Jestem Polakiem i mam polskie obowiązki
szczególnie teraz, gdy Ojczyzna w niebezpieczeństwie
Profesor Włodzimierz Bojarski
Jest już wyraźnie widoczne, że Ojczyzna nasza, niszczona wewnętrznie na wszelkie sposoby i atakowana zewnętrznie, znajduje się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Byt i rozwój naszego Narodu został zagrożony u samych podstaw. Kto żyw i czuje się Polakiem musi teraz stanąć do walki obronnej. Wzywamy do powszechnej mobilizacji i pospolitego ruszenia, każdy do ofiarnej pracy społecznej na rzecz rodziny, polskich dzieci oraz naszego środowiska. Polska potrzebuje naszej wytrwałej pracy organicznej od podstaw, jak w czasach niewoli, na przełomie XIX i XX wieku.
Podstawową placówką obrony Polski i wiary świętej jest własna duża rodzina; obowiązek jej założenia i rozwoju, a także uczciwa praca zawodowa – dla społeczeństwa, a nie dla obcych. Ale dziś, to już nie wystarcza; konieczna jest także troska i praca dla obrony i zaktywizowania środowiska; naszego miasta, powiatu, regionu.
Największym, niszczycielskim kłamstwem i zagrożeniem jest twierdzenie, że obecnie nic się nie da zrobić dla dobra Polski. Ten fałszywy jad obezwładnia nas, pozbawia nadziei i sił, zacieśnia w egoizmie i biernocie. Tym samym pozostawiamy wolne pole naszym wrogom. Nie pomogą nam narzekania, nie wiele pomoże wspomnienie chwały oraz rozmowy o wymarzonej Rzeczypospolitej.
Prawdą podstawową jest stwierdzenie, że lepsza przyszłość Polski i naszego Narodu zależy w największym stopniu od tego, co każdy z nas i my wspólnie robimy dla Nich dziś, tu i teraz. Tu gdzie żyjemy, sami i z rodziną, i gdzie pracujemy, i z kim się spotykamy oraz teraz, to znaczy dziś i jutro, w tym tygodniu, kwartale, tego roku.
Musimy więc w każdym środowisku roztropnie zastanawiać się i rozeznać, co jest w nim najbardziej potrzebne oraz co, przy naszych skromnych możliwościach, możemy zrobić sami, a co razem z innymi. Jeśli spotykamy się i dyskutujemy o trudnych polskich sprawach, to nie po to aby ponarzekać i pomarzyć, oszukując siebie, że troszczymy się o Ojczyznę. Naszym celem powinno być przede wszystkim wyjaśnienie naszej sytuacji oraz realnych potrzeb i możliwości. A następnie sprecyzowanie, na które z wielu aktualnych potrzeb środowiska (miasta, regionu) decydujemy się odpowiedzieć, chociaż częściowo, podejmując wybrane działanie, a w tym – określając podział zadań i ich organizację.
Wbrew pozorom zakres potrzeb i możliwości działania jest na ogół bardzo obszerny; każdy może i powinien przyłożyć się do czegoś dobrego. Dlatego przy większym gronie ludzi dobrej woli może być celowe podzielenie się na pewne grupy problemowo-zadaniowe, np. Pracy z młodzieżą, Wsparcia spółdzielczości, Kultury i tradycji regionalnej, Współpracy miasta i wsi, Przyjaźni polsko-słowackiej i inne. Paleta konkretnych inicjatyw może być bardzo bogata, ale w działaniu trzeba się koncentrować i dopiero stopniowo poszerzać, aby pozytywny efekt był dostrzegalny, stanowiąc zachętę i siłę do poważniejszych zadań.
Przykładowo można wymienić następujące zadania indywidualne i zespołowe, prawie wszędzie potrzebne do realizacji:
1. Każdy czyta, prenumeruje i propaguje prasę narodową i katolicką, a bojkotuje wrogą Kościołowi, Narodowi i Polsce. Korzysta i propaguje, w rodzinie i w środowisku Radio Maryja i telewizję Trwam.
2. Każdy wycina, powiela i rozdaje najważniejsze teksty, artykuły, odezwy i ulotki patriotyczne, przyczyniając się do szerzenia prawdy oraz budzenia świadomości i aktywności.
3. Wspieranie i organizowanie katolickich i narodowych akademii, pochodów, manifestacji, pielgrzymek itp., np. Ulicznej drogi krzyżowej, Pochodu trzech króli, Pochodu dla życia, Akademii niepodległości, Krucjaty różańcowej itp.
4. Stała współpraca ze szkołami; pomoc najuboższym dzieciom, inicjowanie akademii patriotycznych, konkursów, zespołów polskiej pieśni, wycieczek krajoznawczych itp.
5. Zorganizowanie, prowadzenie i spopularyzowanie bezpłatnego lub taniego powszechnego douczania dzieci i młodzieży w zakresie polskiej historii, literatury, logiki i dobrej zabawy.
6. Poznanie, wspieranie, zakładanie i rozwijanie dobrych organizacji młodzieżowych; Harcerstwa, Sokoła, Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży i innych.
7. Dobra współpraca z miejscowymi władzami samorządowymi i kościelnymi w zakresie różnych akcji społecznych, charytatywnych, regionalnych i patriotycznych.
8. Zorganizowanie i prowadzenie osiedlowego klubu młodzieżowego, placu zabaw, boiska, opieki wychowawczej w klubie sportowym.
9. Zorganizowanie społecznego, czy prywatnego przedszkola oraz dobrej szkoły.
10. Zainicjowanie powstania społecznego zespołu polskiej pieśni i tańca, regionalnego ośrodka kultury i tradycji.
11. Udział w pracy charytatywnej, zorganizowanie środowisk pomocy wzajemnej, inicjowanie zajęć i pracy dla bezrobotnych.
12. Poznanie istniejących i działających na naszym terenie organizacji społecznych i stowarzyszeń oraz ewentualne wzmocnienie ważniejszych działań.
13. Podjęcie inicjatywy oraz zorganizowanie i poprowadzenie innych bardzo potrzebnych, a nie istniejących organizacji. Szerzenie idei i potrzeby organizowania się i współdziałania w różnych sprawach; rodzinnych, wychowawczych, produkcyjnych, mieszkaniowych i innych.
14. Poznanie i propagowanie idei spółdzielczych, istniejących form spółdzielczości oraz zaangażowanie się w nie i rozwijanie.
15. Poznanie aktualnych problemów rolnictwa w regionie i możliwych form pomocy. Zainicjowanie skutecznych form organizacji społecznych na wsi oraz pomocy i współpracy miasta i wsi.
16. Poznanie problemów naszej gospodarki komunalnej, rzemiosła i miejscowej wytwórczości oraz inicjowanie bliższej, wzajemnej współpracy.
17. Założenie Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Węgierskiej, poznanie problemów i dróg przemian, wzajemne wizyty działaczy, wymiana młodzieży, popularyzacja dobrych stosunków i współpracy.
18. Przygotowanie się na możliwe nadzwyczajne stany kryzysowe i katastrofalne; upadek złotówki i zamknięcie sklepów, przerwanie łączności telefonicznej, pożary i powódź i inne.
19. Powołanie i przeszkolenie miejscowego oddziału ratownictwa, do współpracy ze strażą pożarną i pogotowiem ratunkowym.
20. Przygotowanie i prowadzenie publicznych prelekcji, czy wykładów w zakresie polskiej kultury, tradycji regionalnej, stosunków międzynarodowych, przemian w świecie itp.
Zyskanie szerszych doświadczeń w takiej działalności pozwoli w następnym okresie bardziej realnie i konkretnie dyskutować o sytuacji kraju i świata oraz analizować potrzebne i możliwe etapy poprawy sytuacji w kraju, drogą zmian instytucjonalnych, proceduralnych, prawnych i ustrojowych. Potrzebne są również dalsze wizje, programy i strategie przyszłościowe, ale do ich opracowania trzeba kwalifikacji i doświadczenia. Natomiast abstrakcyjne projekty, oderwane od konkretów i uwarunkowań, nie wiele przybliżają lepszą przyszłość. Dlatego tym bardziej należy uznać priorytet bardzo konkretnej, wskazanej powyżej, powszechnej pracy organicznej, od podstaw, tu i teraz.
Im bardziej racjonalna, skuteczna i szersza będzie powyższa działalność w każdym mieście i gminie, tym będą większe i trwalsze jej owoce: uformowanie bardziej świadomego, solidarnego i aktywnego społeczeństwa obywatelskiego. Bezcennym kapitałem dla przyszłości będzie również sprawdzona kadra ideowych, ofiarnych i skutecznych działaczy terenowych, cieszących się szacunkiem i gotowych do większych zadań.
Włodzimierz Bojarski
Najnowsze komentarze