WALKI Z BEZPRAWIEM CIĄG DALSZY

Szanowni Państwo.

Przekazuję Państwu do wiadomości kopię pisma do KPP Legionowo, wraz z kopią “notatki urzędowej”, “Notatka urzędowa jest” bez pieczęci urzędu (KPP Legionowo) i bez czytelnego podpisu policjantki. Być może jest tak, że policjantka nie wie, że taką notatkę sporządzono w dniu 12.04.2013 r.

Notatka ta została spreparowana na okoliczność śledztwa sygn. akt PG.Śl. 45/13, szeroko opisywanego na portalu 3obieg.pl‘. Prokurator Wojciech Skrzypek odmówił przesłuchania policjantki Moniki Żołnierzak na okoliczność treści zawartych w notatce – czym rażąco naruszył art. 174 kpk. Powód do tego naruszenia musi być zatem bardzo poważny – kluczowy dla sprawy..

Komendant Policji w Legionowie nie odpowiedział jeszcze na prośbę o uwierzytelnienie oryginału tej notatki; wszak w aktach sprawy sygn. PG.Śl 45/13 znajduje się jedynie….. kopia.

Komendant Policji w Legionowie milczy też – od 15 listopada br. – w związku z wezwaniem go do usunięcia naruszeń prawa, które to wezwanie za chwilę Państwu wyślę. Ma ono ścisły związek z przedmiotową notatką i ze sprawą sygn. akt PG.ŚL. 45/13, nieformalnie (czytaj: bezprawnie) przejętą przez WPG w Warszawie, aby nie dopuścić do ujawnienia winnych procederu polegającego na nielegalnym wykorzystaniu sprzętu do wykonywania czynności operacyjnych – w celu wysyłania z mojego numeru połączeń na 997..

Nietrudno sobie wyobrazić, jakie konsekwencje wiązałyby się ze skutecznie przeprowadzoną prowokacją.

Pomimo tego, WPG w Warszawie umorzył śledztwo w tej sprawie, powołując się m.in. na treść spreparowanej “notatki urzędowej”.

Z poważaniem

Grażyna Niegowska

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Komendant Policji w Legionowie

Jako osoba uprawniona do posiadania kopii notatki służbowej z dnia 12.04.2013 r., uprzejmie proszę o sporządzenie uwierzytelnionej kopii tej notatki i przesłanie jej na:
1. mój adres mailowy
2. adres korespondencyjny: ul. Piaskowa 1 m.9, 05-119 Legionowo.

Prośbę uzasadniam tym, że w aktach sprawy sygn. PG.Śl.45/13 WPG w Warszawie (mam w niej status osoby pokrzywdzonej) znajduje się jedynie kserokopia załączonej notatki.

Notatka została wytworzona w KPP Legionowo i z pewnością została tam zarchiwizowana – zgodnie z obowiązującym prawem. Nie będzie więc problemu ze znalezieniem oryginału i sporządzeniem uwierzytelnionej jego kopii.

Z poważaniem

Grażyna Niegowska

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Warszawa, dn. 15.11.2013 r.

Grażyna Niegowska                                                  Komendant Powiatowy                       

ul. Piaskowa 1 m.9                                                     Policji w Legionowie

05-119 Legionowo                                                    ul. Jagiellońska 26B

05-120 Legionowo

 

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i udzielenia informacji publicznej

 

W związku z rażącym naruszeniem prawa, o którym mowa w art.: 35 par. 1, 2, art. 36 par. 1 w zw. z art. 223 par. 2 ustawy z dn. 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 17 listopada 2000 Nr 98 poz. 1071), polegającym na nie udzieleniu mi żądanej informacji publicznej w zakresie objętym wnioskami z dn. 17.10.2013 r.  i  31.10.2013 r.,

wzywam Komendanta Powiatowego Policji w Legionowie do usunięcia naruszenia prawa i załatwienia sprawy w oparciu o:

–  regulacje prawne, które powinny być znane z urzędu,

– dokumenty, którymi rozporządza  KPP Legionowo.

 

Usunięcie naruszenia prawa ma polegać na prawidłowym zrealizowaniu wniosków z dn.: 17.10.2013 r. i 31.10.2013 r., tj. na udzieleniu żądanych informacji w sposób jednoznaczny, nie pozostawiający pola do spekulacji, bądź – w przypadku odmowy realizacji wniosków – na wydaniu decyzji administracyjnej.

Jeśli Organ uzna, że może udzielić odpowiedzi na część pytań i nie zajmie stanowiska w stosunku do pozostałych, uprzejmie proszę o wskazanie w decyzji administracyjnej – w terminie przewidzianym w art. 243 k.p.a. – organu właściwego dla rozpoznania sprawy.

W przeciwnym wypadku uznam, że  Komendant Powiatowy Policji w Legionowie pozostaje w nieuzasadnionej bezczynności w przedmiocie wykonania wniosków o udostępnienie żądanych informacji publicznych.

Na usunięcie naruszenia prawa i załatwienie sprawy bez zbędnej zwłoki wyznaczam dodatkowy termin 7 dni od daty skutecznego doręczenia niniejszego pisma drogą elektroniczną.

 

Uzasadnienie  wezwania do usunięcia naruszenia prawa i załatwienia sprawy bez zbędnej zwłoki

 

W dniu 17.10.2013 r., w oparciu o przepisy art. 2, art. 5 ust. 2 zd. 2 i ust. 3 i 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r., Nr 112, poz. 1198 z późn. zm..) zawnioskowałam o udostępnienie informacji w następującym zakresie:

1. Jakie obowiązki przydzielono w 2013 r. asp. Monice Żołnierzak z WDŚ KPP Legionowo i czy były one pełnione przez tę funkcjonariuszkę w marcu i kwietniu 2013 r.?

2. W jakim wydziale (lub dziale) asp. Monika Żołnierzak pełniła obowiązki służbowe w  marcu i kwietniu 2013 r.? – z podaniem daty ewentualnego zarządzenia o powierzeniu obowiązków służbowych.

3. Czy asp. Monika Żołnierzak pełniła w dniach: 11, 12, 13 kwietnia 2013 r. obowiązki służbowe na terenie KPP Legionowo, czy gdzie indziej?

4. Poprosiłam też o podanie kompetencji asp. Moniki Żołnierzak do dokonywania sprawdzeń na komputerowym rejestrze rozmów i połączeń telefonicznych oraz radiowych KPP Legionowo, a także do dokonywania ocen tych rejestrów oraz połączeń na potrzeby Prokuratury.

 

W odpowiedzi z dn. 31.10.2013 r., znak KPP–i-1279/1235/13, Komendant Powiatowy Policji w Legionowie nie odniósł się do poszczególnych pytań w sposób jednoznaczny. W szczególności, z treści pisma informacyjnego nie dowiedziałam się, czy „pełnienie służby” w dniach 11,12,13 kwietnia 2013 r. przez asp. Monikę Żołnierzak jest równoznaczne z tym, że obowiązki służbowe określone w Karcie opisu stanowiska były wówczas wykonywane przez nią na terenie KPP Legionowo. Tymczasem w dniu 12.04.2013 r. asp. Monika Żołnierzak wytworzyła dokument (notatkę służbową), z treści którego wynika, iż w tym właśnie dniu musiała przebywać na terenie KPP Legionowo.

Odpowiedź z dn. 31.10.2013 r., znak KPP–i-1279/1235/13 przekonuje, że Komendant Powiatowy Policji w Legionowie nie udzielił  jednoznacznych  odpowiedzi na  pytania nr.: 1, 3 i 4.

 

Ponieważ sprawa nie została załatwiona, w dn. 31.10.2013 r. wniosłam o udzielenie odpowiedzi na kolejne pytania:

1. Czy w dniu 12 kwietnia 2013 r. asp. Monika Żołnierzak pełniła obowiązki służbowe na terenie KPP Legionowo?

2. Poprosiłam o podanie kompetencji służbowych i merytorycznych asp. Moniki Żołnierzak do dokonywania sprawdzeń na komputerowym rejestrze rozmów i połączeń telefonicznych oraz radiowych KPP Legionowo, a także do dokonywania ocen tych rejestrów oraz połączeń na potrzeby Prokuratury.

3. Jednocześnie poprosiłam o podanie kopii (skanów) pism wytworzonych przez asp. Monikę Żołnierzak w dniu 12 kwietnia 2013 r.

 

W piśmie informacyjnym z dn. 8.11.2013 r., znak 1300/1299/13, Organ podtrzymał swe wcześniejsze stanowisko w odniesieniu do pytań numer 1 i 2. Jednocześnie Komendant Powiatowy Policji w Legionowie odmówił żądanych informacji dotyczących dokumentów wytworzonych przez asp. Monikę Żołnierzak w dniu 12.04.2013 r., powołując się na art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o Policji z dnia 6.04.1990 r. Tymczasem jeden z dokumentów sygnowanych podpisem asp. Moniki Żołnierzak (notatka służbowa z dnia 12.04.2013 r.) dotyczy mojej osoby i znajduje się w aktach sprawy sygn. PG.ŚL.45/13 (WPG w Warszawie), w której jestem stroną. Dodam, że mój interes, jako strony, nie sprzeciwia się    udostępnieniu notatki służbowej z dnia 12.04.2013 r., sygnowanej podpisem asp. Moniki Żołnierzak, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zaś w świetle art. 51 ust. 3 i 4 Konstytucji RP Komendant Powiatowy Policji w Legionowie ma bezwzględny obowiązek udostępnienia mi dokumentu dotyczącego mojej osoby. Art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o Policji z dnia 6.04.1990 r. nie ogranicza konstytucyjnego prawa do ujawnienia żądanej informacji.

 

Należy też podkreślić, że pismo informacyjne z dn. 8.11.2013 r. nie jest decyzją administracyjną, tylko „innym pismem” w rozumieniu art. 73 par. 3 p.s.a.

 

Uzasadnienie naruszenia prawa

 

Komendant Powiatowy Policji w Legionowie naruszył prawo, ponieważ odmawiając udzielenia żądanych informacji nie wydał decyzji administracyjnej, w której mógł uzasadnić faktycznie i prawnie swoje stanowisko. W ten sposób pozbawił mnie prawa do trybu odwoławczego, uregulowanego w art. 16 ust. 2 ustawyo dostępie do informacji publicznej.

Komendant Powiatowy Policji w Legionowie nie wskazał też na ewentualne ustawowe wyłączenia, umożliwiające w niektórych sytuacjach zachowanie tajemnicy i nie poinformował mnie, jaki konkretny organ byłby właściwy do załatwienia sprawy.

Tym samym naruszone zostały: art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 3 ust. 2, art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 6 ust. 2 pkt 2 lit. c, art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. c i f, art. 13 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 1 i 2, art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz art.: 7, 8, 9 k.p.a. w zw. z art.: 75 § 1, 77 § 1 i 4, 78 § 1, 107 § 1 i 243 k.p.a.

 

W europejskiej koncepcji prawa do informacji publicznej, podmiotowe prawo do informacji wynika z art. 10 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 60, poz. 284 ze zm.), która obowiązuje w Polsce od dnia 19 stycznia 1993 r. oraz z art. 10 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych, ratyfikowanego przez Polskę w 1977 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 38, poz. 167). Artykuł 10 Konwencji (zwanej dalej konwencją europejską), zapewnia wolność każdego do otrzymywania i przekazywania informacji i idei, bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe (art. 10 ust. 1). Korzystanie z tej wolności może podlegać wymaganiom i ograniczeniom wskazanym w art. 10 ust. 2 konwencji europejskiej. Art. 19 ust. 2 Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych formułuje prawo do informacji jako prawo każdego do swobodnego wyrażania poglądów, które obejmuje swobodę poszukiwania, otrzymywania i rozpowszechniania wszelkich informacji i poglądów, bez względu na granice państwowe. Obydwa akty prawne wyposażają każdego w prawo do wolności informacji.

 

W Polsce prawo obywatela do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne gwarantuje art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP. W oparciu o gwarancje konstytucyjne, zasady udostępniania informacji publicznej określa ustawa o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2001 r., nr 112, poz. 1198). Zakres podmiotowy ustawy obejmuje z jednej strony podmioty uprawnione do uzyskania informacji publicznej, a z drugiej zobowiązane do jej udzielenia. Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, prawo do informacji publicznej przysługuje każdemu, a od osoby korzystającej z niego nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego (wyrok WSA w Łodzi z 07.04.2004 r., II SA/Łd 12/04)^[1].

Art. 1 ustawy wprowadza ogólną zasadę, uznającą każdą informację o sprawach publicznych za podlegającą udostępnieniu w trybie przewidzianym przez ustawę. Wobec tego wszelkie wyłączenia, umożliwiające zachowanie informacji publicznej w tajemnicy, potraktowane zostały przez ustawodawcę jako wyjątek od ogólnej reguły, jaką jest jawność życia publicznego (T. Aleksandrowicz: „Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej”, W-wa 2008 rok). Celem ustawodawcy było przede wszystkim wykluczenie arbitralności działań podejmowanych w tym zakresie przez organy władzy publicznej.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, wywiedzionego z art. art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP, informacją publiczną, podlegającą udostępnieniu na zasadach i w trybie ustawy, jest każda informacja o sprawach publicznych. „Organy publiczne, a precyzyjniej określając organy uprawnione do wykonywania zadań publicznych – a takim jest Policja – z założenia nie podejmują innych czynności jak załatwianie spraw publicznych. Wykonywanie zadania publicznego nie może polegać na realizacji sprawy prywatnej i stąd pod pojęciem informacji o sprawie publicznej należy rozumieć również każdą czynność i każde działanie organu władzy publicznej – tak w sferze prawa administracyjnego, jak i np. w sferze prawa cywilnego” (z uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 października 2007 roku, sygn. akt II SAB/Kr 56/07).

Dostęp do informacji o działaniach instytucji publicznych stanowi konieczny element państwa demokratycznego, umożliwia obywatelom świadome i racjonalne podejmowanie decyzji dotyczących ich udziału w sprawowaniu władzy (P. Sarnecki „Prawo konstytucyjne RP”, W-wa 1999 rok). Każdy ma prawo uzyskać od organów władzy, urzędów i innych instytucji określoną informację o sprawach publicznych, a tym bardziej, jeśli ta informacja dotyczy wnioskodawcy będącego równocześnie stroną w postępowaniu prokuratorskim.

 

Obywatel RP ma prawo domagać się, aby urzędnik udzielił informacji i umożliwił wgląd do dokumentów urzędowych. Jeśli dokumenty te dotyczą osoby zainteresowanej, ich nieudostępnienie wiązać się może z naruszeniem ustawy zasadniczej.

„Analiza art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej pokazuje, że wnioskiem mogą być objęte pytania o określone fakty lub o stan określonych zjawisk (…), przy czym faktem należy objąć każdą czynność i każde zachowanie organu wykonującego zadania publiczne, podjęte w zakresie wykonywania takiego zadania” (z uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 października 2007 roku, sygn. akt II SAB/Kr 56/07). Można więc przyjąć, że objęte wnioskami z dn. 17 i 31.10.2013 r. informacje  dotyczą szeroko pojętych czynności, zasad działania i sposobu załatwiania spraw z wnioskodawcami (tj. zachowań organu).

Aby informacja podlegała udostępnieniu, spełniony musi być również warunek podmiotowy, wynikający z treści art. 4 ustawy, tj. informacja musi znajdować się w posiadaniu podmiotu, zobowiązanego do udostępniania informacji publicznej i będącego w posiadaniu takiej informacji. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy, KPP Legionowo jest podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznejdotyczącej wykonywania zadań publicznych przez asp. Monikę Żołnierzak; wszak Podmiot ten reprezentuje państwowe osoby prawne oraz jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne.      

 

Działalność KPP Legionowo podlega kontroli organów państwa, a więc także jego Obywateli^[2].  Dlatego sposób, w jaki funkcjonariusze policji sporządzają i autoryzują dokumenty urzędowe^[3], jest szczególnie istotny dla interesu publicznego oraz dla interesu prawnego osób zainteresowanych (np. stron postępowań prokuratorsko-sądowych). Sporządzanie i autoryzacja pism w postaci chociażby notatek służbowych jest przecież sposobem stanowienia aktu publicznoprawnego – sposobem świadczącym o trybie i zasadach udostępniania przez KPP Legionowo danych zawartych w dokumencie urzędowym (art. 6 ust. 1 pkt 3 lit. c i f ustawy o dostępie do informacji publicznej).

 

W związku z niepełnymi, wymijającymi i enigmatycznymi odpowiedziami  Komendanta Powiatowego Policji w Legionowie rozważyć trzeba, czy wszystkie żądane przeze mnie dane podlegają udostępnieniu na zasadach dotyczących udostępniania informacji publicznej, czy też niektóre z żądanych danych (informacji) są objęte tajemnicą i jako takie nie podlegają ujawnieniu osobom prywatnym/stronom postępowania.

Otóż zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, jak również ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy^[4]. Tak więc odmowa udostępnienia informacji publicznej może nastąpić jedynie, gdy odpowiednia ustawa tak stanowi. Jednakże skutkiem ewentualnego przyjęcia, że spełnione są warunki wynikające z treści art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, jest wydanie decyzji odmownej na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wnioskodawcy przysługuje wówczas tryb odwoławczy uregulowany w art. 16 ust. 2 tej ustawy, a następnie skarga do sądu administracyjnego.

 

Tymczasem Organ rozpoznający mój wniosek nie powołał się na cytowane przepisy art. 5 ust. 1 i 2 ustawy prawo do informacji publicznej. Nie podał też właściwej podstawy prawnej dla odmowy realizacji moich wniosków. Jednakże, gdyby Organ potwierdził odpowiednim przepisem prawa, że szczegółowe dane zawarte w pismach wytworzonych przez asp. Monikę Żołnierzak w dniu 12.04.2013 r. nie podlegają publicznemu udostępnianiu, powinien był enumeratywnie wskazać, które z nich, na jakiej podstawie prawnej nie podlegają udostępnieniu – i w stosunku do nich powinien był zająć stanowisko, wydając decyzję administracyjną^[5], zawierającą uzasadnienie. „Uzasadnienie decyzji, tak faktyczne, jak i prawne, stanowi niezbędny element prawa jednostki do prawidłowego zaskarżenia decyzji administracyjnej. Brak uzasadnienia faktycznego, czy to w całości, czy w części, powoduje, że strona postępowania, która chce skorzystać z prawa do jej zaskarżenia, pozbawiona zostaje rzeczywistej możliwości obrony swoich praw. Naruszenie tego prawa jest niezgodne z art. 78 konstytucji RP” (z wyroku TK dn. 20.10.2010 r., sygn. akt P 37/09).

 

Tymczasem tak się nie stało i stan naruszenia prawa może udaremnić prawidłowe procedowanie w sprawie sygn. PG.Śl.45/13, a w efekcie może spowodować uniknięcie odpowiedzialności karnej przez sprawcę przestępstwa. Jest to działanie przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, na szkodę interesu publicznego oraz mojego interesu prywatnego.

 

W tym właśnie kontekście należy rozważyć przepis art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy, który znosi wszelkie ograniczenia dostępu do informacji publicznej, jeśli istnieje choć cień podejrzenia, że władze publiczne lub inne podmioty wykonujące zadania publiczne albo osoby pełniące funkcje publiczne dopuściły się – w zakresie tych zadań lub funkcji – nadużyć: „Nie można, z zastrzeżeniem ust. 1 i 2, ograniczać dostępu do informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu przed organami państwa, w szczególności w postępowaniu administracyjnym, karnym lub cywilnym, ze względu na ochronę interesu strony, jeżeli postępowanie dotyczy władz publicznych lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne albo osób pełniących funkcje publiczne – w zakresie tych zadań lub funkcji”.

O tego typu nadużyciu władz publicznych przekonuje uzasadnienie Postanowienia z dnia 6.09.2013 r. oddalającego wniosek dowodowy mec. Anny Sadowskiej o protokolarne przesłuchanie w charakterze świadka asp. Moniki Żołnierzak z WDŚ KPP w Legionowie na okoliczność notatki urzędowej, sporządzonej przez tę policjantkę w dniu 12.04.2013 r. (sygn. akt PG.Śl. 45/13). Przyczynę oddalenia wniosku Prokurator WPG w Warszawie określił następująco: „w ocenie tut. Prokuratury notatka asp. Moniki Żołnierzak z WDS KPP jest czytelna, klarowna i zarówno jej treść jak i forma nie budzą zasadniczych wątpliwości, zatem i w tym zakresie należało uznać, iż wniosek dowodowy wskazany w pkt. 3 niniejszego postanowienia, zmierza w sposób oczywisty do przedłużenia prowadzonego postępowania”.

Odmowa realizacji wniosku mec. Anny Sadowskiej nastąpiła wbrew art. 174 kpk. (sic!) i wbrew  treści Postanowienia Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 17 lutego 2010 r. (sic) !!!

Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie, w treści Postanowienia z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie sygn. akt Kp 46/09, wypowiedział się jednoznacznie o zastępowaniu dowodów z zeznań świadków sporządzanymi przez siebie notatkami urzędowymi. Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie potwierdził bezprawność działania prokuratora wojskowego, który zastępował dowody z zeznań świadków notatkami urzędowymi (por. zał. 1, Postanowienie z dnia 17 lutego 2010 r. w sprawie sygn. akt Kp 46/09.). Z treści Postanowienia w sprawie sygn. akt Kp 46/09 wynika, że tego typu zabieg stanowi oczywiste pogwałcenie ustawowego zakazu wyrażonego w art. 174 k.p.k.: „dowodu z wyjaśnień lub zeznań świadka nie wolno zastępować treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych”. Wymienione wyżej postanowienie wydane przez Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie jako prawomocne winno być znane Prokuratorowi biorąc pod uwagę reguły ,,obiegu” orzecznictwa sądów wojskowych w prokuraturach wojskowych.

Przypominam, że asp. Monika Żołnierzak sporządziła w dniu 12.04.2013 r. notatkę o treści istotnej dla rzetelnego, jednoznacznego wyjaśnienia sprawy. Podpis złożony pod tą ważną notatką jest podpisem nieczytelnym (parafka). Jako pokrzywdzona chciałabym mieć pełne przekonanie, że podpis ten jest autentyczny i należy do asp. Moniki Żołnierzak. Stąd wystosowane do KPP w Legionowie wnioski.

 

W kontekście treści pism informacyjnych, nadesłanych przez KPP Legionowo należy przypomnieć, że udzielenie odpowiedzi w przewidzianym terminie, lecz bez skutku w postaci załatwienia sprawy, jest pozostawaniem organu w bezczynności (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dn. 6 lutego 2008 r., sygn. akt II SAB/Bd 31/07). Podobnie orzekł WSA w postanowieniu z dnia 24.07. 2013 r., sygn. akt IISAB/Wa 117/13, uznając, że działanie Prezesa Sądu w […] (zaniechanie polegające na udzieleniu niewłaściwych odpowiedzi w terminie ustawowym) zakwalifikować należy jako bezczynność organu.

 

Reasumując:

 

Komendant Powiatowy Policji w Legionowie nie udostępnił mi żądanej informacji publicznej, nie podał do chwili obecnej przyczyny naruszenia prawa, jak też nie wskazał żadnego nowego terminu ani organu dla prawidłowego załatwienia przedmiotowej sprawy. To oznacza, że jest w nieuzasadnionej bezczynności.

 

W związku z powyższym mam prawo uznać, że żądanie moje jest zgodne z art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 3 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej i stanowi formę realizacji uprawnień do uzyskania takiej właśnie informacji.

 

Działanie (zaniechanie) Organu potwierdza rażące naruszenie prawa, o którym mowa w m.in. art. 35 par. 1 i 2 oraz w art. 36 k.p.a.

 

Dlatego wnoszę, jak na wstępie.

 

 

                                                                                               dr Grażyna Niegowska