Informujemy o odbytym w dniach 27-27 września br ONZ-owskim Szczycie zatwierdzającym nową agendę rozwojową: TRANSFORMING OUR WORLD: THE 2030 AGENDA FOR SUSTAINABLE DEVELOPMENT: https://sustainabledevelopment.un.org/post2015/transformingourworld .
Podczas tego Szczytu podjęto – ujmujący 17 celów, do realizacji do roku 2030 – program Celów Trwałego Rozwoju: Sustainable Development Goals (SDG) – patrz: https://sustainabledevelopment.un.org/post2015/transformingourworld .
Wśród celów takiej – w istocie antykryzysowej – polityki, m.in. są:
- Promować odpowiedni wzrost gospodarczy, zlikwidować bezrobocie, zapewnić pracę produktywną i w godnych warunkach dla wszystkich ludzi.
- Zlikwidować głód i biedę.
- Odpowiednio przebudować światową gospodarkę dla dokonania, warunkującej trwały rozwój, zmiany wzorców konsumpcji i produkcji.
- Chronić środowisko przyrodnicze, w tym klimat, racjonalnie gospodarować zasobami naturalnymi.
- Strategiczną wizję trwałego rozwoju światowej społeczności realizować drogą globalnej kooperacji opartej na zasadzie win-win.
W ocenie Stowarzyszenia ”Forum Społeczeństwo Informacyjne Trwałego Rozwoju – FSITR” oraz Polskiego Lobby Przemysłowego im. Eugeniusza Kwiatkowskiego (PLP) (patrz: http://www.kte.psl.pl/fsitr.htm , oraz http://www.plp.info.pl) istotnym warunkiem zrealizowania tych celów jest podjęcie, w ramach ONZ, budowy powszechnie dostępnego światowego systemu informacyjnych podstaw trwałego rozwoju światowej społeczności.
Utworzenie takiego systemu powszechnej dostępności wiedzy – zdaniem FSITR i PLP – umożliwi:
- przekształcenie światowego systemu ekonomicznego w oparty na kompleksowym rachunku korzyści i kosztów gospodarowania, dalekowzrocznie ujmującym społeczne i przyrodnicze jego składniki – stymulujący ekospołecznie użyteczną aktywność społeczno-gospodarczą;
- globalne i lokalne prognozowanie ostrzegawcze, wobec negatywnych skutków aktualnie prowadzonej polityki społeczno-gospodarczo-przyrodniczej – umożlwiające wyprzedzające podejmowanie działań podtrzymujących rozwój;
- badanie, metodami symulacji komputerowej, poprawności projektów działań na rzecz trwałego rozwoju – zarówno światowej, jak i lokalnych społeczności.
FSITR i PLP – szczególnie zachęcone zapowiedzią otwartości Prezydenta RP Pana Andrzeja Dudy na inicjatywy „społeczeństwa obywatelskiego/NGOs” – zgłosiło (już 30 lipca br) propozycję przedłożenia powyższego (wstępnie nieco inaczej zredagowanego) wniosku – jako uwarunkowania realizacyjnego SDG – przez Pana Prezydenta podczas ww Zgromadzenia Ogólnego ONZ
Niestety wniosek powyższy nie został uznany przez Pana Prezydenta za istotny warunek realizacji SDG, w tym zintegrowania rozwoju społecznego z rozwojem gospodarczym i poprawnym kształtowaniem środowiska przyrodniczego. A zatem nie został przez Pana Prezydenta zgłoszony w ONZ.
Podobny los spotkał w roku 2011 – aczkolwiek nieco bardziej rozbudowany, lecz w istocie taki sam – informacyjny wniosek skierowany przez FSITR do Prezydenta RP Pana Bronisława Komorowskiego – patrz:
1 – List Stowarzyszenia Forum Społeczeństwo Informacyjne Trwałego Rozwoju do Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z prośbą o objęcie patronatem proponowanych działań na rzecz stworzenia informacyjnych podstaw polityki i gospodarki trwałego rozwoju (sustainable development) dla polskiej, europejskiej i światowej społeczności: http://www.pte.pl/pliki/2/12/ListKPrp.pdf .
2 – załącznik: http://www.pte.pl/pliki/2/12/InformacyjneUWARUNKOWANIA.pdf
3 – Odpowiedź z Kancelarii Prezydenta RP: http://www.pte.pl/pliki/2/12/OdpowiedzKPr.pdf .
O potrzebie zbudowania – ponownie postulowanego przez FSITR i PLP – światowego systemu informacyjnego, mogą jednak świadczyć następujące wypowiedzi w ONZ (27 i 28 września br) Pana Prezydenta Andrzeja Dudy:
- Dobre rządzenie to także powinien być cel zrównoważonego rozwoju.
- deklaruję pełną otwartość i gotowość do współpracy z naszymi partnerami, by do roku 2030 osiągnąć Cele Zrównoważonego Rozwoju. (…) wykorzystując bogate doświadczenia Polski w budowaniu wolnorynkowej demokracji.
- Wystarczy wspomnieć, że nasza transformacja gospodarcza przyczyniła się do obniżenia emisji dwutlenku węgla w Polsce o 30 procent w stosunku do 1990 r.
Lecz, czy można dobrze zarządzać państwem lub układem ponadpaństwowym nie mając wiedzy o kompleksowych, w tym dalekosiężnych, tego skutkach?
Czy bez zapewnienia postulowanego przez FSITR i PLP dostępu do wiedzy można tak zarządzać państwem, aby jego społecznym kosztem – m.in. obniżenia w Polsce emisji gazów cieplarnianych – nie było pozbawienie miejsc pracy dla kilku milionów Polaków?
Czy stosując odmienne, aniżeli w Unii Europejskiej, przełożenie na język polski pojęcia sustainable development – jako rozwój zrównoważony, a nie rozwój trwały – można poprawnie, metodą backcasting, zbudować współcześnie niezbędną, jakościowo nową, formę cywilizacji „bezkryzysowej” – czyli trwałego rozwoju?
Jako uzasadnienie potrzeby zbudowania w tym celu omawianego systemu informacyjnego, FSITR i PLP przekazało do Kancelarii Prezydenta RP m.in. także poniższe syntetyczne wnioski z systemowych badań istoty kryzysu globalnego oraz uwarunkowań trwałego rozwoju światowej społeczności:
Lesław Michnowski
Członek (1993-2011) Komitetu Prognoz
„Polska 2000 Plus” przy Prezydium
Polskiej Akademii Nauk
KRYZYS GLOBALNY
EKOHUMANISTYCZNA CYWILIZACJA ŻYCIA I MIŁOŚCI
ALBO
GLOBALNA KATASTROFA
EKOHUMANIZM:
partnerskie współdziałanie
DLA DOBRA WSPÓLNEGO/WIN-WIN – wszystkich ludzi
(bogatych i biednych, społeczności wysokorozwiniętych
i w rozwoju opóźnionych),
ich następców oraz środowiska przyrodniczego –
POWSZECHNIE WSPOMAGANE
nauką i wysoką techniką oraz
KULTURĄ INFORMACYJNĄ.
- Główną przyczyną globalnego kryzysu jest niedostosowanie światowej społeczności i jej gospodarki do życia w warunkach wysoko rozwiniętej nauki i techniki, odznaczających się wielkim natężeniem zmienności uwarunkowań życia Ludzi i Przyrody.
- Nie ma bezwzględnego deficytu materialnych zasobów życia (surowców, paliw, zasobów ekologicznych). Brakuje natomiast wiedzy, techniki, aktywnego potencjału intelektualnego i poprawnego sumienia ludzi oraz czasu – czynników koniecznych do ograniczania zbędnego zużywania deficytowych zasobów oraz stwarzania dostępu do zasobów alternatywnych w miarę wyczerpywania źródeł aktualnie eksploatowanych.
- Głównym kryzysogennym czynnikiem jest zatem nie nadmiar Ludzi, lecz – coraz szybciej wraz z rozwojem nauki i techniki postępująca – moralna destrukcja form życia do niedawna poprawnych, lecz już niezgodnych z nowymi uwarunkowaniami życia.
- Znaczna inercja współczesnych struktur organizacyjnych stwarza konieczność podejmowania działań adaptacyjnych względem tych nowych uwarunkowań – dotyczących nowych, adekwatnych form życia – z odpowiednim wyprzedzeniem, a zatem na podstawie prognozowania zmian tych uwarunkowań oraz skutków działań adaptacyjnych.
- Potrzebna jest ponadto świadomość braku możliwości w pełni skutecznego prognozowania, a zatem także konieczności dostępu do wiedzy i techniki już istniejącej, oraz nadmiarowo tworzonej, celem umożliwienia eliminowania zagrożeń, których nie udało się odpowiednio wcześnie przewidzieć.
- W warunkach socjal-darwinistycznego egoizmu – jako współcześnie dominującej aksjologii – takie działania wyprzedzające są niemożliwe.
- Niezbędne, w wyprzedzającym eliminowaniu negatywnych konsekwencji zmian w uwarunkowaniach życia, wiedza i techniki informacyjne są egoistycznie wykorzystywane przez siły dominujące w utrzymywaniu władzy oraz pomnażaniu indywidualnych zysków – kosztem słabszego społecznego otoczenia – oraz w prowadzeniu co najmniej tajnej wojny celem zwiększenia tym siłom – kosztem społeczności słabszych – dostępności do źródeł aktualnie deficytowych zasobów naturalnych oraz „czystego powietrza”.
- Eliminowanie negatywnych konsekwencji omawianej moralnej destrukcji wymaga intensyfikowania ekospołecznie użytecznej pracy, niezbędnej dla dalszego odpowiedniego rozwoju nauki i techniki, w tym technik informacyjnych, oraz tworzenia rezerw zasobów intelektualnych i materialnych niezbędnych „na wszelki wypadek”.
- Zarazem czym wyższy poziom i większe tempo rozwoju nauki i techniki tym większe natężenie tej moralnej destrukcji.
- A zatem dla przezwyciężenia globalnego kryzysu oraz ukształtowania zdolności trwałego rozwoju (sustainable development) staje się konieczne radykalne zwiększanie zarówno zasobu wiedzy i techniki, jak również zdolności twórczych, a więc potencjału intelektualnego, w tym etycznego, światowej społeczności – warunku odpowiednio intensywnego pomnażania tej niezbędnej dla trwałego rozwoju wiedzy i techniki.
- Dla trwałego przezwyciężenia globalnego kryzysu
nie wystarczy jedynie zlikwidowanie biedy, głodu i bezrobocia – niezbędne jest ponadto upodmiotowienie obecnie przedmiotowo traktowanych ludzi, w tym zapewnienie im odpowiedniego wykształcenia oraz pracy ekospołecznie użytecznej. Będzie to zarazem czynnikiem ograniczania nadmiernej rozrodczości społeczności zagrożonych polityką depopulacyjną. - To zaś wymaga stworzenia globalnego, powszechnie dostępnego systemu wiedzy o kompleksowych skutkach pracy i innych zmian w uwarunkowaniach życia.
- Im mniej bezrobocia i biedy – bez wiedzy o prawdopodobnych kompleksowych skutkach polityki, pracy i innych zmian w uwarunkowaniach życia – tym szybciej
nastąpi wyczerpanie źródeł aktualnie dostępnych zasobów naturalnych i zdegradowanie przyrody. A wraz z tym – globalna katastrofa. - Podstawowe wizyjne cechy stymulujących trwały rozwój stosunków społecznych:
a – ekohumanistyczna aksjologia;
b – powszechne kształtowanie mądrości;
c – dostępność i uspołecznienie wiedzy niezbędnej dla trwałego rozwoju światowej społeczności, zwłaszcza o kompleksowych skutkach ludzkich działań;
d – ekospołecznie sprawiedliwe stosunki podziału;
e – deflacyjne – informacyjnie wspomagane – stymulowanie ekospołecznie użytecznej podaży dóbr i aktywności twórczej;
f- nadmiarowy rozwój elastycznej automatyzacji;
g – ekohumanistyczna integracja światowej społeczności,
w tym państw BRICS i Europy. - Podstawowym warunkiem przezwyciężenia globalnego kryzysu i ukształtowania zdolności trwałego rozwoju jest podjęcie budowy światowego, powszechnie dostępnego informacyjnego systemu wiedzy o skutkach ludzkich działań i zamierzeń, oraz innych zmian w uwarunkowaniach życia Ludzi i Przyrody.
- Byłoby przeto wskazane, aby zadanie zbudowania takiego informacyjnego systemu ujęte zostało w planowanym – w bieżącym roku przez Organizację Narodów Zjednoczonych w następstwie Konferencji Rio+20 – programie Sustainable Development Goals.
- Alternatywą dla powszechnego pomnażania i uspołecznienia wiedzy, niezbędnej do eliminowania negatywnych konsekwencji omawianej moralnej destrukcji, będzie uznanie przeludnienia Ziemi jako głównej przyczyny obecnego kryzysu oraz eliminowanie takiego zagrożenia drogą tajnej (cybernetycznej) lub jawnej III Wojny Światowej.
- Bez pilnego powszechnego uświadomienia konieczności – oraz podjęcia trudu budowy – Ekohumanistycznej Cywilizacji Życia i Miłości, globalnego kryzysu nie będzie można trwale przezwyciężyć.
UZASADNIENIE POTRZEBY STOSOWANIA W PROJEKTOWANIU DZIAŁAŃ ANTYKRYZYSOWYCH POJĘCIA ROZWÓJ TRWAŁY, A NIE ROZWÓJ ZRÓWNOWAŻONY
Podstawowe pojęcia:
- Rozwój – ta część procesu życia danej społeczności, w trakcie której następuje wzrost jej trwałości oraz jakości życia tworzących tę społeczność osób.
- Rozwój trwały – rozwój nie przerywany regresem i kryzysem oraz krótkotrwałą budową, „na gruzach” dotychczasowej, nowej formy życia danej społeczności.
- Sustainable development – rozwój trwały, zgodnie z polskim przekładem Traktatu Lizbońskiego:. Patrz: The Llisbon Treaty, Article 3. 3. The Union (…) shall work for the sustainable development of Europe based on balanced economic growth (…): http://www.lisbon-treaty.org/wcm/the-lisbon-treaty/treaty-on-european-union-and-comments/title-1-common-provisions/4-article-3.html
W tekście polskim jest: Artykuł 2, 3. Unia (…) Działa na rzecz trwałego rozwoju Europy, którego podstawą jest zrównoważony wzrost gospodarczy (…):
- Humanity has the ability to MAKE DEVELOPMENT SUSTAINABLE to ensure that it meets the needs of the present without compromising the ability of future generations to meet their own needs.”. Patrz: (Raport Brundtland, tekst ang., rozdz. I, p. 27).
(Nie ma tu żadnego odniesienia do słowa “równowaga”, które stanowi podstawę polskiego przekładu tego pojęcia.). - Zrównoważony rozwój – błędne przełożenie na język polski pojęcia “sustainable development”.
- Rozwój trwały jako osiąganie I rozwojowe przekraczanie kolejnych granic wzrostu.
Postulowany “system informacyjnych podstaw trwałego rozwoju” ma m.in. dostarczać informacji o zmianie tempa rozwoju oraz zbliżeniu się do granicy wzrostu, celem wyprzedzającego stworzenia możliwości rozwojowego przekroczenia tej granicy wzrostu, a zatem uniknięcia wejścia danej społeczności w regres i – zagrażający katastrofą -kryzys. Pojęcie “zrównoważony rozwój” nie implikuje refleksji dotyczącej zmian w tempie tej formy “rozwoju”, ani istoty zbliżającej się granicy wzrostu, oraz metod jej bezkryzysowego przekroczenia, a następnie kontynuowania rozwoju danej społeczności. Nie umożliwia także określenia, kiedy “zrównoważony rozwój” zostanie przekształcony w “zrównoważony regres”.
Istotą rozwoju jest nierównowaga w postaci niezbędnej przewagi konstrukcji nad nieuchronnie towarzyszącą wszelkiemu działaniu destrukcją.
Lesław Michnowski
[…] [4] Uzasadnienie polskiego przekładu pojęcia „sustainable development” jako „rozwój trwały”, a nie „rozwój zrównoważony” – patrz m.in.: https://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2015/10/leslaw-michnowski-onz-owski-szczyt-trwalego-rozwoju-a… […]