Muzeum Archidiecezji Krakowskiej

 Prof. Stanisław Kulon nazywany jest nierzadko współczesnym Witem Stwoszem. Jest rzeźbiarzem tworzącym w drewnie i swoją twórczością dokumentującym także dziejowe doświadczenia Polaków oraz swoje własne.

Cykl 33 reliefowanych, barwionych sosnowych tablic jest przejmującą, artystyczną opowieścią o ludzkim, jednostkowym wymiarze doświadczania historii. – Wraz z rodziną kilkuletni Stanisław Kulon został wywiezi0ny na Ural. Tam zmarli jego rodzice i troje rodzeństwa. Poprzez sowieckie domy dziecka, przyszły profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych wrócił do Polski. Część jego twórczości jest świadectwem o ówczesnych doświadczeniach. Ich zapis ma charakter uniwersalny i wysokie walory artystyczne.
W  końcu października 2013 r.  w Pelplinie miał miejsce premierowy pokaz wspomnianych tablic, któremu nadaliśmy tytuł „Świadectwo”.
Wystawie  towarzyszył katalog, w którym zostały pokazane wszystkie tablice.
Wystawa w Muzeum Diecezjalnym realizowana była we współpracy z Fundacją Promocji Sztuk.

Album „Świadectwo 1939-1946. Płaskorzeźby”

Format: 16,5×23,5 cm; stron: 48. Cena: 10,00 zł
Książkę zamówić można mailem: biuro@biuropromocjisztuk.pl

 STANISŁAW KULON urodził się w 1930 roku w Sobiesku na Kresach Wschodnich. Kształcił się pod kierunkiem prof. Antoniego Kenara w zakopiańskim Liceum Technik Plastycznych, które ukończył w 1952 roku. W latach 1952-1958 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach prof. Ludwiki Nitschowej i prof. Mariana Wnuka. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1958 roku. Od 1958 do 1966 był asystentem w pracowni prof. L. Nitschowej. Od 1988 do 2000 roku był profesorem Wydziału Rzeźby w swojej macierzystej uczelni.

Stanisław Kulon – to już dzisiaj coraz rzadziej spotykany talent naturalny – prawdziwy. Talent odporny na wszelkie obróbki, szkolenia, trendy, mody. Posiada naturalny kompas wskazujący Mu jego kierunek artystycznej wędrówki. Wiedzie Go intuicja, instynkt twórczy, który chroni Go także przed obcymi jego naturze pokusami współczesności.

Sztuka ta jest całkowicie wiarygodna. Jest Jego modlitwą o miłość, dobro, uczciwość i piękno. Jest ucieczką przed krzywdą, złem, kompleksami.

Drewno – najbardziej żywy z materiałów rzeźbiarskich – jest przypisane całkowicie osobowości Kulona. Istnieje między nimi jakieś tajemnicze porozumienie wzajemnego stwarzania się, pełnego taktu, zrozumienia i troski o dzieło. Drewno to „instrument” w rękach artysty z absolutnym słuchem.

Sztuka Stanisława Kulona jest Jego egzystencją materialną i duchową. Jest zakochaniem w szarym pracowitym dniu, jest samotnością w Jego ogrodzie marzeń, rosnących nadziei, jest Jego cierpieniem, ludzką godnością.

Współczesność nieustannie oferuje wydarzenia. Prezentacja prac Kulona nie jest wydarzeniem, jest po prostu pokazem znakomitej rzeźby.

Jest w tych pracach zgłębiona refleksja o ludzkim dramacie istnienia. Ale jest też uśmiech, łagodne ciepło, pogoda ducha.

Sztuka Kulona jest ludzką potrzebą dawania – dawania piękna. Cała Jego twórczość zrodzona jest z wiary w szczerość, autentyzm, jest wyrazista etycznie i estetycznie, jest pięknem zrodzonym z talentu.

Dorobek artystyczny Stanisława Kulona jest niekwestionowaną wartością w polskiej kulturze.

Jan Kucz