Madara: Odmienić los Polski. Zwycięska Strategia dla Polski, cześć I

Hu-hu-husaria to już przeżytek. Po do dodawać sobie animuszu pokrzykując szeptem?

“Aby rozpocząć ten proces warto zacząć wykonywać następujące ćwiczenie: stanąć niejako w drugiej osobie z boku i chłodnym analitycznym „okiem’ obserwować swoje zachowanie – co w tym zachowaniu ma sens, a ile jest bez sensu, czyli że działamy jak zaprogramowane automaty, niczym bioroboty.”
– zdanie mogło by być prawdziwe, ale nim nie jest. “Stanąć z boku” mogą naprawdę nieliczne, bardzo nieliczne osoby i to stąd ta cała mizeria /z/ ludzkości.
Istnieje realna przeszkoda, nie pozwalająca ludziom postrzegać własnego postępowania. Jest nią utożsamianie się w “własnymi” myślami, z wizerunkiem “własnym”. Ludzie na przykład mówią lekkomyślnie: a niech to szlag trafi! a potem płaczą, że trafił.
Biorąc pod uwagę, że człowiek może myśleć wyłącznie tylko przy pomocy własnego mózgu jest oczywiste, że obserwacje otoczenia każdy prowadzi na swój sposób i jest on mocno różny od sposobu postrzegania, w jaki robią to osoby choćby najbliższe. Stąd różnice zdań i kłótnie.
Nie wiem, gdzie jest druga część do tego artykułu startowego, więc być może napiszę coś, co tam już jest. Ale ja tego przecież nie wiem. Co tam, zaryzykuję.
Więc parę słów o tym wstępie: nie wystarczy mówić do rzeczy, trzeba jeszcze mówić do ludzi – jak to kiedyś pisało w dobrym, PRLowskim “Przekroju”.
Dla mnie ten wstęp jest zbyt nadęty. Coś, co dotyczy mojego życia musi mi “pasować”, musi budzić moje zaciekawienie, musi dawać mi jakieś nadzieje na dowiedzenie się czegoś przydatnego. A co my tu mamy? “podmiot nie przedmiot” biorąc pierwsze z brzegu. A ile osób wie dziś, co to jest podmiot?
Tak zwany język naukowy nigdy nie przemawiał do ludzi i nie inaczej jest z tym i tutaj.
Co to jest język naukowy? powiem to na przykładzie dowcipu, jaki opowiedziała mi koleżanka pracująca w szpitalu: na porannym obchodzie ordynariusz pyta pacjenta
– wiatry były?
Na co pacjent odpowiada
– nie wiem, bo spałem.
– Ale pierdział pan? – pyta ordynariusz.
– Aaaa, pierdzieć to ja pierdziałem!
Co więc komu z pięknego nazewnictwa, gdy nie może on zrozumieć o co chodzi?
Nazywanie rzeczy po imieniu nie tylko ułatwia komunikację, ale także pozwala uniknąć nieporozumień.
Co oczywiście nie jest jednoznaczne z wulgarnością. Choć co do tego, co jest wulgarne a co nie też można mieć swoje zastrzeżenia. Bo tu akurat wypadało by się zastanowić, co to jest właściwe “słowo”, czy “nazwa” i dlaczego jedno jest uważane za “be” a drugie za “cacy”.
No dobrze, ale wracając do tematu, dlaczego ludzie nie widzą, co robią i nie rozumieją, co myślą, to ja uważam, że dowiedziałam się tego już trzydzieści prawie lat temu.
Wówczas zetknęłam się z człowiekiem, praktykującym Sahaja Yogę. Nie jest to stanie na głowie, nie jest to żaden zbiór ćwiczeń. Sahaja Yoga oznacza spontaniczne połączenie z Bogiem.
Tak więc w broszurze wyczytałam, że istnieje “nerw Vagusa”, czyli niewielka przerwa w sensie fizycznym w centralnym systemie nerwowym, powiedzmy w kręgosłupie. Jest to powodem, że człowiek żyje w oceanie złudzeń, zwanym Maha Maya. Potrzebne to było, ta przerwa do tego, by człowiek w wyniku ponownych narodzin, czyli oświecenia, czyli samorealizacji, połączył się ze swoją właściwą, duchową istotą. I odbywać się to miało i ma na zasadzie dobrowolności, jako że Bóg Wszechmogący dał ludziom wolną wolę. Mówiąc obrazowo: Bóg zrobił małe “ciach”, czyli zrobił przerwę w nerwie Vagusa po to, by człowiek mógł swoją wolną wolę realizować, czyli by mogła istnieć Gra Kosmiczna, czyli Ewolucja. Ale jednocześnie Bóg stworzył człowiekowi szansę ucieczki od tych złudzeń i każdy, kto chce może ponownie zjednoczyć się z Bogiem i wyjść z oceanu złudzeń.
U mnie polegało to na tym, że ten znajomy Yogin położył mi rękę na głowie. Przedtem mnie zapytał, czy ja chcę dostać samorealizację. Ja chciałam, bardzo chciałam, czuła tą potrzebę w środku, w sercu. Było to w kawiarni, w centrum miasta, wśród tłumu ludzi, w południe. I po chwili on mi z głowy zdjął swoją rękę, a mnie ogarnęła radość niesamowita, wesołość taka, że śmiałam się na głos, że to wszystko takie łatwe. On mi wyjaśnił, że Jezus dawał ludziom samorealizację i oni dlatego szli za Nim bezwarunkowo czując jedność Ducha. Samorealizację dostaje się tak, jakby od zapalonej świeczki zapalić inną świeczkę. Więc osoba nie oświecona nie może oświecić nikogo. Ja śmiem twierdzić, że ja mogę. A także parę milionów ludzi oświeconych żyjących na Matce Ziemi w niemal każdym kraju na świecie. W Polsce jest takich ludzi parę set, może tysiąc.
Nikt nikogo do tego namawiać nie może i nie można nikogo do tego zmusić. Jest to wyłącznie akt wolnej woli, własna i niezależna decyzja. W Ewolucji każdy ma swoją drogę i nie ma drogi na skróty. Z jakiegoś powodu mnie było akurat dane iść drogą właśnie taką, ale dlaczego tak jest – nie wiem.
Nieraz spotykam się z tym, że ktoś o mnie mówi, że ja jestem mądra. Ja nie wiem, czy jestem mądra i nie wiem, co to jest mądrość. Jako całość, bo ułamki tego od czasu do czasu człowiek dostaje dzięki wzrostowi świadomości.
Oczywiście, nie będę miała za złe Klubowi Inteligencji Polskiej, jeżeli tego wpisu nie puści cenzurując go w całości. Dla mnie to żadna różnica.
Piszę to, co właśnie piszę, bo być może już jest ten moment właściwy, by Polacy – przynajmniej część z nich – dostali szansę jak ja ją niegdyś dostałam. Jest to jednocześnie i przywilej i niewielka uciążliwość, jako że człowiek narażony jest na dziwaczne uwagi osób mniej otwartych na Prawdę. Za to można – mając czystą uwagę – wchodzić w rejony Czystej Wiedzy. Czyli wszystkiego tego, czego mózg ludzki nie jest w stanie wymyślić.
W Rosji są dziesiątki tysięcy Sahaja Yoginów. Nie jest to żaden monolit i są problemy między tworzącymi się grupami, ale wynika to z ego, bo nie każdy jest od razu swoim własnym mistrzem. Więc co nieco trzeba przepracować. Ale ogólnie widać przecież, że Rosja ma ogromny potencjał duchowy i to on właśnie chroni Rosję przed zgniłym i śmierdzącym zachodem. A także umożliwił ten potencjał duchowy Rosjanom znaleźć wspólny język z dobrymi krajami. Tak, z dobrymi krajami. Czyli takimi, w których biorąc sumarycznie jest więcej energii dobrej niż negatywnej.
Kto i dlaczego przeszkadza rozprzestrzenianiu się dobrych energii, czyli dobrych wibracji nie ma najmniejszego znaczenia. Bo do rozwoju człowiekowi nie jest potrzebna żadna walka, lecz poszerzona świadomość.
Więc tylko od woli ludzi zależy, czy dobre wibracje przeważą nad złymi czy im ulegną.
Bóg stworzył raj w postaci Matki Ziemi. Stworzył go po to, żeby mógł istnieć człowiek.
Wszystko, czegokolwiek człowiek potrzebuje, Matka Ziemia mu to daje i to w wielkiej obfitości.
Człowiek ma podstawy do tego, by być hojnym.
I dopiero chciwość, zachłanność i poczucie winy spowodowały poważne zakłócenia w przepływie dobrej energii, no i mam teraz to, co mamy.
Ale od uleczenia sytuacji ludzie stoją o krok. Na wyciągnięcie ręki. Uwarunkowania nie pozwalają ludziom tej ręki wyciągnąć. Ale nikt ich do szczęścia zmuszać nie będzie, bo nie może. Nie ma takiej możliwości. Bóg wszakże dał ludziom wolną wolę. I jest to w całej rozciągłości respektowane przez Najwyższego. Ludzie siebie wzajemnie zniewalają na wszystkie możliwe sposoby. Ale Bóg – Bóg dał ludziom wolność bezwzględną, choć ludzie jej nie mogą zobaczyć.

No dobrze, znowu nie wiem, ile i co napisałam. Z łorda nie korzystam, bo jest to własność tego łysego tasiemca uzbrojonego w miliardy dolców, więc mnie mierzi.
Nic to, i tak nie wiadomo, czy post przejdzie.

No jeszcze przypomniałam sobie program w niemieckiej tv, w którym pokazywano ussa. Tam istnieją farmy “na utrzymaniu” mieszczuchów. Polega to na tym, że mieszczuchy płacą farmerom ileś tam dolarów, wychodzi to kilkadziesiąt centów dziennie i te mieszczuchy – o obrębie do 300km, bo dalej to się nie opłaca – mogą jechać na tą farmę po wałówkę i biorą w zależności od sezonu. Wszyscy sobie chwalą, a mieszczuchy mają nawet prawo do prac fizycznych na tej farmie.
U Niemców też są podobne projekty. Tam wykupują jakąś farmę kolektywnie, część ludzi mieszka na wsi a część pracuje w mieście by mieć pieniądze na pokrycie kosztów utrzymania farmy. Dzieci są szczęśliwe, mają do czynienia z przyrodą, ze zwierzętami i mogą jeść zdrowe warzywa prosto z grządek.
Na własne oczy oglądałam te filmy więc piszę prawdę.
W Polsce, z racji tego, że mamy aż tyle gospodarstw rolnych indywidualnych, byłoby idealne pole do wdrożenia takich właśnie rozwiązań. Dodatkowo można byłoby rozparcelować ziemie państwowe tak, by pozostały one własnością państwa, ale by ludzie mogli z nich korzystać.