Polak – Albin Siwak.

Pogrzeb Albina Siwaka rozpocznie się w piątek, 12.04.2019 r.           o godz. 11.00 mszą św.  w Kościele  p.w. św. Łucji przy ul. Paderewskiego 42 w Rembertowie w Warszawie. Pochowanie na cmentarzu odległym o ok. 4 kilometry w kierunku Wesołej.

Albin Siwak urodził się 27 stycznia 1933 r. w Wołominie. W 1935 r. wraz z rodzicami przeniósł się do warszawskiej Pragi i trwale związał się ze stolicą. W 1945 r. przeniósł się do Rembertowa gdzie mieszkał do dnia swojej śmierci. Po wojnie krótko przebywał na Warmii,  gdzie ojciec Jego pełnił obowiązki wójta we wsi Lutry.  Po powrocie do Warszawy w 1950 r. włączył się w akcje odbudowy stolicy. Pracę  w budownictwie rozpoczął od stanowiska w  brygadzie murarskiej wznoszącej Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową (MDM). Szybko dał się poznać jako przodownik pracy, awansował na  brygadzistę w Zakładzie Robót Montażowych Kombinatu Budownictwa Miejskiego „Warszawa-Wschód”, który odbudował Starówkę. Później przechodził na kolejne odcinki pracy. Odznaczał się niebywałym zaangażowaniem i dokonaniami na obu brzegach Wisły: w Śródmieściu, na Pradze, Grochowie, Bródnie, Szmułkach.  Wstąpił do Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”[3]. W jej szeregach pracował później przy budowie Nowej Huty.

Wraz z podjęciem pracy w budownictwie Albin Siwak rozpoczął działalność w związkach zawodowych, przyjmując funkcję męża zaufania. W swojej bogatej pracy związkowej doszedł do godności wiceprzewodniczącego Zarządu Głównego Związku Zawodowego Budowlanych, Przemysłu Budowlanego i Spółdzielczości Mieszkaniowej ( lata 1980-1982). W 1979 r. został wybrany przez Kongres Związku delegatem i członkiem Światowej Federacji Związków Zawodowych.

Albin Siwak wstąpił do PZPR w wieku 37 lat, po wydarzeniach marcowych 1968 r.  Jedną z osób, które Go przekonały do wstąpienia, był późniejszy założyciel i długoletni Prezes Klubu Inteligencji Polskiej śp. profesor Rudolf Jaworek. Albin Siwak był częstym uczestnikiem  spotkań i dyskusji w Klubie Inteligencji Polskiej.

Charyzma, szacunek i zaufanie jakie zaskarbił sobie Albin Siwak w środowisku robotników sprzyjały jego politycznej karierze. W latach 1972–1981 pełnił funkcję I sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej  w Zakładzie Robót Montażowych Kombinatu Budowlanego „Warszawa Wschód” (pracował tam od 1953). Był członkiem Komitetu Warszawskiego, a od 1978 należał do jego egzekutywy. Był także delegatem na VIII,  IX  i  X Zjazd PZPR.

W  lipcu 1981 r. został wybrany na członka KC PZPR i członka Biura Politycznego KC PZPR. Funkcje te pełnił w  latach 1981–1986 jednocześnie, także jako przewodniczący  Komisji Wniosków, Skarg i Sygnałów od ludności KC PZPR. W okresie tym Komisja załatwiła  olbrzymią ilość spraw  wymagających pilnej interwencji, a sam przewodniczący odbył kilkaset podróży do środowisk robotniczych i przyjął osobiście  7600 osób ze skargami ( rocznie wypada po 1520 osób). Pomagał  ludziom w trudnej sytuacji życiowej, poszkodowanym przez wynaturzony aparat władzy, w tym byłym żołnierzom AK i oficerom Wojska Polskiego.

W 1986 został wiceprezesem Budowlanego Klubu Sportowego SKRA.  Był inicjatorem budowy w warszawie pomnika „Poległym w Służbie i Obronie Władzy Ludowej”. Był  członkiem zarządu Społecznego Komitetu Obrony Symboli Pamięci Ofiar Wojen.

Wewnętrzne tarcia frakcji we władzach PZPR doprowadziły do odwołania Albina Siwaka ze stanowiska w  Biurze Politycznym KC PZPR. Wyjechał do Trypolisu, gdzie w latach 1986 -1990 pełnił funkcję radcy ambasady PRL. Swój pobyt wykorzystał między innymi do inauguracji akcji upamiętnienia miejsc pochówku polskich żołnierzy poległych w okresie II wojny światowej. W 1987 r. został wybrany przewodniczącym komitetu ds. trwałego upamiętnienia Polaków poległych w II wojnie światowej w obronie Tobruku i okolicznych miejscach. Interesował się warunkami pracy licznych przedsiębiorstw z Polski realizujących zawarte kontrakty. Został odwołany ze swojego stanowiska dyplomatycznego w 1990 r.  przez szefa MSZ, Krzysztofa Skubiszewskiego.

Po 1990 był członkiem SdRP i SLD, z którego został usunięty po konflikcie z Leszkiem Millerem. Związał się na krótki czas ze Stronnictwem Narodowym „Ojczyzna”.

Albin Siwak za swe dokonania  zawodowe i polityczne był wielokrotnie wyróżniany wysokimi odznaczeniami państwowymi takimi jak:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
• Złotym Krzyż Zasługi (1974)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1969)
• Brązowy Krzyż Zasługi (1957)
• Złota Syrenka za Odbudowę Stolicy (1971)
• Złota Odznaka Honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
• Złota Odznaka „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych”
• Złota Odznaka „Zasłużony działacz związkowy”
• Złota Odznaka „Zasłużony wychowawca młodzieży” (1980)
• Złota Odznaka „Zasłużony dla KBM Warszawa Wschód”
• Złoty Medal „Za Obronę Miejsc Pamięci Narodowej” (1987, przyznany przez Radę Ochrony Pomników Męczeństwa)
• Człowiek roku w TVP (1979)
• Medal 100 Rocznicy Urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1983)
• Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR, 1985)

Na emeryturze, zajął się głównie działalnością literacko-dokumentacyjną, wydając począwszy od 2000 r. 11 książek (zestawienie poniżej),  ostatniej dwunastej nie zdążył już dokończyć. Udzielił też wielu wywiadów prasowych, filmowych, radiowych  i telewizyjnych.

Albin Siwak w swoim życiu stosował maksymę Stefana Żeromskiego w brzmieniu:

„Prawdę swą należy mówić głośno, nie schlebiając ani rzeczom, ani wypadkom, ani stosunkom, ani ideom”.

Na spotkaniach z robotnikami, władzami, na oficjalnych spotkaniach zagranicznych  i ze zwykłymi ludźmi Albin Siwak mówił szczerze,  bez strachu. Na posiedzeniach Biura Politycznego KC wraz z innymi robotnikami – członkami Biura  uniemożliwiał wprowadzanie szkodliwych dla Polaków i Polski rozwiązań przez polskojęzyczne grupy interesów.  Hamował tzw. przemiany transformacji ustrojowej, które pchały nas Polaków w demokrację kolonialną. Był skuteczny – dlatego został usunięty. Miał rację, skutki transformacji przed  którymi wówczas przestrzegał, są obecnie dotkliwie odczuwane przez całe polskie społeczeństwo.  Stąd bierze się popularność jego książek rozprowadzanych w III obiegu i udział licznych osób na spotkaniach otwartych z Autorem.

Wyjeżdżając w składzie oficjalnych i nie oficjalnych delegacji do Związku Radzieckiego, Albin Siwak potrafił artykułować problemy, którymi nierzadko, budził w gremiach najwyższych władz konsternacje. Łamał przyjętą poprawność polityczną, ale tym samym budził  potrzebę dyskusję nad poruszonymi problemami. Takim sposobem bycia zyskiwał szacunek u Rosjan. Był jedynym człowiekiem, którego były dowódca Wojsk Układu Warszawskiego Marszałek Wiktor Kulikow – doradca prezydenta Władimira Putina i premiera Miedwiediewa –  traktował jako przyjaciela spoza granic ZSRR, a następnie Rosji. Marszałek zawsze życzył sobie, aby tylko Albin Siwak był oficjalnym reprezentantem Władz  Polski we wszelkich uroczystościach rocznicowych z jego udziałem na terenie Polski.

Był bezkompromisowy w obronie praw klasy robotniczej  oraz innych grup pracowniczych. Bronił  dobrego imienia Polski Ludowej, w której ostatecznie zlikwidowano analfabetyzm, wielowiekowe skutki  feudalizmu i niewolnictwa ogromnych rzesz społecznych chłopów pańszczyźnianych jak i negatywne skutki obcego, kompradorskiego kapitalizmu, zwłaszcza wobec wywodzących się z chłopów rzesz  robotniczych.

Polska Ludowa umożliwiła  chłopom i robotnikom dostęp do: powszechnej  edukacji,  korzystania z praw obywatelskich, równości wobec prawa, powszechności dostępu do bezpłatnej edukacji wszystkich szczebli, dóbr kultury, do bezpłatnej opieki medycznej, społecznej jak i powszechnego dostępu do systemu emerytalnego jak rentowego. Wskazywał zagrożenia dla bytu społeczeństwa  pod rządami burżuazji i ustroju kapitalistycznego po doświadczeniach XIX wieku i okresu międzywojennego.

Mimo, że ukończył tylko szkołę podstawowa,  zasługuje na miano historyka rzeczywistości powojennej i 30 lat tzw. transformacji ustrojowej, jako jedna z nielicznych osób. Jego książki cechuje szczerość, autentyzm i humanizm. Tytułu do takiego określenia nie dają wszelkie tytuły i stanowiska naukowe, lecz pisanie prawdy w całej jej złożoności, także tej gorzkiej, opartej na faktach i dowodach.

Prawdą jest, że miał dostęp do bardzo wielu archiwów i dokumentów, zarówno w kraju jak i w Rosji, że dostarczano mu materiały wiedząc, że je spożytkuje  zgodnie z intencją dostarczycieli – dla dobra Polaków i Polski. Byli także uczciwi żydzi, którzy przekazywali mu dokumenty i wiedzę na temat spiskowych dokonań swoich współbraci wobec Polaków i Polski oraz ujawniali ich zamiary na przyszłość.

Albin Siwak posiadał oryginały i potwierdzone kopie tych dokumentów.

Za swoją nieustępliwość i mówienie prawdy był i w PRL-u i III RP nieustannie szkalowany przez żydów. Po 10 latach kolonizacji Polski rozpoczął w 2000 r. pisać książki, w których niszczył „lukier” zakłamanej, sfałszowanej politycznie historii współczesnej i ujawniał prawdę historyczną dając przykład swoją osobowością Polakom, jak powinni postępować.

Ukazały się następujące opracowania, oto polecany zestaw tomów napisanych przez Albina Siwaka:
1. Od łopaty do dyplomaty, tom I, Toruń 2000
2. Od łopaty do dyplomaty, tom II, Warszawa 2000- niedostępna
3. Rozdarte życie, Warszawa 2000
    (Historie niewiarygodnie prawdziwe, Olsztyn 2009)
4. Trwałe Ślady, Warszawa 2003
5. Bez Strachu. Wspomnienia stare i nowe, tom I, Warszawa 2009
6. Bez Strachu. Wspomnienia stare i nowe, tom II, Warszawa 2010
7. Bez Strachu. Wspomnienia stare i nowe, tom III, Warszawa 2011
8. Chciałby dożyć takich dni…, Warszawa 2013
9. Syndrom gotowanej żaby, Warszawa 2015
10. W żołnierskim drelichu Narodowego Polskiego Wojska w nadziei na sprawiedliwy ustrój i szacunek dla wiary przodków, Warszaw 2016 .                                                        11. Utajniony wyrok z niewdzięczności, Warszawa 2018.

Tych książek nie można dostać w żadnej księgarni, bo od tych księgarzy, którzy mieliby odwagę je sprzedawać, zostałyby wszystkie wykupione i spalone. Można je było jedynie zamówić u samego autora lub poprzez sieć jego rosnącej liczby czytelników. Zawartość książek jest autentyczna i prawdziwa, bo gdyby nie była prawdziwa, to autor byłby zniszczony przez tych których opisuje.

Te książki powinny trafić pod każdą przysłowiową „strzechę” polskiego domu, to kaliber porównywalny do książek Henryka Sienkiewicza, Ignacego Kraszewskiego i innych autorów piszących ku pokrzepieniu serc Polaków walczących o swą ojczyznę. Albin Siwak pisze do nas, dzisiaj żyjących Polaków. Jego książki są źródłem faktów zaprzeczających  oficjalnym dworskim, świeckim i kościelnym „historykom”, które  rozbijają nieprawdziwe uproszczenia i legendy.

Odszedł Człowiek Wielkiej Miary

Albin Siwak – Cześć Jego Pamięci!

Klub Inteligencji Polskiej  i Redakcja Strony Klubu Inteligencji Polskiej

Klub Inteligencji Polskiej składa wyrazy współczucia

Żonie i Rodzinie Albina Siwaka

oraz bliskim znajomym