Prezentujemy Państwu czwartą cześć słynnej książki pt: „Synagoga Szatana: tajna historia żydowskiej dominacji świata”, czyli historię zawładnięcia światem przez chazarskich satanistycznych bankierów w „pigułce”, w tłumaczeniu Oli Gordon.

Przystępna dla każdego i każdemu wykładająca kawę na ławę, w ciągu zaledwie jednego dłuższego wieczoru – to właśnie sprawia, że Synagoga Szatana jest lekturą obowiązkową, którą to Państwo, powinniście wysyłać wszelkim niedowiarkom, którzy FAKTY nazywają prześmiewczo i na swą zgubę „teoriami spiskowymi”.

Serdeczne podziękowania dla Oli Gordon za to, że zaszczyca nas tak mocnymi ale i koniecznymi do przestudiowania lekturami. Część pierwsza druga i trzecia pod linkami:

 Synagoga Szatana: tajna historia żydowskiej dominacji świata – część I

Synagoga Szatana: tajna historia żydowskiej dominacji świata – cześć II

Synagoga Szatana: tajna historia żydowskiej dominacji świata cz. III

Część IV

1965

Izrael nielegalnie zdobywa wzbogacony uran od NUMEC (Nuclear Materials and Equipment Corporation).

Z powodu starć na tle rasowych w Brytanii, ówczesny prokurator generalny, rosyjski Żyd, Frank Soskice, przedstawia parlamentowi Race Relations Act (1965). Ta uchwała czyni nielegalną dyskryminację rasową w miejscach publicznych.

Wprowadzanie do krajów różnych ras jest najbardziej skuteczną formą wojny Żydów z zachodnim światem, i znana jest pod nazwą „milcząca wojna” [Silent War], jaka toczy się w różnych okresach tego stulecia, głównie w Stanach Zjednoczonych i W Brytanii.

Ogólnie stosuje się ją pod pretekstem potrzeby innych ras do wypełnienia luk na rynku pracowniczym w danym kraju (choć oczywiście do Ameryki Żydzi sprowadzili Afrykańczyków by sprzedawać ich jako niewolników), a elektoratu danych krajów nigdy nie pyta się czy chcą imigrantów w swoim kraju.

Żydzi popierają imigrację do krajów z następujących powodów:

1. Zgodnie z ich najświętszą księgą, Talmudem, populację świata Żydzi postrzegają jako składającą się z Żydów i nie-Żydów (znanych również jako Goje/goyim, Goj/goy, poganie/gentiles). Jedynym końcowym rezultatem imigracji jest zniszczenie wszystkich ras, bo one mieszają się jedna z drugą i tworzą jedną rasę. Tą rasą będą nie-Żydzi.

2. Żydzi zawsze chcieli rządu światowego, który przypadkowo będą kontrolować. Dzięki wymieszaniu się różnych ras w różnych krajach, mogą spierać się, że skoro każdy kraj na świecie teraz składa się z wielu różnych ras, to granice krajowe są niepotrzebne i powinno się je zastąpić      jednym     rządem         światowym.

3. Żydzi bardzo dobrze wiedzą o niebezpieczeństwie jakim jest jednolita populacja tubylcza dla ich marzeń o żydowskim rządzie światowym, doświadczyli już wypędzania z tak wielu krajów kilka razy w historii z powodu naturalnej reakcji jednolitej populacji przeciwko ich złym i wyzyskującym działaniom.

Sprowadzanie obcych ludów do kraju jako obywateli, likwiduje zagrożenie ze strony rodowitej ludności działającej jako jednolita jednostka. Jest tak dlatego, że dwie różne kultury i zwyczaje obu narodów są dla każdego z nich trudne do zaakceptowania. Kiedy te dwie grupy zajęte są rozwiązaniem tego problemu, Żydzi korzystają z niewidzialności by niekwestionowanie robić to co chcą.

Oni wydają się deklarować swoją rasę jedynie kiedy mówią o ogromnych korzyściach z różnorodności, a każdy kto się z tym nie zgadza musi być „rasistą” albo „nienawistnikiem”.

Ale proponowany przez nich plan poskutkuje czystką etniczną specyficznych typów rasowych, które były na planecie od tysięcy lat, których nie uważają za rasistowskie czy nienawistne.

Co ciekawe, należące do Żydów media na całym świecie będą promować różnorodność albo poprawność polityczną, podczas gdy sami promują rasistowskie państwo Izrael, jedyne państwo na świecie w którym trzeba być szczególnej rasy by tam emigrować. Tak, trzeba być biologicznym Żydem by tam emigrować, i Żydom zakazuje się małżeństwa z nie-Żydami.

1967

Traktowanie przez Żydów Palestyńczyków w końcu rozpala tyle gniewu w świecie arabskim, że Egipt, Jordania i Syria mobilizują wojska przy granicach Izraela. Wszystkie te kraje nagle zostają zaatakowane przez Izrael, i w rezultacie Synaj, w tym Gaza, zostają ukradzione Egiptowi, a Zachodni Brzeg i rzeka Jordan od Jordanii.

W następstwie tego, 8 czerwca Izraelczycy wszczynają atak lotniczy i z łodzi wyposażonych w torpeda na USS Liberty, żeby obwiniać zań Egipt, po to by wprowadzić Amerykę do tej wojny po ich stronie, i oczywiście dosłownie realizować motto Mossadu:

„Będziecie wywoływać wojny poprzez oszustwo”.

W wyniku tego ataku ginie 34 amerykańskich żołnierzy i 174 zostaje rannych. Izrael kłamie jak zwykle, twierdząc iż ten okręt wojenny z wielką amerykańską flagą pomylił ze starożytnym, wycofanym z użycia egipskim transportowcem koni El Quseir, który przypadkowo jest 60 m krótszy. Twierdzą także, że okręt był w strefie wojennej, podczas gdy naprawdę był na wodach międzynarodowych, daleko od wszelkich walk. Atak Izraelczyków na okręt wojenny trwa 75 minut, a kiedy zestrzelili jedną z amerykańskich flag, marynarze desperacko próbowali podnieść następną.

Izraelczycy ostrzeliwują również łodzie ratunkowe używane przez Amerykanów by uniemożliwić im ucieczkę, kolejna zbrodnia wojenna. Po tym ataku, ocaleni amerykańscy marynarze dostają ostrzeżenie od amerykańskich dowódców, by z nikim nie rozmawiali o tej sprawie, z uwagi na „bezpieczeństwo narodowe”, określenie, które przełożone na zwykły angielski oznacza „bezpieczeństwo żydowskie”.

Powstaje sąd sił morskich by przeprowadzić śledztwo w sprawie tego incydentu, ale nie wolno mu dochodzić do tego czy atak był celowy, temat usunięto z jego kompetencji, i amerykańscy senatorowie i kongresmeni dostają ostrzeżenie nie podnoszenia tej sprawy z obawy przed wznieceniem antysemityzmu.

Historią nie zajmują się oczywiście kontrolowane przez Rotszylda media głównego nurtu, i jak zwykle Izrael nie dostaje żadnej reprymendy za swoje zbrodnie ze strony ich służalczego kraju – Ameryki.

Dzień po ataku, 9 czerwca, Izrael bezprawnie okupuje Wzgórza Golan, które przejmuje od Syrii. Ten obszar ma zapewnić Izraelowi 1 / 3 świeżej wody. Izraelski generał Matityahu Peled wydaje następujące oświadczenie (Ha’aretz, 19.03.1972):

„Teza, że niebezpieczeństwo ludobójstwa wisiało nad nami w czerwcu 1967, i że Izrael walczy o swoje fizyczne istnienie to tylko blef, który powstał  i rozwinął się po wojnie”.

de Rothschild Frères zmienia nazwę na Banque Rothschild. 1968

Umiera Noémie Halphen, żona Maurice de Rotschilda. 1970

Pracując dla sen. Henry’ego “Scoop” Jacksona aszkenazyjski Żyd, Richard Perle, zostaje złapany przez FBI na przekazywaniu tajnych informacji Izraelowi. Nie robi się nic.

Brytyjski premier Edward Heath mianuje Lorda Victora Rotszylda na szefa zespołu politycznego. I wtedy Brytania wchodzi do Wspólnoty Europejskiej, jest to istotny krok w kierunku rządu światowego.

1971

W książce „Nikt nie odważy się nazwać tego spiskiem” [None Dare Call It Conspiracy], Gary Allen i Larry Abraham napisali:

„W realiach socjalizmu mamy maleńką kilkę oligarchiczną na szczycie, zwykle liczącą nie więcej niż 3% całkowitej populacji, kontrolującą całe bogactwo, całą produkcję, i każde życie pozostałych 97%. Na pewno nawet najbardziej naiwni widzą, że p. Breżniew nie żyje tak jak jeden z biednych chłopów na wielkich rosyjskich stepach. Ale, zgodnie z teorią socjalizmu, on właśnie powinien tak żyć!

Kto rozumie to, że socjalizm nie jest programem dzielenia się bogactwem, a faktycznie metodą konsolidacji i kontroli bogactwa, to pozornie paradoks super-bogatych osób promujących socjalizm już nie jest w ogóle paradoksem. Staje się logicznym, a nawet idealnym instrumentem dla żądnych władzy megalomanów.

Komunizm, a dokładniej socjalizm, nie jest ruchem dla uciskanych mas, a dla elity gospodarczej. Wtedy planem wtajemniczonych w ten spisek jest usocjalistycznienie Stanów Zjednoczonych, a nie ich skomunizowanie”.

Dalej twierdzą:

„Jednym z głównych powodów zaciemniania historycznego o roli międzynarodowych bankierów w historii politycznej jest to, że Rotszyldowie byli Żydami.  Żydowscy członkowie spisku wykorzystywali organizację zwaną Liga Przeciwko Zniesławianiu (ADL) jako instrument do próby przekonania każdego, że każda wzmianka o Rotszyldach i ich sojusznikach jest atakiem na wszystkich Żydów.

W ten sposób stłamsili niemal całą uczciwą wiedzę o międzynarodowych bankierach, i ten temat uczynili tabu na uniwersytetach. Każdy człowiek albo książka na ten temat zostaje natychmiast atakowana przez setki wspólnot ADL w całym kraju. ADL nigdy nie pozwoli by prawda ingerowała w jej bardzo profesjonalne szkalowanie. . . Faktycznie nikt nie ma prawa być bardziej złym na klikę Rotszylda niż ich bracia Żydzi. . . Imperium Rotszylda pomogło w finansowaniu Adolfa Hitlera”.

Autor Hank Messick wydaje książkę „Lansky”, biografię żydowskiej grubej ryby, kryminalisty Meyera Lansky’ego. Początkowo zostaje wydrukowana z następującym podtytułem na okładce:

„Żydzi kontrolują przestępczość w Stanach Zjednoczonych”.

Ale kiedy tylko dowiedziała się o tym ADL, skontaktowała się z wydawcą, co ujawniła w biuletynie w październiku tego roku, i w wyniku jego zaangażowania okładka została zmieniona i    podtytuł                           przełożono                  na                         „żydowski                         angielski”:

„Mafia rządzi Ameryką, a Lansky mafią”.

W materiałach Kongresu z 6 grudnia, kongresman John R Rarrick cytuje przemówienie wygłoszone przez sen. Jacka B Tenneya z Kalifornii, w którym tak wypowiedział się o ADL:

„W porównaniu z ADL, CIA i FBI to piaskownica. . . Zaczynamy rozumieć coś na temat ogromu działań ADL. Zaczynamy doceniać ogromną sieć szpiegowską rozłażącą się po kraju i po całym świecie. Nasza wyobraźnia zatacza się od jej pozornej kontroli dróg komunikacji. .

Ich tajni agenci szpiegują amerykańskich obywateli. Gromadzą obszerne teczki o tych, z którymi się nie zgadzają. Dzięki niezliczonym kontrolowanym przez nich mediom komunikacyjnym, są w stanie niszczyć reputacje i uciszać wszelką replikę”.

1972

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) organizuje ogromny program szczepień przeciwko ospie dla milionów Afrykańczyków. Ta szczepionka zawiera domieszkę wirusa HIV / AIDS, żeby wspierany przez Rotszylda program redukcji populacji mógł rozpocząć się wśród rosnącej w szybkim tempie biednej czarnej populacji.

1973

W celu odzyskania ziemi ukradzionej im przez Izrael, w tym Wzgórz Golan, Gazy i Zachodniego Brzegu, Egipt, Jordania, Syria i Irak atakują Izrael i zmuszają izraelskie wojska do wycofania . Ich początkowe próby negocjacji z Izraelem wielokrotnie napotykają na ataki.

Kiedy Izrael staje w obliczu klęski, kontrolowana przez Żydów Ameryka wysyła opłacaną przez podatników ogromną liczbę sprzętu wojskowego i broni żeby wzmocnić wycofujące się siły izraelskie, i dalej alienować ofiary żydowskiego suprematyzmu z Ameryki. Ponadto, amerykański rząd postawił w stan gotowości amerykańskie wojska stacjonujące w Niemczech i Fort Bragg, Kalifornia, by można je było wysłać do pomocy Izraelowi w tej wojnie. To okazuje się nie być konieczne, bo siły izraelskie zwyciężają po ogromnej infuzji pomocy militarnej już przekazanej im przez rząd amerykański, a raczej amerykańskiego podatnika.

15 kwietnia demokratyczny senator z Arkansas, J William Fulbright, stwierdza co następuje w CBS TV na temat żydowskiej władzy w Ameryce:

„Senat Stanów Zjednoczonych jest uległy wobec Izraela. . . Izrael rządzi Senatem. . . To wielokrotnie pokazywano, i to stanowi problem dla rządu”.

15 października rezygnuje amerykański wiceprezydent Spiro Zostaje oskarżony o korupcję mediów, ale prawdziwym powodem jego usunięcia jest jego wiedza i pogarda wobec żydowskiej mafii komunistycznej rządzącej Stanami Zjednoczonymi. To ujawnił w wygłoszonym przemówieniu:

„Ludzie którzy są właścicielami i kierownikami wpływowych krajowych mediów są Żydami, i z innymi wpływowymi Żydami pomogli wykreować katastrofalną politykę na Bliskim Wschodzie. Wszystko co musicie zrobić to przyjrzeć się prawdziwym decydentom politycznym i właścicielom, i znajdziecie dużo większą koncentrację Żydów niż w całości populacji.

Mówiąc ‚wpływowe media’ mam na myśli główne serwisy informacyjne, ankieterów, czasopisma Time and Newsweek, New York Times, Washington Post i International Herald Tribune. Na przykład pan (William) Paley z CBS jest Żydem, pan Julian Goodman, który kieruje NBC, pan Leonard Goldenson z ABC, pani Katherine Graham jest właścicielką Washington Post, a pan Sulzberger New York Timesa. Oni wszyscy są Żydami!

Idźmy w pionie w ten sam sposób. . . nie tylko odnośnie własności, ale do stanowisk kierowniczych i dyskrecjonalnych. . . i odkryjecie, że dzięki swojej agresywności i pomysłowości, oni teraz dominują media informacyjne. Nie tylko w mediach, ale i we wspólnotach akademickich, wspólnotach finansowych, w fundacjach, w każdego rodzaju widocznych i wpływowych służbach obejmujących opinię publiczną, teraz mają ogromne znaczenie.

Nasza polityka na Bliskim Wschodzie, według mnie, jest katastrofalna, bo nie widzę powodu tego, żeby prawie połowa pomocy zagranicznej jaką daje kraj miała iść do Izraela, oprócz wpływu tego syjonistycznego lobby. Uważam, że moc mediów informacyjnych jest w rękach kilku osób. . . to nie jest sprawa kontrolowania zarządu dyrektorów”.

George J Laurer, pracownik kontrolowanej przez Rotszylda IBM, wymyśla UPC (Universal Product Code = uniwersalny kod towarowy), kod kreskowy, który w końcu zostanie umieszczony na praktycznie każdej rzeczy sprzedawanej na całym świecie i będzie miał liczbę 666. Apokalipsa 13:17-18 tak mówi o tej liczbie:

„I że nikt nie może kupić ni sprzedać, kto nie ma znamienia – imienia Bestii lub liczby jej imienia. Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć”.

N M Rothschild & Sons kończy projekt British Newfoundland Corp., Wodospady Churchilla.

N M Rothschild & Sons tworzą także nową spółkę zarządzającą aktywami, której część zajmowała się handlem światowym. Ona w końcu stanie się Rothschild Private Management Limited.

Edmond de Rotszyld, prawnuk Jacoba (James) Rotszylda kupuje winiarską posiadłość burżuazyjną Château Clarke w Bordeaux.

1974

8 sierpnia prezydent Nixon rezygnuje z urzędu w wyniku skandalu “Watergate”, oskarżenia, że grupa odpowiedzialna za promowanie ponownego wyboru Nixona, 2 lata wcześniej, włamała się do biur Krajowego Komitetu Demokratów.

Ale opinii publicznej nie poinformowano o tym, że 2 lata wcześniej, w 1971, Nixon poinstruował funkcjonariuszy by zbadali działalność ogromnej liczby żydowskich agentów IRS [urząd podatkowy], gdyż niepokoił się tym, że oni chronili bogatych Żydów w Ameryce przed płaceniem podatków.

Czy nie jest interesujące to, że po możliwości przeprowadzenia dochodzenia w sprawie ogromnych żydowskich pieniędzy, jest to jedyny przypadek w historii rezygnacji prezydenta USA z urzędu.

Nowojorskie czasopismo publikuje artykuł o tym, że rodzina Rockefellerów manipuluje Federalną Rezerwą w celu sprzedaży złota z Fort Knox anonimowym europejskim spekulantom po bardzo zaniżonych cenach. Trzy dni po tej publikacji, jego anonimowe źródło, długoletnia sekretarka Nelsona Rockefellera, Louise Auchincloss Boyer, tajemniczo wypada z okna na 10 piętrze swojego apartamentu w Nowym Jorku.

10 grudnia amerykańska Krajowa Rada Bezpieczeństwa za Henry Kissingera kończy tajne, liczące 200-stron badanie zatytułowane „Badanie bezpieczeństwa krajowego Memorandum 200: implikacje wzrostu populacji świata dla bezpieczeństwa USA i zagranicznych interesów”

[National Security Study Memorandum 200: Implications of Worldwide Population Growth for U.S. Security and Overseas Interests – NSSM 200]. Badanie fałszywie twierdzi, że wzrost populacji w tak zwanych mniej rozwiniętych krajach stanowi poważne zagrożenie dla krajowego bezpieczeństwa Ameryki i przedstawia tajny plan redukcji populacji w tych krajach poprzez kontrolę urodzeń, wojnę i głód.

1975

ONZ uchwala Rezolucję 3379, która potępia syjonizm jako rasizm. W rezolucji czytamy:

„Każda doktryna o zróżnicowaniu rasowym lub wyższości jest naukowo fałszywa, moralnie godna potępienia, społecznie niesprawiedliwa i niebezpieczna”.

Jest to jedna z tych zabawnych sytuacji, kiedy kłamstwa Żydów kończą jak wąż zjadający własny ogon. Jest tak dlatego, że promują różnorodność na całym świecie mówiąc:

„Wszyscy jesteśmy równi”.

Ale jednocześnie promują wręcz odwrotnie w kontrolowanym przez nich najbardziej rasistowskim kraju w historii, Izraelu, w którym mówią:

„Jesteśmy wybranym przez Boga narodem”.

To pozostawia rządzoną przez Żydów ONZ w trudnej sytuacji, bo niezależnie od tego co uchwalą, będzie przeciwko Żydom.

W wydanej w tym roku książce „Tragedia i nadzieja: historia świata naszych czasów” [Tragedy & Hope: A History of the World in Our Time] Carroll Quigley pisze:

„Istnieje. . . międzynarodowa siatka, której celem jest utworzenie światowego systemu kontroli finansowej w prywatnych rękach, mogącego zdominować system polityczny każdego kraju i gospodarki na świecie”.

1976

Aszkenazyjski Żyd, Harold Rosenthal, asystent innego aszkenazyjskiego Żyda, sen. Jacoba Javitsa, stwierdza:

„Większość Żydów nie lubi się do tego przyznawać, ale ich bogiem jest Lucyfer”.

1977

35 grudnia izraelski Knesset uchwala prawo antymisyjne 5738-1977, dekretujące, że jeśli nie-żydowskiego chrześcijanina złapie się na przekazywaniu Izraelczykowi Nowego Testamentu, może podlegać karze więzienia do 5 lat.

1978

W wyniku ataku na Izrael w marcu, kiedy ginie 30 pasażerów autobusu, wojska izraelskie wkraczają do południowego Libanu i zajmują pas o szerokości 9 km na północ od granicy, skąd zaczynają masowe ataki bomb kasetowych, na skutek których ginie ponad 1.500 Libańczyków i Palestyńczyków, w większości cywilów.

Swoją bezprawną okupację kończą tylko kiedy grozi im prezydent Carter, że jeśli jej nie zakończą, Stany Zjednoczone odetną wszelką pomoc dla Izraela. Carter wskazał izraelskiemu premierowi, Menachem Begin, że używana przez izraelczyków broń była przedmiotem porozumienia między Stanami Zjednoczonymi i Izraelem, które mówiło, że może zostać użyta jedynie w przypadku ataku na Izrael.

Co ciekawe, dopiero kilka lat później ujawniono, że tę inwazję Izrael zaplanował co najmniej 2 lata wcześniej, co kwestionuje to czy tak zwany atak terrorystyczny na autobus, który wywołał tę inwazję, faktycznie nie był izraelską operacją „fałszywej flagi”.

Celem tej inwazji było przejęcie kontroli nad rzeką Litani, do której, zdumiewająco, Izrael uzyskał dostęp, dzięki siłom bezpieczeństwa ONZ, po wycofaniu się Izraelczyków z południowego Libanu. Tak, wycofali się, ale dzięki ONZ dostali to co chcieli.

16 października abp Wojtyła zostaje pierwszym nie-włoskim papieżem od Hadriana IV (455 lat wcześniej), ale postanawia nie ujawniać iż jego matka była Żydówką, co oczywiście kwalifikowałoby go do izraelskiego obywatelstwa. Jest najmłodszym papieżem od 132 lat, ma tylko 58 lat, i przyjmuje imię Jana Pawła II.

Aszkenazyjski Żyd Stephen Bryen, wtedy pracownik senackiego Komitetu Spraw Zagranicznych, zostaje podsłuchany w waszyngtońskim hotelu, kiedy oferuje tajne dokumenty wysokim rangą wojskowym Izraela.

Bryen ma adwokata, Nathana Lewina, i sprawa ma być skierowana przed wielką ławę przysięgłych, ale w tajemniczy sposób zostaje umorzona. Później Bryen będzie pracował dla Richarda Perle.

Ponad 1.000 „wyuzdanych homoseksualistów” w Stanach Zjednoczonych zostaje wytypowanych do zaszczepienia „eksperymentalną” szczepionką przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B [Hepatitis B], sponsorowaną przez Narodowy Instytut Zdrowia (NIH) i Ośrodki Kontroli Chorób (CDC), i pod nadzorem szefa nowojorskiego Banku Krwi, dr Wolfa Schmugnera [Szmuness], Żyda urodzonego w Polsce w 1919.

Ta szczepionka jest celowo skażona bronią biologiczną powszechnie znaną jako wirus AIDS, i już w 1981 CDC próbuje twierdzić, że tylko 6% zaszczepionych przeciwko Hepatitis B zachorowało na AIDS. Ale w 1984 zostaje ujawniona prawdziwa liczba jako 64%, liczba która jeszcze wzrośnie, bo badania zostają utajnione.

W wydanej w tym roku książce „Żydowski Paradoks” [The Jewish Paradox], były prezydent Światowego Kongresu Żydów w latach 1948-1977, Nahum Goldmann, tak wypowiedział się na temat Żydów ogólnie:

„Nie przesadzę kiedy powiem, że żydowskie życie składa się z dwu elementów: wyłudzania pieniędzy i protestowania”.

1979

W styczniowym numerze Playboy Magazine, Marlon Brando stwierdza co następuje w wywiadzie na temat żydowskiej kontroli Hollywood:

„Widzieliście oczernianie każdej rasy, ale nigdy nie widzieliście niekorzystnego wizerunku Kike’a*, bo Żydzi zawsze tego bardzo pilnowali. Nigdy nie pozwolili by go pokazać na ekranie!”

[*słowo to pochodzi od “kikkel” – ‘kółko’ w jidysz. Kiedy Żydzi przybywali na Wyspę Ellis, nie znali łacińskiego alfabetu żeby się podpisać na formularzu i proponowano by stawiali krzyżyk ‘X’, ale odmawiali, bo kojarzył im się z ukrzyżowaniem Chrystusa, i stawiali ‘kółko’. http://en.wikipedia.org/wiki/Kike]

Traktat Pokojowy Egipsko-Izraelski w 1979 jest zagwarantowany przez pomoc Stanów Zjednoczonych dla Izraela w wysokości $3 mld rocznie pochodzącej od amerykańskiego podatnika.

Shin Bet (izraelska agencja bezpieczeństwa wewnętrznego) usiłuje spenetrować Konsulat USA w Jerozolimie poprzez wykorzystanie afery miłosnej [honey trap] między urzędnikiem konsulatu i żydowską dziewczyną z Jerozolimy.

Baron i Baronowa Phillipi de Rotszyld, do spółki z Robertem Mondavi, rozpoczynają budowę piramidy w Napa Valley, Kalifornia, gdzie ma siedzibę lider / założyciel kościoła szatana, aszkenazyjski Żyd Anton LaVey. Jest znany jako Opus 1 (co oznacza ‚pierwsze dzieło’, i przed wejściem do świątyni jest napis informujący iż jest to winiarnia.

1980

Dramatycznie zwiększa się fenomen globalnej prywatyzacji. Od samego początku za tym stoją Rotszyldowie, a jej celem jest przejęcie kontroli nad wszystkimi należącymi do państwa aktywami na całym świecie.

W Elbert County, Georgia, USA, zostaja wzniesione “Georgia Guidestones”. Na nich wyryte jest 10 punktów, pierwszy z nich mówi:

„Utrzymać liczbę ludzkości poniżej 500.000.000 w stałej harmonii z przyrodą”.

Populacja świata liczy obecnie 6.000.000.000, co oznacza jej redukcję o 9/10. Co ciekawe, 24 lipca były sekretarz stanu Cyrus R Vance przedstawia prezydentowi Carterowi napisany przez siebie “Global 2000 Report”. Ten raport pokazuje, że zasoby planety nie wystarczą na utrzymanie spodziewanego dramatycznego wzrostu liczby populacji światowej i wzywa do redukcji populacji Ameryki o 100.000.000 do roku 2050.

Dane emigracyjne od sowieckiego rządu w Rosji wykazują, że 10 lat po roku 1976, zezwolono na emigrację z Rosji 246.000 Żydów, w porównaniu do jedynie 2.000 nie-Żydów. Te liczby stają się jeszcze bardziej zdumiewające kiedy weźmie się pod uwagę to, że wtedy w Rosji mieszkały 3.000.000 Żydów, w porównaniu z 255.000.000 nie-Żydów. To wyraźnie świadczy o tym, że już w 1980 sowiecki rząd poświęcał dużo więcej uwagi życzeniom Żydów niż nie-Żydów, i pokazuje, że w sowieckim rządzie nadal jest duży element żydowskiej kontroli.

Interesujące jest to, że spośród 246.000 Żydów którzy opuścili Rosję w ciągu ostatniej dekady, ponad połowa, 157.000 emigrowało do Izraela. Jest to większy procent niż ci którzy wyjechali z Niemiec do Palestyny na początku II wojny światowej, podczas syjonistycznej kolaboracji z nazistami.

1981

10 lipca jeszcze raz wybucha przemoc w południowym Libanie, i Izrael jeszcze raz bombarduje Bejrut zabijając 450 osób. Zdaniem Kurta Waldheima, sekretarza generalnego ONZ, izraelskie lotnictwo zbombardowało cele palestyńskie w południowym Libanie, i w odpowiedzi, później w tym samym dniu, Palestyńczycy wystrzelili rakiety i pociski artyleryjskie na północny Izrael.

Francuski rząd nacjonalizuje Banque Rothschild. Nowy bank nazywa się Compagnie Européenne de Banque. Rotszyldowie zakładają następcę tego francuskiego banku –

Rothschild & Cie Banque (RCB), który stanie się czołowym francuskim bankiem inwestycyjnym.

1982

Od 16 do 18 września przyszły premier Izraela i ówczesny minister obrony, aszkenazyjski Żyd Ariel Sharon organizuje inwazję Izraela na Liban, zapewniając oświetlenie antenowe ułatwiające mord między 1.000 i 2.000 mężczyzn, kobiet i dzieci w rzeziach w Sabra i Shatila. Tę operację nazywają, w żydowskim angielskim, „operacja pokój dla Galilei”. Następnie Sharon kieruje swoją uwagę na stolicę Bejrut, i w serii bombardowań z powietrza na  cele  cywilne  ginie  co  najmniej  18.000  libańskich  i   palestyńskich   cywilów.  Izraelski premier, terrorysta Menachem Begin, arogancko tak mówi o tej rzezi:

„Nie musimy tłumaczyć się przed światem, tylko przed sobą”.

Opinii publicznej podaje się powód tej bezprawnej inwazji na Liban jako powstrzymanie ataków palestyńskich bojowników przez granicę z południowego Libanu na osiedla w północnym Izraelu. Co ciekawe, w czasie izraelskiej inwazji obowiązywał rozejm od ponad roku, i nie zginął ani jeden osadnik. Ale prawdziwy powód tej rzezi zostaje ujawniony kiedy ustaje, kiedy lider Organizacji Wyzwolenia Palestyny (PLO), Yasser Arafat, wtedy mieszkający w Bejrucie, ucieka do Tunezji.

1983

Żeby rząd Ekwadoru otrzymał pożyczkę w wysokości $1,5 mld z kontrolowanego przez Rotszylda MFW, zostaje zmuszony do przejęcia niespłaconych prywatnych długów w prywatnych bankach ekwadorskiej elity. Ponadto, żeby zagwarantować spłacenie przez Ekwador długów, MFW dyktuje podwyżki cen energii elektrycznej i innych użyteczności. Kiedy to nie daje MFW wystarczającej gotówki (a raczej odsetek), nakazują Ekwadorowi zwolnić 120.000 robotników.

Ekwador musi również zrobić wiele rzeczy zgodnie z narzuconym przez MFW rozkładem. Są to: podwyżka cen gazu dla gospodarstw domowych o 80% do 1 listopada 2000, przeniesienie własności największego systemu wodnego na zagranicznych operatorów, przyznanie Brytyjskiemu Petroleum (BP) prawa do zbudowania i posiadania rurociągu ropy przez Andy, i wyeliminowanie dalszych stanowisk pracy i redukcja zarobków pozostałych o 50%.

W październiku prezes Heilbrun z komitetu do ponownego wyboru gen. Shlomo Lahatasa na burmistrza Tel Awiwu stwierdza:

„Musimy wymordować wszystkich Palestyńczyków, chyba że poddają się by tu żyć jako niewolnicy”.

22 października w Bejrucie zostają wysadzone w powietrze baraki amerykańskich marines przy pomocy załadowanej w materiały wybuchowe ciężarówki, w wyniku czego ginie 241 żołnierzy. W książce „Poprzez oszustwo” [By Way Of Deception], były agent Mossadu Victor Ostrovsky potwierdza, że Izrael wcześniej wiedział o ataku, ale nie zadał sobie trudu by ostrzec                                        Amerykanów.

Mówi:

„Ogólne stanowisko Mossadu wobec Amerykanów było takie: ‚Jeśli chodzi o Jankesów, nie jesteśmy tutaj by ich chronić’.”

Marc Lee Raphael wydaje książkę „Żydzi i judaizm w USA: historia dokumentalna” [Jews And Judaism in the United States: A Documentary History], w której tak wypowiada się o handlu niewolnikami w Ameryce:

„Żydowscy handlarze odegrali główną rolę w handlu niewolnikami. Faktycznie. . . żydowscy handlarze często dominowali”.

1984

Mossad ma problem. W tej samej placówce Kfar Sirkin w Izraelu szkoli zarówno siły specjalne ze Sri Lanki, jak i buntowników – Tamilskie Tygrysy. Jest to krok naprzód w finansowaniu przez rodzinę Rotszyldów obu stron wojny, tym razem Żydzi faktycznie sprzedają kursy o najlepszym sposobie wzajemnego zabijania się obu stron.

Jest to bardzo delikatna sprawa, ale Mossadowi udaje się trzymać obie strony osobno przez 3 tygodnie na tym obozie szkoleniowym, i obie strony muszą wracać do Sri Lanki, nie wiedząc o tym, że druga strona była szkolona w tym samym obozie przez tę samą organizację.

1985

Jack    Bernstein    wydaje    książkę    „Życie    amerykańskiego    Żyda    w    rasistowskim, marksistowskim Izraelu” – link [The Life of an American Jew in Racist Marxist Israel], w której jest następujące oświadczenie pod tytułem „Wyzwanie” [A Challenge]:

„Dobrze znam wasze taktyki, moi syjonistyczni bracia, które stosujecie by uciszyć każdego kto próbuje ujawnić waszą wywrotową działalność.

Jeśli tym człowiekiem jest Goj, krzyczycie ‚Jesteś antysemitą’, co oznacza tylko zasłonę dymną dla ukrycia waszych czynów.

Ale jeśli Żyd jest osobą to ujawniającą, stosujecie inne taktyki.

Najpierw ignorujecie oskarżenia, oczekując by informacja się nie rozchodziła.

Jeśli informacja zacznie się szerzyć, waszym następnym krokiem jest niszczenie charakteru. Jeśli autor albo mówca nie uczestniczył w żadnym skandalu,

 jesteście specjalistami w fabrykowaniu skandalu wobec osoby czy osób.

Jeśli to nie jest skuteczne, jesteście znani z tego, że zastosujecie ataki fizyczne.

Ale NIGDY nie próbujecie wykazać, że informacja jest zła”.

Jack Bernstein proponuje debatę z ADL na żywo w TV, ADL odmawia, i zamiast tego Bernstein zostaje zamordowany przez Mossad.

Jack Bernstein

The New York Times pisze, że FBI wie o co najmniej 12 incydentach, w których amerykańscy funkcjonariusze przekazywali tajne informacje Izraelczykom, powołując się na (byłego dyrektora FBI) Raymonda Wannala. Departament Sprawiedliwości nie stawia oskarżeń.

Pod koniec listopada w Ameryce zostaje aresztowany Jonathan Pollard, za przekazanie tajnych informacji LAKAM (Lishka le Kishrei Mada), który jest izraelskim Naukowym Biurem Łącznikowym Ministerstwa Obrony Izraela kierowanym przez Rafaela Eitana, który uczestniczył w porwaniu w 1960 Adolfa Eichmanna z Argentyny.

Pollard pracował w sekcji badań w Służbach Śledczych Marynarki tuż pod Waszyngtonem, i w tym roku został przeniesiony do Centrum Antyterrorystycznego, co oczywiście dawało mu dostęp do wyjątkowo wrażliwych materiałów. Z powodu szpiegostwa, Pollard zostaje skazany na dożywotnie więzienie.

Richard Smyth, właściciel MILCO, ma postawione zarzuty o szmuglowanie urządzeń zegarowych do Izraela.

Izrael przeprowadza „czarne operacje”, operację na “Achille Lauro”, statku rejsowym pływającym z Aleksandrii do Part Saidu w Egipcie. Statek zostaje porwany, i “coup-de-grace” dla Izraelczyków jest kiedy zostaje zamordowany i wyrzucony za burtę amerykański Żyd, pasażer na wózku inwalidzkim, co wywołuje oburzenie na całym świecie, zwłaszcza w Ameryce. Ponadto Żydzi gwarantują by to stanowiło główną historię dnia na świecie, w druku i w TV.

Tę taktykę wyjaśnia książka „Zyski wojenne” [Profits Of War], w której były doradca specjalny wywiadu izraelskiego premiera Yitzhaka Shamira, Ari Ben-Menashe, tłumaczy w jaki sposób izraelski wywiad finansował palestyńską grupę terrorystyczną w celu dokonywania ataków na izraelskie cele, żeby wywołać na świecie, szczególnie w Ameryce, sympatię wobec Izraela i Żydów, i nienawiść do Palestyńczyków.

N M. Rothschild & Sons doradzają brytyjskiemu rządowi w kwestii prywatyzacji British Gas. W konsekwencji doradzają brytyjskiemu rządowi praktycznie w sprawach wszystkich innych prywatyzacji należących do państwa aktywów: British Steel [stal], British Coal [węgiel], wszystkich zarządów brytyjskiej regionalnej energii elektrycznej, i wszystkich regionalnych zarządów wody. Na tym „doradztwie” zarabiają kilka miliardów funtów. Brytyjskim członkiem parlamentu zaangażowanym w prywatyzacje jest przyszły Kanclerz Skarbu, Norman Lamont, były bankier Rotszylda.

Ważne jest tu pokazanie, że w tych dniach nawet nie drukuje się ogromnej większości pieniądza. Jako dowód, proszę przeczytać następującą wypowiedź nieżyjącego już lorda Beswicka, która opublikował HANSARD, 27 listopada 1985, t. 468, kolumny 935-939, pod tytułem “Podaż pieniądza i prywatny system bankowości” [Money Supply and the Private Banking   System],                   w której   stwierdza:

“Podniósł się lord Beswick by zwrócić uwagę na oświadczenie Kanclerza Hrabstwa Lancaster z 23 lipca 1985, że prywatny system bankowy wywołał wzrost o 96,9% podaży pieniądza w okresie 5 lat, bez upoważnienia rządu. . .”

Szanowny lord powiedział: „Lordowie, 10 lipca tego roku zapytałem rząd Jej Królewskiej Mości jaki był wzrost podaży pieniądza w okresie 5 lat do połowy kwietnia 1985. Co ciekawe, udzielili mi odpowiedzi w procentach, a nie w funtach. Dając wcześniejsze powiadomienie, być może minister mógłby później udzielić mi odpowiedzi w kategoriach pieniądza.

Odpowiedź rządu z 10 czerwca była, że wzrost ten wynosił 101,9%, i że z tej ogromnej liczby tylko 5% udało się rozliczyć jako wyemitowanie przez państwo więcej bilonu i wydrukowanie więcej banknotów. Ten wzrost o 96,9% reprezentował nie tylko ogromną ilość pieniądza, ale również kluczowo istotny czynnik w naszej gospodarce.

Chciałem wiedzieć kto je wykreował, i 23 lipca ponownie zapytałem rząd Jej Królewskiej Mości, w jakim stopniu ten wzrost miał zgodę rządu. Kanclerz Hrabstwa powiedział mi, w imieniu rządu: ’96,9% reprezentowało nowe depozyty bankowe utworzone normalnym kursem bankowym, a do tego nie wymaga się żadnej zgody rządu’.

Gdyby powiedział, że działał tu jakiś fałszerz monet albo banknotów, to oczywiście wywołałoby natychmiastowe i zasłużone oburzenie, ale tutaj mamy oświadczenie rządowe, że

prywatne instytucje wykreowały tę ogromną ilość ekstra siły nabywczej, i mamy to przyjąć, że jest to normalna praktyka, i że tu nie wchodzi w grę upoważnienie rządowe.

Kiedy zapytałem czy nie powinniśmy zastanowić się wnikliwiej nad tym kto skorzystał na tej sile kreowania pieniądza, minister powiedział, że implikacje, mimo że ciekawe, były może zbyt daleko idące dla ‚Czasu na pytania’ [Question Time], tak więc podnoszę tę kwestię jeszcze raz w debacie i oczekuję na dalsze wyjaśnienia.

Sprawy są ważne, są na pewno niewystarczająco omawiane, może nie wystarczająco rozumiane, i mam nadzieję, że nie będę przesadnie niesprawiedliwy, jeśli powiem, że ci, którzy rozumieją mechanizmy, często na nich korzystają. To nie jest ważne tylko dla partii, to wszystko jest znacznie większe i szersze”.

Zauważmy w jaki sposób Kanclerz Hrabstwa zdradza grę kiedy mówi że „niepotrzebne było pozwolenie rządu dla tego obecnego systemu kreowania długów”.

1986

Sefardyjski Żyd, Mordechai Vanunu, technik z Dimona, izraelskiej instalacji nuklearnej w latach 1976-1985, odkrywa, że w instalacji produkuje się broń nuklearną.

Jako powód poruszenia jego sumienia i mówienia o tym podaje swoje przejście na chrześcijaństwo, i w tym roku przekazuje fakty i zdjęcia londyńskiemu Sunday Times, by ten wykorzystał je do poinformowania świata o izraelskim programie broni nuklearnej. Jego dowody pokazują, że Izrael nagromadził 200 głowic nuklearnych.

30 września, izraelska agentka Mossadu, Cheryl Bentov, działająca pod imieniem “Cindy”, i w przebraniu za amerykańską turystkę, inicjuje swoją aferę z Vanunu, w końcu przekonuje go by poleciał z nią do Rzymu na odpoczynek. Kiedy już są w Rzymie, Żydzi zamiast załatwiać właściwymi kanałami i domagać się ekstradycji, wysyłają agentów Mossadu by go porwać, otumanić narkotykami, wywieźć na opuszczoną pustynię i przeszmuglować do Izraela na frachtowcu.

Po tajnym procesie zostaje skazany na 18 lat więzienia za „zdradę” i „szpiegostwo” (coś co Izraelowi jest bardzo dobrze znane), mimo że nie szpiegował dla żadnego zagranicznego mocarstwa i nie otrzymał żadnej zapłaty za ujawnienie. W czasie procesu izraelski rząd odmawia ani potwierdzenia ani zaprzeczenia posiadania broni nuklearnej.

Żydzi Ivan Boesky, Dennis Levine, Martin Siegel i Michael Milken zostają skazani za wykorzystanie poufnych informacji giełdowych na sumę miliardów dolarów. Każdy z nich w końcu otrzymuje lekki wyrok i grzywny, które nie odzwierciedlają fortun jakie oszukańczo zgromadzili w wyniku tych działań. Postać Gordona Gekko w filmie Olivera Stone’a “Wall Street”, jest osnuta na postaci Ivana Boesky’ego, i jeszcze raz Żyd Oliver Stone nie identyfikuje Gekko jako Żyda.

W opublikowanej w tym roku książce „Terroryzm: jak Zachód może wygrać” [Terrorism: How The West Can Win], przyszły premier Izraela, Benjamin Netanyahu mówi o Palestyńczykach jako „Złośliwym nowotworze który trzeba usunąć”.

W Brytanii w życie wchodzi Uchwała o Porządku Publicznym [Public Order Act] 1986. Jego celem jest uniemożliwienie brytyjskiemu narodowi wszelkich debat na temat imigracji i żydowskiego suprematyzmu. Daje również policji uprawnienia do gwałtownego wchodzenia do domów każdego kogo uważają za przeciwnego Uchwale o Relacjach Rasowych [Race Relations Act]. Uchwałę przedłożył parlamentowi minister spraw wewnętrznych Leon Brittan, w rzeczywistości litewski Żyd o prawdziwym nazwisku Leon Brittanisky, z pomocą kuzyna, kolejnego litewskiego Żyda Malcolma Rivkinda, znanego również jako Malcolm Rifkind, późniejszego ministra spraw zagranicznych.

1987

Edmond de Rotszyld ustanawia Światowy Bank Środowiska [World Conservation Bank] w celu transferu długów z krajów trzeciego świata w zamian za ziemie przekazane przez te kraje bankowi. Istnieje po to by Rotszyldowie przejęli kontrolę nad trzecim światem, obejmującym 30% powierzchni ziemi.

24 kwietnia Wall Street Journal ujawnia:

„Rola Izraela w skandalu Iran-Contra nie zostanie zbadana szczegółowo przez panele”.

1988

Trzy odnogi Światowego Banku Centralnego to Bank Światowy, Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS) i Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW), teraz ogólnie nazywany Światowym Bankiem Centralnym, poprzez BIS wymagają od światowych bankierów zwiększenia kapitału i rezerw do 8% swoich zobowiązań do 1992. Ten wymóg zwiększenia kapitału ustanawia wyższą granicę na pożyczkę rezerwy frakcyjnej.

Aby zebrać pieniądze, bankierzy świata muszą sprzedawać akcje, co ujemnie wpływa na ich indywidualne rynki giełdowe i wywołuje kryzysy w tych krajach. Na przykład w Japonii, w jednym z krajów o najniższym kapitale w rezerwie, wartość rynku giełdowego spadnie o 50%, a krach w nieruchomościach komercyjnych o 60% w ciągu 2 lat.

Pomysł jest żeby MFW kreował coraz więcej międzynarodowej waluty znanej jako

„Specjalne prawa ciągnienia (SDR)”, niczym nie popartej, aby mające trudności kraje się zapożyczały, a tym samym zwiększały swoje rezerwy gotówkowe do wymaganego przez BIS poziomu. Te kraje będą wtedy stopniowo wchodziły pod kontrolę MFW, kiedy będą borykały się by spłacić odsetki, i będą musiały pożyczać coraz więcej. MFW będzie mógł wtedy zdecydować które kraje mogą pożyczyć więcej, a które będą głodować. Mogą również używać to jako dźwignię w przejęciu państwowych aktywów, takich jak użyteczne media, jako spłatę na poczet długu, aż w końcu państwa narodowe przejmą na własność.

ADL organizuje krajowy konkurs dla studentów prawa, by napisali legislację przeciw nienawiści, zaprojektowaną dla ochrony grup mniejszościowych. Konkurs wygrał Joseph Ribakoff, którego propozycje postulują, że zakazać należy nie tylko przemoc motywowaną nienawiścią, ale każde słowo stymulujące podejrzenie, spory, nienawiść, i być może przemoc, musi           również     zostać                                      skryminalizowane.

Nagrodzona przez ADL praca sugeruje, że państwowe agencje powinny monitorować i ograniczać swobodę wypowiedzi ogólnie, ale powinny również cenzorować wszystkie filmy krytykujące zidentyfikowane grupy. Ponadto, nawet jeśli osoba wypowiadająca jakąś opinię może ją uzasadnić, na przykład chrześcijanie krytykujący homoseksualizm, bo tego wyraźnie zakazuje biblia, Ribakoff zapewnia, że prawda nie ma stanowić obrony przed sądem.

Jedynym dowodem potrzebnym sądowi w celu orzeczenia wyroku mowy nienawiści jest to, że coś zostało powiedziane, i żeby grupa mniejszościowa albo członek takiej grupy odczuli krzywdę emocjonalną w wyniku takiej krytyki. Dlatego zgodnie z tymi propozycjami, które ADL wymusi w prawie na całym świecie w ciągu kolejnych niecałych 15 lat, dzięki swoim przekupionym politykom i mediom, Jezus Chrystus zostanie aresztowany jako przestępca-nienawistnik.

Prawo to jest opracowane po to, żeby chronić od ujawnienia spisku Rotszylda, by gdybyś krytykował kryminalną kabałę Rotszyldów, staniesz się ich celem jako antysemita, i zaryzykujesz więzieniem.

Ciekawe jest również to, że na przykład rabin podpala swoją synagogę żeby otrzymać pieniądze z ubezpieczenia bo ona wymaga remontu, odwrotnie do kogoś kto popełnia przestępstwo bo miał interes w mediach anty-establiszmentowych, to ten ostatni otrzyma wyższy wyrok za ten sam czyn.

Historyk James Bacque w książce “Inne straty” [Other Losses], ujawnia szokujące traktowanie przez aliantów niemieckich jeńców wojennych, aliantów, którzy oczywiście mieli instrukcje od Żyda Eisenhowera, ówczesnego naczelnego dowódcy sił alianckich, pokazuje szokujące rewelacje byłego porucznika ze 101 Dywizji Lotniczej. Ten porucznik, który awansuje na stanowisko historyka armii amerykańskiej i przejdzie na emeryturę jako płk. dr Ernest F Fisher, napisał co następuje w przedmowie do książki Bacque’a:

„Począwszy od kwietnia 1945, armie amerykańska i francuska przypadkowo unicestwiły około miliona mężczyzn, głównie w amerykańskich obozach. . . Nienawiść Eisenhowera, przekazywana przez pryzmat zgodnej biurokracji wojskowej, wyprodukowała horror obozów śmierci niezrównany niczym w amerykańskiej historii wojskowej. . . ogromna zbrodnia wojenna”.

Później zostanie ujawnione, że ponad 9 mln Niemców, zarówno żołnierzy jak i cywilów, zmarło w wyniku polityki zagłodzenia i wypędzania przyjętej przez siły sojusznicze w pierwszych 5 latach po zakończeniu II wojny światowej. Były to zgony więźniów w drodze i tych w sojuszniczych obozach więziennych, gdzie zakazano paczek żywnościowych i zniewalano dzieci.

Można jedynie przypuszczać, że Eisenhower wykonywał dyktat swojego umiłowanego żydowskiego Talmudu, który jest najważniejszym przewodnikiem religijnym i etycznym dla religijnych Żydów.

W tej książce, która dla Żydów daleko przewyższa biblię, i obok Zoharu i Kabały, wielokrotnie jest napisane, że nie-Żydzi są z natury źli, a Żydzi dobrzy, i dlatego najlepsi spośród nie-Żydów zasługują na śmierć.

Odwrotnie do Biblii i Koranu, które są łatwo dostępne dla wszystkich, wszędzie bardzo trudno jest zdobyć egzemplarz najświętszej żydowskiej księgi, Talmudu.

Być może powodem tego jest to, że w Talmudzie wyraźnie jest napisane, że zakazuje się nauczania nie-Żyda Talmudu. Karę dla osoby która to zrobi ujawnia Sanhedrin 58a – Hagigah, gdzie pisze:

„Taki człowiek zasługuje na śmierć”.

17 sierpnia, w katastrofie lotniczej zamordowany zostaje prezydent Pakistanu, gen. Zia ul-Haq. Ówczesny amerykański ambasador w Indiach, John Dean, informuje swoich zwierzchników, że miał dowody na to, że za tym mordem stał izraelski wywiad Mossad, by powstrzymać Pakistan przed konstrukcją bomby atomowej. Za ten kłopot Dean zostaje oskarżony o zachwianie psychiczne i zwolniony z obowiązków w Departamencie Stanu. Ale odmawia wyrzeczenia się swojej opinii i ujawnia ją publicznie w 2005, kiedy ma już 80 lat.

Umiera Philippe de Rotszyld. 1989

Liczne kraje satelickie we wschodniej Europie, pod wpływem glasnosti stają się wyraźniejsze w żądaniach wyzwolenia się spod komunistycznych rządów w swoich republikach.

W tym roku mają miejsce liczne rewolucje, większość z nich obala swoje komunistyczne rządy i zastępuje je republikańskimi. W rezultacie komunistyczny uchwyt Europy wschodniej (żelazna kurtyna) zostaje bardzo osłabiony. W końcu w wyniku perestrojki i glasnosti upada komunizm, nie tylko w Związku Sowieckim, ale także we wschodniej Europie.

W Rosji Borys Jelcyn (którego żona jest córką Józefa Stalina z małżeństwa z Rosą Kaganowicz) i jego republikański rząd czynią kroki by zakończyć władzę partii komunistycznej poprzez zawieszenie i zakaz partii i przejęcie jej majątku. To symbolizuje upadek komunizmu w Rosji, i skutkuje masowym exodusem 700.000 Żydów z byłego Związku Sowieckiego do Izraela.

Izraelskie czasopismo Hotam (24.11.1989) publikuje przemówienie ówczesnego izraelskiego ministra spraw zagranicznych, aszkenazyjskiego Żyda Benjamina Netanyahu, wygłoszone na Uniwersytecie Bar Ilan, w którym oświadcza:

„Izrael powinien wykorzystać represje demonstrantów w Chinach, kiedy świat skupiał się na tym kraju, by przeprowadzić masowe wypędzenie Arabów z zajmowanych przez nich terenów”.

20 grudnia Ameryka dokonuje inwazji na Panamę, bo podejrzewa, iż jej de facto lider, gen. Manuel Noriega, zajmuje się handlem narkotykami. Wcześniejsze raporty mówią, że „Mike Harrari” został schwytany w Panamie, człowiek opisany w depeszy jako „były oficer izraelskiego Mossadu, który został jednym z najbardziej wpływowych doradców Noriegi”.

Funkcjonariusz z nowo zainstalowanej administracji amerykańskiej w Panamie uważa, że poza, oczywiście, Noriegą, Harrari był „najważniejszym człowiekiem w Panamie”.

Ale mimo że Noriega zostanie poddany ekstradycji do Ameryki i osadzony w więzieniu, to Harrari nie zostaje wydany Ameryce, i w końcu znika w tajemniczych okolicznościach by pokazać się w Izraelu. Harrari nie podlega ekstradycji do Ameryki by zmierzyć się z zarzutami, a nawet nie wydaje się by Ameryka jej zażądała.

W byłym obozie koncentracyjnym w Auschwitz, tablica mówiąca o 4.000.000 zamordowanych ludzi, głównie Żydów, zostaje zastąpiona nową, informującą o tym, że tam zginęło 1.500.000 osób. Dziwne, liczba 6.000.000 Żydów którzy zginęli w holokauście nie zostaje zmieniona, żeby wykazać redukcję 2.500.000 zgonów w Auschwitz. Ponadto, nie przedstawia się powodów tej redukcji liczby zgonów w Auschwitz, ani tego, że liczba

6.000.000 nie została zmniejszona by pokazać tę redukcję.

Rotszyldowie w Paryżu i Londynie ogłaszają powstanie nowej spółki zależnej Rothschild GmbH we Frankfurcie, Niemcy.

1990

W wydanej w tym roku książce „Poprzez oszustwo” [By Way Of Deception], były agent Mossadu Victor Ostrovsky, ujawnia co następuje:

1. Mossad werbuje arabskich agentów w celu przeprowadzania misji
2. Izraelscy agenci są szkoleni w udawaniu Arabów
3. Mossad ma misterny plan szkalowania Iraku i zaangażowania w wojnie z nim

W szokujący sposób ujawnia chęć żydowskiej wspólnoty na świecie udzielania pomocy Mossadowi, poprzez „sayanim” (słowo to pochodzi od hebrajskiego ‚lesayeah’ = ‚pomagać’) ponad wszelką lojalność wobec kraju, którego są obywatelami lub mieszkańcami. Na s. 86 Ostrovsky stwierdza:

„. . . sayanim, unikalna i istotna część działalności Mossadu. Sayanim – pomocnicy – muszą w 100% być Żydami. Mieszkają zagranicą, i choć nie są obywatelami Izraela, wielu jest kontaktowanych poprzez mieszkających w Izraelu krewnych. Izraelczyk mający krewnego w Anglii, na przykład, może zostać poproszony o napisanie do niego listu mówiącego, że człowiek w posiadaniu tego listu reprezentuje organizację, której celem jest niesienie pomocy by ratować naród żydowski w diasporze. Czy brytyjski krewny może w jakiś sposób pomóc?

Na całym świecie są tysiące sayanim. W samym Londynie jest ich czynnych około 2.000, i kolejnych 5.000 na liście (w książce z 1984 „Druga strona oszustwa” – The Other Side Of Deception), Ostrovsky ujawnia, że Mossad ma ponad 100 bezpiecznych domów tylko w Londynie. Oni realizują wiele różnych zadań.

Na przykład auto-sayan, kierujący agencją wypożyczania samochodów, może pomóc Mossadowi wynająć auto bez wypełniania zwykłych dokumentów. Apartament-sayan znajduje zakwaterowanie bez zwracania uwagi, bank-sayan zdobywa pieniądze jeśli potrzebne są w środku nocy, lekarz-sayan zajmuje się raną pociskową bez informowania o niej policji, itd. Sprawa polega na posiadaniu puli osób dostępnych, gdy potrzeba, które mogą służyć pomocą, i milczeć z lojalności wobec sprawy. . . Jedno trzeba wiedzieć na pewno, że nawet jeśli Żyd wie, że to jest Mossad, może nie wyrazić zgody na pracę dla ciebie – ale cię nie wyda. Masz do dyspozycji całkowicie pozbawiony ryzyka system rekrutacji, który faktycznie daje ci pulę Żydów do wykorzystania zagranicą”.

I na s. 292:

„Wielu młodych przechodzi szkolenia na obozach letnich w Izraelu, a później stają się sayanim, i to na pewno zapewnia silną grupę chętnych pomocników, dobrze wyszkolonych, bez problemów językowych, którzy już wykazali się umiejętnością podejmowania ryzyka”.

To wyjaśnia pragnienie grupy zwanej „Przyrodzone prawo do Izraela” [Birthright Israel], oferty darmowych wakacji w Izraelu dla Żydów mieszkających na całym świecie w wieku 18-26 lat, żeby, zgodnie z ich oficjalną witryną:

„umacniać poczucie solidarności wśród światowego żydostwa”.

Z powodu masowej paniki wśród żydowskich grup w kwestii rzekomych rozbieżności w oficjalnej wersji holokaustu, używają swoich wpływów żeby zagwarantować by Francja wprowadziła „prawo Gayssota”, uznające za przestępstwo negowanie holokaustu. W ślady Francji poszły następujące kraje: Niemcy (które już miały ograniczone prawa negowania holokaustu), Szwajcaria, Austria, Belgia, Rumunia, Republika Czeska, Litwa, Polska i Słowacja.

Celem tego jest ochrona najważniejszej broni Żydów przed tymi którzy krytykowali ich zbrodnicze czyny, rzekomą rzeź 6.000.000 Żydów podczas II wojny światowej, broni której nieustannie używają żeby zarówno wiktymizować siebie [robić z siebie ofiary] i uzasadniać swoje represyjne działania przeciwko innym narodom.

1991

Po inwazji Iraku na Kuwejt 2 sierpnia 1990, 16 stycznia tego roku Stany Zjednoczone i Brytania rozpoczęły kampanię bombardowań wyznaczonych celów w Iraku. 24 lutego rozpoczyna się kampania lądowa trwająca 100 godzin, do 28 lutego, kiedy ma miejsce przerażająca zbrodnia wojenna.

Tą zbrodnią jest rzeź 150.000 irackich żołnierzy przy pomocy bomb paliwowo-powietrznych. Ci Irakijczycy uciekają zatłoczoną autostradą z Kuwejtu do Basry. Prezydent George Herbert Walker Bush rozkazuje amerykańskiemu samolotowi wojskowemu i żołnierzom na ziemi zabijać tych poddających się żołnierzy, a spychacze wrzucają ich do masowych nieoznaczonych grobów na pustyni, niektórzy z nich jeszcze są żywi.

Następnie prezydent Bush nakazuje zaprzestanie działań wojennych. Jakie znaczenie miała ta rzeź i deklaracja wojny prezydenta Busha właśnie tego dnia? Był to dzień w którym w tamtym roku wypadał „Purim”, święty dzień, w którym Żydzi celebrują zwycięstwo nad starożytnym Babilonem, teraz będącym w granicach Iraku, i dzień kiedy Żydów zachęca się do dokonania krwawej zemsty na wrogach, za których Purim uważa zasadniczo wszystkich nie-Żydów.

Spośród około 697.000 amerykańskich żołnierzy i żołnierek ulokowanych w Zatoce Perskiej podczas Operacji Pustynna Burza, około 40.000 kończy śmiercią, a kolejnych 400.000 cierpi na różne dolegliwości związane z tym co stało się znane jako ‚syndrom wojny w Zatoce’.

W konsekwencji wykryto, że wojsko otrzymało 800.000 sztuk odzieży chroniącej przed środkami chemicznymi i biologicznymi z Isratex Company w Rainelle, zachodnia Wirginia, która była wadliwa, miała dziury i rozdarcia, co pozwalało na przeniknięcie takiej ilości materiału biologicznego czy chemicznego, żeby zabić osobę w nią ubraną.

Isratex, która zarobiła $44 mln na kontraktach pod koniec lat 1980 i na początku 1990 na produkcji odzieży ochronnej, zadeklarowała upadłość w 1995. Za dokonanie tego ludobójstwa na amerykańskich żołnierzach, tylko dla finansowego zysku, amerykański system sądowy tak potraktował pryncypałów Isratexu: Abe Brin, były prezes firmy, skazany na 4 miesiące aresztu, 3 lata nadzorowanego zwolnienia, i grzywnę w wysokości $4.000. Jego brat, Yehudah Yoav Brin (był uciekinierem do chwili aresztowania go na lotnisku JFK), otrzymuje 6 lat i 1 dzień więzienia, 2 lata nadzorowanego zwolnienia i grzywnę $40.000. Zvi Rosenthal, były kierownik produkcji, ma odbyć 6 miesięcy aresztu domowego, 3 miesiące wyroku w zawieszeniu i otrzymuje grzywnę $20.000.

Prawdziwy powód tej wojny w Iraku ujawnia Victor Ostrovsky w książce „Druga strona oszustwa”, kiedy na s. 315 pisze:

George Herbert Walker Bush

Gulf War Syndrome

“Czego naprawdę bał się Mossad, to tego, że gigantyczna armia iracka, która przetrwała wojnę Iranu z Irakiem i otrzymywała dostawy z Zachodu i finanse od Arabii Saudyjskiej, wpadnie w ręce lidera, który byłby milszy dla Zachodu i nadal będzie zagrożeniem dla Izraela.

Pierwszy krok podjęto w listopadzie 1988, kiedy Mossad nakazał izraelskiemu MSZ zerwanie wszelkich rozmów pokojowych z Irakijczykami. W tamtym czasie trwały tajne negocjacje między Izraelczykami, Jordańczykami i Irakijczykami pod auspicjami Egipcjan i z błogosławieństwem Francuzów i Amerykanów. Mossad tak to zmanipulował, że Irak wyglądał jakby był jedynym krajem nie chcącym rozmawiać, a tym samym przekonał Amerykanów do tego, że Irak miał inne zamiary.

W styczniu 1989 (izraelska broń psychologiczna) LAP Mossadu zajmował się przedstawianiem Saddama jako tyrana i zagrożenie dla świata. Mossad uruchomił każdego agenta jakiego miał, w każdym możliwym miejscu, od agentów-ochotników w Amnesty International do przekupionych członków amerykańskiego Kongresu. Saddam zabijał własny naród – wołano – więc czego mogą oczekiwać jego wrogowie? Makabryczne zdjęcia martwych kurdyjskich matek trzymających swoje martwe dzieci po ataku gazowym dokonanym przez armię Saddama były prawdziwe, a czyny były przerażające. Ale Kurdowie zostali wplątani w totalną wojnę partyzancką z reżimem w Bagdadzie, i od lat wspierał ich Mossad, który wysyłał broń i doradców do górskich obozów rodziny Barazany. Ten atak Irakijczyków trudno było nazwać atakiem na własny naród. . .

Mediom przekazano poufne informacje i podpowiedzi z wiarygodnych źródeł o tym w jaki sposób oszalały lider Iraku mordował ludzi własnymi rękami i wykorzystywał rakiety do ataku na irańskie miasta. Ale zapomnieli poinformować media o tym, że większość celów dla rakiet wyznaczał Mossad przy pomocy amerykańskich satelitów. Mossad przygotowywał Saddama do upadku, a nie własnego. Oni chcieli by Amerykanie zrealizowali dzieło zniszczenia tej gigantycznej armii na irackiej pustyni, żeby Izrael nie musiał zmierzyć się z nią któregoś dnia na własnej granicy. To samo w sobie było szlachetnym powodem dla Izraelczyków, ale zagrożenie dla świata możliwością wojny globalnej i zgony tysięcy Amerykanów były czystym szaleństwem”.

20 marca, pod presją ruchu rabinicznego Chabad Lubavitch, 102 Kongres USA uchwala Prawo Publiczne 102-14 desygnowania 26 marca 1991 jako „Dzień Edukacji, USA” – edukacji opinii publicznej w kwestii 7 noahidzkich praw z Talmudu, wybranych przez faryzeuszy z odpowiednich fragmentów Tory. Ponadto, są to prawa które mają być przestrzegane tylko przez nie-Żydów.

Cel Prawa Publicznego 102-14 jako „Dzień Edukacji”, to tylko zasłona dymna dla ogłupienia opinii publicznej by uwierzyła, że 7 praw noahidzkich nie uchwalono w tym akcie jako prawo. Żydzi chcą by opinia publiczna uwierzyła, że to prawo publiczne wprowadzało tylko jeden, nie coroczny, dzień 26 marca tego roku dla edukacji ludzi w tej kwestii. Ale szybko staje się widoczne, że sponsorowany przez rząd tylko jeden dzień edukacji nie wymaga uchwalania prawa by zagwarantować jego wprowadzenie! Dlatego te prawa uchwalono 20 marca, żeby amerykańskie sądy były gotowe, kiedy zechcą, do ich stosowania. Prawa te są następujące:

1. Avodah zarah – Nie czcij fałszywych bogów
2. Shefichat damim – Nie zabijaj
3. Gezel – Nie kradnij (albo nie porywaj)
4. Gilui arayot – Nie bądź amoralny seksualnie (zakazane czyny seksualne są tradycyjnie interpretowane i obejmują: kazirodztwo, bestialstwo, męskie akty homoseksualne i cudzołóstwo)
5. Birkat Hashem – Nie mów „niech ci Bóg błogosławi” [bless God], eufemistycznie odnosząc się do bluźnierstwa
6. Nigdy min ha-chai – Nie spożywaj żadnego mięsa wyrwanego z ciała żywego zwierzęcia (dane Noemu i tradycyjnie interpretowane jako zakaz okrucieństwa wobec zwierząt)

7. Dinim – Nie pozwól rządzić anarchii czy opresji. Ustanów system sądów, policji i prawa w celu przestrzegania ostatnich 6

Te prawa stanowią podstawę żydowskiego suprematyzmu, bo zakazują kultu każdego Boga oprócz ich własnego, szatana. To pokazuje prawo 1 – „Nie czcij fałszywych bogów”, które, pochodząc z Talmudu, oznacza każdego Boga nie uznawanego przez Żydów, takiego jak Jezus Chrystus czy prorok Mahomet. Talmud uważa, że kara za nieposłuszeństwo wobec tych praw ma być następująca:

„Dodatkowym elementem większej surowości jest to, że naruszenie jednego z siedmiu praw poddaje noahidę karze śmierci przez dekapitację – Sanhedrin 57A”.

(Zobacz także: NWO talmudyzacja świata innowierców, część I Prawa Noachidzkie/a303)

Dość dziwne jest to, że te prawa, albo wiążący się z nimi „dzień edukacji”, nie zostały skrytykowane przez ACLU (Amerykańska Unia Swobód Obywatelskich), czego można było oczekiwać, bo one nie tylko przedstawiają egzekwowanie edyktów specyficznej religii na wszystkie nie-żydowskie narody, ale naruszają również dawne przekonanie ACLU do rozdziału kościoła od państwa.

Na Konferencji Bilderberg 6-9 czerwca tego roku w Baden-Baden, Niemcy, David Rockefeller (Rotszyld) wygłasza następujące oświadczenie:

„Jesteśmy wdzięczni Washington Post, Time Magazine i innym wspaniałym publikacjom, których dyrektorzy uczestniczyli w naszych spotkaniach i dotrzymywali swoich obietnic o dyskrecji przez prawie 40 lat. Niemożliwe byłoby dla nas opracowanie planu dla świata, gdybyśmy w ciągu tych lat poddani byli światłom rozgłosu.

Ale teraz świat jest bardziej wyrafinowany i przygotowany do marszu w kierunku rządu światowego. Ponadnarodową suwerenność elity intelektualnej i światowych bankierów na pewno preferuje się do samostanowienia narodowego praktykowanego w minionych stuleciach”.

1992

W marcu były prezes zarządu Federalnej Rezerwy, Paul A Volker, zostaje prezesem europejskiej firmy bankowej J Rotszyld, Wolfensohn & Co.

Stephen Bryen, którego w 1978 złapano na przekazywaniu Izraelowi tajnych dokumentów, jest w zarządzie pro-izraelskiego Żydowskiego Instytutu ds. Bezpieczeństwa Narodowego, będąc jednocześnie płatnym konsultantem ds. poświadczania bezpieczeństwa eksportu wrażliwej amerykańskiej technologii.

W “Opcji Samsona” [The Samson Option] Seymour M Hersh pisze:

„Nielegalnie zdobyte informacje wylatywały w tak ogromnych ilościach z LAKAM (tajny zespół izraelskiego wywiadu, hebrajski skrót dla Biura Współpracy Naukowej) do izraelskiego wywiadu, że do znaczków bezpieczeństwa już występujących na dokumentach, dodano specjalnie kodowaną nazwę JUMBO. Były surowe rozkazy, wspominał Ari Ben-Menashe: ‚Wszystko oznaczone JUMBO nie podlegało dyskusjom z waszymi amerykańskimi odpowiednikami’”.

The Wall Street Journal informuje, że izraelscy agenci rzekomo próbowali ukraść wyjątkowo tajny system szpiegowskiej kamery lotniczej [airborne spy-camera]  firmy  Recon  Optical Inc.

W Rosji rozpoczyna się poważny proces prywatyzacji. W rezultacie, dzięki korupcji, ogromne bogactwo Rosji ląduje w rękach tzw. „7 oligarchów”, każdy z nich jest nowym miliarderem, który poparł finansowo i medialnie Borysa Jelcyna. Ci oligarchowie to: Boris Berezovsky, Vladimir Gusinsky, Mikhail Khodorkovsky, Mikhail Friedman, Alexander Smolensky i Pyotr Aven, każdy z nich Żyd, oraz jeden Rosjanin Vladimir Potanin.

Potanin jest wykorzystywany jako publiczny łącznik pozostałych z rządem.

Cała pomoc otrzymywana od Zachodu idzie także prosto do żydowskiej kabały bankowej. Ujawnia to artykuł w Washington Times, w którym czytamy, że prezydent Rosji Borys Jelcyn, który był niezadowolony z tego, że większość przychodzącej pomocy uciekała, stwierdził, że szła

„Prosto do kufrów zachodnich banków na obsługę długów”.

Zadłużone kraje trzeciego świata, które pożyczyły od Banku Światowego, płacą $198 mln więcej bankom centralnym krajów rozwiniętych na ustanowione przez Bank Światowy cele, niż otrzymują od Banku Światowego. To tylko zwiększa ich stały dług w zamian za chwilowe złagodzenie biedy wywołanej przez spłaty wcześniejszych pożyczek, spłaty które już przekraczają kwotę nowych pożyczek.

Paul A. Volker

Boris Jelcyn

W tym roku zadłużenie Afryki osiągnęło poziom $290 mld, 2,5 razy więcej niż w roku 1980, i to poskutkowało deterioracją szkół, deterioracją mieszkalnictwa, ogromnym wzrostem współczynnika umieralności niemowląt, drastycznym spadkiem stanu zdrowia narodów, oraz masowym bezrobociem.

16 września upada funt brytyjski, kiedy spekulanci walutowi pod kierownictwem agenta Rotszylda, aszkenazyjskiego Żyda George’a Sorosa, pożyczają funty i sprzedają je za marki niemieckie, oczekując, że będą w stanie spłacić pożyczki w zdewaluowanej walucie, a różnicę schowają do kieszeni.

W rezultacie brytyjski kanclerz skarbu, Norman Lamont, ogłaszając wzrost stopy procentowej o 5% w ciągu jednego dnia, wpycha Brytanię w recesję, która trwa wiele lat, kiedy ogromna liczba biznesów bankrutuje i załamuje się rynek mieszkaniowy.

To jest bardzo dobre dla Rotszyldów, bo kiedy już sprywatyzowali należące do rządu brytyjskiego aktywa w latach 1980, i doprowadzili do zwiększenia się ich udziałów, teraz skorzystali na załamaniu rynku, by za grosze móc je wykupić, dokładnie tak samo jak to zrobił brytyjskiej gospodarce Nathan Mayer Rotszyld 180 lat wcześniej, w 1812.

Trudno przecenić to, że ówczesny kancelerz skarbu, Norman Lamont, zanim został członkiem parlamentu, był bankierem handlowym w N M Rothschild & Sons, i pracował tam od ukończenia ekonomii w Cambridge.

1993

Norman Lamont odchodzi z brytyjskiego rządu i wraca do N M Rothschild & Sons jako dyrektor, po spełnieniu korzystnej dla Rotszyldów misji, doprowadzenia do kryzysu brytyjskiej gospodarki. Kiedy w 1997 do władzy dochodzi Labour Partia i Tony Blair, Norman Lamont otrzymuje kolejne uznanie za wspaniałą pracę w doprowadzeniu do krachu brytyjskiej ekonomii, kiedy staje się Lordem Lamontem z Lerwick.

Były kongresman, Paul Findley, publikuje przełomową książkę „Celowe oszustwa: prawda o relacjach amerykańsko-izraelskich” [Deliberate Deceptions: Facing the Facts About the U. S. Israeli Relationship]. W niej wymienia 65 rezolucji członków ONZ przeciwko Izraelowi w latach 1955-1992, oraz 30 przypadków amerykańskiego veta w imieniu Izraela, bez których uchwalono by 95 rezolucji przeciwko niemu.

Niezależnie od tego, nawet z marionetką Izraela, Stanami Zjednoczonymi, pomagającymi im terroryzować innych, podjęto 65 rezolucji przeciwko Izraelowi, więcej niż wszystkich innych podjętych wobec wszystkich innych krajów razem wziętych.

Nie że Izraela zbytnio obchodziły opinie ONZ jeśli weźmie się pod uwagę to, że niecałe 2 tygodnie po ataku Izraela na USS Liberty (zaprojektowanym w celu zatopienia Liberty i zrzucenia winy na Egipt i zmuszenia Ameryki do wojny z Egiptem w imieniu izraelskich kłamstw, pamiętajmy motto Mossadu: „Poprzez oszustwa będziesz wywoływał wojny”), izraelski minister spraw zagranicznych, Aba Eban stwierdził w ONZ, o czym poinformował New York Times 19 czerwca 1967:

„Gdyby Zgromadzenie Ogólne zagłosowało 121 głosami do 1 za powrotem Izraela do granic przed 1967, Izrael odmówiłby wykonania tej decyzji”.

ADL zostaje złapana na prowadzeniu ogromnej operacji szpiegowania krytyków Izraela, amerykańskich Arabów, Francisco Labor Council, International Longshore and Warehouse Union (ILWU) Local 10, Oakland Educational Association, National Association for the Advancement of Coloured People (NAACP), Irish Northern Aid, International Indian Treaty Council, Asian Law Caucus i Policję w San Francisco. Zebrane dane (obejmujące ponad

10.000 nazwisk i tajnych informacji o prawicowych chrześcijanach, konserwatywnych i muzułmanach) zostaję przesłane do Izraela, a w niektórych przypadkach do Południowej

Afryki. Presja ze strony organizacji żydowskich zmusza miasto do zaniechania sprawy karnej, a ADL zawiera ugodę na nieokreśloną kwotę w sprawie cywilnej.

25 lipca siły izraelskie rozpoczynają „operację rozliczenia” przeciwko południowemu Libanowi w reakcji na atak sił Hezbollah, kiedy zginęło 7 izraelskich żołnierzy w północnym Izraelu. Przybiera ona formę trwających tydzień serii ataków lotniczych, w których ginie 130 libańskich cywilów, a 300.000 zostaje zmuszonych do opuszczenia domów.

Żydowski reżyser Steven Spielberg pokazuje swoją żydowską propagandę, “tour de force”, “Listę Szyndlera” [Schindler’s List], który otrzyma hojne pochwały ze strony kontrolowanych przez Żydów mediów, i dostanie Oscara jako najlepszy reżyser od kontrolowanego przez Żydów Hollywood.

Warto tu zauważyć bardzo ciekawe zdanie, które w filmie niepoprawnie zacytowano. Jest to w momencie, który pokazuje Szyndlera lamentującego, że niewielu Żydów mógł uratować z nazistowskich obozów pracy, kiedy stary drobny Żyd mówi do niego: „W naszej świętej księdze, Talmudzie, jest napisane, że jeśli uratujesz tylko jedno życie, to tak jakbyś uratował cały świat”.

Błąd! Bo faktycznie Talmud mówi dokładnie, że jeśli ratujesz jedno „żydowskie” życie, to jakbyś uratował cały świat. Nie wolno zapominać, że zgodnie z Talmudem, życie nie-Żydów nie ma absolutnie żadnej wartości.

 

1994

Steven Spielberg

W Izraelu, 25 lutego, w dzień Purim, dr Baruch Kappel Goldstein, lekarz w służbie IDF, bezpośredni potomek rabina Shneura Zalmana z Liadi, założyciela ruchu Chabad Lubavitch, wchodzi do Groty Patriarchów w meczecie i zabija 29 muzułmanów i rani 125. Strzela do nich z karabinu automatycznego.

W końcu zostaje schwytany i pobity na śmierć.

Podczas śledztwa dwaj izraelscy strażnicy zeznają, że Goldstein nie działał sam, a nawet znaleziony przy nim karabin nie był tym, z którym wszedł do meczetu. Niemniej jednak śledztwo orzeka, że Goldstein działał sam. Niemal natychmiast grób Goldsteina dla wielu Żydów staje się miejscem pielgrzymek.

I faktycznie, lokalna Rada Religijna w Kiryat Arba deklaruje, że jego grób jest pomnikiem i dobrze ulokowanym cmentarzem. Zwolennicy organizują chodniki, reflektory, światła uliczne, szafę z modlitewnikami i piedestały ze świecami. Na grobie widnieje napis:

„Tu leży święty, dr Baruch Kappel Goldstein, niech będzie błogosławiona pamięć o sprawiedliwym i świętym człowieku, niech Pan pomści krew tego, który poświęcił duszę Żydom, żydowskiej religii i żydowskiej ziemi. Jego ręce są niewinne, a jego serce czyste. Został zabity jako męczennik Boga 14 Adar, w Purim, w roku 5754″.

Już dwa dni po dokonanej przez Goldsteina rzezi, rabin Yaacov Perrin oświadcza:

„Milion Arabów nie jest wart żydowskiego paznokcia”.

Inny żydowski lider duchowy rabin Yitzhak Ginsburg, szef szkoły talmudycznej Kever Yossev Yeshiva w Nablusie, również wyśpiewuje pochwały rzezi Goldsteina, którą nazywa

„spełnieniem licznych nakazów żydowskiego prawa religijnego. . . Wsród dobrych uczynków Goldsteina, wymienia się. . . dokonanie zemsty na nie-Żydach, eksterminację nie-Żydów którzy pochodzą z rodu Amaleka. . . i uświęcenie Świętego Imienia”.

Polska żąda ekstradycji Żyda, Solomona Morela z Izraela, za „zbrodnie przeciwko ludzkości”. Morel był komendantem obozu koncentracyjnego w Świętochłowicach, Polska, po II wojnie światowej. W tym obozie koncentracyjnym byli polscy mężczyźni, kobiety i dzieci niemieckiego pochodzenia, i w końcu żydowskie władze komunistyczne przejęli ich domy.

Wśród stawianych Morelowi zarzutów są:

1. Mordował niemowlęta uderzając ich głowami o kamienne ściany
2. Stołkami i kijami tłukł na śmierć więźniów
3. Torturował więźniów. Jego ulubioną metodą było wpychanie przedmiotów w odbyt więźniów
4. Kobiety i dzieci zmuszał do paradowania nago w temperaturze poniżej 0.

5. Zmuszał więźniów do jedzenia ludzkich odchodów
6. Zagładzał więźniów na śmierć.

Baruch Kappel Goldstein

Po postawieniu tych oskarżeń, izraelski rząd pomaga Morelowi uciec do Tel Awiwu, i odrzuca zarzuty jako „antysemicki spisek”. Polski prokurator zajmujący się ściganiem Solomona Morela, Ewa Kok, tak mówi o władzach izraelskich:

„Izraelczycy są wyjątkowo skuteczni w ściganiu osób które oskarżają o takie zbrodnie, i muszą zaakceptować to, że inne narody chcą robić to samo”.

Ale Izrael odmawia ekstradycji Morela, nie że mógłby to zrobić, bo Izrael nie dokonuje ekstradycji swoich obywateli. Faktycznie Izrael nie może tego robić, bo całą podstawą tego rasistowskiego państwa jest to, że Żydzi są ponad wszystkimi narodami, i dlatego nie zawiera i nie może zawierać umów z żadnym z nie-żydowskich krajów. W rezultacie wielu żydowskich kryminalistów uciekło do swojego raju w Izraelu na przestrzeni lat, żeby uniknąć oskarżenia ich o wszelkie przestępstwa jakich dokonywali na całym świecie.

Wracając do sprawy Solomona Morela, jako komendanta obozu koncentracyjnego, John Stack w książce „Oko za oko” [An Eye For An Eye] ciekawie mówi o żydowskim liderze Rosji, Stalinie:

„Stalin umyślnie wybierał Żydów na komendantów obozów, bo wiedział, że nie okażą litości wobec więźniów”.

Były agent Mossadu, Victor Ostrovsky, wydaje kolejną książkę zatytułowaną „Druga strona oszustwa” [The Other Side Of Deception], w której na s. 241 ujawnia co następuje:

„Pamiętam że zapytałem go‚ Co robi Mossad udzielając pomocy humanitarnej Murzynom w Soweto?’ Nie było w tym żadnej logiki, żadnej korzyści politycznej w krótkim czasie (w ten sposób działał Mossad), czy jakiejś zauważalnej korzyści finansowej. ‚Pamiętasz Nes Siyyona?’ Po tym pytaniu przeszły mnie ciarki po plecach. Kiwnąłem głową.

‚To jest bardzo podobne. Sprawdzamy dwie nowe choroby zakaźne i nowe leki, których nie możemy przetestować w Izraelu, dla kilku izraelskich producentów leków. To powie im czy są na dobrej drodze, oszczędzi im miliony na badaniach’.

‚Co myślisz o tym wszystkim?’ – musiałem zapytać.

‘Myślenie o tym to nie moje zajęcie’.”

46664 to numer więzienny Nelsona Mandeli kiedy więziono go przez 18 lat na Robbin Island, Cape Town.

Harry Frederick

Albie Sachs

Harry Frederick Oppenheimer

Nelson Mandela, który spędził w więzieniu 26 lat za m.in. 193 zarzuty akcji terrorystycznych z lat 1961-1963, i na procesie w 1964 oświadczył „Nie zaprzeczam, że planowałem sabotaż”, zostaje wybrany na prezydenta Południowej Afryki przy fanfarach medialnych pochlebstw na całym świecie, kiedy należące do Żydów media chwalą historyczną datę wybrania Murzyna na rządcę Południowej Afryki.

Ale nie mówią tego iż Mandela, który przypadkowo przed uwięzieniem napisał broszurę „Jak być dobrym komunistą” [How To Be A Good Communist], został tam ulokowany żeby zagwarantować, że nie będzie żadnych przeszkód w rządzeniu Południową Afryką przez rodzinę Rotszyld Oppenheimer, a w szczególności w ich interesach – kopalni złota i diamentów.

Faktycznie obecna głowa rodziny Oppenheimer, Harry Oppenheimer, jest w posiadaniu 95% kopalni diamentów na świecie. Czy nie jest zaskakujące to, że żydowskie media nie informują swoich czytelników dlaczego, skoro Murzyni w Południowej Afryce dostają Afrykę dla Afrykańczyków, a wszystkie kopalnie złota i diamentów, czyli bogactwa Południowej Afryki, są nadal kontrolowane przez Żydów.

Komunizm został oczywiście wymyślony dla Rotszyldów przez Mosesa Mordechaja Levy, bardziej znanego pod krypto-żydowskim nazwiskiem Karol Marks, i oczywiście nie jest żadnym zaskoczeniem to, że Afrykańskim Kongresem Narodowym (ANC) w Południowej Afryce kierowali dwaj komunistyczni Żydzi, Albie Sachs i Yossel Mashel Slovo (Joe Slovo).

A kiedy ANC Nelsona Mandeli przejął Południową Afrykę, Slovo został mianowany na Ministra Mieszkalnictwa.

Komunizm jest wymyślony po to, by bogactwo skupić w rękach kilku Żydów na szczycie (plus, w tym przypadku dziwnego Murzyna), podczas gdy populacja kraju który sobie uzurpowali nadal żyje w nędzy. Dlatego nie powinno dziwić to, że nic z bogactwa mineralnego kontrolowanego przez słupy Rotszylda, rodzinę Oppenheimerów, nie wróciło do czarnego narodu, a zamiast tego, Południowa Afryka, zamiast cieszyć się wolnością, przeżywa dramatyczny spadek standardu życia dla czarnej populacji, i szybko spada do statusu najbardziej opanowanego przez przemoc i przestępczość kraju.

Infekcje AIDS szybują do co najmniej 25% murzyńskiej populacji, a następca Mandeli, Thabo Mbeki, syn jednego z więzionych z Mandelą terrorystów, Govan Mbeki, kiedy zastępuje Mandelę jako prezydent, stwierdza, że to nędza, a nie HIV jest powodem AIDS.

To wywołuje dezorientację wśród populacji, która w czasach tzw. wolności była świadkiem szybujących w górę przemocy i przestępczości, i z rozpaczy kiedy zdają sobie sprawę z tego, że rząd im nie pomoże, zwracają się ku szamanom, którzy radzą im, że seks z dziewicą wyleczy ich z AIDS. To w kraju w którym, jak mówią dane statystyczne, gwałt ma miejsce co 26 sekund, teraz widzi zwiększającą się liczbę przypadków seksu z niemowlętami w wieku poniżej 6 miesięcy.

Yossel Mashel Slovo

Thabo Mbeki

Govan Mbeki

Co ciekawe, żydowski Talmud legitymizuje seks z dziewczynkami w wieku poniżej 3 lat i uzasadnia to w Mishnah z Kethuboth 11a, bo ponoć, zgodnie z naukami żydowskich rabinów, jest to jak włożenie palca w oko dziewczynki, i jak łzy zbierają się w jej oczach wielokrotnie, tak powraca dziewictwo dziewczynki.

 

1995

Victor Ostrovsky

Yosef „Tommy” Lapid

21 października były agent Mossadu, Victor Ostrovsky, który opublikował dwie książki demaskujące działalność Mossadu, pojawia się w kanadyjskiej TV w programie

śniadaniowym Canada AM, z izraelskim dziennikarzem Yosefem Lapidem, byłym szefem izraelskiej TV, przez satelitarne łącze. Lapid już nawoływał by Mossad odszukał Ostrovsky’ego w Kanadzie i go zabił za napisanie demaskujących książek. Ale tym razem Lapid oświadcza na żywo, że Mossad nie może zabić Ostrovsky’ego w Kanadzie bez wywołania incydentu dyplomatycznego:

„Mam nadzieję, że znajdzie się porządny Żyd w Kanadzie, który wykona tę robotę za nas”.

Ostrovsky decyduje się na oskarżenie Lapida w kanadyjskim sądzie za podżeganie do zamordowania go, a także program Canada AM, za emisję tej wypowiedzi. Ale Ostrovsky nie może znaleźć prawnika w Kanadzie, który zająłby się tą sprawą. Wtedy wydawca książki Harper Collins (należący do Żyda Ruperta Murdocha) wycofuje ostatnią część zaliczki w wysokości $46.000, za reklamę. Ostrovsky informuje wydawcę, że tego nie było w ich umowie, na co dostaje odpowiedź: „Pozwij nas do sądu!”

Trwa dalej zbiorowe żydowskie nękanie. Córka Ostrovsky’ego, producent TV, nie dostaje wcześniej oferowanej jej pracy w Vancouver TV, kiedy jej szef w Toronto dowiaduje się o jej pokrewieństwie z Ostrovskym. Kanadyjski wydawca wycofuje się z publikacji nowej książki, i jakiś czas później jego dom zostaje całkowicie spalony w wyniku piromańskiego ataku.

Były naukowiec w dziedzinie energii atomowej, dr Kitty Little twierdzi, że Rotszyld teraz kontroluje 80% światowych dostaw uranu, co daje mu monopol w energii nuklearnej.

Rupert Murdoch

Służby Śledcze Obrony [DIS] puszczają w obieg memo ostrzegające amerykańskich kontaktorów wojskowych, że „Izrael w agresywny sposób zbiera (amerykańską) technologię wojskową i przemysłową”.
Raport stwierdza, że Izrael gromadzi informacje wykorzystując „ukierunkowanie etniczne, sytuację finansową oraz poznanie i wykorzystywanie indywidualnych słabości” amerykańskich obywateli.

CDN

Tłum. Ola Gordon

Pierwotne źródło: http://www.conspirazzi.com/e-books/hitchcock-synagogue-satan.pdf

Opublikowano za: https://wolna-polska.pl/wiadomosci/synagoga-szatana-tajna-historia-zydowskiej-dominacji-swiata-cz-iii-2014-06