Przypominamy historię mienia żydowskiego w okupowanej przez Niemców Polsce

Wobec skandalicznej decyzji amerykańskiego parlamentu, który nakazał amerykańskiemu resortowi spraw zagranicznych (podległemu prezydentowi Donaldowi Trumpowi), w ramach aktu 447, opisanie w raporcie sytuacji prawnej mienia, które przed wojną należało do Żydów, i po wojnie w wyniku braku spadkobierców przeszło na własność 40 państw, należy przypomnieć jak wyglądała historia z mieniem żydowskim na terenach okupowanych przez Niemców podczas II wojny światowej.

Nam Polakom pozostaje nadzieja, że raport dla amerykańskiego kongresu opracowany przez amerykańską administrację stwierdzi zgodnie z prawdą, że żądania Żydów są wobec Polski bezzasadne.

Od początku II wojny światowej Niemcy dokonywali masowego zaboru mienia obywateli Polski. Mienie mordowanych Polaków i Żydów przejmowała Rzesza Niemiecka.

Na ziemiach polskich okupowanych przez Niemców, Niemcy grabili w ramach instytucji niemieckiego państwa dla skarbu Rzeszy Niemieckiej i indywidualnie do własnych kieszeni (indywidualną niemiecką grabież wspierali żydowscy policji i urzędnicy – mienie z gett Żydzi rabowali w ramach nielegalnych porozumień z Niemcami, Żydzi).

Zrabowane oficjalnie przez Niemców w Polsce mienie sprzedawane było w Europie zachodniej (w tym i biżuteria i ubrania), dotyczyło też to mienia zrabowanego Żydom w gettach. Grabież polskiego mienia dokonywana przez Niemców była zaplanowana, systematyczna, dotyczyła wszystkiego (od urządzeń po ubrania).

Niemcy surowo karali za nielegalną grabież (dokonywaną przez Niemców do własnej kieszeni a nie do skarbu Rzeszy Niemieckiej). Państwo niemieckie karało śmiercią Niemców w tym i esesmanów – absurdem jest twierdzenie, że Niemcy pozwoliliby Polakom na jakiekolwiek ograbianie Żydów.

Niemcy bardzo dokładnie przeprowadzili grabież własności żydowskiej, do grabieży bardzo skrupulatnie się przygotowywali. Od pierwszych dni niemieckiej okupacji Niemcy powołali Urzędy Powiernicze zajmujące się rabunkiem mienia obywateli Polski.

Żydów zmuszono do oddania Niemcom całej własności. Polacy więc nie mogli zrabować żydowskiej własności bo ta własność już wcześniej została zrabowana przez Niemców. Niemcy mordowali Żydów, którzy ośmielili się ukryć i nie oddać Niemcom swojego majątku.

Kłamliwe relacje Żydów mają obciążyć „Polaków winą za eksterminację. Ma to na celu wymuszenie na Polsce wypłacenia niebotycznych kwot za majątek utracony przez Żydów”.

Amerykańscy Żydzi „wykorzystują Holocaust do osiągnięcia korzyści finansowych. Nie dla ofiar ale dla siebie”.

Amerykańscy Żydzi dziś domagający się „restytucji” mienia żydowskiego, nic nie zrobili dla ratowania Żydów, których mienie chcą dziś przejąć, podczas II wojny światowej.

Żydowskie żądania „restytucji” mienia są bezpodstawne bo: nie ma spadkobierców majątków, które przeszły na skarb państwa, nie żyją właściciele tych majątków, minęło prawie 80 lat od śmierci poprzednich właścicieli, zniszczeniu uległy dokumenty świadczące o własności.

Dodatkowo Żydzi domagają się odszkodowań za własność z Kresów (gdzie żyła większość Żydów w II RP), które przestały być terytorium Polski (a stanowiły przed wojną 1/3 terytorium  Polski), na ziemiach zachodnich, które po wojnie włączono do Polski było mało Żydów.

Warto pamiętać, że mityczne majątki żydowskie realnie często nie istniały. Żydzi kłamią, że ich ponad stanowiąca 10% populacja w społeczeństwie II RP płaciła 40% podatków – w rzeczywistości 1/3 Żydów w II RP była tak uboga, że żyła z pomocy organizacji charytatywnych.

„W 1938 roku 50% Żydów w Polsce nie było wstanie zapłacić 5 zł koniecznego podatku”. 2/3 populacji Żydów w II RP żyło w ubóstwie.

Realia przedwojennej żydowskiej biedy kolejny raz pokazują jak absurdalne są antypolskie kłamstwa Żydów głoszących, że Polacy rzekomo mordowali Żydów z chciwości, by przejąć posiadane przez nich luksusowe rzeczy.

Po II wojnie światowej „rząd PRL na żądanie krajów europejskich oraz USA i Kanady w okresie od 1946 roku do stycznia 1987 roku wypłacił rekompensaty za pozostawione w Polsce mienie” obywateli państw zachodnich.

W żydowskich roszczeniach nie bierze się pod uwagę pożyczek hipotecznych, które brali pod zastaw nieruchomości Żydzi – należało by obliczyć odsetki od tych pożyczek i o kwotę pożyczek i odsetek pomniejszyć wysokość roszczeń”.

Więcej informacji na temat relacji Żydów z Polakami można znaleźć w wydanej nakładem wydawnictwa Capital pracy „Zakłamany Holokaust” autorstwa Ireneusza Lisiaka.

Fot. Pixabay

Jan Bodakowski

Opublikowano 6 maja 2018

Za: http://prawy.pl/70658-przypominamy-historie-mienia-zydowskiego-w-okupowanej-przez-niemcow-polsce/

W uzupełnieniu od Redakcji KIP:

Przed II wojną światową bogaci żydzi, kiedy już wiedzieli, że wybuchnie wojna  wyjechali z Polski. Zaciągali kredyty pod zastaw posiadanych nieruchomości w bankach  polskich i nie tylko, które miały prawo działania na terytorium II RP.

Ustalenie Żydowskiej własności nieruchomości dla władz okupacyjnych było proste, bowiem zgodnie z zapisami Traktatu Wersalskiego osoby pochodzenia żydowskiego zamieszkałe na terenie II Rzeczpospolitej były zwolnione z podatku od nieruchomości, które stanowiły ich własność, bądź którymi władali.

Za te kredyty skupowali dewizy i złoto oraz opuszczali Polskę, powodując bardzo duży niedobór pieniądza w obiegu w Polsce. Ostatni bogaty żyd wyjechał z Polski w kwietniu 1938 r.

W związku z powyższym, jak również tym, że Polska i Polacy byli większymi niż żydzi ofiarami II wojny światowej oraz że wypłacone zostały po wojnie odszkodowania żydom za mienie pozostawione w Polsce, nie należą się im żadne odszkodowania, a tym bardziej wielokrotne za to samo mienie !!!