Korekcyjno-naprawczy program gospodarczy cz. V.
- Komisje międzypaństwowe. Wskazanym jest powoływanie międzypaństwowych komisji gospodarczych, np. polsko- kazachskiej, polsko-azerskiej, polsko-azerbedżańskiej, polsko-gruzińskiej, polsko-urugwajskiej, polsko-kolumbijską, w szczególności polsko-chińskiej i tego typu z innymi krajami z którymi chcemy rozwijać silniejsze stosunki gospodarcze. Dla współpracy z Chinami należałoby powołać odrębną/specjalną Radę składającą się z przedstawicieli MG i wieku specjalistów z różnych dziedzin i sinologów, która specjalnie dla władz opracowywałaby wytyczne czy doradzała władzom w rozwoju wielorodzajowych tematycznie stosunków z tym potężnym krajem, zamiast zlecać jakieś tam firmie zagranicznej opracowanie pozornej analizy polityczno-ekonomicznej, jak współpracować z Chinami, zespoły naszych ekspertów na pewno zrobią to lepiej niż zagraniczni zleceniobiorcy, wywożąc na zagranice, nawet to, co za nasze pieniądze rzekomo dobrze nam zrobili. Doświadczenie z doradcami zagranicznym mamy nawet za dobre i za drogie, wiemy którzy, jak i za ile doradzali przy prywatyzacji danych państwowych przedsiębiorstw, całych dwudziestu jeden ówczesnych branż gospodarczych, a nawet całej gospodarki z handlem zagranicznym włącznie. Tak tragicznych błędów nie należy z recydywą powtarzać. Te dwustronne, międzypaństwowe komisje, po ustanowieniu zbierałyby się przemiennie, raz w roku, lub co dwa lata, przemiennie, raz w jednym drugi raz w drugim kraju, dla ustalania współpracy i zawierania wieloletnich umów gospodarczych i protokołów dostawczych do umowy wieloletniej. W ramach tych umów następowałaby współpraca firm wykonawczych, a to natychmiast zdynamizowałoby współpracę gospodarczą z zagranicą w przedmiocie polskiego eksportu.
Poprzez te komisje ustalano by strukturę naszego eksportu. W ten sposób można by zapanować nad dzikim importem, a w części może i nad przemytem. Wiadomym by było czego dany kraj potrzebuje i co my możemy mu zaoferować. Pod te jego potrzeby mogłaby następować w naszym kraju produkcja, reaktywowanie zakładów produkcyjnych i rozwój naszych firm narodowych, produkcyjnych, handlowych, czy usługowych. W usługach możemy światu wiele jeszcze zaoferować, nawet w przedmiocie informatyki, szczególnie tym krajom nie będącym członkami UE.
Mogłyby być zawierane wieloletnie, 5-letnie umowy gospodarcze nawet w rozliczeniu clearingu dewizowego z tymi krajami, które nie należą do UE. Unijne zasady nam w tym nie przeszkadzają. Odejście od tego typu umów clearingowych na początku lat 1990-tych przez maniakalną politykę Balcerowicza, spowodowało niemal naszą klęskę eksportową z wieloma krajami Bliskiego i Dalekiego Wschodu, a także z obszarem po sowieckim.
Należy to szybko odbudować, a teraz w okresie kryzysu wielorodzajowego w UE, jest taka możliwość i dogodność sytuacyjna. Obecnie nawet UE wywiera pewnego rodzaju presję na kraje członkowskie, by poszukiwały pilnego wyjścia ze stagnacji gospodarczej, i same stosowały instrumenty szybszych i lepszych rozwiązań we współpracy z resztą świata. Należy to błyskawicznie wykorzystać. Forsowanie eksportu poprzez indywidualne promocje i różnorodne konferencje, jest propagandowe i kosztowne, ale mało efektywne bieżąco i perspektywicznie.
Tego rodzaju komisje są najpożyteczniejsze, wszystko się w takich umowach międzypaństwowych ustala, nawet asortyment eksportowany i importowany, a firmy eksportowe czy importowe znają rozmiarowe możliwości, co i w jakiej ilości mogą i powinny w ramach tych umów skierować/dostarczać do danego kraju. Mogą planować produkcje danych wyrobów na 5-letni, czy nawet dłuższy okres. Przez wiele lat brałem udział w pracach takich komisji, określając dla władz umowne warunki współpracy, nadzorując realizacje tego rodzaju umów, i ich rozliczenia. W takich i tego rodzaju umowach podmiotami realizującymi postanowienia wymienne i dostawcze powinny występować firmy narodowe, polskie na które mamy wpływ, i które realizują narodowe zadania wskazane przez władze państwowe.
Niewskazane jest uczestnictwo w realizacji tych umów firm obcych, które już się w Polsce zagnieździły, chyba jedynie jako poddostawców czy podwykonawców dla naszych eksporterów. Wcześniej jednak powinien być zaprowadzony rejestr firm z kapitałem obcym, którego w kraju nie prowadzimy i nie posiadamy. Nigdzie nie można się dowiedzieć, która firma jest z kapitałem zagranicznym i w jakim stopniu, z pełnym, częściowym i w jakim stopniu procentowym, czy z jaką kwotą udziałową w kapitale akcyjnym. Nie ma go, choć powszechnie wiadomo, że firmy obce korzystają z wieloletniego zwolnienia z płacenia podatku dochodowego w naszym kraju, co podobno jest w sposób niedostępny dla naukowej opinii publicznej, ewidencjonowane w ministerstwie gospodarki i w ministerstwie finansów, choć jakoś dziwnie niedostępne dla naukowej opinii publicznej, czy powszechnej, a jeżeli jest ewidencjonowane to tak , że dziwnie jakoś zakamuflowane, ze staje się trudne do odszukania w labiryncie podziałowym na stronach obu tych resortów.
Firmy obce, nad którymi w zasadzie nie mamy niemal żadnego nadzoru, mogą być w tego rodzaju umowach czynnikiem rozkładowym i nie podporządkowanym, które przy tej sposobności mogą przechwytywać ten dany rynek narodowy dla firm ze swojego kraju kapitałowego pochodzenia, co dla naszych interesów narodowych może być poważnie niebezpieczne. W tym przedmiocie działalności Ministerstwa Gospodarki są w kraju, w stolicy wybitni specjaliści i jako doradcy mogą pomóc w tej i w innych poważnych problemach, z pożytkiem dla naszego kraju.
Dr Ryszard Ślązak
Koniec części IV
Opublikowane wcześniej części:
Część II – Celowość ekonomiczna stowarzyszeń branżowych
Część III – Państwowa prawna, finansowa i gwarancyjna obsługa eksportu. https://www.klubinteligencjipolskiej.pl/2015/08/dr-ryszard-slazak-korekcyjno-naprawczy-program-gospodarczy-czesc-iii/
Wypowiedz się
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.