KOCIE OCZY WSZYSTKO WIDZĄ.

K   …Kocie Oczy wszystko widzą…

…Kocie Uszy wszystko słyszą. Jak powszechnie wiadomo, a niektórzy znają to z autopsji, nie po­radził sobie z Polakami pan Hitler z całą potęgą jego Tysiącletniej Rzeszy, nie poradził sobie z Polakami pan Generalissimus Stalin z całą potęgą jego niezwyciężonego Wielkiego Związku Ra­dzieckiego, wcześniej – kłania się tu historia – nie poradzili sobie z Polakami ani Tatarzy, ani Krzyżacy, ani Carowie Rosyjscy. I chociaż wszy­scy oni robili, co tylko mogli, żeby Polaków wykończyć, zlikwidować, wymordować, unice­stwić i razem z Polską skreślić z mapy świata, to jednak im nie wyszło.

W związku z tym Polacy postanowili wykończyć się sami. Jeden drugiego „załatwić”, „wy­kopać” z roboty, „zagłodzić”, „wyeksmitować”, „wdeptać w ziemię”. W minionych różnych dekadach historycznych zdarzały się wprawdzie przerwy w tej „oryginalnie twórczej polskiej działalności”, ale za to teraz, proces ruszył „z kopyta”. W urzędach, w firmach jeszcze pań­stwowych, w uczelniach i instytutach, w firmach u „prywaciarzy”, wszędzie gdzie znajdują się Polacy, jak dowiadujemy się każdego dnia w rubryce „coś z życia”, znakomicie rozwijają się „parszywe” stosunki – jak to się ładnie określa – międzyludzkie.

W obecnie istniejącym systemie wzajemnych zależności ten, kto jest o „centymetr wyżej” z satysfakcją „gnoi” każdego, kto jest o „centymetr” niżej, w tym znajdując uzasadnienie dla własnej nędznej egzystencji, znajdując antidotum na własne kompleksy, znajdując żałosne potwierdzenie faktu, że prawdopodobnie tylko przez pomyłkę tatusia i mamusi pojawił się na tym świecie. W tym pięknym kraju szemrzących strumyków, Wierzb Płaczących, polnych koników, Chopina, Moniuszki i Marii Salomei Skłodowskiej-Curie, co karierę zrobiła we Francji, oraz – na razie też – w kraju istnienia Platformy Obywatelskiej, Prawa i Sprawiedli­wości, Sojuszu Lewicy Demokratycznej oraz kilku innych kanapowych towarzystw wzajem­nej adoracji, kręcących się w okolicy tak zwanej polskiej polityki i lukratywnych posad.

Z naszym umiłowanym polskim społeczeństwem dzieje się coś bardzo niedobrego, czego skutki mogą być w przyszłości – wcale nie tak odległej – więcej aniżeli dramatyczne. Bez gestapowca przystawiającego Polakowi niemieckie Parabellum do łba, bez enkawudzisty po­pychającego Polaka ruskim Naganem, bez „ludowego” ubowca za plecami, gotowego Pola­kowi zrywać „paznokietki” w kazamatach bezpieki, Polak – prezes, Polak – dyrektor, Polak – naczelnik, Polak – komornik, Polka – kierowniczka, są zawsze gotowi, aby drugiemu Pola­kowi lub Polce, ale nie dyrektorom i nie prezesom i nie ministrom, pokazać, kto tu jest Pa­nem, a kto – za przeproszeniem – Gównem, do tego za 1500 miesięcznie, więc nie wartym nawet odrobiny szacunku i zrozumienia. Oczywiście im wyższa jest półka tym większy jest na niej Pan i oczywiście większe jest także – za przeproszeniem – Gówno, z większą też pła­cą. Co nie ma rzecz jasna znaczenia, bo zawsze Pan jest Panem, zaś – za przeproszeniem – Gówno jest zawsze tylko Gównem.

Jeżeli takie właśnie „braterskie” i „solidarnościowe” stosunki międzyludzkie kształtują się w społeczeństwie i to z wyraźnie narastającą tendencją, czemu dodatkowo sprzyja pogarszająca się sytuacji ekonomiczna mas pracujących miast i wsi i czemu sprzyja wzmagający się wśród ludzi – zarówno wśród „szaraczków”, jak i habilitowanych profesorów – strach o przeżycie, strach o pracę, strach przed bezrobociem, przed komornikiem i przed eksmisją – nie mówiąc