KLUB INTELIGENCJI POLSKIEJ DO WYBORCÓW I KANDYDATÓW – List Otwarty

Drży ziemia i „trzęsą się portki” w sztabach wyborczych Bronisława Komorowskiego i Andrzeja Dudy. Powodem wstrząsu i strachu jest wynik wyborczy Pawła Kukiza powiększony o sumę głosów oddanych na innych kandydatów.

     Polacy – ci, którzy poszli do wyborów (a jak nazwać tych, którzy lekceważą obywatelski obowiązek i nie głosują?) w około 30% powiedzieli sprawującym władzę „dość”, a nawet elegancko, ale stanowczo powiedzieli układowi – „won”.

     A mimo to, do drugiej tury weszli dwaj kandydaci wskazani i namaszczeni przez finansowane z budżetu, z zagranicy: partie i struktury „tajne,  widne i dwupłciowe”.

     Co my, wyborcy powinniśmy w tym stanie rzeczy zrobić?

     Sądzę, że przede wszystkim należy uważnie wsłuchać się i przemyśleć, jakie sprawy, problemy obaj kandydaci podniosą w debatach i na spotkaniach. Ale jeszcze uważniej powinniśmy zapamiętać, jakie kwestie pominą, bądź przedstawią w sposób niezgodny z interesem Polski  i Polaków.

     Różnicy w poglądach między Bronisławem Komorowskim, a Andrzejem Dudą praktycznie prawie nie ma – niestety to fakt. Ale oddech i szczęk formacji popierających Pawła Kukiza i innych kandydatów już wymusił reakcję na prezydencie Komorowskim (inicjatywa referendalna) i powinien wymusić podjęcie w ostatniej rundzie kampanii tematów i deklaracji,  z których po wyborach nie będą się mogli wycofać.

     Pozwólcie Drodzy Wyborcy, że skrótowo naszkicujemy listę spraw, których brak w debacie będzie świadectwem fałszu, gry pozorów, marketingowych chwytów i zmowy obu kandydatów. Oto one:

   Po pierwsze – jednoznaczna deklaracja określająca rolę Polski  w konflikcie ukraińsko-rosyjskim, bądź też zdystansowanie się od tego konfliktu i zajęcie postawy neutralnej oraz stanowcze uznanie zbrodni faszystowskich organizacji ukraińskich OUN-UPA na ludności polskiej w latach 1939-1947 za ludobójstwo.

    Po drugie – zgłoszenie inicjatywy ustawodawczej rozstrzygającej prymat Konstytucji Rzeczypospolitej i prawa Rzeczypospolitej nad prawem Unii Europejskiej.

    Po trzecie – jednoznaczna odpowiedź i deklaracja, że w czasie sprawowania swojego urzędu prezydent będzie skutecznie przeciwdziałał wprowadzeniu Polski do strefy euro.

  Po czwarte – jednoznaczne (za lub przeciw) zajęcie stanowiska wobec żydowskich roszczeń materialnych i majątkowych oraz przedstawienie formuły prawnej, która by ten temat zamykała.

  Po piąte – przedstawienie stanowiska (za lub przeciw) wobec inicjatyw prywatyzacji lasów państwowych oraz stanu prawnego co do zachowania polskiej własności ziemi i nieruchomości, szczególnie na terenach zachodnich i północnych oraz przeciwdziałania jej wyprzedaży cudzoziemcom.

     Po szóste – przedstawienie stanowiska (za lub przeciw) w kwestii odszkodowań wojennych ze strony Republiki Federalnej Niemiec, Rosji i Ukrainy. Sejm RP podjął w 2004 r. uchwałę dotyczącą reparacji wojennych od Niemiec za szkody wyrządzone Polakom podczas II wojny światowej.

     Po siódme – przedstawienie stanowiska odnośnie uprzywilejowania prawnego i podatkowego kapitału zagranicznego w Polsce oraz wynikającej stąd dyskryminacji konkurencyjnej polskich przedsiębiorstw, degradacji spółdzielczości oraz spekulacyjnej grabieży polskich konsumentów i kredytobiorców – czego ostatnim przykładem są tzw. kredyty frankowe.

     Oto kilka, w naszej opinii szczególnie ważnych tematów, które otwierają długą listę spraw żywotnych dla interesów państwa i Polaków.

     Po raz kolejny jesteśmy zmuszeni do wyboru mniejszego zła. Spróbujmy naszą aktywnością wymusić na kandydatach, by poddali się naszej woli.

Warszawa, 14.05. 2015 r.

Sekretarz Gen. „KIP”                                            Prezes „KIP”

Marek Jerzy Toczek                                        Dariusz Maciej Grabowski

P.S. Pisząc w punkcie szóstym o odszkodowaniach mamy na uwadze straty państwa polskiego i jego obywateli oraz wyrządzone im szkody tylko przez same Niemcy na terenach przyłączonych do III Rzeszy i Generalnej Guberni wyliczone przez Biuro Odszkodowań Wojennych (uważane za zaniżone), po uwzględnieniu spadku wartości dolara wyniosłyby w sierpniu 2014 roku łącznie 1 bilion 355 mld USD (ok. 4 biliony 390 mld zł). Zaś liczone po uwzględnieniu wzrostu cen złota – około 2 biliony 678 mld obecnych USD, tj. 8 bilionów 677 mld obecnych złotych!!! Zgodnie z konwencją Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 26 listopada 1968 roku roszczenia odszkodowawcze z tytułu zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości nie ulegają przedawnieniu. W odniesieniu do Rosji i Ukrainy kwoty te nie zostały dotąd wyliczone.

(L. Staszyński, W szponach ludobójców i grabieżców. Polska pod niemiecką i sowiecką okupacją 1939-1945, W-wa 2014, s. 197-198).