Fragment słynnej książki pt: „Synagoga Szatana: tajna historia żydowskiej dominacji świata” przetłumaczony przez Olę Gordon. Zachęcamy do zanurzenia się w historii podboju ludzkości przez Synagogę Szatana i prosimy wyczekiwać aż całość pracy zostanie przez Olę przetłumaczona. A gdy już tak się stanie, to poinformujemy o tym Państwa. Nie można bowiem szlifować swej wiedzy na temat NWO i pominąć poniższe dzieło. Mamy szczerą nadzieję, że poniższa praca trafi do wszystkich poszukiwaczy Prawdy, Czytelników i Czytelniczek Wolnej Polski.

Są miliony ludzi na świecie którzy uważają, że za kulisami istnieje niewidzialny rząd który kontroluje wydarzenia światowe.

Niestety, wielu ludzi którzy badali i publikowali prace o tym fenomenie doszli tylko tak daleko, że zidentyfikowali mgliste organizacje takie jak grupa Bilderberg i Rada Stosunków Międzynarodowych (CFR).

Teraz, nareszcie, mamy książkę która identyfikuje zakulisowy rząd światowy i opisuje w porządku chronologicznym to co robił i dlaczego.

Książka mówi o prawdziwym spisku na naszej planecie, spisku przepowiedzianym biblijnie, który rozpoczął się przewrotem w światowym systemie bankowym, i jego celem jest zakończenie niszczenia nowoczesnej cywilizacji.

Dedykowana milionom mężczyzn, kobiet i dzieci, którzy na przestrzeni wieków cierpieli na życzenie tej „synagogi szatana”.

Nie jesteście zapomniani.

„Rzekł do nich Jezus: „Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to i Mnie byście miłowali. Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem od siebie, lecz On Mnie posłał. Dlaczego nie rozumiecie mowy mojej? Bo nie możecie słuchać mojej nauki. Wy macie diabła za ojca i chcecie spełniać pożądania waszego ojca. Od początku był on zabójcą i w prawdzie nie wytrwał, bo prawdy w nim nie ma. Kiedy mówi kłamstwo, od siebie mówi, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa. A ponieważ Ja mówię prawdę, dlatego Mi nie wierzycie. Kto z was udowodni Mi grzech? Jeżeli prawdę mówię, dlaczego Mi nie wierzycie? Kto jest z Boga, słów Bożych słucha. Wy dlatego nie słuchacie, że z Boga nie jesteście”. Odpowiedzieli Mu Żydzi. . .” (Jan 8:42-48)

Zajmując się kryminalną historią syjonistyczną w latach 740-2006, ta książka szybko pokaże starą krwawą historię międzynarodowej siatki przestępczej.

740

W 740 AD na obszarze zamkniętym między Morzami Czarnym i Kaspijskim, znanym pod nazwą Chazaria, obszarze który obecnie zajmuje Gruzja, ale sięga również do Rosji, Polski, Litwy, Węgier i Rumunii, rodzi się nowa rasa. Nowoczesna żydowska rasa, która, nota bene, nie jest żydowska.

Jak to może być, zapytasz? Cóż, w tamtych czasach lud chazarski czuł się zagrożony, bo z jednej strony miał muzułmanów, z drugiej chrześcijan, i dlatego stale obawiał się ataków z każdej z tych stron. Co więcej, chazarski lud nie miał żadnej wiary, i praktykował kult pogański, i był łatwym łupem dla ludów które chciały go nawrócić na ustanowioną wiarę.

Król Chazarii, Bulan, postanowił, że by chronić się przed atakami, trzeba przyjąć jedno z tych wierzeń, ale które? Jeśli przejdą na wiarę muzułmańską, zaryzykują ataki ze strony chrześcijan, a jeśli przejdą na chrześcijaństwo, zaryzykują ataki ze strony muzułmanów.

Miał pomysł. Była inna rasa o której wiedział, że potrafiła radzić sobie zarówno z muzułmanami, jak i chrześcijanami, głównie w dziedzinie handlu. Rasa która w taki sam sposób radziła sobie z Chazarami. Tą rasą byli Żydzi. Król Bulan postanowił, że jeśli nakaże swojemu ludowi przejść na judaizm, zadowoli zarówno muzułmanów jak i chrześcijan, bo oni już handlowali z Żydami, więc tak zrobił.

Król Bulan miał rację. Dożyje czasów kiedy jego kraj nie będzie podbijany, jego lud z entuzjazmem przejdzie na judaizm i przyjmie zasady najświętszej żydowskiej księgi, Talmudu. Ale jest wiele rzeczy których król nie dożył i nie zobaczył.

Nie dożył by zobaczyć swoją azjatycką rasę konwertytów na judaizm, pewnego dnia reprezentującą 90% wszystkich Żydów na świecie, i nazywającą się aszkenazyjskimi Żydami, kiedy faktycznie nie byli Żydami, a tylko azjatycką rasą ludzi, którzy przeszli na żydowską religię, choć nadal posługiwali się chazarskim językiem jidysz, całkowicie innym od hebrajskiego.

Nie dożył by zobaczyć swój lud zwracający się do potomków człowieka dużo potężniejszego niż on sam, który urodzi się w Niemczech ponad 1.000 lat później, człowieka o nazwisku Bauer, który rozpocznie dynastię Rotszyldów.

Nie dożył by zobaczyć tę dynastię uzurpującą sobie bogactwa świata poprzez oszustwo i intrygi, które będą finansować dzięki ogromnym fortunom nagromadzonym z uzurpowania sobie bogactwa świata zdobywając kontrolę nad światową podażą pieniądza.

Nie dożył by zobaczyć jak jego lud żąda dla siebie ojczyzny w Palestynie jako ich prawo urodzenia, i zagwarantować by każdy jej premier od samego powstania w 1948 był aszkenazyjskim Żydem, mimo że prawdziwa ojczyzna aszkenazyjskich Żydów, Chazaria, jego królestwo, jest odległe o około 1.200 km.

I nie dożył by zobaczyć jak jego lud spełnia biblijne proroctwo jako „synagoga szatana”.

1649

Oliver Cromwell zdobywa poparcie brytyjskiego parlamentu dla egzekucji króla Karola I z powodu oskarżenia go o zdradę.

Następnie Cromwell zezwala Żydom na powrót do Anglii, ale nie anuluje Edyktu Wypędzenia wydanego przez króla Edwarda I w 1290, który na zawsze wypędził wszystkich Żydów z Anglii, i wydał przepis, że każdy kto pozostał po 1 listopada 1290 miał zostać poddany egzekucji. Faktycznie Anglia nie jest pierwszym krajem który wypędził Żydów. Poniżej częściowa lista wszystkich terenów z których wygnano Żydów, niekiedy więcej niż jeden raz, na przestrzeni ostatniego 1.000 lat.

Mainz	1012	Litwa	1495
Francja	1182	Portugalia	1496
Górna Bawaria	1276	Neapol	1496
Anglia	1290	Nawarra	1498
Francja	1306	Norymberga	1498
Francja	1322	Brandenburgia	1510
Saksonia	1349	Prusy	1510
Węgry	1360	Genua	1515
Belgia	1370	Neapol	1533
Słowacja	1380	Italia	1540
Francja	1394	Neapol	1541
Austria	1420	Praga	1541
Lyons	1420	Genua	1550
Kolonia	1424	Bawaria	1551
Mainz	1438	Praga	1557
Augsburg	1438	Państwa Papieskie	1569
Górna Bawaria	1442	Węgry	1582

Holandia	1444	Hamburg	1649
Brandenburgia	1446	Wiedeń	1669
Mainz	1462	Słowacja	1744
Mainz	1483	Morawy	1744
Warszawa	1483	Czechy / Bohemia	1744
Hiszpania	1492	Moskwa	1891
Italy 1492

 Oliver Cromwell

Król Karol I i król Edward I

W książce „Historia i przyczyny antysemityzmu” [L’antisémitisme son histoire et ses causes] opublikowanej w 1894, znany żydowski autor, Bernard Lazare, stwierdził co następuje na temat tych wypędzeń Żydów:

„Gdyby tę wrogość, a nawet awersję, okazywano jedynie wobec Żydów w jednym czasie i w jednym kraju, byłoby łatwo zdefiniować ograniczone powody tej złości, ale ta rasa, wręcz przeciwnie, była przedmiotem nienawiści dla wszystkich narodów pośród których się osiedlała. A zatem, skoro wrogowie Żydów należeli do najróżniejszych ras, skoro mieszkali w krajach bardzo od siebie odległych, skoro byli rządzeni bardzo różnymi prawami, zarządzani przez przeciwne zasady, skoro nie mieli ani takich samych zasad moralnych ani zwyczajów, skoro ożywiało ich inne usposobienie, które nie pozwalało im oceniać niczego w taki sam sposób, to dlatego należy stwierdzić, że ogólny powód antysemityzmu zawsze leżał w samym Izraelu, a nie w tych którzy walczyli z Izraelem”.

Prof. Jesse H Holmes wyraził podobne poglądy w “The American Hebrew”:

„To wcale może nie być przypadek, że antagonizm skierowany przeciwko Żydom występuje niemal wszędzie na świecie gdzie żyją Żydzi i nie-Żydzi. A skoro Żydzi są wspólnym elementem tej sytuacji, wydaje się prawdopodobne, na pierwszy rzut oka, że powód tego jest w nich, a nie w bardzo różniących się od siebie grupach odczuwających ten antagonizm”.

1688

1. N. Field w książce „Te wszystkie rzeczy” [All These Things] wydanej w 1931, wyjaśnia sytuację w Anglii w tym roku, powstałą w wyniku decyzji Cromwella by ignorować prawo zakazujące Żydom wjazdu do Anglii, i pozwolić im na powrót wbrew wydanemu tylko 33 lata wcześniej prawu, w następujący sposób:

„Po 33 latach od pozwolenia Cromwella na powrót Żydów do Brytanii, z Amsterdamu przybył holenderski książę otoczony całym rojem Żydów z tego żydowskiego centrum finansowego. Po wypędzeniu z królestwa swojego królewskiego teścia, łaskawie zgodził się wstąpić na tron Brytanii. Bardzo naturalnym skutkiem tego wydarzenia była inauguracja Długu Narodowego przez ustanowienie 6 lat później Banku Anglii w celu udzielania pożyczek Koronie. Brytania zapłaciła za drogę którą szła, aż do przybycia Żydów”.

1694

Powstaje oszukańczo nazwany „Bank Anglii”. Ma oszukańczą nazwę, bo sprawia wrażenie, że jest pod kontrolą angielskiego rządu, kiedy faktycznie jest prywatną instytucją założoną przez Żydów. W książce „Rozpad pieniądza” [The Breakdown of Money] wydanej w 1934, ustanowienie Banku Anglii Christopher Hollis tłumaczy w następujący sposób:

„W 1694 rząd Williama III (który przybył z Holandii z Żydami) był w poważnych tarapatach finansowych. Firma bogatych ludzi pod kierownictwem pewnego Williama Petersona zaproponowała Williamowi pożyczkę w wysokości £1,200,000 na 8%, pod warunkiem, że

‚gubernator i firma Bank of England’, jak się nazywali, otrzyma prawo emisji banknotów do pełnej wartości jej kapitału. To oznacza, że Bank będzie miał prawo zgromadzenia złota i srebra  do  wartości  £1.200.000  i  zamienić  je  na  £2.400.000  (czyli  podwoić),  pożyczając

£1.200.000 w złocie i srebrze rządowi, a banknoty w pozostałej kwocie £1.200.000 do wykorzystania przez nich samych.

Paterson miał rację w tym, że ten przywilej dany Bankowi był przywilejem robienia pieniędzy.   .   .   W   praktyce   nie   trzymali   rezerwy   w   gotówce   w   kwocie   prawie

£200.000-£300.000.  W  1696  (czyli  w  ciągu  2  lat)  na  rynku  już  są  banknoty  w kwocie

£1.750.000 przeciwko rezerwie gotówkowej £36.000. To z zabezpieczeniem tylko około 2% tego co emitowali i od czego liczyli odsetki”.

Nazwisk żydowskich kontrolerów Banku Anglii nigdy nie ujawniono, ale wiadomo, że już w tym roku, dzięki kontroli Banku Anglii, Żydzi mieli pod kontrolą brytyjską rodzinę królewską. Ale mimo że ich tożsamość jest chroniona, to mogli sobie życzyć iż wybiorą bardziej dyskretnego człowieka na frontmana, kiedy William Peterson oświadczył:

„Bank robił zyski na wszystkich pieniądzach które tworzył z niczego”.

To że Peterson zdecydował ujawnić w ten sposób tajemnicę, może tłumaczyć dlaczego zmarł jako biedny człowiek, opuszczony przez kolegów, a może ten “shabbez goy” (nie-Żyd który potajemnie reprezentuje żydowskie interesy) tylko przeżył swoją przydatność dla Żydów za kulisami.

1698

Po 4 latach Banku Anglii, żydowska kontrola brytyjskiej podaży pieniądza zwiększała się błyskawicznie. Zalali kraj tak wielką ilością pieniędzy, że dług rządowy wobec banku z początkowej kwoty £1.250.000 wzrósł do £16.000.000 tylko w ciągu 4 lat, wzrost o 1.280%.

Dlaczego to robili? Proste, jeśli w kraju podaż pieniądza wynosi £5.000.000, a powstaje bank centralny i drukuje kolejnych £15.000.000, pierwszy etap planu, i dostarcza je do gospodarki poprzez pożyczki itd., to naturalnie zmniejszy wartość początkowych £5.000.000, które były w obiegu przed utworzeniem banku. Powodem tego jest to, że początkowe £5.000.000, które było 100% gospodarki, teraz jest tylko 25% tej gospodarki. To da również bankowi kontrolę nad 75% pieniędzy w obiegu z £15,000,000 jakie dostarczyli do gospodarki.

To wywołuje inflację, która jest zmniejszeniem wartości pieniądza, ponoszoną przez zwykłego człowieka, z uwagi na ekonomię zalewaną nadmiarem ilości pieniędzy, ekonomię za którą odpowiedzialny jest bank centralny. Kiedy pieniądz zwykłego człowieka staje się mniej wart, musi udać się do banku po pożyczkę by pomóc sobie w biznesie itd., a kiedy bank centralny jest zadowolony z tego, że wystarczająca liczba ludzi jest zadłużona, zaczyna zmniejszać ilość pieniądza poprzez nie proponowanie pożyczek. To jest drugi etap planu.

Trzeci etap – siedzi i czeka by zadłużeni zbankrutowali, pozwalając bankowi na przejęcie ich majątku, biznesu, nieruchomości itp. za grosze. Inflacja nigdy nie dotyka banku centralnego, faktycznie są jedyną grupą odnoszącą z niej korzyści, bo kiedy brakuje im pieniędzy, po prostu je drukują.

1744

23 lutego we Frankfurcie, Niemcy, rodzi się Mayer Amschel Bauer, aszkenazyjski Żyd, syn Mosesa Amschela Bauera, pożyczkodawcy i właściciela kantoru.

Nad drzwiami wejściowymi do kantoru Moses Amschel Bauer umieszcza czerwony znak. Jest to heksagram (geometrycznie i numerycznie oznacza liczbę 666), który zgodnie z instrukcjami Rotszylda pojawi się na izraelskiej fladze około 200 lat później.

1753

Szanowanemu kupcowi o nazwisku Wolf Salomon Schnaper rodzi się Gutle Schnaper, aszkenazyjska Żydówka (przyszła żona Mayera Amschela Bauera).

1760

W tej dekadzie Mayer Amschel Bauer pracuje w należącym do Oppenheimerów banku w Hanoverze, Niemcy. Odnosi sukcesy i staje się młodszym partnerem. Pracując w banku poznaje gen. von Estorffa.

Po śmierci ojca Bauer wraca do Frankfurtu by kierować jego biznesem. Docenia znaczenie czerwonego heksagramu czy znaku oznaczającego 666 wiszącego nad drzwiami wejściowymi („Rot” w języku niemieckim = „czerwony”, „Schild” = „tarcza” albo „znak”).

Mając nową tożsamość – Mayer Amschel Rothschild, dowiaduje się, że gen. von Estorff jest teraz związany z dworem księcia Williama IX z Hesji-Hanau, jednego z najbogatszych rodów królewskich Europy, który zbił majątek na wynajmowaniu żołnierzy z Hesji obcym krajom za ogromne zyski (praktyka kontynuowana obecnie w formie eksportu na cały świat

„pokojowych sił” ONZ).

Odnawia znajomość z generałem pod pretekstem sprzedaży mu cennych monet i bibelotów po zniżonych cenach. Czyniąc plany, Rotszyld zostaje następnie przedstawiony samemu księciu Williamowi, który jest bardzo zadowolony z obniżonych cen, po których sprzedaje rzadkie monety i bibeloty, i Rotszyld oferuje mu formę prowizji za każdy inny interes jaki książę może mu podrzucić.

W końcu Rotszyld staje się bliskim znajomym księcia Williama, i robi biznes z nim i innymi członkami dworu. Wkrótce odkrywa, że pożyczanie pieniędzy rządom i monarchom jest dużo bardziej zyskowne niż pożyczanie jednostkom, bo pożyczki są większe i zabezpieczone podatkami narodu.

1769

Mayer Amschel Rotszyld zostaje nadwornym agentem księcia Williama IX z Hesji-Cassel, wnuka Jerzego II z Anglii, kuzyna Jerzego III, bratanka króla Danii, i szwagra króla Szwecji. Otrzymuje zgodę księcia Williama na wywieszenie znaku nad drzwiami wejściowymi swoich biur, że on jest „M A Rotszyld, doradca Jego Wysokości księcia Williama z Hanau”.

1770

Mayer Amschel Rotszyld pracuje nad planem utworzenia „Iluminatów”, a jej organizację i rozwój powierza aszkenazyjskiemu Żydowi o nazwisku Adam Weishaupt, krypto-Żydowi

(Żyd udający nie-Żyda), który pozornie jest katolikiem. Iluminaci opierają się na naukach Talmudu, który z kolei jest nauką rabinicznych Żydów. Ma nazywać się „Iluminaci”, lucyferiańskie określenie oznaczające „kustoszy światła”.

29 sierpnia Mayer Amschel Rotszyld żeni się z Gutle Schnaper.

1771

20 sierpnia rodzi się Schönche Jeannette Rotszyld, pierwsza z 5 córek Mayera Amschela Rotszylda. Później zostanie żoną Benedikta Mosesa Wormsa.

1773

12 czerwca rodzi się Amschel Mayer Rotszyld, pierwszy z 5 synów Mayera Amschela Rotszylda. On, tak jak wszyscy jego bracia, w wieku 12 lat wejdzie w rodzinny interes.

1774

9 września rodzi się Salomon Mayer Rotszyld.

1776

1 maja Adam Weishaupt oficjalnie kończy prace nad organizacją Iluminatów. Ich celem jest dokonanie podziału nie-Żydów metodami politycznymi, ekonomicznymi, społecznymi i religijnymi. Plan polega na zbrojeniu przeciwnych sobie stron Gojów (nie-Żydów), i wywoływanie incydentów żeby walczyli między sobą, zniszczeniu narodowych rządów, zniszczeniu instytucji religijnych, i w końcu zniszczeniu siebie nawzajem.

Wkrótce Weishaupt dokonuje infiltracji Kontynentalnego Zakonu Masońskiego doktrynami iluminackimi i ustanawia loże Wielkiego Wschodu jako tajne siedziby. To wszystko powstaje z nakazów i dzięki finansom Mayera Amschela Rotszylda i ta koncepcja wkrótce szerzy się w lożach masońskich na całym świecie do chwili obecnej.

Weishaupt werbuje także 2.000 płatnych zwolenników, w tym najbardziej inteligentnych ludzi z dziedziny sztuki i literatury, edukacji, nauki, finansów i przemysłu. Ich struktura ma stosować następujące metody w celu kontrolowania ludzi:

1. Stosowanie przekupstwa pieniężnego i seksualnego w celu zdobycia kontroli nad osobami już na wysokich stanowiskach, na różnych szczeblach rządowych i w innych dziedzinach działalności. Kiedy już wpływowe osoby ulegną kłamstwom, oszustwom i pokusom iluminatów, znajdą się w ich jarzmie dzięki stosowaniu politycznych i innych form szantażu, gróźb ruiny finansowej, ujawnieniu publicznemu i szkód finnsowych, a nawet śmierci ich i członków ich
2. Wydziały kolegiów i uniwersytetów mają kultywować studentów posiadających wyjątkowe zdolności psychiczne, a także należących do wysoko postawionych rodzin o międzynarodowych koneksjach, i polecać je na specjalne szkolenia w internacjonalizmie, a raczej przekonaniu, że tylko jeden rząd światowy może położyć kres powtarzającym się wojnom i konfliktom. Takie szkolenie będzie odbywać się poprzez przyznawanie stypendiów tym wybranym przez iluminatów.
3. Każdy wpływowy człowiek złapany w pułapkę kontroli iluminatów, jak również studenci o szczególnym wykształceniu i szkoleniu, będą agentami umieszczonymi za kulisami wszystkich rządów jako eksperci i specjaliści. Celem tego jest gwarancja, że będą doradzać najważniejszym osobom w akceptacji polityki, która w długim okresie będzie służyć tajnym planom iluminatów, spiskowi jednego świata i doprowadzą do zniszczenia rządów i religii, do jakich zostali wybrani by służyć.

4. Zdobycie absolutnej kontroli prasy, wtedy jedynego medium masowej komunikacji przekazującej informacje społeczeństwom, tak żeby wszelkie wiadomości i informacje można było przekręcać po to, żeby społeczeństwo wierzyło iż jeden rząd światowy jest jedynym rozwiązaniem wielu i różnorodnych problemów świata.

1777

16 września rodzi się Nathan Mayer Rotszyld.

1781

2 lipca rodzi się Isabella Rotszyld.

1784

29 sierpnia rodzi się Babette Rotszyld.

Adam Weishaupt wydaje w formie książki rozkaz rozpoczęcia rewolucji francuskiej przez Maximiliena Robespierre’a. Autorem książki jest jeden z współpracowników Weishaupta, Xavier Zwack, zostaje wysłana przez kuriera z Frankfurtu do Paryża. Ale w drodze kuriera poraża piorun, a książka ze szczegółami tego planu zostaje odkryta przez policję i przekazana bawarskim władzom. W wyniku tego bawarski rząd nakazuje policji przeszukanie masońskich lóż Wielkiego Wschodu Weishaupta i domów jego najbardziej wpływowych towarzyszy. Władze bawarskie były przekonane, że zdobyta książka stanowiła bardzo realne zagrożenie ze strony prywatnej grupy wpływowych osób, które planowały wykorzystywać wojny i rewolucje do realizacji swoich celów politycznych.

1785

Bawarski rząd zakazuje iluminatów i zamyka wszystkie bawarskie loże Wielkiego Wschodu.

Mayer Amschel Rotszyld przeprowadza rodzinę do 5-piętrowego budynku we Frankfurcie, dzieli go z rodziną Schiffów.

1786

Bawarski rząd publikuje szczegóły iluminackiego spisku, w dokumencie zatytułowanym

„Oryginalne pisma Zakonu i Sekty Iluminatów” [The Original Writings of The Order and Sect of The Illuminati]. Dokument rozsyłają do wszystkich głów kościoła i państwa w całej Europie, którzy ignorują to ostrzeżenie.

1788

24 kwietnia rodzi się Kalmann (Carl) Mayer Rotszyld.

1789

Z powodu zignorowania przez Europę ostrzeżenia bawarskiego rządu, iluminacki plan rewolucji francuskiej jest realizowany do jego zakończenia w 1793. Ta rewolucja jest marzeniem głównych bankierów, bo ustanawia nową konstytucję i uchwala prawa zakazujące Kościołowi Rzymskiemu pobierania dziesięcin (podatki), oraz likwiduje zwolnienie Kościoła od podatków.

1790

Mayer Amschel Rotszyld oświadcza:

„Jeśli ja będę kontrolował pieniądz krajowy, to nie będzie mnie obchodziło kto pisze prawo”.

1 maja rodzi się Julie Rotszyld.

1791

Dzięki Aleksandrowi Hamiltonowi (ich agent w rządzie George’a Waszyngtona) Rotszyldowie zdobywają „kontrolę krajowego pieniądza”, kiedy ustanawiają bank centralny Stanów Zjednoczonych pod nazwą First Bank of the United States, z licencją na 20 lat.

W pierwszych 10 latach istnienia tego banku centralnego, amerykański rząd pożycza od niego

$8.200.000, i ceny w kraju rosną o 72%. W wyniku tych nadmiernych pożyczek i inflacji, Thomas Jefferson, ówczesny sekretarz stanu oświadcza:

„Chciałbym by możliwe było uchwalenie jednej poprawki konstytucji żeby rządowi federalnemu odebrać prawo zaciągania pożyczek”.

Rodzi się Henriette (“Jette”) Rotszyld, późniejsza żona Mosesa Montefiore, prezesa Zarządu Deputowanych Brytyjskich Żydów w latach 1835-1874.

1792

15 maja rodzi się Jacob (James) Mayer Rotszyld, ostatnie dziecko Mayera Amschela Rotszylda.

1796

Amschel Mayer Rotszyld poślubia Ewę Hanau.

1798

John Robison publikuje książkę „Dowody na spisek przeciwko wszystkim religiom i rządom Europy organizowany na tajnych spotkaniach masonów, iluminatów i stowarzyszeń czytelniczych” [Proofs of a Conspiracy Against All the Religions and Governments of Europe Carried on in the Secret Meetings of Freemasons, Illuminati and Reading Societies]. W książce prof. Robison z University of Edinburgh, jeden z wiodących umysłów tamtych czasów, który w 1783 został wybrany na sekretarza generalnego Królewskiego Towarzystwa [Royal Society of Edinburgh], ujawnia szczegóły całego spisku Rotszyldów i iluminatów.

Opowiada o tym jak będąc masonem wysokiego stopnia w szkockim rycie, zaproszony przez Adama Weishaupta do Europy, otrzymał egzemplarz opracowanego spisku. Ale mimo że udawał się z nim zgadzać, prof. Robison nie aprobował go i dlatego opublikował wspomnianą książkę by go ujawnić. W książce były szczegóły o śledztwie bawarskigo rządu w sprawie iluminatów i francuskiej rewolucji.

19 lipca David Pappen, prezydent Harvard University, głosi wykłady studentom ostatniego roku na temat wpływu „iluminizmu” na amerykańską politykę i religię.

Nathan Mayer Rotszyld, 29, wyjeżdża z Frankfurtu do Anglii, gdzie dzięki dużej kwocie pieniędzy od ojca zakłada bank w Londynie.

1800

We Francji powstaje Bank of France. Wkrótce Napoleon zauważy, że wolna Francja będzie oznaczać kraj wolny od długów, i oświadcza:

„Ręka która daje jest ręką która odbiera. Pieniądz nie ma ojczyzny, finansiści nie mają patriotyzmu i przyzwoitości, ich jedynym celem jest zysk”.

Salomon Mayer Rotszyld poślubia Caroline Stern.

1806

Napoleon oświadcza, że jego celem jest „odsuięcie od władzy rodu Hesse-Cassel i usunięcie go z listy potęg”.

Słysząc to książę William IX z Hesse-Hanau, ucieka z Niemiec do Danii, a swoją fortunę o wartości $3.000.000 deponuje u Mayera Amschela Rotszylda.

Nathan Mayer Rotszyld żeni się z Hannah Barent Cohen, córką bogatego kupca z Londynu.

1807

Prezydent Thomas Jefferson (3 prezydent USA 1801-1809), daje jedno z pierwszych szczerych spostrzeżeń na temat nieuczciwości i zepsucia mediów kiedy stwierdza:

„Nie można teraz wierzyć niczemu co jest w dziennikach. Sama prawda staje się podejrzana kiedy wkłada się ją w to skażone medium. Prawdziwy zakres tego stanu dezinformacji jest znany tylko tym, którzy są w sytuacji by skonfrontować znane im fakty z kłamstwami dnia”.

1808

Nathan Mayer Rotszyld ma pierwszego syna, Lionela Nathana de Rotszylda.

1810

Umierają Sir Francis Baring and Abraham Goldsmid. Nathan Mayer Rotszyld staje się jedynym głównym bankierem w Anglii.

Salomon Mayer Rotszyld jedzie do Wiednia, Austria, i zakłada bank M von Rotszyld und Söhne.

1811

Kończy się licencja Banku Rotszyldów w USA i Kongres głosuje przeciwko jej odnowieniu. Nathan Mayer Rotszyld nie jest zadowolony i oświadcza:

„Albo wniosek o odnowienie zostanie załatwiony pozytywnie, albo Ameryka zaangażuje się najbardziej katastrofalną wojnę”.

Ale Ameryka zajmuje twarde stanowisko i licencji nie odnawia, w wyniku czego Nathan Mayer Rotszyld wydaje kolejną groźbę, kiedy mówi:

„Dajmy tym bezczelnym Amerykanom lekcję. Sprowadźmy ich z powrotem do statusu kolonii”.

1812

Mając poparcie w pieniądzach Rotszylda, i z rozkazu Nathana Mayera Rotszylda, Brytyjczycy wypowiadają wojnę Ameryce. Celem Rotszyldów jest spowodowanie takiego zadłużenia Ameryki w tej wojnie, by nie mieli innego wyjścia jak poddać się Brytyjczykom i odnowić licencję dla należącego do Rotszyldów First Banku. Ale kiedy Brytyjczycy nadal zajęci są walką z Napoleonem, nie są w stanie zorganizować ataku i wojna kończy się w 1814 z niepokonaną Ameryką.

19 września umiera Mayer Amschel Rotszyld. W testamencie przedstawia szczególne przepisy do przestrzegania w Domu Rotszyldów:

1. Wszystkie kluczowe stanowiska są jedynie dla członków
2. Tylko członkowie płci męskiej rodziny mogą uczestniczyć w rodzinnym interesie. To włączało rzekomego szóstego syna bękarta (trzeba tu zauważyć, że Mayer Amschel Rotszyld miał także 6 córek, więc obecnie dynastia Rotszyldów bez nazwiska Rotszyld występuje wszędzie, i Żydzi uważają, że mieszany potomek żydowskiej matki jest Żydem).
3. Rodzina ma być tak wymieszana z pierwszymi i drugimi kuzynami żeby zachować rodzinną fortunę (Co ciekawe, jak mówi Żydowska encyklopedia z 1905, spośród 59 małżeństw Rotszyldów, dokładnie połowa, albo 29, zawarto między kuzynami – praktyka znana dzisiaj jako endogamia).
4. Nie będzie się publikować inwentarza jego majątku.

5. Nie będzie podejmować się żadnej legalnej akcji w odniesieniu do wartości
6. Najstarszy syn będzie głową rodziny (ten warunek można unieważnić jedynie za zgodą większości rodziny).

Przepis No. 6 znajduje zastosowanie od razu kiedy na następcę ojca jako głowy rodziny zostaje wybrany Nathan Mayer Rotszyld.

Jacob (James) Mayer Rotszyld wyjeżdża do Paryża, Francja, i zakłada bank de Rothschild Frères.

Rodzi się Nathaniel de Rotszyld, syn Nathana Mayera Rotszylda.

1814

Jeśli chodzi o $3,000,000 zdeponowane przez księcia Williama IX z Hesji-Hanau u Mayera Amschela Rotszylda, Żydowska encyklopedia z 1905, t.10, s. 494 informuje:

„Jak mówi legenda, te pieniądze były ukryte w beczkach na wino, i uciekając przed przeszukiwaniami żołnierzy Napoleona kiedy wkroczyli do Frankfurtu, były zwrócone nietknięte w tych samych beczkach w 1814, kiedy elektor (książę William IX z Hesji-Hanau) wrócił do elektoratu (Niemcy). Fakty są mniej romatyczne, a bardziej poważne”.

Ostatnie zdanie wykazuje, że Rotszyld nigdy nie zwrócił pieniędzy księciu Williamowi IX z Hesji-Harnau. Encyklopedia twierdzi dalej:

“Nathan Mayer Rotszyld zainwestował te $3,000,000 w złocie w East India Co. wiedząc, że będą potrzebne dla kampanii Werllingtona”.

Ponadto, na skradzionych pieniądzach Nathan zarobił „nie mniej niż czterokrotnie:

1. Na sprzedaży papierów Wellingtona które kupił za 50 centów na dolarze i zgromadził

‚at par’

2. Na sprzedaży złota Wellingtonowi
3. Na odkupieniu go
4. Na przesłaniu go do Portugalii”.

1815

Pięciu braci Rotszyldów pracują nad dostawą złota dla obu armii – Wellingtona (przez Nathana w Anglii) i Napoleona (przez Jacoba we Francji), i rozpoczynają swoją politykę finansowania obu stron wojny. Rotszyldowie kochają wojny, bo są ogromnymi generatorami pozbawionych ryzyka długów.

Pozbawione ryzyka, bo długi są gwarantowane przez rząd kraju, a zatem przez wysiłki populacji tego kraju, a ponadto nieważne jest który kraj przegra wojnę, gdyż pożyczki udzielane są z gwarancją, że zwycięzca będzie honorował długi pokonanego.

Podczas gdy Rotszyldowie finansują obie strony tej wojny, wykorzystują banki ulokowane w całej Europie by dać im okazję do ustanowienia niezrównanej sieci usług pocztowych tajnych tras i szybkich kurierów. Stosowna poczta przenoszona przez tych kurierów jest przez nich otwierana i szczegóły ich zawartości przekazywane Rotszyldom, by zawsze byli krok przed obecnymi wydarzeniami.

Ci kurierzy Rotszylda są jedynymi handlarzami mającymi pozwolenie na przekraczanie angielskich i francuskich blokad, co wykorzystują do stałego informowania Nathana Mayera Rotszylda o sytuacji na wojnie, by mógł wykorzystać tę wiedzę w zakupie i sprzedaży na giełdzie.

Jeden z kurierów Rotszylda o nazwisku Rothworth, dowiedziawszy się, że Brytyjczycy wygrali bitwę pod Waterloo, spieszy nad kanał i przekazuje wiadomość Nathanowi Mayerowi

Rotszyldowi, 24 godziny przed kurierem Wellingtona.

Mając tę wiedzę Nathan Mayer Rothschild wchodzi na giełdę i instruuje wszystkich swoich pracowników by zaczęli sprzedawać obligacje. Z uwagi na jego reputację jako posiadającego najnowsze informacje, inni handlarze panikują, myśląc iż Brytyjczycy ponieśli klęskę i rozpoczęli frantyczną sprzedaż.

W rezultacie cena obligacji gwałtownie spada, a wtedy Nathan Mayer Rotszyld dyskretnie instruuje pracowników by zakupili wszystkie jakie są dostępne.

Kiedy dochodzi wiadomość, że Brytyjczycy faktycznie wygrali wojnę, cena obligacji tak bardzo wzrosła, że przekroczyła cenę sprzed wojny, dając Rotszyldowi zwrot inwestycji około 20:1. W rzeczywistości Nathan Rotszyld otwarcie przechwala się, że w ciągu 17 lat pobytu w Anglii otrzymane od ojca £20.000 zwiększył 2.500 razy do £50.000.000.

Posiadanie tych obligacji daje rodzinie Rotszyldów całkowitą kontrolę nad brytyjską gospodarką, teraz niekwestionowanym centrum finansowym świata (po klęsce Napoleona), i zmusza Brytyjczyków do ustanowienia nowego Banku Anglii pod kontrolą Nathana Mayera Rotszylda.

Co ciekawe, 100 lat później New York Times opisał tę historię twierdząc, że wnuk Nathana Mayera Rotszylda usiłował dostać nakaz sądowy niepublikowania książki, w której była sprawa skorzystania z poufnych informacji giełdowych. Rodzina Rotszyldów twierdziła, że publikowana historia była nieprawdziwa i oszczercza, ale sąd uchylił ten wniosek i nakazał rodzinie opłacić koszty sądowe.

Wracając do 1815, to wtedy Nathan Mayer Rotszyld wygłasza swoje słynne oświadczenie:

„Nie obchodzi mnie która marionetka zasiada na angielskim tronie by rządzić imperium nad którym nigdy nie zachodzi słońce. Ten kto rządzi podażą brytyjskiego pieniądza rządzi Imperium Brytyjskim”.

Kontrolę Banku Anglii Rotszyldowie wykorzystują także w zastąpieniu metody transportu złota z kraju do kraju zamiast korzystać ze swoich ulokowanych w Europie 5 banków, żeby ustanowić papierowe debety i kredyty, dzisiejszy system bankowy.

Do końca tego wieku, znanego pod nazwą „wiek Rotszyldów”, szacuje się iż rodzina ta będzie kontrolowała połowę bogactwa świata.

Faktycznie w liście Solomana do Nathana z 28 lutego tego roku, Soloman twierdzi:

„Jesteśmy jak mechanizm zegarka, każda część jest niezbędna”.

Ale coś nie poszło tak jak chcieli Rotszyldowie w tym roku, a mianowicie Kongres Wiedeński rozpoczęty we wrześniu 1814 i zakończony w czerwcu tego roku.

Powodem tego kongresu była wola Rotszyldów utworzenia rządu światowego, poprzez wykorzystanie długów jakie miały liczne kraje europejskie wobec nich jako sposób oddania im kontroli politycznej nad większością cywilizowanego świata.

Kongres rozpoczął się dobrze, kiedy Rotszyldom udało się doprowadzić do ogłoszenia Szwajcarii na zawsze neutralnej w wojnach, żeby dać im neutralne terytorium, z którego będą mogli finansować obie strony w długach zaciągniętych wywoływaniem wojen. Udało im się także poszerzenie granic Szwajcarii poprzez włączenie Valais, Neuchatel i Genewy. Ale ich ostateczny plan światowego rządu nie udaje się kiedy car Rosji Aleksander I, jednej z wielkich potęg, który nie uległ centralnemu bankowi Rotszyldów, odmawia akceptacji rządu światowego.

Rozjuszony tym Nathan Mayer Rotszyld przysięga, że pewnego dnia, on albo jego potomkowie zniszczą całą rodzinę i potomków cara Aleksandra I. Niestety, te słowa okazały się prawdą, kiedy 102 lata później Rotszyldowie sfinansowali żydowskich bolszewików by zrealizowali tę obietnicę.

Co ciekawe, fanatyk rządu światowego i aszkenazyjski Żyd Henry Kissinger napisał rozprawę doktorską o Kongresie Wiedeńskim.

19 czerwca umiera Julie Rotszyld.

1816

Amerykański Kongres wydaje uchwałę pozwalającą na jeszcze jeden dominowany przez Rotszyldów bank, co daje im znowu kontrolę nad podażą pieniądza. Nazywa się Second Bank of USA [Drugi Bank] i otrzymuje licencję na 20 lat. To oczywiście oznacza koniec brytyjskiej wojny z Ameryką, ze śmiercią tysięcy brytyjskich i amerykańskich żołnierzy, i utworzeniem jeszcze jednego należącego do Rotszyldów banku centralnego.

1818

Po udzieleniu ogromnych pożyczek Francuzom w 1817 w celu udzielenia pomocy po ich katastrofalnej klęsce pod Waterloo, agenci Rotszyldów zakupują wielką liczbę obligacji francuskiego rządu powodując wzrost ich wartości.

5 listopada rzucają te obligacje na otwarty rynek i przez to ich wartość spada, a Francja jako całość wpada w panikę finansową. Następnie Rotszyldowie wkraczają by przejąć kontrolę nad francuską podażą pieniądza, w podobny sposób jak zmanipulowali brytyjską giełdę 6 lat wcześniej.

1821

Kalmann (Carl) Mayer Rotszyld zostaje wysłany do Neapolu, Włochy. Tam załatwia liczne interesy z Watykanem, i w końcu papież Grzegorz XVI przyznaje mu Krzyż św. Jerzego.

Również za każdym razem kiedy papież przyjmuje Kalmanna, daje mu do ucałowania dłoń, a nie zwyczajowo palec u nogi, co wywołuje niepokój co do skali władzy Kalmanna Rotszylda nad Watykanem.

1822

Cesarz Austrii (Franciszek I) nadaje 5 braciom Rotszyldom tytuły „baronów”. Nathan Mayer Rotszyld postanawia nie przyjąć tego tytułu.

1823

Rotszyldowie przejmują operacje finansowe Kościoła Katolickiego na całym świecie.

1827

Sir Walter Scott publikuje 9-tomowe „Życie Napoleona” [The Life of Napoleon], i w t. 2 stwierdza, że rewolucję francuską zaplanowali Iluminaci (Adam Weishaupt) i sfinansowali europejscy finansiści (Rotszyldowie).

1828

Rotszyld Franciszek I Austriacki

Po 12 latach w których Second Bank USA bezwzględnie manipulował amerykańską gospodarką z uszczerbkiem dla narodu, ale z korzyścią dla swoich grabieżczych celów, Amerykanie, co nie było zaskakujące, mieli dosyć, i przeciwnicy tego banku nominowali sen. Andrew Jacksona z Tennessee na kandydata na prezydenta.

Ku osłupieniu Rotszyldów, Jackson wygrywa wybory i jasno mówi, że swój mandat zamierza przy pierwszej okazji wykorzystać do zlikwidowania tego banku. To rozpoczyna już robić w pierwszej kadencji, zwalniając wielu sługusów tego banku ze stanowisk rządowych. Żeby pokazać jak głęboko zakorzeniony był ten rak w rządzie, spośród 11.000 pracowników federalnego rządu musiał zwolnić 2.000.

1830

David Sassoon, bagdadzki Żyd i żydowski bankier z David Sassoon & Co., z filiami w Chinach, Japonii i Hong Kongu, wykorzystuje swój monopol w handlu opium na tych terenach, w imieniu kontrolowanego przez Rotszyldów brytyjskiego rządu, w sprzedaży 18.956 skrzyń opium, zarabiając miliony dolarów dla Rotszyldów i brytyjskiej rodziny królewskiej.

1832

Second Bank Ameryki składa wniosek w Kongresie o odnowienie licencji banku, 4 lata wcześniej. Kongres uwzględnia go i przekazuje uchwałę do podpisu prezydentowi Jacksonowi (7 prezydent Ameryki 1829-1837). Prezydent nie zgadza się i swoją decyzję motywuje następująco:

„To nie są tylko nasi obywatele, którzy mają doznać hojności naszego rządu. Ponad 8.000.000 akcji banku jest w posiadaniu obcokrajowców. . . Czy nie jest niebezpieczny dla naszej wolności i niezależności bank, który z natury ma tak mało związków z naszym krajem?

Kontrolowanie naszej waluty, otrzymywanie naszych pieniędzy publicznych i uzależnianie tysięcy naszych obywateli. . . będzie groźniejsze i bardziej niebezpieczne niż potęga militarna wroga. Jeśli rząd będzie dawał jednakową ochronę, i, tak jak niebo zsyła deszcze kropiąc na wyżyny i niziny, obsypywał przychylnością jednakowo bogatych i biednych, byłoby to bez zastrzeżeń błogosławieństwem.

W przedstawionej mi ustawie wydaje się być szerokie i niepotrzebne odejście od tych sprawiedliwych zasad”.

W lipcu Kongresowi nie udaje się anulować weta prezydenta Jacksona. I wtedy prezydent staje do ponownych wyborów, i po raz pierwszy w amerykańskiej historii swoją decyzję przedstawia bezpośrednio narodowi prowadząc kampanię wyborczą na ulicach. Jego sloganem jest „Jackson – tak, bank – nie!”

Mimo że Rotszyldowie przelewają $3.000.000 na kampanię oponenta Jacksona, republikańskiego senatora Henry’ego Claysa, w listopadzie prezydent Jackson zostaje ponownie wybrany. Ale prezydent wie, że walka dopiero się zaczyna, i po zwycięstwie oświadcza:

„Hydra korupcji jest tylko zadraśnięta, nie martwa!”

1833

Prezydent Jackson zaczyna usuwać depozyty rządowe z kontrolowanego przez Rotszyldów Drugiego Banku i deponuje je w bankach zarządzanych przez demokratycznych liderów. To wywołuje panikę wśród Rotszyldów i robią co mogą kontraktując podaż pieniądza i wywołując kryzys. Prezydent zna ich zamiary i później mówi:

„Jesteście jaskinią złodziejskich żmij, i zamierzam was się pozbyć, i na Wiecznego Boga, pozbędę się was”.

1834

Włoski lider rewolucyjny, Guiseppe Mazzini, zostaje wybrany przez Iluminatów na szefa ich rewolucyjnego programu na całym świecie i zajmuje to stanowisko do śmierci w 1872.

1835

30 stycznia zamachowiec próbuje zastrzelić prezydenta Jacksona, ale w cudowny sposób oba pistolety nie wypalają. Później prezydent twierdzi, że wiedział iż za tę próbę zamachu odpowiadali Rotszyldowie. On nie jest w tym jedyny.

Faktycznie, nawet zamachowiec, Richard Lawrence, uniewinniony z powodu niepoczytalności, później przechwala się tym iż potężni Europejczycy wynajęli go i obiecali mu ochronę gdyby został ujęty.

Rotszyldowie dostają koncesję na Almadén, kopalnię rtęci w Hiszpanii. W tamtych czasach była to największa koncesja na świecie, a rtęć jest kluczowym komponentem w rafinowaniu złota lub srebra, co daje Rotszyldom praktycznie światowy monopol.

W rezultacie N M Rothschild & Sons rozpoczynają rafinację złota i srebra dla Royal Mint [Mennica Królewska], dla Banku Anglii i wielu innych międzynarodowych klientów.

1836

Po latach walki z Rotszyldami i ich bankiem centralnym w Ameryce, prezydentowi Andrew Jacksonowi udaje się w końcu wyrzucić centralny bank Rotszyldów z Ameryki, kiedy licencja nie zostaje odnowiona. Dopiero w 1913 Rotszyldowie będą mogli ustanowić trzeci bank centralny w Ameryce, Rezerwę Federalną.

28 lipca umiera Nathan Mayer Rotszyld, i kontrola jego banku N M Rothschild & Sons przechodzi na jego młodszego brata, Jamesa Mayera Rotszylda.

David Sassoon, handlarz narkotyków Rotszyldów w Chinach zwiększa obroty do ponad

30.000 skrzyń opium rocznie, i uzależnienie od narkotyków w nadmorskich miastach staje się endemiczne.

1837

Rotszyldowie wysyłają do Ameryki swojego człowieka, Augusta Belmonta, aszkenazyjskiego krypto-Żyda (prawdziwe nazwisko Schönberg) by natychmiast rozpoczął działania dla uratowania ich interesów bankowych, zniszczonych przez prezydenta Jacksona.

1838

8 stycznia prezydent Jackson spłaca pierwszą ratę długu krajowego, wykreowanego przez pozwolenie bankom na emisję waluty za obligacje rządowe, zamiast po prostu emisji bonów skarbowych bez takiego długu. Staje się jedynym prezydentem który kiedykolwiek spłacił długi.

1839

Z uwagi na szalejące uzależnienie od opium w Chinach, przynoszące zyski dla Davida Sassoona, brytyjskiej rodziny królewskiej i Rotszyldów, cesarz Manchu, Xuan Zong Daoguang (Tao-kuang) wydaje zakaz tego handlu. Na lidera kampanii przeciwko opium mianuje komisarza Cantonu, Lin Tse-Hsu. Ten organizuje przejęcie 2.000 skrzyń opium Sassoona i nakazuje wyrzucić je do rzeki. David Sassoon informuje o tym Rotszyldów, ci żądają by brytyjskie siły wojskowe wzięły odwet by chronić ich narkotykowy biznes.

W ten sposób rozpoczęły się wojny opiumowe, armia brytyjska jeszcze raz walczyła jako najemnicy dla interesów Rotszyldów. Atakowali miasta i blokowali porty. Chińska armia, teraz zdziesiątkowana 10 latami szalejącego uzależnienia od opium, nie była przeciwnikiem godnym Brytyjczyków. Wojna kończy się w 1842 podpisaniem Traktatu Nankińskiego. W traktacie zamieszczono następujące prowizje gwarantujące Rotszyldom prawo dostarczania opium całemu społeczeństwu, poprzez ich marionetkę Davis Sassoona:

1. Pełna legalizacja handlu opium w
2. Kompensacja dla Davida Sassoona w kwocie £2.000.000 za opium wrzucone do rzeki przez Lin Tse-Hsu.
3. Suwerenność terytorialna Korony Brytyjskiej nad kilku wyznaczonymi przybrzeżnymi wyspami.

1840

Rotszyldowie nazywają się pośrednikami złota Banku Anglii. Ustanawiają agencje w Kalifornii i Australii.

1841

Prezydent John Tyler (10 prezydent USA 1841 – 1845) nie wyraża zgody na odnowienie licencji Banu USA, o które ubiegają się w Kongresie agenci Rotszylda. Otrzymuje setki listów z pogróżkami o egzekucji.

1843

W Nowym Jorku Żydzi organizują masońską lożę B’nai B’rith. 70 lat później ta grupa ustanowi Ligę Przeciwko Zniesławieniu (ADL), w celu uznania jako „antysemicką” każdą krytykę żydowskiej supremacji czy przestępczości.

1844

Salomon Mayer Rotszyld kupuje United Coal Mines [kopalnie węgla] w Wítkowicach i austro-węgierską firmę Blast Furnace [huta], które staną się jednym z 10 największych globalnych koncernów przemysłowych.

Benjamin Disraeli, sefardyjski Żyd (późniejszy premier Brytanii) publikuje „Coningsby”, w której tak charakteryzuje Nathana Mayera Rotszylda:

„. . . Pan i Władca rynków walutowych świata, i oczywiście praktycznie Pan i Władca wszystkiego innego. Dosłownie w łapie trzyma dochody południowych Włoch, i monarchowie i ministrowie wszystkich krajów zabiegali o jego rady i kierowali się jego propozycjami”.

Disraeli wydał także następujące ciekawe oświadczenie:

“W historii świata kluczowa jest kwestia rasowa. . . wszystko jest rasą, nie ma innej prawdy”.

1845

Umiera Andrew Jackson (7 prezydent USA). Pozostawia instrukcje by na jego grobowcu umieszczono następujący napis, zgodnie z tym co uważał za swoją najważniejszą zasługę dla ludzkości:

„To ja zabiłem bank”.

Dostosowano się do jego życzenia i oczywiście do tego, że w 1836 zniszczył Drugi Bank USA Rotszyldów.

Jacob (James) Mayer Rotszyld (teraz ożeniony z bratanicą, Betty, córką Salomona Mayera Rotszylda), znany jako Baron James de Rotszyld, wygrywa kontrakt na pierwszą główną linię kolejową biegnącą przez cały kraj. Nazywano ją “Chemin De Fer Du Nord,” i początkowo biegła z Paryża do Valenciennes, a następnie łączyła się z austriacką siecią kolejową zbudowaną przez jego brata (który, oczywiście, jest też ojcem jego żony), Salomona Mayera Rotszylda.

James Mayer Rotszyld i Betty von Rothschild mają syna – Edmonda de Rotszylda. Jest ich najmłodszym [?] dzieckiem.

1847

Lionel de Rotszyld, teraz ożeniony z córką swego wuja, Kalmanna (Carla) Mayera Rotszylda, zostaje wybrany do parlamentu z terenu londyńskiego City.

Wymogiem zasiadania w parlamencie jest złożenie przysięgi w prawdziwej wierze chrześcijańskiej. Lionel de Rotszyld odmawia spełnienia go z uwagi na swoją judajską wiarę, która odrzuca Chrystusa, i dlatego jego miejsce w parlamencie pozostaje wolne przez 11 lat, do czasu zezwolenia na składanie nowych przysiąg. Ciekawe jest to, że zdołał zachować miejsce w parlamencie przez 11 lat, mimo że w tym czasie nie mógł reprezentować swoich wyborców w żadnym głosowaniu.

1848

Aszkenazyjski Żyd, Karol Marks (krypto-Żyd, prawdziwe nazwisko Moses Mordecai Levy), publikuje „Manifest komunistyczny” [The Communist Manifesto].

Co ciekawe, kiedy on pracuje nad tym dziełem, Karl Ritter z Frankfurt University pisze antytezę, która stanie się podstawą dla „nietzscheanizmu” Friedricha Wilhelma Nietzschego. Z tego „nietzscheanizmu” później powstanie faszyzm i nazizm, i będzie wykorzystywany do wywołania I i II wojny światowej.

Marks, Ritter i Nietzsche są finansowani i instruowani przez Rotszyldów. Idea za tym planem jest taka, że ci którzy kierują całym spiskiem mogą wykorzystywać różnice w tzw. ideologiach by umożliwić im dzielić coraz większe frakcje ludzkiej rasy na przeciwne obozy, żeby ich zbroić, a potem prać im mózgi by walczyli ze sobą i wzajemnie się wyniszczali, a szczególnie niszczyli wszystkie instytucje polityczne i religijne.

Mniej więcej taki sam plan przedstawił Weishaupt w 1776.

Ciekawe jest to, że marksizm, komunizm i jego pochodna – socjalizm, widziane w praktyce 7 lat później, są niczym innym jak państwowym kapitalizmem i władzą uprzywilejowanej mniejszości, sprawującej despotyczną i całkowita kontrolę nad większością, której nie pozostawiono praktycznie żadnej własności czy ustawowych praw. To tłumaczy dlaczego Rotszyldów tak bardzo interesowało finansowanie tych ideologii, które później rozwiną się w

„demokrację”, system 2-partyjnego państwa, z obu partiami kontrolowanymi przez tę samą siłę, i choć mogą istnieć sprzeczki o nieistotne sprawy, by sprawiać wrażenie iż są wobec siebie przeciwne, one faktycznie wyznają tę samą podstawową ideologię, i dlatego mieszkańcy krajów demokratycznych wkrótce dowiadują się, że nie jest ważne na kogo głosują, bo i tak nigdy nic się nie zmienia.

Umiera Eva Hanau, żona Amschela Mayera Rotszylda.

1849

Umiera Gutle Schnaper, żona Mayera Amschela Rotszylda. Przed śmiercią oświadczyła nonszalancko:

„Gdyby moi synowie nie chcieli wojen, nie byłoby ich”.

1850

W tym dziesięcioleciu rozpoczyna się budowa posiadłości Mentmore w Anglii i Ferrières we Francji, na całym świecie powstanie więcej posiadłości Rotszyldów wypełnionych bezcennymi dziełami sztuki.

Jacob (James) Rotszyld we Francji, mówi się, jest wart F600.000.000, co stanowi F150.000.000 więcej niż wartość wszystkich pozostałych bankierów we Francji.

1852

Przyszły brytyjski premier, William Gladstone, tak wypowiada się o Banku Anglii i londyńskim City, kiedy w tym roku zostaje kanclerzem skarbu:

„Od kiedy objąłem urząd kanclerza skarbu, zacząłem odkrywać, że państwo zajmowało, wobec Banku i City, zasadniczo fałszywe stanowisko w kwestii finansów. Sam rząd miał nie być władzą niezależną, ale miał zachować najwyższą i niekwestionowaną władzę nad pieniądzem”.

1853

David Sassoon, handlarz narkotykami Rotszyldów w Chinach zostaje naturalizowanym obywatelem brytyjskim. Sam zachowuje sposób ubierania się i zachowania bagdadzkich Żydów, ale swoim synom pozwala na przejmowanie angielskich manier. Jego syn Abdullah zmienia imię na Albert, z ojcem przeprowadza się do Anglii, i ma syna Edwarda Alberta, który wżeni się w rodzinę Rotszyldów.

Z szacunku dla żydowskiego pochodzenia David Sassoon buduje synagogi w Indiach. Jedną na terenie Fort, drugą w Byculla.

Nathaniel de Rotszyld, syn Nathana Mayera Rotszylda i zięć Jacoba (James) Mayera Rotszylda, nabywa Château Brane Mouton, winnicę Bordeaux w Mouton, i nazywa ją Château Mouton Rotszyld.

1854

Umiera Caroline Stern, żona Salomona Mayera Rotszylda.

1855

10 marca umiera Kalmann (Carl) Mayer Rotszyld. 28 lipca umiera Salomon Mayer Rotszyld.

6 grudnia umiera Amschel Mayer Rotszyld.

1856

6 maja rodzi się aszkenazyjski Żyd, psychoanalityk, Sigmund Freud. Później będzie atakował zachodnią moralność, krytykował to co uważał za neurotyczny nacisk na płeć człowieka Zachodu, który, według niego, powinny zastapić zydowskie wartości swobody seksualnej. Co ciekawe, promował idee kazirodztwa i pedofilii jako normalne, coś na co zezwala również najświętsza księga Żydów – Talmud.

1858

W końcu Lionel de Rotszyld zajmuje swoje miejsce w parlamencie kiedy wymóg przysięgi na prawdziwą wiarę chrześcijańską zostaje poszerzony by włączyć inne przysięgi. Staje się pierwszym otwarcie żydowskim członkiem brytyjskiego parlamentu.

12 lipca Lord Harrington przemawia w Izbie Lordów, wyrażając sprzeciw wobec  wpuszczania żydowskich imigrantów do Anglii, w którym stwierdza co następuje:

„Oni są wspaniałymi pożyczkodawcami i kontrahentami kredytowymi świata. . . Rezultat jest taki, że narody świata jęczą pod ciężkimi systemami podatków i krajowego długu. Oni zawsze byli największymi wrogami wolności”.

1859

Umiera Schönche Jeannette Rotszyld.

1860

Na południu Ameryki, od czasów amerykańskiej niepodległości, rozwijały się bliskie relacje biznesowe między arystokracją uprawiającą bawełnę i producentami bawełny w Anglii. Bawełnę dostarczano z Ameryki do Francji i Brytanii należącymi do Rotszyldów statkami. Rotszyldowie postanowili, że to była pięta Achillesa Ameryki, i mogli skorzystać by ponownie zorganizować się w Ameryce, po zniszczeniu ich banku centralnego przez prezydenta Andrew Jacksona w 1836.

Rotszyldowie długo do tego się przygotowywali, i w tym roku w południowych stanach Ameryki była ogromna liczba agentów Rotszylda. Oni ostrożnie manipulowali społeczeńśtwem poprzez spiskowanie z lokalnymi politykami, których mieli w kieszeniach, i głoszenie propagandy wśród ludzi. W rezultacie 29 grudnia 1860 nastąpiła secesja Karoliny Południowej. Po kilku następnych tygodniach kolejnych 6 stanów dołączyło do spisku przeciwko Unii, i utworzyli „Konfederacyjne Stany Ameryki”, z Jeffersonem Davisem jako prezydentem.

W celu sprowokowania północy, ci agenci Rotszylda i ich wyprani z mózgów zwolennicy,

napadają na wojsko, przejmują forty, arsenały, mennice i inne miejsca należące do Unii. Nawet członkowie gabinetu prezydenta Buchanana spiskują w celu zniszczenia Unii szkodząc kredytowi publicznemu i działając na rzecz zbankrutowania kraju. Buchanan twierdzi, że ubolewa nad secesją, ale nie podejmuje żadnych kroków by ją zahamować, nawet kiedy statek Stanów Zjednoczonych zostaje ostrzelany przez baterie nadbrzeżne z Południowej Karoliny.

Sigmund Freud

1861

Miesiąc po inauguracji prezydenta Abrahama Lincolna (16 prezydent USA 1860 do dnia jego egzekucji w 1865) rozpoczyna się amerykańska wojna domowa w Fort Sumter, Południowa Karolina, po wyjściu tego stanu z Unii. Zawsze cytowano niewolnictwo jako powód wojny domowej, ale to nie jest prawdą, jak stwierdził sam prezydent Lincoln:

„Nie mam żadnego celu w bezpośredniej czy pośredniej ingerencji w instytucję niewolnictwa w stanie gdzie ona teraz istnieje. Uważam, że nie mam żadnego prawa by to robić, i nie mam ku temu żadnych inklinacji. . . Moim najważniejszym celem jest ratowanie Unii, i to nie jest ani po to by ratować ani niszczyć niewolnictwo. Gdybym mógł uratować Unię nie uwalniając żadnego niewolnika, zrobiłbym to”.

Prawdziwym powodem tej wojny jest to, że stany południowe były w strasznej sytuacji gospodarczej z powodu działań północnych stanów.

Północni przemysłowcy wykorzystali opłaty stanowe by uniemożliwić południowym stanom kupowanie tańszych towarów z Europy. W następstwie Europa zemściła się przestając importować bawełnę z południa.

W ten sposób południe zmuszono do płacenia więcej za towary, kiedy zredukowano ich dochody. To wtedy lichwiarze zobaczyli okazję do podzielenia i podbicia Ameryki pogrążając ją w wojnie domowej. To potwierdził Otto Von Bismarck kiedy był kanclerzem Niemiec (1871 – 1890), który w 1876 powiedział:

„O podziale Stanów Zjednoczonych na federację o tej samej sile na długo przed wojną domową zdecydowały potęgi finansowe Europy, ci bankierzy obawiali się, że Stany Zjednoczone, gdyby zostały jako jeden blok i jako jedno państwo, zdobyłyby niezależność gospodarczą i finansową, która zaszkodzi ich dominacji finansowej świata.

Głos Rotszyldów przeważył. Oni przewidzieli ogromne łupy, gdyby mogli zastąpić dwie słabe demokracje, zadłużone u finansistów, na energiczną republikę, pewną i samowystarczalną. Dlatego chcieli by ich emisariusze wykorzystali kwestię niewolnictwa, a przez to wykopali przepaść między obu częściami republiki”.

Faktycznie, po kilku miesiącach od pierwszych strzałów w Południowej Karolinie, Rotszyldowie pożyczyli Napoleonowi III z Francji (bratanek Napoleona z bitwy pod Waterloo) F220.000.000 by przejąć Meksyk, a później rozmieścić wojska  wzdłuż południowej granicy Stanów Zjednoczonych, korzystając z amerykańskiej wojny domowej, by przywrócić kolonialną władzę w Meksyku.

To było pogwałceniem „Doktryny Monroe”, wydanej przez prezydenta Jamesa Monroe w jego siódmym rocznym orędziu o stanie państwa wygłoszonym w Kongresie w 1823. Ta doktryna ogłosiła opinię Stanów Zjednoczonych, że potęgi europejskie nie powinny już kolonizować Ameryk czy ingerować w sprawy suwerennych krajów na obszarze Ameryk, takich jak Stany Zjednoczone, Meksyk i inne.

Napoleon III

W zamian Stany Zjednoczone planowały pozostać neutralne w wojnach między potęgami europejskimi i w wojnach między potęgą europejską i jej koloniami. Ale gdyby miały mieć miejsce wojny drugiego typu w Amerykach, takie działania Stany Zjednoczone uważałyby za wrogie wobec nich.

Choć Francuzi naruszali Doktrynę Monroe w Meksyku, Brytyjczycy robili to samo przemieszczając 11.000 żołnierzy do Kanady i rozmieszczając ich wzdłuż północnej granicy Stanów.

Prezydent Lincoln wiedział że był w kłopocie, więc udał się do sekretarza skarbu, Salomona P Chase w Nowym Jorku, by złożyć wniosek o pożyczki konieczne do finansowania obrony Ameryki.

Rotszyldowie zorganizowali wojnę by doprowadzić Unię do upadku, i teraz nie mieli zamiaru jej ratować, więc poinstruowali amerykańskie banki żeby oferowały pożyczki na 24-36%. Prezydent Lincoln odmówił, a byli tego pewni, i wrócił do Waszyngtonu, gdzie wysłał po płk Dicka Taylora z Chicago, któremu zlecił rozwiązanie kwestii finansowania wojny.

W czasie jednego spotkania prezydent Lincoln zapytał płk Taylora jakie ma propozycje odnośnie finansowania wojny. Pułkownik stwierdził:

„Lincoln, to jest łatwe, niech Kongres uchwali akt autoryzujący wydrukowanie legalnego środka płatniczego. . . i płać nimi swoim żołnierzom i dzięki nim wygrasz również wojnę”.

Prezydent zapytał Taylora czy naród amerykański zaakceptuje te banknoty, na co pułkownik odpowiedział:

„Naród czy każdy inny nie będzie miał żadnego wyboru w tej sprawie, jeśli będzie to legalny pieniądz. Będzie miał pełne poparcie rządu i będzie tak dobry jak każdy inny pieniądz, bo Kongres ma takie prawo na mocy konstytucji”.

Umiera Isabella Rotszyld.

1862

Prezydent Lincoln rozpoczyna drukowanie amerykańskiej waluty o wartości $450.000.000. Te banknoty drukowane są zielonym atramentem na odwrotnej stronie, by odróżnić je od innych banknotów w obiegu, i nazwane są „greenbacks”[zielone]. Są drukowane bez odsetek dla rządu federalnego i wykorzystywane do opłacania wojsk i dostaw wojskowych. Prezydent Lincoln będzie ostatnim prezydentem który wydał bezdłużne banknoty amerykańskie, i tak o tym powiedział:

„Rząd powinien tworzyć, wydawać i rozprowadzać walutę i kredyt potrzebny do zaspokojenia siły nabywczej rządu i siły nabywczej konsumentów. Przywilej tworzenia i wydawania pieniądza jest nie tylko największym przywilejem rządu, ale to jest największa okazja twórcza rządu. Poprzez przyjęcie tych zasad. . . podatnicy oszczędzą ogromne sumy w odsetkach. Pieniądz przestanie być mistrzem i stanie się sługą ludzkości”.

Stwierdził również:

„Narodowi tej republiki daliśmy największe błogosławieństwo jakie w ogóle otrzymali, ich własny pieniądz papierowy do spłacania własnych długów”.

W tym samym roku londyński Times pokazuje kto pociąga za sznurki, kiedy publikuje artykuł zawierający następujące oświadczenie:

„Gdyby ta złośliwa polityka finansowa, która miała swój początek w Republice Ameryki Północnej, miała się zakorzenić na stałe, to wtedy taki rząd będzie emitował własny pieniądz bez kosztów. Będzie spłacał długi i będzie bez długów. Będzie miał wszystkie pieniądze niezbędne do prowadzenia handlu.

Będzie prosperował bez precedensu w historii świata cywilizowanych rządów. Umysły i bogactwo wszystkich krajów trafią do Ameryki Północnej. Ten rząd musi zostać zniszczony, albo on zniszczy każdą monarchię na świecie”.

Wiele lat później pojawia się biuletyn Hazard z kontrolowanego przez Rotszyldów Banku Anglii, i ujawnia dalsze informacje o powodzie konieczności zatrzymania „greenbacks”, bezdłużnego pieniądza Lincolna:

„Niewolnictwo może zostać zniesione siłą wojny i zniszczone. Z tego, ja i moi (żydowscy) europejscy przyjaciele jesteśmy zadowoleni, bo niewolnictwo jest tylko posiadaniem siły roboczej i niesie z nim troskę o robotników, podczas gdy europejski plan, prowadzony przez Anglię, polega na tym, że kapitał kontroluje siłę roboczą poprzez kontrolę płac.

To można zrobić dzięki kontroli pieniądza. Wielkii dług jaki zobaczą kapitaliści powstaje w wyniku wojny, musi być użyty jako środek do kontrolowania ilości pieniądza. Aby to osiągnąć, obligacje muszą zostać wykorzystane jako podstawa bankowa. Teraz czekamy na sekretarza skarbu, aby przedstawił zalecenia Kongresowi. Nie pomoże pozwolenie by

‚zielony’, jak jest nazywany, był w obiegu jako pieniądz przez dłuższy czas, bo nie możemy go kontrolować”.

1863

Prezydent Abraham Lincoln dowiaduje się, że car Rosji, Aleksander II (1855-1881), miał również kłopoty z Rotszyldami, bo odmawiał ich ciągłym próbom ustanowienia banku centralnego w Rosji. Car udziela Lincolnowi niespodziewanej pomocy.

Aleksander II wydaje rozkazy, że jeśli Anglia albo Francja interweniują w amerykańską wojnę domową, i pomogą Południowi, takie działanie Rosja uzna za deklarację wojny, i stanie po stronie prezydenta Lincolna. Żeby pokazać że podchodzi do tego poważnie, wysyła część Floty Pacyfiku do portu San Francisco i część do portu w Nowym Jorku.

Bank Rotszyldów w Neapolu, Włochy, C M de Rotszyld e figli, zostaje zamknięty po zjednoczeniu Niemiec.

Rotszyldowie wykorzystują jednego ze swoich ludzi w Ameryce, Johna D Rockefellera, do zorganizowania biznesu ropy zwanego Standard Oil, który w końcu przejmuje wszystkich swoich konkurentów.

1864

Prezydent Lincoln zostaje ponownie wybrany 8 listopada i 21 pisze do przyjaciela:

„Potęga pieniądza poluje na kraje w czasach pokoju i spiskuje przeciwko nim w czasach niedoli. Jest bardziej despotyczna niż monarchia, bardziej zuchwała niż autokracja, bardziej samolubna niż biurokracja”.

Rotszyld, August Belmont, teraz krajowy prezes Partii Demokratycznej (w latach 1860-1872), popiera gen. George’a McClellanasa, nominata demokratów przeciwko prezydentowi Abrahamowi Lincolnowi w tegorocznych wyborach. Ku wielkiemu gniewowi Belmonta, prezydent Lincoln wygrywa wybory.

 Opublikowano za: http://wolna-polska.pl/wiadomosci/synagoga-szatana-tajna-historia-zydowskiej-dominacji-swiata-2014-05