Byłem ofiarą syjonistycznej propagandy. Życie amerykańskiego Żyda – w rasistowskim, marksistowskim Izraelu. Jack Bernstein

Zanim Izrael stał się państwem w 1948, światowe żydostwo przesycone było syjonistyczną propagandą, że Izrael będzie ojczyzną wszystkich żydów, miejscem ucieczki dla prześladowanych, demokratycznym państwem i spełnieniem biblijnego proroctwa.

Jestem żydem aszkenazyjskim, który pierwszych 25 lat życia spędził w USA, państwie, które daje WSZYSTKIM żydom wolność i okazję do dobrobytu – i my żydzi mieliśmy dobrobyt do czasu, w którym jedna grupa żydów (syjoniści) uzyskała polityczną dominację.

W celu zrozumienia historii, którą zamierzam opowiedzieć, ważne jest, by wiedzieć, czym naprawdę jest syjonizm. Jego propaganda doprowadziła do tego, że Amerykanie wierzą, że syjonizm i judaizm są jednoznaczne i są z natury religijne. To jest wielkie kłamstwo.

Judaizm jest religią, a syjonizm jest ruchem politycznym rozpoczętym głównie przez wschodnioeuropejskich (aszkenazyjskich) żydów, którzy przez wieki byli głównie za socjalizmem / komunizmem. Ostatecznym celem syjonistów jest jeden światowy rząd pod kontrolą syjonistów i syjonistycznych żydowskich międzynarodowych bankierów. Komunizm / socjalizm są tylko narzędziami pomocnymi w osiągnięciu ich celu.

Byłem ofiarą syjonistycznej propagandy

Po wojnie 1967 roku, my żydzi wypełnieni byliśmy dumą, że ‘nasza ojczyzna’ stała się silna i odniosła sukces. Również wtedy byliśmy pełni fałszywą propagandą, że żydzi w Ameryce byli prześladowani. Tak więc, między 1967 i 1970, około 50.000 żydów dało się oszukać tej propagandzie syjonistycznej i wyjechało do Izraela. Byłem jednym z nich. Kiedy już wchłonąłem tą fałszywą propagandę syjonistyczną, poczułem, że będę miał większą szansę osiągnąć sukces w nowym państwie żydowskim. Była też dodatkowa pokusa: duch i wyzwanie pionierstwa i niesienie pomocy moim braciom żydom.

Podwójne obywatelstwo

Opuszczając USA nie odczuwałem emocjonalnego konfliktu, ponieważ miałem możliwość zatrzymania amerykańskiego obywatelstwa i mogłem wrócić do USA kiedy chciałem. Żydzi mają pozwolenie na obywatelstwo Izraela i innych krajów – USA jest jednym z nich. Amerykański rząd pozwala żydowi być zarówno obywatelem USA jak i Izraela.

Niemieccy Amerykanie nie mogą być obywatelami USA i Niemiec. Włoscy Amerykanie nie mogą być obywatelami USA i Włoch. Egipscy Amerykanie nie mogą być obywatelami USA i Egiptu…

ALE, żyd Amerykanin może być obywatelem Izraela i USA.

TO JEST DOBRY PRZYKŁAD WPŁYWU SYJONISTYCZNYCH ŻYDÓW NA RZĄD USA.

Przybywam do ‘żydowskiego raju’

Zanim wyjechałem do Izraela mój przyjaciel żyd załatwił mi kilkudniowy pobyt u jego siostry, Fawzi Daboul, i jej niezamężnej ciotki. Po przybyciu na lotnisko Lod koło Tel Awiwu wsiadłem do autobusu, by dostać się do domu pani Daboul i jej ciotki. Kiedy zobaczyłem Fawzię, zakochałem się w niej od razu. Zacząłem nazywać ją ‘Ziva’, po hebrajsku. Ziwa jest sefardyjską żydówką z Iraku, która podobnie jak ja, uległa propagandzie żydowskiej i przeniosła się do Izraela, gdzie pracowała jako fryzjerka.

Kibuc

Po dwóch dniach pobytu w domu Ziwy i jej ciotki opuściłem je, by spędzić 6 miesięcy w kibutzu ‘Ein Hashofet’, jednym z ponad 150 takich społeczności działających wtedy w Izraelu. Od tamtego czasu zorganizowano ich więcej – szczególnie na terenach zabranych palestyńskim Arabom. Kibuc to gospodarstwo rolne albo czasem firma przemysłowa. Jest ważne, by wyjaśnić, że izraelski system kibuców to pomysł marksistowski przywieziony do Izraela przez żydów aszkenazyjskich, którzy przybyli głównie z Polski i Rosji. Ci żydzi są częścią grupy znanej jako bolszewicy. Przed 1917 byli oni siłą organizującą bazę dla komunizmu i rewolucji bolszewickiej w Rosji w 1917.

I znowu chciałbym tu podkreślić, że to jest ta sama grupa aszkenazyjskich żydów komunistów / socjalistów, którzy przyjechali do Izraela, przejęli władzę w ruchu syjonistycznym i zdominowali rząd Izraela od początku w 1948.

Teraz wracam do kibucu

Przed 1967 większość prac w kibucach wykonywana była przez żydów. Ale od czasu wojny 1967 praca jest wykonywana przez Arabów za bardzo niską płacę, oraz przez ochotników z zagranicy. Cały zysk z działalności wpływa na konto kibucu na przyszłe wydatki.

Każdy kibuc jest przypisany do jednej z izraelskich partii marksistowskich – od socjalistycznej do prawdziwie komunistycznej.

Kibuc, w którym przebywałem, nie był zbyt komunistyczny, ale byłem szczęśliwy, kiedy opuszczałem go po 4 miesiącach – 2 miesiące wcześniej niż zaplanowałem. W ciągu tego czasu pracowałem w kibucu i spotykałem się z Ziwą. Właśnie ona była powodem opuszczenia go przeze mnie po 4 miesiącach – mieliśmy się pobrać.

Nasze małżeństwo stwarza problemy

Ceremonia ślubna odbyła się w sefardyjskiej synagodze. Była prosta ale piękna. Ziwa i ja byliśmy szczęśliwi, ale nasze małżeństwo stwarzało poważne problemy. Ziwa jest Sefardyjką, ja Aszkenazyjczykiem. Małżeństwo żyda aszkenazyjskiego z żydówką sefardyjską nie jest mile widziane przez rządzących w Izraelu Aszkenazyjczyków. Żeby zrozumieć ten problem, trzeba poznać różnice między żydami pochodzącymi z obu tych grup.

Silna machina propagandy syjonistycznej doprowadziła Amerykanów do tego, by uwierzyli, że żyd jest żydem – jedną rasą ludzi ‘wybranych przez boga’. Tym kłamstwem o ‘ludziach wybranych przez boga’ zajmę się później.

Najpierw ważne jest zrozumienie, że żydzi nie są ludźmi jednej rasy.

Występują dwie grupy żydów na świecie i pochodzą oni z dwóch różnych terenów –

• Sefardyjczycy ze Środkowego Wschodu i północnej Afryki, zaś
• Aszkenazyjczycy ze wsch Europy.

Sefardyjczycy są najstarszą grupą i to oni są żydami opisanymi w Biblii, ponieważ oni zamieszkiwali tereny biblijne. Mają też więzy krwi z Arabami, a jedyną różnicą między nimi jest religia.

Aszkenazyjczycy stanowiący teraz 90% światowego żydostwa mieli raczej dziwne początki. Według historyków Aszkenazyjczycy pojawili się około 1200 lat temu. A stało się to w następujący sposób:

Na wschodnich terenach Europy mieszkało plemię znane jako Chazarowie. Około 740 AD, król Chazar razem z dworem zdecydowali przyjąć jakąś religię. Tak więc przedstawiciele trzech głównych religii – chrześcijaństwa, islamu i judaizmu zostali zaproszeni przez króla, by przedstawić Chazarom swoje doktryny. Chazarowie przyjęli judaizm, ale nie z powodów religijnych. Gdyby wybrali islam, mieliby przeciwko sobie silny świat chrześcijański. Tak więc rozegrali to ostrożnie – i wybrali judaizm. Wybrali judaizm nie z powodów religijnych ale politycznych.

W XIII wieku Chazarowie zostali zmuszeni do opuszczenia ich terenów i wybrali się na zachód. Większość z nich osiedliła się w Polsce i Rosji. Chazarowie, teraz znani są jako żydzi aszkenazyjscy. Ponieważ wybrali oni judaizm, nie są naprawdę żydami – nie mają z żydami więzów krwi.

Przez całą historię ci polscy i rosyjscy żydzi aszkenazyjscy wyznawali komunizm / socjalizm i pracowali po to, by móc wprowadzić w tych krajach swoją ideologię.

W późnych latach XVIII wieku duża ilość tych żydów komunistów / socjalistów znalazła się w Niemczech, na Bałkanach i w końcu na terenie całej Europy.

Z powodu ich zwyczaju ingerowania w sprawy społeczne i rządowe w Rosji, stali się celem prześladowań ze strony carów. I dlatego rozpoczęła się ich migracja.

Niektórzy z nich wyjechali do Palestyny, inni do centralnej i południowej Ameryki, a duża ilość do USA.

Narodziny politycznego syjonizmu

W 1897 w Bazylei (Szwajcaria) odbył się pierwszy kongres syjonistów, na którym postanowiono włożyć wszelki wysiłek w celu utworzenia żydowskiego państwa, i rozpoczęły się poszukiwania odpowiedniego terenu. Wielka Brytania zaoferowała syjonistom ziemię w Afryce, ale propozycję odrzucili: chcieli Palestynę.

W tamtym czasie Palestyna była zamieszkana przez pół miliona palestyńskich Arabów i niewielką liczbę palestyńskich żydów o wspólnych więzach krwi, mieszkających od wieków w pokoju.

Z Palestyną wybraną na ich państwo, europejscy żydzi aszkenazyjscy rozpoczęli migrację właśnie tam. Jak wyjaśniłem wcześniej, większość z nich to komuniści, socjaliści, a nawet radykalni bolszewicy, których celem jest dominacja świata.

Tak więc kiedy myśli się o żydach, szczególnie w relacji do Izraela, należy pamiętać, że jest wielka różnica między żydami aszkenazyjskimi i sefardyjskimi. Oni nie są zjednoczeni. Są podzieleni społecznie i politycznie, a szczególnie pod względem rasowym.

Teraz wracam do Ziwy, sefardyjskiej żydówki i do mnie, żyda aszkenazyjskiego, oraz naszego życia w tzw. demokratycznym państwie Izraela.

Żydzi sefardyjscy – obywatele drugiej kategorii

W ciągu trzech pierwszych lat naszego małżeństwa musieliśmy mieszkać z ciotką Ziwy z powodu ogromnego braku mieszkań w Izraelu oraz z powodu rasizmu.

Dla wyjaśnienia sytuacji mieszkaniowej:

– żydzi aszkenazyjscy mieszkający w Izraelu od wielu lat mają prawo wyboru

– drudzy w kolejce są żydzi aszkenazyjscy z Europy – szczególnie jeśli wejdą w związek małżeński lub są już w związku z Aszkenazyjczykiem urodzonym w Izraelu

– następni w kolejce są Aszkenazyjczycy z USA – szczególnie jeśli wejdą w związek małżeński z urodzonym w Izraelu Aszkenazyjczykiem

– żydzi sefardyjscy mogą wybrać z pozostałych mieszkań

– na dole listy są mahometanie, druzowie i chrześcijanie

To samo odnosi się do sprawy znalezienia pracy: najlepsze pozycje są dla żydów aszkenazyjskich, potem sefardyjskich, a mahometanie, druzowie i chrześcijanie mogą podjąć raczej pracę fizyczną, i duża ich ilość zostaje bez pracy. Mimo że byłem Aszkenazyjczykiem z USA, moje miejsce na liście mieszkań było niżej dlatego, że ożeniłem się z Sefardyjką.

Odmowa otrzymania mieszkania była dla mnie drugim doświadczeniem istniejącego w Izraelu rasizmu. Od samego początku po przybyciu do Izraela rzucano na mnie przeróżne obelgi. My amerykańscy żydzi byliśmy zaledwie tolerowani. Przetrwanie Izraela zależy od naszych prezentów i sprzedaży w Ameryce bezwartościowych akcji izraelskich i dlatego panuje tam zazdrość wśród aszkenazyjskiej elity wobec amerykańskich żydów, nawet jeśli amerykańscy żydzi są Aszkenazyjczykami.

Wiele razy słyszałem: ‘wracaj do domu’ lub ‘chcemy twoje pieniądze a nie ciebie’.

Ale mimo to, pewna część amerykańskich żydów była przyjmowana z otwartymi ramionami i dużo lepiej traktowana. A byli nimi żydzi komuniści.

Z 50,000 amerykańskich żydów, którzy podobnie jak ja, wrócili do Izraela między 1967 i 1970, około 20% (10,000) z nich było marksistami, z czego wielu z nich należało do organizacji komunistycznych. Ci byli witani przez władze Izraela i miejscowych Aszkenazyjczyków, byli dobrze traktowani – dostawali mieszkania, pracę i włączani byli w życie towarzyskie.

Poza przybyszami z USA, wielka ilość komunistów wracała z Chile, Argentyny i Afryki Południowej.

Z 50,000 przybyłych w tamtym czasie z USA, 80% w końcu wróciło do USA. Reszta z nich (20%) to komuniści lub marksiści i oni zdecydowali się na pozostanie.

Trzy oblicza Izraela

Na podstawie tego o czym już wspomniałem, musiałeś wywnioskować, że Izrael jest państwem marksistowskim (socjalistycznym / komunistycznym).

I to jest poprawny wniosek.

Ale Izrael ma trzy oblicza: komunistyczne, faszystowskie i demokratyczne.

Aszkenazyjscy imigranci z Rosji przywieźli ideologię komunistyczną / socjalistyczną i dużo z niej wprowadzili w życie. Aszkenazyjczycy z Niemiec, sympatyzujący z komunizmem i popierający go, mają tendencję do praktykowania nazistowskiego faszyzmu.

W czasie drugiej wojny światowej w Niemczech syjonistyczna elita Aszkenazyjczyków współpracowała z hitlerowskim gestapo w prześladowaniu niższej klasy niemieckich żydów oraz dostarczaniu ich do obozów koncentracyjnych. Teraz mieszkają oni w Izraelu, gdzie stanowią elitę syjonistów żydowskich, są dobrze wyćwiczeni w nazistowskim faszyzmie, wspierają go i wprowadzają w życie.

W celu uzyskania pozytywnego wrażenia o Izraelu jako państwie demokratycznym, przeprowadzane są wybory do Knessetu (izraelski kongres), są to dziwne wybory.

I tu kończy się owa demokracja. Nie robi najmniejszej różnicy, która partia zwycięży, LIKUD czy LABOUR, ponieważ elitarni żydzi syjonistyczni rządzą w stylu dyktatorskim – faworyzują elitę i brutalnie niszczą tych, którzy różnią się poglądami.

W syjonistycznym / komunistycznym planie dominacji nad światem, rolą Izraela jest wzniecać nieustanne problemy na Śr. Wschodzie.

Ponieważ wojny są dużą częścią jego agresywnego planu, wydaje się naturalnym, by młodzież izraelska od wczesnych lat była trenowana w walce psychicznie i fizycznie. Na przykład w Izraelu istnieją młodzieżowe grupy hitlerowskie. Nazywa się to Gadna, i oczekuje się, by wszyscy młodzi do niej należeli. I tak jak hitlerowskie grupy młodzieżowe, noszą mundurki khaki, biorą udział w treningach i ćwiczeniach paramilitarnych.

Pistolety i myślenie o wojnie obecne są nawet w zabawach. Nawet kiedy są na pikniku, zamiast piłki lub sprzętu piłkarskiego zabierają karabiny i pistolety oraz ćwiczą strzelanie i bawią się w żołnierzy.

Po ukończeniu szkoły, wszyscy młodzi chłopcy muszą odbyć 3-letnią służbę w armii (2 lata dla dziewcząt) lub 4-letnią w marynarce lub siłach powietrznych. Ultraortodoksyjni żydzi są zwolnieni ze służby wojskowej.

Po ukończeniu służby wielu z nich zapisuje się do Shin Bet – odpowiednika hitlerowskiej gestapo. I tak jak gestapo, biorą udział w represjach przeciwko każdemu, kto mową lub czynem sprzeciwia się marksistowskiemu / faszystowskiemu rządowi zdominowanemu przez syjonistów.

Podobnie jak w nazistowskich Niemczech, wszyscy mieszkańcy Izraela muszą nosić przy sobie karty identyfikacyjne zwane ‘Teudat Zehut’.

Któregoś dnia wychodząc z domu zmieniłem marynarkę i zapomniałem przełożyć do niej moją kartę. Kiedy byłem na ulicy Tel Awiwu podszedł do mnie policjant i poprosił o pokazanie jej. Powiedziałem mu, że zostawiłem w innej marynarce.

Ponieważ jej nie miałem przy sobie, zostałem zabrany na komisariat policji, gdzie dyżurny sierżant pouczył mnie, że mógłbym być osadzony w więzieniu na 16 dni bez orzeczenia sądu. Potrzebny był tylko mój podpis na ‘rozkazie uwięzienia’.

Poprosiłem o udzielenie mi pozwolenia na telefon do żony, która przyniosłaby moją kartę.

Sierżant dał mi 2 godziny na pokazanie mojej karty. Zadzwoniłem do żony i przyniosła mi ją na 2 minuty przed określonym czasem. Gdyby się spóźniła, następnych 16 dni spędziłbym w więzieniu. To właśnie pokazuje, że Izrael jest państwem policyjnym a nie demokratycznym.

Pozwólcie mi wyjaśnić sprawę nazizmu / faszyzmu. Niemcy są wspaniałymi ludźmi. Ale w Niemczech ich obywatele zostali ofiarami nazistów, którzy doszli do władzy drogą przebiegłości i brutalności.

Również w Niemczech przeciętni żydzi zostali ofiarami elity syjonistycznej współpracującej z nazistami. Wielu z tej elity przyjechało do Izraela i połączyło się z żydami komunistami / syjonistami z Polski i Rosji. To jest ta dwulicowość komunizmu i nazistowskiego faszyzmu, która rządzi Izraelem. Demokracja jest tu zaledwie iluzją.

Odnośnie związku elitarnych Aszkenazyjczyków

• /Ashkenazi z nazistami, proszę spojrzeć na wyraz ‘Ashkenazi’ – proszę spojrzeć jeszcze raz : ASHKE –NAZI.
  • Interesujące, nieprawda?

Wyjaśnijmy sobie również relację między faszyzmem i komunizmem:

• faszyzm to socjalizm narodowy, zaś
• komunizm to socjalizm międzynarodowy.

Gospodarka Izraela

Ekonomicznie, Izrael jest bankrutem. Zresztą to można było przewidzieć, gdyż jego gospodarka oparta jest na socjalizmie. Kiedy wydatki rządu państwa i jego obywateli są większe od wartości produkcji, doprowadzi to do bankructwa. Gdyby nie pomoc z USA, gospodarka Izraela zawaliłaby się dawno temu.

Izrael jest ‘państwem opiekuńczym’ w każdym znaczeniu – jest najbardziej ulubionym podopiecznym Ameryki.

Podczas gdy amerykańscy farmerzy, drobni biznesmeni i robotnicy walczą o przetrwanie, amerykański rząd zdominowany przez syjonistycznych żydów opróżnia kieszenie i portfele amerykańskich podatników by wspierać socjalistyczną gospodarkę i machinę wojenną Izraela.

Tak długo jak rząd izraelski i faworyzowani syjoniści będą pewni, że naciski syjonistów w Ameryce zapewniają masową wysyłkę pieniędzy, rząd Izraela i jego ulubieni obywatele będą je wydawać niczym pijani marynarze. To doprowadzi do inflacji i w końcu do zapaści gospodarczej.

Porównanie Izraela do pijanych marynarzy nie jest sprawiedliwe wobec marynarzy, ponieważ oni wydają swoje własne pieniądze, zaś Izrael wszystko to, co dostaje z Ameryki.

Ponieważ Izrael jest państwem opiekuńczym zależnym od Ameryki w celu przetrwania, powoli ześlizguje się ze zbocza.

• W 1980 inflacja wynosiła 130%,
• w 1983 – 200%, a
• w tym roku (1984) przewiduje się, że wyniesie 400%.

Oznacza to, że hamburger w styczniu 1983 kosztował $1.00, w grudniu tego roku będzie kosztował $5.00. Historia uczy, że żadne państwo w sytuacji Izraela nie uniknęło zapaści gospodarczej.

Jedynie ogromne zwiększenie amerykańskiej pomocy finansowej może jej zapobiec, a nawet wtedy rozwiązanie takie będzie tylko tymczasowe.

Odnośnie destruktywnych tendencji socjalizmu – są pewne warunki pozwalające państwu na zapewnienie programów socjalnych mających na celu pomoc obywatelom. Jest to możliwe w państwie posiadającym wystarczające źródła finansowania, oraz jeśli jego obywatele są głęboko religijni i wrażliwi na niedostatek innych.

Żaden z tych warunków nie jest spełniany w Izraelu. Nawet w państwach, gdzie te warunki są idealne, zawsze występuje ryzyko niebezpieczeństwa. Kiedy rząd zapewnia potrzeby swoich obywateli, większość z nich przestaje odczuwać potrzebę zarobkowania, i takie państwo jest łatwe do zdobycia.

Turystyka w Izraelu

Turystyka jest jednym z głównych źródeł dochodów Izraela. Największą grupę turystów odwiedzających Izrael są amerykańscy żydzi, ale jest także wielu amerykańskich chrześcijan chcących odwiedzić święte miejsca i zobaczyć kraj ‘wybranego przez boga ludu’.

Ci chrześcijanie wyjeżdżają pod wielkim wrażeniem, przesiąknięci religijnością.

Podczas wizyty w Izraelu żydzi oraz niewierni są obserwowani, by przez przypadek nie zbłądzić i przez przypadek nie zobaczyć inną stronę Izraela, tę prawdziwą. Podobnie jak w Rosji sowieckiej i innych krajach komunistycznych, turyści mają specjalnie zaplanowane trasy z przewodnikiem. Mają pokazane miejsca religijne, uniwersytety, zielone sady, osiągnięcia techniczne i sztukę, a w celu wzniecenia sympatii zabierani są do Muzeum Holokaustu. Ale z dala od oczu turystów są getta, więzienia z więźniami politycznymi – głównie Arabami i Sefardyjczykami, poddawanymi nieludzkim formom tortur. Turyści nie mogą dowiedzieć się o przestępczości, o korupcji ani o współpracy szefów zorganizowanej przestępczości z urzędnikami rządowymi i z policją. Nie dowiedzą się ani o tajnych pracach marksistowskiego / faszystowskiego rządu, ani też o izraelskim rasizmie.

Spotkałem kiedyś amerykańską turystkę, która koniecznie chciała mi opowiedzieć o wspaniałym uczuciu religijności, jakie otrzymała podczas pobytu w Izraelu – ziemi świętej. Wspomniałem, ‘ spróbuj podarować Biblię miejscowemu żydowi i wtedy przekonasz się, ile religii i wolności jest w Izraelu. Gdybyś w takim momencie została zauważona przez policjanta, byłabyś aresztowana’.

Odnośnie Muzeum Holokaustu, nie mogę odmówić sobie komentarza:

HOLOKAUST MOŻE BY NIE MIAŁ MIEJSCA, gdyby:

– przywódcy syjonistów nie współpracowali z nazistami

– syjoniści na całym świecie nie namawiali różnych krajów do nie udzielania pozwolenia na przyjmowanie żydów z Niemiec. Syjoniści amerykańscy przekonali prezydenta Roosevelta, by zamknąć drzwi i odmówić przyjęcia żydowskich uciekinierów do Ameryki przed wojną, kiedy była jeszcze szansa wyjazdu żydów z Niemiec.

Muszę tu dodać, że wiele osób, w tym żydów, pyta, czy Holokaust rzeczywiście miał miejsce tak jak opisuje go syjonistyczna propaganda – przynajmniej nie w takim zakresie, o jakim mówią syjoniści.

Religia

Po terenie, na którym jest ustanowiony Izrael, przedtem Palestyna, dawno temu chodzili Mojżesz, Jezus i Mahomet. Ponieważ w Palestynie było wiele wydarzeń religijnych i nadal jest wiele miejsc związanych z religią, słusznym jest, by nazywać ją Ziemią Świętą. Tak więc, można by pomyśleć, że Palestyna, teraz Izrael, miałaby mieć wokół siebie aurę świętości.

Kiedy palestyńscy muzułmanie i palestyńscy żydzi zamieszkiwali Palestynę, ta aura świętości istniała. Ale od kiedy syjoniści przejęli jej tereny i ustanowili państwo Izrael, jest ono jednym z najbardziej grzesznych państw na świecie, w którym tylko 5% żydów jest religijnych. Jako ciekawostkę można tu dodać, że jedynymi naprawdę religijnymi są tam Arabowie – zarówno muzułmanie jak i chrześcijanie – tworzący znikomą mniejszość.

Izraelskie prawo przytłacza religię – na przykład jest niezgodna z prawem próba konwersji żyda na inną religię, nawet jeśli on jest ateistą lub humanistą.

Chrześcijaninowi wolno modlić się wewnątrz kościoła, ale nad duchownymi lub kimkolwiek innym mówiącym o Biblii na zewnątrz kościoła wisi kara 5 lat więzienia.

Chrześcijanin, który podaruje żydowi Biblię lub artykuł o religijnej treści, może być skazany na 5 lat więzienia. Taki sam wyrok grozi chrześcijaninowi, który wręczy żydowi prezent lub żywność, ponieważ może to być uważane za próbę usiłowania nawrócenia żyda na chrześcijaństwo.

To samo prawo tłumienia religii odnosi się do muzułmanów, którzy jako dobry uczynek podarują żydowi jakikolwiek prezent. Czeka ich również 5 lat więzienia.

Sposób, w jaki rządzący syjoniści traktują religijnych żydów, jest raczej delikatny. Żydzi i nie-żydzi postrzegają Izrael jako miejsce, gdzie żydzi mogą praktykować swoją religię bez prześladowań. Tak więc syjoniści nie odważą się stłumić judaizmu z obawy zwrócenia przeciwko sobie opinii całego świata. Dlatego rządzący syjoniści zaledwie tolerują religijne praktyki tej małej mniejszości religijnych żydów w Izraelu.

Lud wybrany przez Boga

Amerykanie mają wpojone by wierzyli, że żydzi są ‘wybranym narodem’. Ten mit rozpoczęła mała grupka żydów. Kilku żydowskich przywódców przedstawiło kilka fragmentów Biblii i zinterpretowali je na swój sposób – to oni są wybranym narodem. Ale czy to nie jest dziwne, że to nie religijni żydzi mówią o tym, że są wybranymi, ale żydowscy ateiści.

Tymi, którzy wykrzykują ‘jesteśmy wybranym narodem’, są syjoniści / marksiści aszkenazyjscy żydzi, którzy z powodów politycznych wybrali judaizm, oraz w których nie płynie nawet jedna kropla biblijnej żydowskiej krwi.

Jeden izraelski, religijny żyd, ujął to dobrze w ten sposób: ‘dawno temu byliśmy tymi, których wybrał Bóg po to, by zostali jego posłańcami. Ale również dawno temu straciliśmy tę rolę’.

Każdy, kto czytał Biblię wie, że Bóg dał ówczesnym żydom szczególne przywileje. Były one w formie przymierza, w którym zawarte były pewne warunki – Bóg wymagał od żydów przestrzegania jego słów. Ale żydzi ciągle łamali dane mu obietnice. Odrzucili go i zaczęli wielbić mamonę. Nie potrzeba być znawcą Biblii by zdać sobie sprawę, że dawno temu nawet prawdziwi żydzi utracili prawo uważania się za ‘wybrany naród’.

Porównanie stopnia religijności mieszkańców Izraela wygląda następująco:

– judaizm – niewielu żydów, sefardyjskich i aszkenazyjskich, jest religijnych;

– chrześcijaństwo – religia ta odczuła żydowskie wpływy poprzez ich wtrącanie się i infiltrowanie (szczególnie w Ameryce), co spowodowało zamieszanie i kłótnie wewnątrz różnych grup chrześcijańskich. To z kolei doprowadziło do tego, że ich religia stała się ‘letnia’. Są dowody na to, że żydzi zakładali nawet przeróżne grupy chrześcijańskie i wprowadzali w nie swoją doktrynę;

– islam – mahometanie stosujący się do nauk islamu są najbardziej gorliwymi w wierze spośród trzech głównych religii.

Judeo-chrześcijańska etyka, o której tak dużo słyszymy w Ameryce, to wielki żart – jest to wynik intensywnej propagandy syjonistycznej.

Dodam tu jedną ostatnią myśl na temat mitu o ‘wybranym ludzie’: Bóg powiedział; ‘Strzeżcie się tych, którzy nazywają siebie żydami, a nimi nie są, ponieważ kłamią’.

Czy Bóg powiedział to o Aszkenazyjczykach?

Izrael wznieca nieustanną wojnę

Mogłoby się wydawać, że na Ziemi Świętej powinien być pokój. Ale zamiast tego, ciągle trwają wojna i przygotowania wojenne. Izraelska machina wojenna uważana jest za czwartą na świecie. Z punktu widzenia ilości samolotów, czołgów i innego sprzętu wojskowego oraz faktu, że są one w najnowszych wersjach, rzeczywiście izraelska machina jest bardzo potężna. Ale, podobnie jak w każdej innej armii, dostrzega się pewne słabości. Zanim zajmiemy się nimi, przedstawmy w skrócie każdą z wojen z udziałem Izraela – przeciętnie jedna na 8 lat od powstania państwa w 1948.

1948 – zaraz po wydaniu deklaracji o ustanowieniu państwa Izraela, Palestyńczycy wraz z innymi Arabami zaatakowali izraelską armię stworzoną z grup terrorystycznych, Irgunu i Gangu Sterna. Powodem ataku Palestyńczyków była próba odzyskania ich domów, które zostały przejęte przez syjonistów drogą mordu i terroryzmu. Palestyńczycy byli pokojowo nastawionymi ludźmi i nie byli trenowani w sztukach wojennych, podczas gdy aszkenazyjscy, syjonistyczni żydzi przybyli z Rosji sowieckiej, Polski i Niemiec, mieli dużo więcej wiedzy na temat taktyki wojennej.

Należy dodać, że syjoniści nagromadzili ogromną ilość broni zakupionej w USA i krajach komunistycznych i nielegalnie przewieźli ją na swój teren. Arabowie zostali pokonani, a Izrael zdobył więcej terenów palestyńskich.

1956 – teren z Kanałem Sueskim należał do Egiptu. Prezydent tego państwa – Nasser – zadeklarował, że ma zamiar przejąć zarządzanie kanałem od Anglików. To nie podobało się kolonialnemu imperium angielskiemu. Wtedy Anglia, Francja i Izrael porozumiały się w celu zaatakowania Egiptu. Kiedy Egipt był już bardzo osłabiony, zainterweniował amerykański prezydent Eisenhower i wezwał Anglię, Francję i Izrael do wycofania się. W tamtych czasach USA były na tyle silne militarnie, że poparły swojego prezydenta i te trzy państwa dostosowały się do wezwania prezydenta. To był jedyny raz, kiedy amerykański prezydent postawił interes Ameryki ponad interes Izraela.

1967 – wzrasta napięcie między Egiptem i Izraelem w sprawie Synaju i Strefy Gazy – terenów leżących między dwoma krajami.

Związek Sowiecki, chcąc pomóc Izraelowi w uzyskaniu nienależnej mu przewagi, użył swoich sztuczek. Sowieccy dyplomaci w Egipcie doradzili prezydentowi Nasserowi, by zagroził Izraelowi wojną, ale nie atakował. To samo zrobili wobec Izraela – by zagroził wojną, ale by zaatakował Egipt. Ten akt zdrady umożliwił Izraelowi atak na Egipt, kiedy ten najmniej się go spodziewał. Zniszczenie obrony Egiptu zajęło Izraelowi 6 dni. Izrael dysponował sprzętem technicznym pozwalającym na przechwytywanie wiadomości drogą radiową, nanoszenie w nich zmian i wysyłanie ich do celu. Podczas tej wojny Izrael przechwytywał wiadomości z Egiptu dla Jordanu i Syrii, zmieniał je tak, by zmusić te kraje do wzięcia w niej udziału. Kraje arabskie zostały pokonane, a Izrael mógł pójść krok naprzód, zagarnął Wzgórza Golan, Zachodni Brzeg, Synaj i Strefę Gazy.

Mimo że izraelski atak na Egipt nazywany jest wojną 1967 i często również wojną 6-dniową, jednak nazwa ‘wojna’ nie powinna funkcjonować. Egipt w tamtym czasie był najsilniejszym państwem arabskim, ale nie miał szansy na walkę. Oszukaństwo ze strony Związku Sowieckiego i Izraela, jak już wspomniałem, uczyniło tę wojnę niczym więcej jak oszukańczym aktem terrorystycznym, z których obydwa te kraje są znane.

Atak Izraela na amerykański ‘Liberty’

Podczas wojny 1967 został dokonany jeden z najbardziej brawurowych aktów oszustwa. Był nim atak na amerykański okręt Liberty, dokonany przez tzw. amerykańskiego przyjaciela – Izrael.

W ciągu oszukańczego ataku Izraela na Egipt, Liberty – okręt rozpoznawczy, pływał wzdłuż wybrzeża Izraela monitorując jego przebieg.

Izraelscy przywódcy wiedzieli, że poznawał on i nagrywał izraelski oszukańczy akt, więc postanowili pozbyć się go oraz dowodów, które zbierał. Samoloty izraelskie i łodzie torpedowe zaatakowały okręt z zamiarem zatopienia go. Gdyby był zatopiony, Izrael mógłby oskarżyć Egipt o atak – i kontrolowane przez syjonistów amerykańskie media podałyby to kłamstwo jako fakt z zamiarem skierowania amerykańskiej opinii publicznej przeciwko Egiptowi. Ale odwaga ze strony załogi okrętu utrzymała go na wodzie. Izraelowi nie udało się dokonać tego oszustwa wobec Ameryki, swojego sprzymierzeńca, ale w czasie ataku Izrael pozbawił życia 34 członków załogi i zranił 171.

Izrael tłumaczył, że atak na Liberty był przypadkiem pomyłki. Ale raporty sporządzone przez załogę i inne materiały dowodzą, że atak był zamierzony.

Fakty dotyczące ataku zostały pominięte przez amerykańskie środki przekazu (kontrolowane przez syjonistów). Wszystko o czym powiadomiły Amerykanów ograniczyło się do tego, że Izrael zatopił Liberty na skutek pomyłki.

Śledztwo przeprowadzone przez amerykański rząd nie mogło odnieść sukcesu i wkrótce sprawa ucichła, co stanowi dobry przykład ogromnego wpływu syjonistów na amerykański rząd.

Przykrycie całego tego skandalicznego wydarzenia przez rząd amerykański nie byłoby możliwe, gdyby media wypełniały swoje obowiązki i przedstawiły prawdziwe fakty. To dobry przykład potęgi syjonistycznych mediów w celu zniekształcenia lub niedopuszczenia do podania faktycznych wiadomości amerykańskiemu społeczeństwu.

1973 – Oszustwo Izraela i Sowietów doprowadziło do wojny 1973. Sowieci, doprowadziwszy do tej wojny, spowodowali rozgoryczenie Arabów, którzy natychmiast zaczęli się zbroić z zamiarem odwzajemnienia się i próbą odebrania swoich terenów zagarniętych przez Izrael. Przygotowywali się do 1973.

Pomimo że kilka krajów arabskich przygotowywało się militarnie, próbowało również osiągnąć pokój z Izraelem poprzez negocjacje. Ale wtedy Izrael został zapewniony przez amerykańskich syjonistów o użyciu swojej siły w stosunku do rządu amerykańskiego o udzieleniu Izraelowi pomocy, na skutek czego przywódcy izraelscy kontynuowali swoją wojenną politykę.

Egipt, Jordania, Syria i Irak – zdając sobie sprawę z beznadziejności jakichkolwiek negocjacji z Izraelem, zaatakowały – i początkowo miały przewagę.

Kiedy wydawało się, że Izrael poniesie klęskę, wpływowi syjoniści w Ameryce pociągnęli za sznurki w rządzie amerykańskim i ten wykonał rozkazy swoich syjonistycznych władców. Ogromne ilości amerykańskiego sprzętu wojskowego i broni zostały przesłane, za pieniądze amerykańskich podatników, by wzmocnić cofające się wojsko izraelskie.

Pomoc USA pozwoliła Izraelowi zwyciężyć. Ale koszt tego zwycięstwa był tak wysoki, że armia amerykańska odczuła niedobór w zapasach sprzętu i broni, co spowodowało znaczne jej osłabienie.

Amerykańscy urzędnicy rządowi byli pod tak wielkim wpływem syjonistów, że ostrzegli 82 dywizję lotniczą stacjonującą w Forcie Bragg (Płn Karolina) i piechotę amerykańską w Niemczech, by w razie potrzeby ruszyli na pomoc Izraelowi.

Smutny jest fakt, że wysocy urzędnicy rządu amerykańskiego w celu zadowolenia sił syjonistycznych w Ameryce, mogliby poświęcić życie amerykańskich żołnierzy, by oszczędzić syjonistyczny /marksistowski Izrael.

Młodzi mężczyźni odbywający służbę wojskową, ich rodzice, dziadkowie, bracia i siostry winni być szczególnie zaniepokojeni pochopnymi wojnami izraelskimi oraz próbami włączenia w nie USA, ponieważ w przypadku konieczności, będą musieli bronić Izraela w którymś z ich aktów agresji, gdyż rząd amerykański znowu będzie ustępował amerykańskim syjonistom i wyśle swoich żołnierzy do walki – chłopcy ci nie będą mieli wyboru poza walką u boku syjonistycznego / marksistowskiego Izraela.

Gdyby amerykańscy żołnierze ginęli w przyszłych wojnach na Bliskim Wschodzie, będziecie wiedzieć, że to syjonistyczni żydzi amerykańscy, jak również zniewoleni waszyngtońscy politycy, kłaniający się ich syjonistycznym władcom.

Trójkąt Nowy Jork – Moskwa – Tel Awiw

W tym punkcie myślę, że jesteście trochę zdezorientowani kiedy czytacie, że Izrael i Sowieci są sprzymierzeńcami ideologicznymi – ale obydwa te państwa wyznają idee Karola Marksa, czyli są komunistyczne / socjalistyczne.

Aby zrozumieć oszustwo, którego mogli się dopuścić syjonistyczni / bolszewiccy żydzi, oraz oszustwo, które miało miejsce przed i w czasie wojny 1973, muszę wyjaśnić ów trójkąt. W tym celu cofnę się o kilka lat.

Liczna emigracja żydów z Rosji do Ameryki rozpoczęła się w 1831. Większość z nich to żydzi komuniści. W Nowym Jorku osiedliło się ich tak wielu, że odtąd miasto to nazywane było ‘Moskwą nad rzeką Hudson’.

Wiedziano, i słusznie, że decyzje dotyczące taktyki komunistycznej nie przychodziły z Moskwy, ale z Nowego Jorku.

Nie jest ważne czy to prawda, czy nie. Ważny tu jest fakt, że istnieją bliskie kontakty między syjonistami / bolszewickimi żydami w Nowym Jorku i syjonistami / bolszewikami w Moskwie, jak również z syjonistami / bolszewikami dominującymi rząd izraelski.

Władza syjonistów nad rządem amerykańskim w Waszyngtonie pochodzi od syjonistów / bolszewików usytuowanych w Nowym Jorku i stąd idą rozkazy do ogromnej sieci syjonistów na całe USA – sieć, która wpływa na sprawy gospodarcze i polityczne nie tylko naszego rządu, ale również prawie wszystkich rządów stanowych oraz rządów lokalnych większych i średnich miast.

Ta władza syjonistów / bolszewików nad USA czyni Nowy Jork – odnogę trójkąta Nowy Jork / Moskwa / Tel Awiw – bardzo wpływowym na sprawy komunistów.

Badając wojnę 1973, większość ludzi, i wydaje się, większość Arabów, ma wrażenie, że ponieważ Rosja Sowiecka sprzedała sprzęt wojskowy dla Egiptu i innych krajów arabskich, Sowieci popierali Arabów w tej wojnie. To jest fałszywe wrażenie. By zrozumieć, że jest to wynikiem dalszych oszustw ze strony Izraela i Związku Sowieckiego, musicie poznać fakty dotyczące układu Golda Meir / Stalin / Kaganowicz.

Golda Meir urodziła się w Rosji, dorastała w Milwaukee, Wisconsin, i w 1921 wyjechała do Izraela. W 1949 stała się pierwszym ambasadorem Izraela w Związku Sowieckim.

Reprezentując Izrael, ambasador Golda Meir, bolszewicka żydówka, spotkała dwóch przedstawicieli Związku Sowieckiego – Kaganowicza (żyda bolszewika) i Stalina, który ożenił się z bolszewicką żydówką. I dokonali tajnego porozumienia – zawarli pakt.

Postanowienia odnośnie Izraela:

– Izrael nie pozwoli żadnemu państwu, szczególnie USA, na zbudowanie bazy wojskowej na jego terytorium

– Izrael pozwoli partii komunistycznej na niezależną działalność na swoim terytorium

– Izrael nie podpisze żadnego porozumienia w celu rozwiązania problemu palestyńskiego

– Izrael będzie wywierał wpływ na światowe żydostwo, szczególnie w USA, by państwa zachodnie przyjęły politykę faworyzowania Izraela a nie Arabów

– Izrael będzie kontynuował marksistowską politykę gospodarczą i zapobiegał rozwojowi wolnej gospodarki.

Postanowienia odnośnie Związku Sowieckiego:

– Sowieci będą stosować politykę pro-arabską ale tylko jako kamuflaż dla swoich prawdziwych zamiarów, czyli zapewniać pomoc Arabom ale tylko w takim stopniu, by nigdy nie mogli zagrażać Izraelowi

– Sowieci otworzą bramy w krajach satelickich w celu umożliwienia emigracji żydów do Izraela. Gdyby to było niewystarczające, Rosja otworzy również swoje bramy dla żydów imigrantów

– Sowieci zagwarantują Izraelowi absolutne bezpieczeństwo.

Obydwa państwa – Związek Sowiecki i Izrael będą wymieniać się raportami wywiadowczymi.

Z postanowień tego paktu można wywnioskować, że jego celem było i jest to, by Związek Sowiecki i Izrael uniemożliwiali zaistnienie pokoju między państwami arabskimi i Izraelem do czasu, kiedy wszystkie państwa arabskie zostaną zmuszone do przyjęcia socjalizmu pod przywództwem Sowietów.

W sposobie prowadzenia wojny 1973 można zobaczyć wprowadzenie w życie części oszukańczego paktu, a w szczególności o Związku Sowieckim pomagającym Arabom – ale tak, by nie mogli pokonać Izraela.

Planując tę wojnę, Izrael wiedział, że państwa arabskie graniczące z Izraelem zaopatrywały się w Związku Sowieckim, sprzymierzeńcy Izraela.

Ale na podstawie porozumienia Golda Mair – Stalin – Kaganowicz, Izrael wiedział, że Sowieci nie będą pomagać Arabom tak, by mogli pokonać Izrael, że pomoc sowiecka udzielana Arabom to nic innego jak ‘wabik’ w celu wciągnięcia ich w sowiecką pułapkę. Izraelscy przywódcy wiedzieli, że ich amerykańscy syjonistyczni bracia zrobią wszystko, by rząd amerykański wysyłał wystarczającą ilość broni, by powstrzymać Arabów, i jeśli będzie konieczne, by wysłał więcej sprzętu a nawet żołnierzy.

Kiedy rozpoczęła się wojna 1973, Jordania, Egipt, Syria i Irak zaskoczyli Izrael ich dużo lepszymi możliwościami walki. Armia egipska stanęła wobec wydającego się niemożliwym zadania w jego próbie spenetrowania terytorium Izraela.

Najpierw Egipt miał do pokonania barierę wodną – Kanał Sueski, później wysoką ścianę piasków i pyłu wzniesioną przez Izrael. Za tymi barierami stała jeszcze trzecia – linia izraelskich fortyfikacji, które były silniejsze niż Linia Maginota wzniesiona przez Francję przed drugą wojną światową, by powstrzymać inwazję Niemców na Francję.

I egipska armia przekroczyła Kanał Sueski, przeszła przez piaski i pył, przez wzmocnione fortyfikacje w ciągu kilku godzin.

Izrael był w kłopocie; Arabowie wygrywali wojnę.

Ale – tak jak zaplanowano wcześniej – i jak przewidziano – jeżeli konieczne – Stany Zjednoczone dowiozły Izraelowi ogromną ilość sprzętu wojskowego i broni, i jak również wspomniałem wcześniej – amerykańska dywizja lotnicza w Ft Bragg i amerykańskie oddziały stacjonujące w Niemczech czekały w pogotowiu, by pomóc siłom Izraela, w razie konieczności, wygrać wojnę.

Na szczęście amerykańskie oddziały nie były potrzebne, by Izrael przetrwał. Dodatkowa ilość broni wystarczyła. Ale siły arabskie były wystarczająco dobre, by powstrzymać Izrael od zabrania dalszych terenów arabskich. Faktycznie, Egipt zdołał odebrać część Synaju.

Egipski prezydent Sadat zrozumiał, że Sowieci nie mieli zamiaru udzielenia pomocy Arabom by wygrali wojnę, oraz że poprzez sprzedaż sprzętu próbowali tylko zastawić na nich pułapkę i wciągnąć pod swoje wpływy. Dlatego Sadat wyrzucił z kraju sowieckich doradców i cywilnych inżynierów.

1982 – inwazja na Liban

Większości żydów w Izraelu nie podobał się pomysł na wojny i jego agresję i chcieli pokoju. Wojny chce tylko frakcja komunistyczna. Dlatego smutne jest to, że właśnie ta frakcja sprawuje władzę. Żydowska populacja Izraela została dalej podzielona przez atak na Liban.

Powód tej akcji podany przez przywódców Izraela to ‘wykorzenienie Palestyńskiej Armii Wyzwolenia(PLO) oraz powstrzymanie ich ataków terrorystycznych’. Wielu Izraelitów odważyło się potępić podane powody jako kłamstwo. Zwrócili uwagę, że w celu zawarcia pokoju z Izraelem, PLO zaniechało jakichkolwiek działań przeciwko Izraelowi na 11 miesięcy.

Prawdziwymi przyczynami tego ataku były (i ciągle są według nagłówków prasowych):

– zamiar przywódców Izraela, by utrzymać napięcie wojenne. Atak na Liban był tylko następnym etapem agresji politycznej

– niedobór wody na Bliskim Wschodzie, a szczególnie w Izraelu. Od powstania państwa, Izrael chciał przejąć wody rzeki Ligani, i by to osiągnąć, trzeba było użyć wojska.

Przywódcy Izraela przewidywali, że wojna ta będzie trwała tylko kilka dni, ale Palestyńczycy wraz z innymi Arabami stoczyli heroiczne walki z dużo lepiej uzbrojonym Izraelem. Po kilku miesiącach walk nie było widać zwycięstwa Izraela, a kiedy do kraju transportowano coraz więcej ciał żołnierzy izraelskich, mieszkańcy byli bardzo oburzeni. W armii coraz więcej żołnierzy rezygnowało ze służby lub odmawiało wykonywania rozkazów, ponieważ w przeciwnym wypadku mogło być więcej niewinnych ofiar wśród ludności cywilnej.

Za śmierć 250 marines w Libanie obwiniono Arabów. Tak właśnie było to opisane w prasie amerykańskiej kontrolowanej przez syjonistów. Ale nikt tego nie potrafił udowodnić! Wiarygodne źródła w Libanie wskazują, że to była akcja terrorystyczna zorganizowana i przeprowadzona przez izraelski wywiad MOSSAD. W takim wypadku nie jest ważne, kto tego dokonał, wystarczy wiedzieć, kto go zaplanował i zainspirował. Jest powszechnym zjawiskiem, że syjoniści planują atak i inspirują kogoś innego do jego wykonania, czyli wykonania brudnej roboty.

Poprzez zainspirowanie ataku na bazę marines, izraelskie ‘sępy wojenne’ miały nadzieję, że atak obróci amerykańską opinię publiczną przeciwko Arabom, oraz że USA wejdzie do wojny i dalej pomoże Izraelowi w akcie agresji wobec Arabów. Ale na szczęście Amerykanie nie dali się wepchnąć w tę zasadzkę.

Dobrym przykładem popełniania przez syjonistów aktów terroryzmu z myślą, że obwiniany za nie będzie ktoś inny, jest afera Lavona. W 1954 grupa Izraelczyków przeprowadziła serię bombardowań na amerykańskie instytucje w Egipcie, łącznie z amerykańską ambasadą w Kairze. Myśleli, że winę za te czyny poniesie Egipt, i w ten sposób ucierpią stosunki amerykańsko-egipskie. Na szczęście rząd egipski zdołał złapać izraelskich agentów w czasie podkładania jednej z bomb i cały izraelski plan został wykryty. Większość Amerykanów nie wie o tej sprawie, ponieważ znowu amerykańskie media kontrolowane przez syjonistów nie pisały o niej, podobnie jak nie pisały o zaatakowaniu przez Izrael okrętu Liberty.

Kiedy Izrael wywoła następną wojnę – 1985? – 1986? trudno przewidzieć, ale jest pewne, że spowoduje następną wojnę, chyba że Amerykanie poznają prawdę o syjonistycznym / marksistowskim Izraelu i zareagują, by powstrzymać waszyngtońskich polityków przed kłanianiem się amerykańskim syjonistom, oraz skończyć używanie pieniędzy amerykańskich podatników na finansowanie izraelskiej machiny wojennej.

Słabe strony izraelskiej armii

Nie ma wątpliwości, że Izrael ma potężną armię, której podstawą są ogromne ilości najnowszego sprzętu dostarczanego przez USA, a opłacanego przez amerykańskich podatników.

W izraelskiej armii pokazały się jej słabe strony, głównie w jej składzie osobowym. Są dwie główne przyczyny tego stanu rzeczy:

– ponieważ Izrael trwa w stanie nieustannej wojny lub przygotowań do wojny, śmietanka młodzieży opuszcza kraj lub znajdują powód, by nie służyć w wojsku. Armia ma taki niedobór w ludziach, że otwarcie rekrutuje homoseksualistów, których jest bardzo wielu. Oficer izraelskiej armii w 1976 zeznał w Knesecie, że jeśli nie będą w armii służyć homoseksualiści, zabraknie żołnierzy. Przewidywano, że armia zmuszona będzie zatrudniać najemników z innych krajów.

– pogarszanie się stosunków między Aszkenazyjczykami i Sefardyjczykami w armii. Powód – prawie wszyscy oficerowie to Aszkenazyjczycy, a najniżsi rangą są Sefardyjczycy. Podejrzewam, że na skutek złego traktowania przez Aszkenazyjczyków, może nastąpić bunt wśród Sefardyjczyków.

Ostrzeżenie dla Amerykanów

Syjoniści rządzący Izraelem oraz syjoniści w Ameryce próbują wciągnąć USA do wojny na Bliskim Wschodzie, oczywiście po stronie Izraela. I prawie im się to udało, kiedy marines byli wysłani do Libanu w 1982. Krew 250 z nich kapie z rąk Izraelczyków i amerykańskich syjonistów. Gdyby więcej Amerykanów poznało prawdę o Izraelu, można by mieć pewność, że wcześniej czy później ci ateiści, uważający się za ‘wybrańców Boga’, użyją jakiejś sztuczki, by wciągnąć Amerykę do wojny z Arabami, którzy w przeszłości zawsze byli jej najlepszymi przyjaciółmi.

I wtedy więcej Amerykanów będzie umierało z powodu tych sprytnych morderców syjonistów, którzy przypadkowo byli odpowiedzialni za włączenie Amerykanów do pierwszej i drugiej wojny światowej, wojny koreańskiej i wietnamskiej.

Podczas gdy międzynarodowi bankierzy syjonistyczni liczyli swoje zyski z wojen, amerykańskie matki i ojcowie, bracia i siostry opłakiwali swoich synów i braci. Czy chcesz opłakiwać swojego syna czy brata z powodu syjonistycznych oszustw?

Przestępczość w Izraelu

Ponieważ Izrael (wcześniej Palestyna) jest terytorium, po którym stąpali Jezus i Mahomet, mogłoby się wydawać, że jego mieszkańcy szanują tę ‘świętą ziemię’ oraz jej święte miejsca.

Prawie wszyscy arabscy muzułmanie i chrześcijanie szanują je, a nawet oddają cześć ich świętości, ale tak można powiedzieć jedynie o bardzo znikomej mniejszości populacji żydowskiej, ponieważ mieszkańcy Izraela w 95% są ateistami lub świeckimi humanistami oraz nie stosują się do 10 Przykazań ani też żadnych innych zakazów dotyczących grzesznego ludzkiego zachowania.

Kiedy syjonistyczni / bolszewiccy żydzi przejęli kontrolę nad ‘ziemią świętą’, na jej teren zaczęły przechodzić wszystkie możliwe formy grzechu. W ciągu kilku dziesięcioleci ta ziemia stała się współczesną Sodomą i Gomorą. Handel narkotykami, nadużywanie narkotyków, nielegalna sprzedaż broni, prostytucja, hazard, gangsterstwo zarobkowe, mordy, wymuszenia, szantaż, oszustwa ubezpieczeniowe, lichwiarstwo, korupcja w rządzie i w szeregach policji.

W Izraelu funkcjonuje zorganizowana przestępczość z siedzibą w Bat-Yam koło Tel Awiwu. Wielu jej członków to recydywiści i byli komandosi o wysokich umiejętnościach w zakresie posługiwania się bronią oraz materiałami wybuchowymi.

Przestępczość zorganizowana funkcjonuje otwarcie z powodu korupcji w rządzie i policji. Niektórzy policjanci i urzędnicy rządowi są związani z jej działaniami. Przeciętny Amerykanin nie słyszy o tym, o prawdziwym Izraelu, ponieważ amerykańskie media są kontrolowane przez syjonistów i takie sprawy są wyciszane. Ale niektóre gazety izraelskie publikują fakty, na przykład na czołowym miejscu na pierwszej stronie gazet w hebrajskim kilka lat temu ukazał się artykuł mówiący o tym, że izraelska mafia w 5 lat osiągnęła to, czego nie udało się osiągnąć włoskiej mafii w ciągu 40 lat: zorganizowała największy eksport narkotyków z Bliskiego Wschodu do Niemiec i USA, razem z siecią ich dystrybucji.

Poza wyjątkiem niewielu religijnych żydów przywiązanych do świętych miejsc w Izraelu, oraz niższych klas żydów, których nie stać na emigrację, przyzwoici żydzi opuścili lub planują opuścić Izrael. Jednym z głównych tego powodów jest grzech przesiąkający każdą dziedzinę życia izraelskiego społeczeństwa, co jest zbyt uciążliwym dla przyzwoitych żydów.

Izraelski przemysł zbrojeniowy

Od kiedy terroryzm, przemoc i wojna stały się sposobem życia, jest oczywiste, że produkcja sprzętu wojskowego i broni stanowi główną gałąź przemysłu i eksportu. W ciągu pierwszych lat jego istnienia, potrzeby militarne Izraela spełniane były przez USA oraz kraje komunistyczne. Ale, stopniowo, przy pomocy USA, Izrael rozwinął swój własny przemysł militarny.

SYJONISTYCZNA DOMINACJA W RZĄDZIE AMERYKAŃSKIM DOPROWADZIŁA DO WPROWADZENIA POLITYKI ‘NA PIERWSZYM MIEJSCU IZRAEL’, CO POWAŻNIE NADWYRĘŻYŁO GOSPODARKĘ AMERYKAŃSKĄ.

Zamiast wytwarzania określonych produktów i zapewnienia zatrudnienia Amerykanom, na terenie Izraela utworzono fabryki z pomocą finansową i techniczną USA.

Stany Zjednoczone pomogły Izraelowi w zorganizowaniu przemysłu elektronicznego, farmaceutycznego, chemicznego, artykułów gospodarstwa domowego itd., wszystkiego, co mogłoby być produkowane w USA.

Podczas gdy Izrael osiąga zysk z przedsiębiorstw pod hasłem ‘pomocy Izraelowi’, robotnicy amerykańscy ustawiają się w kolejkach po zapomogi dla bezrobotnych.

Produkcja pewnych materiałów militarnych stała się tak poważna, że jest głównym eksportem Izraela. Ten kreujący wojny kraj pokazywany jako ‘jedyna bariera przed komunizmem na Bliskim Wschodzie’, sprzedaje swoje militaria każdemu, kto za nie zapłaci – łącznie z represyjnymi dyktaturami – faszystowskimi lub komunistycznymi.

Izrael nie tylko handluje bronią wyprodukowaną u siebie, ale również dostarczoną mu przez USA.

Okazało się, że niektóre rodzaje broni używane przez Sowietów w wojnie z Afganistanem były wyprodukowane w USA i wcześniej wysłane do Izraela. Okazało się również, że część broni używana przez armię kubańską w Angoli pochodziła też z USA i była wcześniej wysłana do Izraela. To ironia, że USA jest przeciwne rozprzestrzenianiu się komunizmu, podczas gdy zdominowany przez syjonistów rząd amerykański pozwala Izraelowi wysyłać broń dla państw komunistycznych.

Rasistowska polityka Izraela

Pamiętacie kiedy wspominałem o kłopotach, z jakimi się spotkałem żeniąc się z sefardyjską żydówką. Złe traktowanie Sefardyjczyków jest oficjalną polityką aszkenazyjskiego rządu. Rasizm zakorzeniony jest bardzo głęboko i dzieli społeczeństwo żydowskie.

Któregoś dnia wszedłem do kawiarni w Tel Awiwie. Było tłoczno i usiadłem na wolnym krześle, które zauważyłem. Przy tym stoliku siedziało już pięciu sefardyjskich żydów z Maroko. Kiedy dowiedzieli się, że uczę się hebrajskiego, zaczęli coś mi wyjaśniać, kiedy nagle w kawiarni pojawił się niebieskooki policjant o typie nazisty. Podszedł do mnie i kazał mi odejść od tych ‘kooshim’, co w hebrajskim oznacza ‘czarnuchów’.

Odpowiedziałem, że odejdę, kiedy skończę jeść.

Policjant wyjął pistolet i krzyknął: ‘rusz się!’

Pojawił się właściciel kawiarni – ‘lepiej go posłuchaj’ – doradził mi. Podniosłem się z krzesła. Stojąc przy mnie, policjant wycelował pistolet w moją twarz i rozkazał mi: ‘rzuć kawę i ciastko na podłogę’.

Mając przed sobą wycelowany pistolet, nie sprzeciwiałem się. Rzuciłem kawę i ciastko na podłogę, po czym powiedział: ‘wynoś się stąd i nigdy tu nie wracaj’. Później dowiedziałem się, że miałem szczęście. Mógłby mnie aresztować i gdyby chciał, mógłby mnie nawet zastrzelić, i to zgodnie z niezbyt przejrzystym prawem izraelskim.

Jeżeli w USA ktoś poskarży się na brutalność policji lub niewłaściwe zachowanie jej funkcjonariusza, wszczyna się dochodzenie. W Izraelu – osoba składająca skargę może spodziewać się, że będzie ukarana pobiciem.

Oprócz odmowy przyznania w miarę dobrych mieszkania i pracy dlatego, że ożeniłem się z Sefardyjką, byłem również celem rasistowskich wyzwisk. Nawet zostałem zaatakowany kilka razy przez Aszkenazyjczyków. Inni amerykańcy Aszkenazyjczycy, którzy przybyli do Izraela i ożenili się z sefardyjskimi żydówkami, doznali takiego samego traktowania. Ponieważ Sefardyjczycy są ofiarami rasistowskiego traktowania, często słyszałem Sefardyjczyka mówiącego Aszkenazyjczykowi: ‘Hitler nie zabił was wystarczająco dużo, sk…y’.

Proszę przeczytać ten akapit uważnie.

Urodziłem się w USA, tam ukończyłem swoją edukację, tam pracowałem w różnych częściach kraju, spędziłem 2 lata w amerykańskiej armii. Nawet raz nie doznałem żadnych prześladowań ani też nie byłem wyzywany dlatego, że jestem żydem. To wszystko jest ironią, że będąc w Izraelu, tzw. ‘raju wszystkich żydów’, ja – żyd -musiałem cierpieć z powodu rasizmu.

Kontrolowane przez syjonistów media amerykańskie nie podawały nic na temat intensywnego rasizmu w Izraelu. Większość Aszkenazyjczyków w Ameryce nie ma o tym pojęcia. Nawet żydzi odwiedzający Izrael o tym nie wiedzą, gdyż są ostrożnie trzymani z daleka od rasistowskich incydentów.

Ale Sefardyjczycy mówią o tym wszystkim i dlatego nie emigrują do Izraela.

Z tego co napisałem do tej pory powinniście zrozumieć, że niewielu żydów praktykuje judaizm. Większość z nich to ateiści lub humaniści i są przeciw Bogu. Tak więc pokazywanie żydów jako religijny lud czekający na wypełnienie biblijnej przepowiedni jest mitem. Również przedstawianie żydów jako jedną rasę też jest mitem. Dobrym tego przykładem jest przepaść pomiędzy Aszkenazyjczykami i Sefardyjczykami.

RASIZM PRAKTYKOWANY W IZRAELU JEST JEDYNYM POWODEM, W WYNIKU KTÓREGO IZRAEL ZNISZCZY SIĘ SAM.

Izrael i komunizm

Kontrolowane przez syjonistów media amerykańskie wmówiły Amerykanom, że Izrael jest jedyną barierą chroniącą Bliski Wschód przed komunizmem. To nawet mogłoby być śmieszne, gdyby nie miało takich poważnych skutków dla USA.

Z tego, co powiedziałem do tej pory powinniście wywnioskować, że Izrael jest przede wszystkim państwem marksistowskim z domieszką faszyzmu w stylu nazistowskim. Na ten temat można by napisać obszerną książkę, ale tymczasem chciałbym dodać:

– Izrael jest jedynym państwem na Bliskim Wschodzie, które pozwala na działalność partii komunistycznych – są trzy. Ironicznie to arabskie kraje nie zezwalają na działalność partii komunistycznych (wyjątkiem jest Płn. Jemen, który poprzez oszustwa został przejęty przez komunistów). Niektóre kraje arabskie kupują sprzęt wojskowy z krajów komunistycznych, ponieważ nie mogą zaopatrywać się w USA;

– Związek Sowiecki zezwala na emigrację żydów, jeśli złożą przyrzeczenie, że zamieszkają w Izraelu, który chętnie przyjmuje tych zorientowanych na komunizm żydów. Ale kiedy opuszczą Związek Sowiecki, wielu z nich, jeśli nie wszyscy, zamiast do Izraela jedzie do USA. Trzeba tu zaznaczyć, że od chwili powstania Izraela opuściły go setki tysięcy żydów, a niektóre źródła mówią o milionie. Niektórzy z żydów poprosili nawet o umożliwienie im powrotu do Związku Sowieckiego raczej niż zostania w Izraelu. Żydzi w Rosji Sowieckiej żyją lepiej niż w Izraelu;

– najnowsze osiągnięcia naukowe przekazywane przez USA Izraelowi wędrują do Związku Sowieckiego. Głównym ośrodkiem tego procederu w Izraelu jest Instytut Weizmanna w Rehoovot, 40 km na południe od Tel Awiwu.

– około 1/3 Knessetu to członkowie komunistycznej, socjalistycznej lub innej marksistowskiej partii. To powinno zakończyć kłamstwo, jakoby Izrael stanowił barierę uniemożliwiającą przenikanie komunizmu na Bliski Wschód.

Kraje arabskie tworzą tę barierę. Izrael jest tylko odnogą trójkąta Nowy Jork – Moskwa – Tel Awiw, popierającego ruch komunistyczny.

Terroryzm i przemoc

Podczas pierwszego Kongresu Syjonistów, który odbył się w Bazylei (Szwajcaria) w 1897, uzgodniono jeden z celów syjonistów – ustanowienie państwa izraelskiego na terenach Palestyny. W tamtym czasie mieszkała tam garstka sefardyjskich żydów spokrewnionych z Arabami więzami krwi. Ci palestyńscy żydzi mieszkali przez całe wieki w pokoju z palestyńskimi Arabami.

Po kongresie europejscy żydzi aszkenazyjscy rozpoczęli emigrować do Palestyny i nabywać ziemię. W 1920 w posiadaniu żydów były tylko 2% terytorium Palestyny.

Do 1948, kiedy powstał Izrael, żydzi zwiększyli swoje posiadanie ziemi, ale tylko do 6%.

W celu zwiększenia migracji europejskich żydów, potrzebne były nowe tereny, których nie chcieli sprzedawać Arabowie palestyńscy. Tak więc by zdobyć więcej terenów, europejscy żydzi komuniści zaczęli stosować jedyny dobrze im znany sposób – terroryzm.

Pierwszy akt terrorystyczny przeciwko Palestyńczykom miał miejsce w palestyńskiej wiosce Deir Yassin w nocy 9 kwietnia 1948, kiedy dwie syjonistyczne grupy terrorystów – Irgun i Stern Gang zaatakowały ludność cywilną i wymordowały ponad 250 mężczyzn, kobiet i dzieci.

Dowódca grupy – Menachem Begin, późniejszy premier Izraela, miał do powiedzenia tylko tyle: ‘masakra nie tylko była usprawiedliwiona, ale bez tego zwycięstwa nie byłoby państwa Izrael’.

Masakra spowodowała ucieczkę innych Palestyńczyków – opuścili swoje domy ze względu na niebezpieczeństwo. Syjonistyczni terroryści jeździli ciężarówkami ulicami Palestyny i przez głośniki ostrzegali Arabów, że to, co wydarzyło się w Deir Yassin, może wydarzyć się wszędzie, jeśli nie odejdą.

I nie blefowali, bo na przykład:

– zabili 60 Palestyńczyków w Balad Esh Sheikh

– wysadzili w powietrze 20 budynków mieszkalnych w Sa’sa, zabijając 60 kobiet i dzieci

– zabili kobiety pracujące w klasztorze św. Szymona w Jerozolimie

– zmasakrowali 250 osób w miejscowości Lydda

– zabili 200 osób, w większości starszych, w meczecie w Ed-Dawayimeh

– zabili 51 robotników wracających do pracy na polach w Kafr Qasem

– wyrzucili chrześcijańskich mieszkańców wioski Kaba Bir’im, po czym zniszczyli ją, dokonali profanacji cmentarza – zniszczyli 73 krzyże.

W ciągu kilku miesięcy kiedy miały miejsce te oraz inne akty terrorystyczne, 300,000 palestyńskich chrześcijan i muzułmanów zmuszono do opuszczenia swoich domów lub zabito przy pomocy grup terrorystycznych utworzonych z europejskich żydów komunistów. Byli to żydzi wyznający ideologię marksistowską, którzy w niedługim czasie stali się elitą Izraela. Od samego początku do chwili obecnej ta właśnie elitarna grupa rządzi państwem.

Kiedy Izrael zadeklarował powstanie swojego państwa 14 maja 1948, terroryzm izraelski był kontynuowany w celu wypchnięcia większej ilości Palestyńczyków z ich domów. Od tamtego czasu zniszczono 350 kościołów chrześcijańskich i meczetów.

I teraz chciałbym ostrzec wszystkich wierzących w Boga w USA, chrześcijan, muzułmanów i żydów:

Zniszczenie religii przez syjonistycznych żydów już ma miejsce w USA. W Izraelu jest prawie na ukończeniu.

Eliminowanie opozycji przez syjonistów

Syjoniści nie pozwolą, by cokolwiek stanęło im na drodze w osiągnięciu własnych celów. Podczas drugiej wojny światowej syjoniści współpracowali z nazistami poprzez dostarczanie żydów z biedniejszej klasy do obozów koncentracyjnych. Nie jest zaskoczeniem, że zatopili statek ‘Patria’ z 252 żydowskimi imigrantami na pokładzie, ponieważ uważali ich za przyszłą opozycję. Innym razem życie straciło 760 żydów, kiedy syjoniści zatopili, z tego samego powodu, statek ‘Struma’.

Nawet osobistości dobrze znane na świecie nie czuły się bezpiecznie przed syjonistycznymi terrorystami i przemocą. W 1948 w celu doprowadzenia do pokojowego rozwiązania sytuacji Izrael-Palestyna, ONZ wysłało swego przedstawiciela – hrabiego Folke Bernadotte ze Szwecji. Jego zdaniem najlepszym rozwiązaniem był podział terytorium na część dla żydów oraz dla Palestyńczyków. To nie spodobało się syjonistom, którzy chcieli uzyskać całe terytorium dla siebie. Tak więc otwarcie i nie zważając na protokół dyplomatyczny, sprawiedliwość ani też zwykłą uczciwość, wyeliminowali hrabiego. Zginął razem ze swym kierowcą jadąc ulicami Jerozolimy. Dziesiątki milionów ludzi zginęło od czasu, kiedy syjonistyczni bolszewiccy żydzi, wspierani przez międzynarodowych bankierów żydowskich przejęli Rosję. Na Bliskim Wschodzie, ci sami żydzi stosują tę samą taktykę. By usunąć Arabów z ich ziemi zabili tysiące z nich, a setki tysięcy uczynili bezdomnymi.

Powstaje pytanie: ilu jeszcze Arabów zabiją, kiedy uzyskają kontrolę nad całym Bliskim Wschodem i fizyczną kontrolę nad Ameryką? Już kontrolują prawie każdą dziedzinę życia w USA. Jeżeli kiedykolwiek uda im się przejąć kontrolę nad prawem do posiadania broni przez Amerykanów, nic ani nikt nie zatrzyma ich przed całkowitym przejęciem Ameryki.

Na drodze do katastrofy

W roku 1971 do Izraela przybył rosyjski żyd, Ephraim Sewilla. Po pięciu latach niezadowolony z życia w Izraelu wyjechał, podobnie jak zrobili to inni uczciwi żydzi. W swojej książce ‘Żegnaj Izraelu’ Sewilla przewidział, że Izrael przetrwa tylko następnych 10 lat. Napisał to w 1975.

Istnienie Izraela będzie się ciągnąć poza rok 1985, i zgadzam się z nim na tyle, że jego istnienie jest zagrożone. Jego marksistowska / faszystowska polityka, wojny i rasizm doprowadzą do katastrofy. Spodziewając się tego również, jego skorumpowani przywódcy oraz inni u sterów władzy, oskarżeni zostali o przywłaszczenie ogromnych sum pochodzących od amerykańskich podatników i darowizn innych żydów i zdeponowali je na kontach zagranicznych banków.

Należy pamiętać o tym, że z powodu izraelskiej polityki, wiele państw jest przeciwko Izraelowi i USA za wspieranie go, co niezbyt podoba się Izraelowi, a szczególnie USA.

Gdyby Izrael przestał istnieć, świat z pewnością stałby się lepszy. Niestety – trójkąt Nowy Jork – Moskwa – Tel Awiw nie pozwoliłby na to. Ponieważ koniec Izraela jest coraz bliżej, trójkąt prawdopodobnie wybierze jedną z dwóch dróg wyjścia:

1. Izrael rozpocznie wojnę na Bliskim Wschodzie na wielką skalę, której nie mógłby wygrać sam. I wtedy nowojorska odnoga trójkąta użyje swoich wpływów na amerykański rząd, by wysłał wojsko na pomoc Izraelowi.

Nie spodziewam się tego, by moskiewska odnoga brała udział w walce zbrojnej. Moskwa będzie czekać na osłabienie USA. Kiedy wojsko amerykańskie będzie głęboko zaangażowane w wojne, społeczeństwo amerykańskie zostanie zdemoralizowane, wtedy inicjatywę przejmą syjonistyczni bankierzy. Wszystko wskazuje na to, że oni jako właściciele Federalnego Banku Rezerw, amerykańskiego banku centralnego, będą mogli spowodować kryzys gospodarczy w Ameryce – dokładnie jak to zrobili w 1929, kiedy spowodowali kryzys na giełdzie i głęboki kryzys w latach 1930.

Ponieważ pieniądz w USA nie jest oparty na złocie ani srebrze, papierowy pieniądz i cynowe monety staną się bezwartościowe.

W powstałym wtedy zamęcie i konieczności pozyskania żywności, Amerykanie zaakceptują dawno napisaną ‘nową konstytucję’, co z Amerykanów uczyni ludzi pod dyktaturą Rządu Światowego zorganizowanego przez międzynarodowych syjonistycznych bankierów oraz syjonistycznych / bolszewickich żydów.

Co wyniknie z wojny na Bliskim Wschodzie wie tylko trójkąt przedstawiony przeze mnie wcześniej. A kiedy się to stanie, najwięcej stracą:

– Amerykanie

– Arabowie

– Żydzi sefardyjscy oraz część Aszkenazyjczyków wspierających wolność i sprawiedliwość

Jedynymi wygranymi będą:

– syjonistyczni międzynarodowi bankierzy oraz syjonistyczni bolszewiccy żydzi.

2. Inną prawdopodobną wersją wydarzeń jest plan zapasowy, jeśli Amerykańscy podatnicy powiedzą ‘dosyć’. Koszt wspierania zbankrutowanego Izraela jest zbyt duży. Kiedy amerykańscy podatnicy sprzeciwią się temu, moskiewska odnoga trójkąta rozpocznie swoje działanie. Międzynarodowi bankierzy zneutralizują USA, stworzą tam kryzys gospodarczy i rzucą je w chaos.

Jaką akcję podejmą sowieccy bolszewicy razem z syjonistami bolszewickimi Izraela wobec państw arabskich, wiedzą tylko trójkąt i Bóg.

Najprawdopodobniej najpierw uderzą w arabskie pola naftowe.

I bez względu na podjętą akcję, znowu najbardziej stracą na niej:

– Amerykanie

– Arabowie

– Sefardyjscy żydzi i część Aszkenazyjczyków broniących wolności i sprawiedliwości

Zwycięzcami będą jedynie:

– międzynarodowi bankierzy syjonistyczni oraz bolszewiccy / syjonistyczni żydzi.

Opierając się na rozwoju działalności militarnych, gospodarczych i politycznych w obu krajach – USA i Izraelu, obie drogi wyjścia wydają się najbardziej logiczne dla trójkąta Nowy Jork/Moskwa/Tel Awiw. Która z tych dróg zostanie wybrana, jak również co z tego wyniknie, może jakaś niespodzianka dla nas – wiedzą tylko Bóg i syjonistyczni/bolszewiccy ‘władcy wojny’.

Tu należy znowu postawić pytanie: co Ameryka może zrobić, by tych władców powstrzymać.

Stawka – wolność lub niewola

W celu podjęcia decyzji co do akcji, którą należy podjąć dla powstrzymania ‘władców wojny’, trzeba rozważyć dwa jakże istotne punkty:

– jedna z odnóg trójkąta znajduje się w Nowym Jorku. Z niej wyszła decyzja o finansowaniu i organizacji rewolucji bolszewickiej w Rosji, która umożliwiła powstanie drugiej odnogi trójkąta syjonistyczno-komunistycznego w Moskwie.

Gdyby nie było wsparcia finansowego i siatki syjonistycznej w USA, komunizm upadłby dawno temu. Ale na skutek silnej pozycji żydów w tym kraju mogli oszukiwać Amerykanów, by wspierali komunizm.

– komunizm nie rozszerzałby się i większość problemów Amerykanów nie miałyby miejsca, gdyby nie powstały kontrolowane przez syjonistów media nie informujące społeczeństwa o swojej działalności. Bolszewiccy syjoniści są mądrzy, gdyż zanim rozpoczęli swoją akcję w kierunku osłabienia Ameryki, zyskali kontrolę nad mediami, szczególnie w dziedzinie wiadomości międzynarodowych, przekazywanych w głównych mediach w taki sposób, w jaki chcą, jak również wiadomości przekazywanych do podania mediom lokalnym. W ten sposób mogą zniekształcać wiadomości i manipulować nimi.

Rozwiązaniem jest ujawnienie

W 1920 Henry Ford powiedział: ‘gdyby Amerykanie kiedykolwiek poznali prawdę o mafii żydowskiej, byłoby to rozwiązaniem problemu’. Wiedział, że gdyby dowiedzieli się prawdy, podjęliby każdą akcję, która powstrzymałaby ją w zbliżaniu się do osiągnięcia postawionego sobie celu.

Wiele osób i różnych grup usiłuje informować amerykańskie społeczeństwo o niebezpieczeństwie, jakie ta grupa stwarza Amerykanom i wszystkim wolnym państwom świata, ale to jest za mało i nie ma niezbędnego efektu. Powinno to być w interesie każdego obywatela, który posiada tę wiedzę, by spokojnie ale rzeczowo i zdecydowanie przekazywał ją innym. Osoby, które powinny być tym zainteresowane obejmują:

– przeciętnego Amerykanina dbającego o zachowanie jego/jej wolności,

– Amerykanów arabskiego pochodzenia chcących usunąć ten cierń opresji z terenu Bliskiego Wschodu,

– mieszkańców zniewolonej Europy chcących pozbyć się tej bolszewickiej plagi,

– Amerykanów etiopskiego oraz innego afrykańskiego pochodzenia, którzy już zdążyli doświadczyć przejęcia ich krajów przez tych bolszewików/komunistów,

– Amerykanów pochodzenia azjatyckiego z Chin, Wietnamu, Korei, którzy również doświadczyli rządów ciężkiej ręki ze strony komunistów.

Ponieważ każdy z tych narodów walczy z tą samą niszczącą armią jaką są syjoniści / bolszewicy / komuniści / socjaliści, byłoby lepiej, gdyby połączyli się w tym wspólnym wysiłku.

Mogę jeszcze dodać, że w tej walce powinni przewodzić pro-amerykańscy żydzi, do których należę również ja, kochający Amerykę i zdający sobie sprawę z niszczenia świata dokonanego i nadal dokonywanego przez trójkąt Nowy Jork / Moskwa / Tel Awiw.

Państwo ‘Ziemi świętej’

Ponieważ teren okupowany przez Izrael znany jest, i słusznie, jako ‘ziemia święta’, wszyscy chrześcijanie, muzułmanie i antysyjoniści powinni ze sobą współpracować w celu zdemilitaryzowania ‘ziemi świętej’, oczywiście pod międzynarodowym nadzorem. Wtedy na tę ‘świętą ziemię’ przyszłoby Słowo Boże zamiast tortur, wojny i narkotyków.

Najważniejszy problem

Na zakończenie chciałbym podkreślić, jaki jest cel tego opracowania. Bezcelowe jest mówienie o walce z komunizmem i problemach przezeń stworzonych, jest stratą czasu rozmawianie o problemach międzynarodowych stojących przed Ameryką, jeśli nie zostanie zidentyfikowany najważniejszy problem. A jest nim sprawa syjonistycznych żydowskich międzynarodowych bankierów i syjonistycznych żydów działających w ukryciu.

JackBernstein, 1985 r.

http://www.biblebelievers.org.au/israel.htm

Autor niniejszego opracowania, uczciwy i odważny Żyd, został zlikwidowany przez MOSSAD.

‘Kiedy nie-żyd ujawnia syjonizm, nazywany jest antysemitą’, co jest niczym innym jak zasłoną dymną przed ujawnieniem postępowania syjonistów. Ale  kiedy żyd jest osobą dokonującą ujawnienia, oni stosują taktykę innego rodzaju.

Po pierwsze, ignorują wszelkie zarzuty z nadzieją, że informacja nie przedostanie się do publicznej wiadomości. Kiedy poznaje ją większość społeczeństwa, zaczynają wyśmiewać zarówno tę informację, jak i osoby ją dostarczające. Kiedy ta taktyka nie działa, podejmują następny krok, i jest to oczernianie tej osoby. W przypadku kiedy nie można znaleźć żadnego skandalu dotyczącego tej osoby, zorganizują jego sfabrykowanie. Jeżeli to nie wystarczy, syjoniści zastosują atak fizyczny, z czego są dobrze znani.

ALE NIGDY NIE BĘDĄ PRÓBOWAĆ UDOWODNIĆ, ŻE INFORMACJA JEST FAŁSZYWA.

Jack Bernstein (wyrok wykonany przez MOSSAD)

Tłumaczenie: Ola Gordon

Źródło: https://stopsyjonizmowi.wordpress.com/2011/08/24/pozegnanie-z-izraelem-cierniem-bliskiego-wschodu-4/

Opublikowano za: http://talbot.nowyekran.pl.neon24.pl/post/133882,zycie-amerykanskiego-zyda