27/08/2018

Śmierć izraelskiego wspólnika i marionetki Rotszylda

McCain’a opłacano za działanie na scenie politycznej, i nigdy nie przestał być marionetką aż do dnia śmierci. Mistrzowie McCaina na pewno za nim tęsknią.

Kiedy Gordon Duff zasugerował, że zmarły John McCain był “ojcem ISIS”, miał rację, ponieważ McCain już wykonywał ważną pracę dla komórki terrorystycznej w Syrii i innych miejscach.

Można śmiało powiedzieć, że nigdy nie zdarzyło się, aby McCain nie tańczył jak papuga dla reżimu izraelskiego, rodziny Rothschildów, a nawet państw terrorystycznych, takich jak Arabia Saudyjska.

Podczas jego życia politycznego organizacja McCaina otrzymała od Saudyjczyków co najmniej milion dolarów. [1] Co więcej, Guardian nawet w 2008 roku informował, że fundusze McCaina pochodziły z bardzo interesującego źródła: Rothschildów. W raporcie napisano:

„Amerykański organ nadzorujący kampanię oskarżył domniemanego republikańskiego prezydenta Johna McCaina o pogwałcenie prawa wyborczego poprzez przyjęcie wpłat na kampanię od dwóch wybitnych londyńczyków.

Chodzi o zbiórkę pieniędzy zorganizowaną w marcu w londyńskim Spencer House, podczas przejazdu McCaina przez Wielką Brytanię. Zaproszenie na wydarzenie wystosowali Lord Rothschild i Nathaniel Rothschild jako gospodarze, i wskazuje, że wydarzenie to stało się możliwe dzięki ich “uprzejmej zgodzie”. [2]

Ale co jest złego w przyjmowaniu pieniędzy od Rothschildów?

Cóż, dużo. Należy pamiętać, że jedną z “sił przemysłowych”, które kontrolowały świat finansów w XVIII i XIX wieku poprzez tajne operacje, była – jakaż by  inna – jak nie rodzina Rothschildów. Sam Independent zgłosił w 2008 r., że Rothschildowie zdominowali krajobraz polityczny poprzez tajne środki przez co najmniej 200 lat:

 „Rodzina Rothschildów i polityka przeplatają się od pokoleń, odkąd Nathan Rothschild, który założył angielski oddział rodzinnego biznesu, sfinansował brytyjską wojnę z Napoleonem dwa wieki temu …

 „Kiedy inny członek klanu, sir Evelyn de Rothschild, poślubił nowojorską bizneswoman Lynn Forester, noc spędzili na ślubnej kolacji w Białym Domu jako goście Billa Clintona. Lady Rothschild zbierała fundusze dla Demokratów, ale uciekła do obozu McCaina po tym, jak jej przyjaciółka Hillary Clinton została pobita przez nominację Baracka Obamę”. [3]

O dominacji i potędze Rotszyldów osiągniętych tajnymi środkami pisał nawet historyk Gustaw Myers, który napisał w “Historii wielkich amerykańskich fortun” (The Great American Fortunes), że „pod powierzchnią, Rothschildowie mieli potężny wpływ na dyktowanie amerykańskich przepisów finansowych. Archiwa prawne pokazują, że byli oni władzą starego Banku Stanów Zjednoczonych”. [4]

S.C. Mooney pisze, że „rodzina Rothschildów wyróżnia się w historii jako doskonały przykład manipulowania potęgą międzynarodowej bankowości … Dzięki lichwie na skalę międzynarodową udało im się zgromadzić wielkie bogactwo i władzę, aby zmienić świat według własnych upodobań. “ [5] Rothschildowie sfinansowali wojny w Anglii i Ameryce, zbierając ogromne odsetki i osiągając ogromny zysk.

Od połowy dziewiętnastego wieku kontrola nad Bankiem Anglii zdominowana była przez rodzinę Rothschildów. Jak pisał żydowski austriacki pisarz Frederic Morton, w połowie XIX wieku „Rothschild był teraz bankierem dla imperiów i kontynentów – dla wszystkich głównych krajów europejskich, dla eurazjatyckiej Rosji, obu Ameryk, dla Indii … W Paryżu, w Wiedniu we Frankfurcie i Neapolu tytaniczne oddziały braci były równie zapracowane”. [6]

Filosemicki historyk Niall Ferguson oświadczył, że Nathan Rothschild „mógł stać się głównym kanałem pieniędzy od rządu brytyjskiego na kontynentalne pola bitew, na których los Europy rozstrzygnięto w 1814 i 1815 roku.” [7] Nathan, według Fergusona, „stał się panem rynku obligacji” i „mistrzem polityki europejskiej” podczas wojny napoleońskiej. [8]

Do dziewiętnastego wieku Nathan założył „największy bank na świecie”. [9] Amerykański magazyn skarżył się w latach 30-tych XIX wieku, że „żadna instytucja nie porusza się bez porady [Rothschildów]“. Z równą łatwością wyciągają rękę z Petersburga do Wiednia, z Wiednia do Paryża, z Paryża do Londynu, z Londynu do Waszyngtonu”. [10]

Rothschildowie, w porównaniu z Fundacją Rockefellera, byli za „polityką fałszywego pieniądza (fiat money ) i inflacyjną polityką wczesnego Nowego Ładu”. [11] (W 2012 r. Rothschildowie ponownie próbowali połączyć brytyjskie i francuskie operacje bankowe w celu uzyskania większej kontroli. David de Rothschild oświadczył, że nowy system „generalnie lepiej spełni wymagania globalizacji, w szczególności w naszym środowisku konkurencyjnym, zapewniając jednocześnie kontrolę mojej rodziny w perspektywie długoterminowej” [12].

W 1828 roku Thomas Dunscombe oświadczył:

„Pan nieograniczonych bogactw, [Nathan] chwali się, że jest on arbitrem pokoju i wojny, i że zasługa narodów zależy od jego skinienia; jego korespondencja jest niezliczona; jego kurierzy prześcigają królów-suwerenów, a … ministrowie stanu są przez niego opłacani”. [13].

Henry Clews, amerykański finansista, który w 1988 r. napisał „Dwadzieścia osiem lat na Wall Street” (Twenty-Eight Yeras In Wall Street), oświadczył, że Rothschildowie zarabiali fortunę w Ameryce za pośrednictwem niemieckiego bankiera Augusta Schonberga, który zmienił nazwisko na Belmont, gdy przybył do Stanów Zjednoczonych. [14]

Clews stwierdza, że ​​dzięki swojej “chciwości” i „skąpstwu” Nathan Rothschild w sposób szczególny  „manipulował rynkiem” [15].

Carroll Quigley twierdził, że Rothschildowie, pośród innych bankierów, potajemnie wprowadzali w błąd rządy i ludzi; mówi też, że Mirabaud i Rothschildowie stali się dominującym systemem finansowym w latach 1871-1900. Brytyjski ekonomista J.A. Hobson oświadczył w 1902 r., że nic nie mogło być ścigane „przez żadne państwo europejskie … jeśli dom Rotszylda … przeciwstawi się temu”. [16] ]
Rothschildowie sfinalizowali gromadzenie fortuny podczas wojen napoleońskich. [17] Morton oświadczył, że Rothschildowie „podbili świat dokładniej, bardziej przebiegle i w sposób znacznie trwalszy niż wszyscy cesarzy przedtem lub wszyscy hitlerowcy za nimi”. [18].

Oświadczenie Mortona potwierdza biograf  Derek Wilson, który stwierdził, że Rothschildowie są tak potężni finansowo i politycznie, że nawet królewskie rządy i polityczni liderzy się ich boją. [19] Ich wpływ był tak skryty, że Wilson posuwa się dalej, aby  powiedzieć:

 „Konspiracja była i pozostała cechą działalności politycznej Rotszylda … I tak, przez cały czas pomagali kształtować najważniejsze wydarzenia dnia: przez przyznawanie lub wstrzymywanie funduszy; dostarczając mężom zaufania nieoficjalną służbę dyplomatyczną; wpływając na nominacje na wysokie stanowiska; i przez prawie codzienne kontakty z wielkimi decydentami. “ [20]

Sam Ferguson oświadczył:

„Nikt nie robi więcej dla rewolucji niż sami Rothschildowie … i, choć to może zabrzmieć jeszcze dziwniej, ci Rothschildowie, bankierzy królów, książęcy posiadacze torebek, których istnienie może znaleźć się w najpoważniejszym niebezpieczeństwie przez upadek europejskiego systemu państwowego, pomimo to, niosą ze sobą świadomość swojej rewolucyjnej misji. W Rothschildzie widzę jednego z największych rewolucjonistów, którzy założyli nowoczesną demokrację “ [21].
Więc McCain był opłacany do działania na scenie politycznej i nigdy nie przestał być marionetką aż do dnia śmierci. On nawet kilka miesięcy temu opowiadał się za tym, że Stany Zjednoczone muszą zaatakować Koreę Północną. Mistrzowie McCaina na pewno za nim tęsknią.

Autor: Jonas E. Alexis, 25 sierpnia 2018 r

  • [1] Bill Allison, “McCain-Linked Nonprofit Received $1 Million From Saudi Arabia,” Bloomberg, March 31, 2016.
  • [2] Daniel Nasaw, “McCain accused of accepting improper donations from Rothschilds,” Guardian, April 29, 2008.
  • [3] Andy McSmith, “The Rothschilds and their 200 years of political influence,” Independent, October 23, 2018.
  • [4] Gustavus Myers, The History of the Great American Fortunes, Vol. III (Chicago: Charles H. Kerr & Co., 1910), 183-184.
  • [5] S. C. Mooney, Usury: Destroyer of Nations (Warsaw, OH: Theopolis, 1988), 90.
  • [6] Frederic Morton, The Rothschilds (New York: Scribners, 1988), 101.
  • [7] Esther Benbassa, The Jews of France: A History from Antiquity to the Present(Princeton: Princeton University Press, 1999), 104.
  • [8] Niall Ferguson, The Ascent of Money: A Financial History of the World (New York: Penguin, 2008), 78.
  • [9] Ibid.
  • [10] Ferguson, The House of Rothschilds, 19.
  • [11] Murray N. Rothbard, A History of Money and Banking in the United States (Auburn, AL: Ludwig von Mises, 2002), 307.
  • [12] Harry Wilson, “Rothschids to Merge British and French Banking Operations to Secure Control,” Telegraph, April 5, 2012.
  • [13] Ferguson, Ascent of Money, 78.
  • [14] See Henry Clews, Twenty-Eight Years in Wall Street (New York: Vintage Boosk, 2005), chapter 28.
  • [15] Ibid.
  • [16] Liaquat Ahamed, Lords of Finance: The Bankers Who Broke the World (New York: Penguin, 2009), 210.
  • [17] Ibid., 210; see also Egon Caesar Corti, The Rise of the House of Rothschild(New York: Cosmopolitan Book Corp., 1928).
  • [18] Morton, The Rothschilds, 14.
  • [19] Derek Wilson, Rothschild: The Wealth and Power of a Dynasty (New York: Scribner’s, 1980), 98-99.
  • [20] Ibid., 99.
  • [21] Ferguson, The House of Rothchild, Vol. I, 16.

 

Opublikowano za: https://www.veteranstoday.com/2018/08/25/the-passing-of-an-israeli-shill-and-rothschild-puppet/

PS. od Redakcji KIP: Portal ten jest założony i prowadzony przez emerytowanych analityków amerykańskiego wywiadu wojskowego w randze wyższych oficerów. Uważany jest za tubę propagandowa amerykańskiego ministerstwa obrony – Pentagonu – patriotycznej części armii i innych służb mundurowych USA.

Od Redakcji KIP: polecamy przeczytanie, obejrzenie, przeanalizowanie i wyciągnięcie z tych artykułów wniosków:

 

W kategorii: Polityka, Redakcja, Świat i cywilizacje Oznaczony jako: , , Skomentuj

Wypowiedz się